Πάρα πολλοί άνθρωποι, κυρίως από την τάξη των ελεύθερων επαγγελματιών και των εμπόρων, πέθαναν αβοήθητοι τα χρόνια της κρίσης. Δεν είχαν καν πρόσβαση σε κοινωνικά ιατρεία, γιατί στις περιοχές που έμεναν, δεν υπήρχαν τέτοιες δομές, με συνέπεια, είτε την δραματική επιδείνωση της υγείας τους, είτε…τον θάνατο. Σήμερα μπορούν, με το ΑΜΚΑ τους και μόνο, να λάβουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, «παραμονεύει» ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Τα χρήματα που διατίθενται ετησίως για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων συμπολιτών μας, ανέρχονται στα 100 εκ. ευρώ, ποσό όμως, που δεν προέρχεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από τον ΕΟΠΥΥ. Από που θα βρεθούν τα χρήματα αυτά, πως θα καλυφθούν τα έξοδα, με τον ΕΟΠΥΥ φαλιρισμένο; Σήμερα μάλιστα σκεφτόμουν, ότι οι περιπτώσεις αυτές είναι εκατοντάδες, πολλοί συνάνθρωποι μας δηλαδή, πέθαναν χωρίς να λάβουν την παραμικρή βοήθεια. Τι αντιμετωπίσαμε εμείς στο Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού; Επιχειρηματίες που έκλεισαν τα μαγαζιά τους, με μεγάλα χρέη προς την εφορία και το ασφαλιστικό τους ταμείο, που είχαν όμως κάποια χρήματα στην άκρη, για μια δύσκολη ώρα. Τα χρήματα αυτά όμως, τα ξόδεψαν, είτε για την πρώτη φάση της περίθαλψης τους, π.χ, σε χημειοθεραπείες αν ήταν καρκινοπαθείς ή χρεώνονταν από την πρώτη φάση κιόλας, σε περίπτωση που δεν είχαν αποταμιεύσεις. Κατέφθαναν στην συνέχεια, στο Κοινωνικό Ιατρείο, όπου τους παρείχαμε δωρεάν την απαιτούμενη θεραπεία. Δυστυχώς, πολλοί συμπολίτες μας, ήρθαν καθυστερημένα στις δομές μας, με συνέπεια η πορεία του καρκίνου, να είναι μη-αντιστρέψιμη» υποστηρίζει στο bangladeshnews.gr, o Γιώργος Βήχας, εθελοντής ιατρός του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού.
