Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από άρθρο στην «Αυγή», στις 12 Οκτωβρίου 2007. Συγγραφέας του ήταν ένας τύπος, υποψήφιος δόκτορας Ιστορίας (!) στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, ο οποίος εξέφραζε, μεταξύ των άλλων, τα εξής για το ζήτημα της Μακεδονίας:
«Η τρομοκρατική δράση που ανέλαβαν τα ελληνικά σώματα στη Μακεδονία (σε αγαστή συχνά συνεργασία με τις οθωμανικές αρχές και τους μπέηδες), η οποία στα διεθνή όμματα και ώτα προβάλλονταν τεχνηέντως για προφανείς λόγους ως αυθόρμητη άμυνα του “Ελληνισμού της Μακεδονίας”, μπορεί να ανέκοψε και να αντιστάθμισε την πρόοδο της αντίστοιχης βουλγαρικής προπαγάνδας του βουλγαρικού κομιτάτου στην περιοχή, αλλά εξέθεσε κι απομόνωσε διπλωματικά τη χώρα, χωρίς να κάνει βήμα προς την κατοχύρωση των ελληνικών επεκτατικών διεκδικήσεων στη Μακεδονία(…)
Η εθνική μυθολογία σχετικά με τη διαχρονική ελληνικότητα της Μακεδονίας και των συμβόλων της, εδραιώθηκε ουσιαστικά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα από το ιδεολογηματικό ιστορικό σχήμα της τρισχιλιετούς συνέχειας του ελληνικού έθνους και του ελληνικού πολιτισμού, στο οποίο θεμελιώθηκε η θεωρία του Ζαμπέλιου – Παπαρρηγόπουλου, διαμορφώνοντας κατά τα λόγια του Δημαρά μια “εθνική εθιμοφροσύνη”. Έως τις αρχές της δεκαετίας του 1840 το κυρίαρχο παράδειγμα της ελληνική ιδεολογίας, το οποίο απηχούσε σαφώς τις αντιλήψεις των φορέων του ελληνικού Διαφωτισμού, ήθελε την Ελλάδα να αποτελεί κληρονόμο και διάδοχο, με όχημα και εμπνευστή τη δύση, του κόσμου της κλασσικής αρχαιότητας. Το διάστημα που μεσολάβησε από τότε έως την επανάσταση του ΄21 αποτελούσε την μαύρη τρύπα της ιστορίας, ένα συνεχές σκοταδισμού και βαρβαρότητας, χάσμα αγεφύρωτο. Παρομοίως, οι έως τότε κρατούσες απόψεις περί αρχαίας Μακεδονίας, δυναστείας του Φιλίππου, και του μεγάλου Αλεξάνδρου, συμπυκνώνονται χαρακτηριστικά στα λόγια του Ιάκωβου Ρίζου Νερουλού, προέδρου της νεοσύστατης αρχαιολογικής εταιρείας. Γράφει λοιπόν ο Νερουλός περί τα μέσα του 19ου αιώνα αναφερόμενος στη μάχη της Χαιρωνείας: “Ο Φίλιππος έπραξεν άλλο της νίκης ολεθριώτερον, εγέννησε τον Αλέξανδρον”. Το χάσμα ήρθαν να γεφυρώσουν οι προαναφερθέντες ιστορικοί πλάθοντας μια αναδρομική ερμηνεία του προεθνικού παρελθόντος με όρους σύγχρονους και εθνικούς, βασισμένοι στα διανοητικά εργαλεία της εποχής τους αλλά και στις ιδεολογικές και πολιτικές μέριμνες που επέβαλλαν, από τη μια η εμπέδωση της ελληνική εθνικής ταυτότητας στο νεοπαγές ελληνικό βασίλειο, και από την άλλη η ανάγκη νομιμοποίησης της Μεγάλης Ιδέας και της “αλυτρωτικής” επέκτασης προς ένα βορράν εν πολλοίς αλλόφωνο και εχθρικό(…)».
Το άρθρο αυτό, το οποίο δημοσιεύθηκε ύστερα από έγκριση της διεύθυνσης της εφημερίδας, χαρακτηρίζει ως «τρομοκρατική δράση» την απελευθερωτική δράση των μακεδονομάχων πριν από την εποποιία των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13, καθώς και «ελληνικές επεκτατικές διεκδικήσεις» τον πόθο για την ενσωμάτωση της Μακεδονίας στον Εθνικό κορμό. Αυτά, για να μη μας πουλάνε κάποιοι το τόσο άνοστο και αποτυχημένο παραμύθι «κανένας δεν είναι περισσότερο πατριώτης από τον άλλον». Ο «υποψήφιος λέκτορας Ιστορίας» έχει και επιμύθιο στα γραφόμενά του, καθώς λέει τα εξής: «Ας πράξουμε λοιπόν το πρώτιστο καθήκον με βάση τις πάγιες αξίες της Αριστεράς, ας αποδείξουμε έμπρακτα, “ανανεωτικά και ριζοσπαστικά” την αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο μακεδονικό λαό, κι ας αποδεχτούμε κατ΄αρχήν, εμείς τουλάχιστον, με θάρρος και χωρίς υπεκφυγές ή παλινδρομήσεις το αυτονόητο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του. Χρειάζεται τη συμπαράστασή μας, περισσότερο απ΄όσο εμείς χρειαζόμαστε τον λικνιστικό καλπασμό του Βουκεφάλα…»!
Έτσι, λοιπόν. «αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο μακεδονικό λαό», «αυτονόητο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του» και άλλα εθνομηδενιστικά θεωρήματα. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τότε ένα κόμμα του 4% δεν αποτελεί δικαιολογία. Οι πρόσφατες αθλιότητες Φίλη επανέφεραν στο προσκήνιο τις πραγματικές απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Ιστορία και τα Εθνικά ζητήματα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
36 Συνολο, 1 Σήμερα
