Οικογένεια Παπανδρέου…
..Τρεις γενιές “δολοφόνων” !!!
Από τον “Ανένδοτο” στην “Αλλαγή”
και από εκεί στην “Άβυσσο”.
…”Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα “κουμαντάρονται”. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες. Μπορεί τότε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτιστικά και ιστορικά τους αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν…”. Αυτήν τη δήλωση φέρεται να έχει κάνει – και μάλιστα δημοσίως – ο Εβραίος Κίσινγκερ …Ένας από τους πιο πονηρούς και επικίνδυνους σιωνιστές παγκοσμίως …Ένας από τους πιο γνωστούς ανθέλληνες παγκοσμίως.
Όσο κι αν αυτό το οποίο θα πούμε θα απογοητεύσει τους γνωστούς συνομωσιολόγους των καφενείων, αυτή η δήλωση όχι μόνον δεν έχει ούτε ένα “ψήγμα” ορθότητας σ’ αυτό το οποίο περιγράφει ως στρατηγική επιλογή, αλλά είναι εντελώς παραπλανητική. Πέραν του γεγονότος ότι ένας πονηρός σιωνιστής δεν θα αποκάλυπτε ποτέ – και μάλιστα δημοσίως – τις μύχιες σκέψεις του, αυτά, τα οποία του αποδίδονται, είναι απολύτως λάθος. Δεν έχουν κανένα νόημα και καμία αξία, γιατί οι λαοί, όταν στοχοποιούνται, δεν “καταστρέφονται” με τον τρόπο αυτόν. Οι Έλληνες, όσο ειδικά χαρακτηριστικά κι αν έχουν ως λαός, δεν παύουν να είναι ένας λαός όπως όλοι οι άλλοι …Ένας λαός, ο οποίος, πέραν των ειδικών πνευματικών του χαρακτηριστικών, πρέπει – όπως όλοι οι λαοί του κόσμου – να εργαστεί για να επιβιώσει …Ένας λαός, ο οποίος πρέπει να έχει τα εργοστάσιά του και τα χωράφια του και θα πρέπει να επιβιώσει με τον κόπο του …Ένας λαός, ο οποίος θα πρέπει να πολεμήσει με αυτοθυσία όταν θα πας να του στερήσεις το μέσον που εξασφαλίζει την επιβίωση και το οποίο επιθυμεί να κληροδοτήσει στα παιδιά του.
Όταν θέλεις να του κάνεις κακό, του στερείς τη δυνατότητα να μπορεί να επιβιώσει ως σύνολο …Του στερείς τη δυνατότητα να καλύψει μόνος του τις ανάγκες επιβίωσής του …Του στερείς τον “ρυθμό” εκείνον, τον οποίο έχει πάρει μέσα στους αιώνες κατά τους οποίους έχει επιβιώσει …Του καταστρέφεις όλα τα πετυχημένα πρότυπα, τα οποία έχει αναπτύξει μέσα στον χρόνο, προκειμένου να αναπαράγει απόλυτα τα πετυχημένα χαρακτηριστικά του …Του αποσπάς το συλλογικό του κεφάλαιο, το οποίο έχει υπό την ιδιοκτησία του …Τον παγιδεύεις, ώστε να ανοίξει τα σύνορά του στις εισαγωγές …Του βάζεις “λουκέτο” στα εργοστάσιά του …Του μετατρέπεις σε άχρηστα μπαΐρια τα χωράφια του …Τον κάνεις δειλό, τεμπέλη, φυγόπονο και άχρηστο και εκεί “ποντάρεις” …”Ποντάρεις” ότι θα τον κάνεις εξαρτώμενο από τις δικές σου “βοήθειες” και σε κάποια στιγμή θα του βγάλεις την “πρίζα” που τον κρατά “ζωντανό” …”Ποντάρεις” ότι θα τον μάθεις να ζει με “δανεικά” και σε κάποια στιγμή θα του τα πάρεις όλα …”Ποντάρεις” ότι θα τον έχεις κάνει τόσο δειλό, που δεν θα αντιδράσει ό,τι κι αν πάθει.
Δεν χρειάζεται δηλαδή να τους αντιμετωπίσεις ως “Έλληνες”, για να τους κάνεις κακό με “ανώτερες” και πιο περίπλοκες στρατηγικές. Μετέτρεψε τους Έλληνες σε δειλούς, άχρηστους και τεμπέληδες και μην ασχολείσαι καθόλου με τη γλώσσα τους, τη θρησκεία του ή τον πολιτισμό τους. Ας είναι όσο Έλληνας θέλει ένας δειλός ή ένας άχρηστος άνθρωπος. Αν καταφέρεις και τον κάνεις δειλό και άχρηστο, τα έχεις καταφέρει όλα, άσχετα με την πρώτη “ύλη” που χρησιμοποιείς. ¨Όταν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν χρειάζεται να στοχεύεις στην “ελληνικότητά” του. Όλα αυτά τα “ανώτερα” έχουν αξία, όταν λειτουργούν υποστηρικτικά και δεν τους αφήνουν να “πέσουν”, ώστε να γίνουν άχρηστοι και τεμπέληδες. Αν όμως μπορεί κάποιος, με κάποιον “πλάγιο” τρόπο, να τους κάνει τέτοιους, δεν θα βρει τη θρησκεία ή τον πολιτισμό τους ως εμπόδια μπροστά σου. Αρκεί δηλαδή να γνωρίζεις πώς κάνεις κακό σε λαούς και θα το καταφέρεις και εναντίον των Ελλήνων, όσο ειδικά χαρακτηριστικά κι αν έχουν.
Ο Κίσιγκερ όλα αυτά τα γνωρίζει. Το παράξενο θα ήταν να μην τα γνώριζε. Ως εκ τούτου θεωρούμε βέβαιο ότι γνωρίζει τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών. Αλίμονο, για έναν τέτοιον παράγοντα της διεθνούς πολιτικής, αν δεν τα γνώριζε. Αλίμονο για έναν Σιωνιστή να μην γνώριζε ένα θέμα, το οποίο απασχόλησε τον σιωνισμό και την παγκόσμια κοινωνία για πάνω από έναν αιώνα. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στο “πρωτόκολλο” 5: “…Το μεγάλο μυστικό, για να κυβερνά κανείς με επιτυχία, είναι να πολλαπλασιάζει τα ελαττώματα του λαού, τις κακές του συνήθειες, τα πάθη και τις κοινωνικές του ροπές, έτσι που να μην μπορεί κανείς να βρει άκρη σε αυτό το ηθικό χάος και οι άνθρωποι να φθάσουν στο σημείο να μην μπορεί να συνεννοηθεί ο ένας με τον άλλο”.
Διαβάζοντας αυτό το “πρωτόκολλο”, θα έλεγε κανείς ότι διαβάζει κάποιο κρυφό καταστατικό του “Πασοκιστάν”. Αν τα χειρότερα χαρακτηριστικά ενός λαού – που πρέπει να πολλαπλασιαστούν – είναι αυτά τα οποία περιγράψαμε, τότε όλα αυτά τα έχουν πετύχει ήδη κάποιοι εις βάρος των Ελλήνων. Στις τελευταίες δεκαετίες οι Έλληνες έγιναν δειλοί, τεμπέληδες, φυγόπονοι, κουτοπόνηροι κλπ.. “Ξεπούλησαν” θρησκεία, πατρίδα και οικογένεια, για να ζήσουν το “όνειρό” τους …Το δανεικό “όνειρό” τους …Το “όνειρο” που περιλάμβανε μια “αυτοκινητάρα GLS” και μια “εξοχικάρα”, έστω και αυθαίρετη …Το “όνειρο” που περιλάμβανε άραγμα στο κρατικό γραφείο με τη φραπεδούμπα παγωμένη.
Όλα αυτά όμως δεν ήρθαν ξαφνικά. Δεν άλλαξε ως δια μαγείας η ελληνική κοινωνία, ώστε να αλλάξουν με τον ίδιο τρόπο και τα χαρακτηριστικά της. Είναι προφανές ότι έγινε μια έξωθεν επιβεβλημένη επέμβαση. Είναι βέβαιο ότι όλα αυτά έγιναν “οργανωμένα” και όχι με τυχαίες διαδικασίες. Έγιναν οργανωμένα μέσα από συγκεκριμένους μηχανισμούς, οι οποίοι “αντάμειβαν” τους “μεταλλαχθέντες” Έλληνες. Έγιναν μέσα από μηχανισμούς, οι οποίοι όχι μόνον θεωρούσαν τους “συμβατικούς” και φιλότιμους Έλληνες κορόιδα, αλλά τους απέκλειαν από τα πάντα. Έγιναν μέσα από τα κόμματα, τα οποία μονοπώλησαν την εξουσία …Τα κόμματα, τα οποία με την εξουσία που κατέκτησαν δημιουργούσαν νέα πρότυπα συμπεριφορών, εφόσον είχαν το κρατικό χρήμα να τα “προωθούν” και να τα “γυαλίζουν”.
Ο κομματισμός, ο οποίος για “ξεκάρφωμα” “ντύνεται” με διάφορες ιδεολογίες, τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από έναν “πολλαπλασιαστή” των ελαττωμάτων ενός λαού; Με “άλλοθι” τον κομματισμό ευνοείται ο παρασιτισμός, ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, η διαφθορά κλπ.. Με “άλλοθι” τον κομματισμό οι άχρηστοι και οι τεμπέληδες επιβάλλονται πάνω στους υπολοίπους. Με “άλλοθι” τον κομματισμό περνάει ο έλεγχος των κοινωνικών τάξεων στους αστούς των κομμάτων. Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, απαιτείται μια κινητήρια “δύναμη”. Τέτοια δύναμη είναι το χρήμα. Με χρήμα τα καταφέρνεις όλα αυτά. Με χρήμα, για παράδειγμα, ισχυροποιείς τον κομματισμό και αφού τον δέσεις” στην εξουσία βγάζεις ακόμα περισσότερο χρήμα. Ποιος σου έδωσε το χρήμα, για να καταφέρεις τον στόχο σου; Σε αυτόν χρωστάς και θα τον “ξεπληρώσεις” με την εξουσία …Με την εξουσία θα φροντίσεις να “ξεπληρώσεις” τους ευεργέτες σου.
Σε αυτήν την παράγραφο – όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο – περιγράψαμε την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ποιος ήταν ο κυρίαρχος της Μεταπολίτευσης; Ποιος ήταν ο κυρίαρχος πολιτικός άνδρας; …Ένας ομοεθνής του Κίσινγκερ. Ο γιος τής Μινέικο. Ποιοι “δάνεισαν” στον Παπανδρέου τα χρήματα, για να διεκδικήσει την εξουσία στην Ελλάδα; …Οι χρηματοδότες τού ΠΑΚ …Οι Εβραίοι “επενδυτές” τής Νέας Υόρκης. Με αυτά τα χρήματα ο Ανδρέας κατέκτησε την εξουσία. Στη συνέχεια τι έκανε; …Αυτό, το οποίο προέβλεπαν τα “πρωτόκολλα” των Σοφών της Σιών …Αυτό, το οποίο ο πονηρός Κίσινγκερ έκανε δήθεν πως δεν γνώριζε. “Πολλαπλασίασε” τα ελαττώματα του λαού, τις κακές του συνήθειες, τα πάθη και τις κοινωνικές του ροπές.
Τι κέρδισε από αυτό ο Αντρέας; …Μονιμοποιήθηκε στην εξουσία. “Αρρώστησε” τον ελληνικό λαό και τον εξουσίασε για πολλές δεκαετίες χωρίς καμία αντίδραση. Με αυτήν την μόνιμη επαφή στην εξουσία μπόρεσε και ξεπλήρωσε όλα τα “χρέη” του προς τους χρηματοδότες του. Στην εποχή τού ΠΑΣΟΚ αυξήθηκε σε βαθμό εγκληματικό το δημόσιο χρέος. Στην εποχή τού ΠΑΣΟΚ ο ελληνικός λαός έβγαλε όλη την αθλιότητα που μπορεί να κρύβει μια κοινωνία μέσα της. Στην εποχή τού ΠΑΣΟΚ όλοι ήθελαν να ζουν πλούσια, χωρίς να δουλεύουν …Στην εποχή αυτή, που μάθαμε για αγρότες, οι οποίοι δεν πήγαιναν στα χωράφια τους, αλλά περίμεναν τις επιδοτήσεις και τα “πακέτα” στα καφενεία …Στην εποχή αυτή, που το κράτος “κοινωνικοποιούσε” πανάκριβα τα ιδιωτικά εργοστάσια, για να κάθονται οι εργάτες και να παριστάνουν τους δημόσιους “υπαλλήλους”. Τότε ακούσαμε το περίφημο “δικαίωμα στην τεμπελιά”. Στην εποχή τού ΠΑΣΟΚ η “λαμογιά” έγινε το “σήμα” κατατεθέν τής ελληνικής κοινωνίας. Θέμα χρόνου ήταν αυτή η κατάσταση να μας οδηγήσει στη χρεοκοπία. Θέμα χρόνου ήταν όμως και να απαιτηθεί έλεγχος του χρεοκοπημένου λαού, για να μην κινηθεί ενάντια σ’ αυτούς που τον κατέστρεψαν.
…Κανένα πρόβλημα. Τα “πρωτόκολλα” έχουν λύσεις για ολόκληρη την πορεία τής “νόσου”. Διαβάζουμε, λόγου χάρη, στο “πρωτόκολλο” 13: “…Για το ενδεχόμενο δε κάποτε να συνέλθουν και με τη σκέψη ν’ αντιληφθούν τα δίχτυα που τους έχουμε ρίξει, θα τους κρατάμε απασχολημένους και θα τους διαφθείρωμε με τα τυχερά παιχνίδια, τα αθλητικά θεάματα, τις άσωτες διασκεδάσεις, τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά και τα πορνεία“. Αυτή είναι η περίοδος που ήρθε ο “λογαριασμός” τής αθλιότητας …Η εποχή αυτή, όπου οι “δανειστές” μας έπρεπε να βγάλουν την “πρίζα” και θα έπρεπε να είναι σίγουροι ότι δεν θα αντιδράσουν τα χαϊβάνια …Η εποχή του Μνημονίου. Από το ροζ βίντεο της “τριανταπεντάχρονης” του Ζαχόπουλου, που “τύφλωσε” τους Έλληνες και δεν “έβλεπαν” ότι ο Καραμανλής έπαιρνε δημόσιο χρήμα για να σώσει ιδιωτικές τράπεζες, μέχρι το ροζ βίντεο της Αλεξανδράτου, που “βγήκε” ακριβώς την ώρα που ο λαός έπρεπε να αντιδράσει για την προδοσία του Γιώργου Παπανδρέου, η μεθοδολογία είναι απολύτως ίδια …Του πετάς στα μούτρα αθλητικά σώβρακα και γυαλιστερές κιλότες και τον αποπροσανατολίζεις όπως αποπροσανατολίζεις έναν σκύλο, όταν του πετάς ένα κόκαλο.
Κανένας δεν αντιδρά σε τίποτε. Δεν αντιδρούν ούτε τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας. Δεν αντιδρά ούτε ο θεματοφύλακας της νομιμότητας, που είναι η Δικαιοσύνη. Το Μνημόνιο και όλες οι επιμέρους συνθήκες στις οποίες σύρθηκε το κράτος να υπογράψει είναι παράνομο και παράνομες. Το Σύνταγμα έγινε “πατσαβούρα”, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές τοκογλύφοι. Και όμως, κανένας δικαστής δεν αντέδρασε. Ως εκ τούτου κανένας προδότης δεν φοβήθηκε να τραβήξει την κατάσταση όσο πάει. Γιατί να φοβηθούν; …Έβαλαν τους δικαστές να παριστάνουν τους πολιτικούς και να δικαιολογούν τις αποφάσεις τους όχι με βάση την αντικειμενικότητα του νόμου, αλλά την υποκειμενικότητα της πολιτικής. Οι καθαρίστριες δεν επαναπροσλήφθηκαν όχι επειδή αυτό είναι το νόμιμο, αλλά επειδή αυτό συμφέρει την πολιτική κατάσταση …Οι δικαστές αποφάσισαν για την πολιτική κατάσταση …Έγιναν ταυτόχρονα πολιτικοί και οικονομολόγοι.
Δεν μας εκπλήσσει αυτό. Γιατί; …Γιατί προβλέπεται στο Πρωτόκολλο 8: “…Έχουμε χρέος να οικειοποιηθούμε όλα τα όργανα, που οι αντίπαλοί μας θα μπορούσαν να μεταχειρισθούν εναντίον μας. Θα χρειασθεί να βρούμε στις λεπτότητες της δικαστικής γλώσσας μία δικαιολογία για τις περιπτώσεις που θα υπάρξει ανάγκη να ανακοινώσουμε αποφάσεις, οι οποίες πιθανόν να φανούν πάρα πολύ θρασείς και άδικες, γιατί ενδιαφέρει να εκφράζουμε τις αποφάσεις αυτές με λέξεις, που να φαίνονται ότι είναι ηθικά γνωμικά πολύ υψηλά, έχοντας συγχρόνως νομικό χαρακτήρα.
Θα περιστοιχίσουμε την κυβέρνησή μας με έναν ολόκληρο κόσμο οικονομολόγων. Να γιατί οι οικονομολογικές επιστήμες είναι οι σπουδαιότερες για τη διαπαιδαγώγηση των Ιουδαίων.”
Την ώρα που οι πάντες πρόδιδαν τον λαό, αυτός αγρόν ηγόραζε. Σε μια περίοδο απόλυτης καταστροφής και φτώχειας οι Έλληνες δεν “αντιδρούν”, γιατί ονειρεύονται κέρδη τζόγου …Ονειρεύονται να είναι οι ίδιοι οι “πολυεκατομμυριούχοι” με τα “πέντε” και τα “δέκα” γράμματα. Οι διεφθαρμένοι που τον κυβερνάνε έχουν αφήσει τον τζόγο ελεύθερο και την “ελευθεριότητα” της κοινωνίας στο έπακρο. Όποιος έχει χρήματα “νομιμοποιείται” να απολαμβάνει τα πάντα …”Άσωτες” διασκεδάσεις με ναρκωτικά, “ξύδια” και πόρνες. Η “πλέμπα” θα νιώθει εν “αναμονή” πλούσια …”Προσεχώς” πλούσια. Μέχρι βέβαια να “πλουτίσει” θα χαζεύει ποδόσφαιρο και θα παίζει στοίχημα …Θα μαλώνει στα καφενεία για τα εκατομμύρια που θα πάρει ή δεν θα πάρει ο Μέσι και θα περνάει την ώρα του καταναλώνοντας τα “σκουπίδια” τής παρακμής. Όταν δεν θα αγοράζει τα περιοδικά life-style, για να βλέπει πώς διασκεδάζουν οι μελλοντικοί “συνάδερφοί” τους στη Μύκονο, θα αγοράζει τα περιοδικά για το στοίχημα …Ο Μαρινάκης και ο Μελισσανίδης θα τον κάνουν “πλούσιο”, γιατί είναι “καλά” παιδιά …Τόσο καλά παιδιά, που μέχρι και η Εκκλησία τα “ευλογεί” …Από το Πατριαρχείο της Πόλης μέχρι τη Μητρόπολη του Πειραιά.
Κοινωνική αρρώστια.
Όμως, για να φτάσει μια κοινωνία σε αυτήν την κατάσταση, θα πρέπει να “αρρωστήσει”. Για να μην ενοχλείται που στερείται της δυνατότητας να επιβιώσει με τον κόπο και την αξιοπρέπειά της, θα πρέπει να βρίσκεται σε προχωρημένη “σήψη” …Να μην αντιδρά σε τίποτε …Να της αρπάζουν τα πάντα και να κάθεται να υπομένει τα πάντα, “ελπίζοντας” …Να βλέπει ιμπεριαλιστές να αρπάζουν ΟΤΕ, ΔΕΗ και ό,τι πολύτιμο υπάρχει στην αγορά, χωρίς να βγάζει “άχνα” …Να βλέπει ανθέλληνες τοκογλύφους να αρπάζουν λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, γέφυρες και να τους ανέχεται σαν “επενδυτές” …Να φτάνει στο σημείο να χάνει μέχρι και τους φάρους και τα στρατόπεδά της και να μην αντιδρά. Γιατί; …Γιατί είναι “άρρωστη” …Γιατί παρουσιάζει όλα τα “συμπτώματα” μιας “αρρώστιας” …Γιατί έχει μάθει να περιμένει διορισμούς και επιδόματα προκειμένου να επιβιώνει άκοπα …Γιατί έχει μάθει να ανέχεται να κλείνουν εργοστάσια και να περιμένει σταυροπόδι τουρίστες, οι οποίοι δήθεν θα κατακλύσουν τον τόπο και θα σκορπάνε εύκολα λεφτά, τα οποία οι πονηροί απλά θα τα “μαζεύουν” …Γιατί έχει μάθει να παίρνει δάνεια, για να μπαλώνει τις “τρύπες” της καθημερινότητάς της και να υψώνει τεχνητά τον “πήχη” τού βιοτικού της επιπέδου.
Τι είναι όμως “αρρώστια” για μια κοινωνία; …”Αρρώστια” είναι το φαινόμενο εκείνο, το οποίο αλλάζει τις συμπεριφορές των κοινωνικών τάξεων …Κυρίως των κοινωνικών εκείνων τάξεων, που συνδέονται με την παραγωγή …Των κοινωνικών τάξεων, που συνδέονται με το εθνικό κεφάλαιο και την εργασία …Των κοινωνικών τάξεων, που δίνουν “ρώμη” σε μια κοινωνία και είναι θέμα επιβίωσης γι’ αυτές να αγωνίζονται για τη διασφάλιση των μέσων εκείνων, που τους δίνουν τη δυνατότητα να εργάζονται και να παράγουν …Των κοινωνικών τάξεων, που δεν θέλουν “λουκέτα”, στα εργοστάσια γιατί θίγονται από αυτά …Των κοινωνικών τάξεων, οι οποίες δεν θέλουν “επενδυτές” να βάζουν τα χωράφια τους σε “αγρανάπαυση” και να τους μετατρέπουν σε σερβιτόρους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.
Η μεγαλύτερη και πιο άσχημη “αρρώστια”, που μπορεί να πλήξει μια κοινωνία, είναι ο αστισμός …Ένας πραγματικός “καρκίνος” για όλες τις κοινωνίες …Ο αστισμός, ο οποίος στον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό του γίνεται “θανάσιμος” και παίρνει τη χειρότερη μορφή του, που είναι ο μικροαστισμός …Ο αστισμός των φτωχών, των τεμπέληδων, των ασήμαντων, των αγράμματων, των εκπαιδευμένων σε “ψίχουλα” εξειδίκευσης, οι οποίοι αναζητούν τρόπο να σωθούν και προκειμένου να το καταφέρουν αυτό, μολύνουν τα πάντα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη κοινωνική “αρρώστια”, που μπορεί να χτυπήσει έναν λαό. Γιατί; …Γιατί τον “παραλύει” …Γιατί στερεί τη δυνατότητα ανανέωσης των “κυττάρων” τών υπόλοιπων κοινωνικών τάξεων …Γιατί, αν εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα, μπορεί να “μολύνει” το σύνολο των κοινωνικών τάξεων.
Αυτός είναι και ο λόγος που γίνεται επικίνδυνος. Ο “εργατισμός” ή ο “αγροτισμός” δεν μπορούν να γίνουν “αρρώστια”, γιατί δεν μπορούν επεκταθούν μέσα στην κοινωνία εις βάρος των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων. Δεν μπορούν να γίνουν “αρρώστιες”, γιατί δεν μπορούν να δελεάσουν τα παιδιά των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων να μπουν στις “τάξεις” τους. Το ίδιο και ο “κεφαλαιοκρατισμός”. Αυτός μπορεί να δελεάσει, αλλά δεν είναι δυνατόν να γίνει προσβάσιμος από όλους, γιατί το κεφάλαιο ποτέ δεν φτάνει για όλα τα μέλη τής κοινωνίας.
Αντίθετα ο “αστισμός” δεν έχει τέτοια προβλήματα …ΟΛΟΙ μπορούν να μορφωθούν μέσα σε μια κοινωνία και άρα να γίνουν “κεφαλαιοκράτες”, έστω και στην άυλη μορφή κεφαλαίου. Δεν έχει δηλαδή τα μειονεκτήματα των υπολοίπων ταξικών “-ισμών”. ΟΛΟΙ λαχταρούν, ως εργαζόμενοι, να διοριστούν σε μια θέση, η οποία θα τους επιτρέπει να τεμπελιάζουν και να πληρώνονται πολύ καλύτερα από τους εργάτες ή τους αγρότες …Σε μια θέση χωρίς τις μεγάλες ευθύνες τού κεφαλαιοκράτη ή τον πολύ κόπο τού εργάτη. Αυτό το “δέλεαρ” έλκει τους πονηρούς από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Αυτό γινόταν πάντα και αυτό γίνεται και σήμερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι δευτερότοκοι ή τριτότοκοι γιοι των φοβερών φεουδαρχών τού Μεσαίωνα γίνονταν αστοί στρατιωτικοί ή ιερείς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το “δικαίωμα” στην παιδεία το κατέκτησαν τα παιδιά των εργατών, προκειμένου κάποια από αυτά να γίνουν αστοί. Ο αστισμός, δηλαδή, πάντα ήταν μια δελεαστική επιλογή τόσο για τους “έχοντες” όσο και για τους “μη έχοντες” της κοινωνίας.
Αυτό πάντα το γνώριζε η εξουσία και βέβαια η κοινωνία. Μια υγιής κοινωνία ποτέ δεν επέτρεπε να ξεφύγουν τα πράγματα από τα όρια, γιατί κινδύνευε η ασφάλειά της. Δεν ήθελε να βάζει τους πολλούς αδύναμους της κοινωνίας να σκέφτονται πονηρά και ως εκ τούτου να μην εργάζονται. Δεν ήθελε να δίνει πανεπιστημιακά “χρίσματα” στους γόνους των αγροτών και των εργατών και αυτοί, αντί να πηγαίνουν στις εργασίες τους, να πηγαίνουν στα κομματικά γραφεία, για να παρακαλάνε για έναν διορισμό και μια εύκολη ζωή.
Το ακόμα χειρότερο θα εμφανιζόταν, όταν θα ερχόταν η στιγμή που όλοι αυτοί οι υπεράριθμοι “επιστήμονες” θα αντιλαμβάνονταν ότι δεν τους “χωρούσε” ο κρατικός μηχανισμός, για να μπουν εκεί ως εργαζόμενοι …Όταν θα αντιλαμβάνονταν ότι ο μόνος τρόπος επιβίωσής τους θα ήταν να μπουν στην αγορά, μετατρέποντας το “κεφάλαιό” τους σε “μαγαζί”. Η κεφαλαιοποίηση της επιστημονικής γνώσης μόνον προβλήματα θα έφερνε στην κοινωνία και όχι κέρδη. Η μετατροπή τού επιστήμονα σε “κεφαλαιοκράτη-μαγαζάτορα” θα τον μετέτρεπε σε δημόσιο κίνδυνο. Γιατί; …Γιατί είναι θέμα χρόνου η καταστροφή …Η γενική καταστροφή …Η εθνική, κοινωνική και ταξική καταστροφή …Ακόμα και η περιβαλλοντική καταστροφή.
Αυτά, τα οποία λέμε, ας μην φαίνονται ως υπερβολικά. Αρκεί να γνωρίζεις πώς λειτουργεί το σύστημα και τα καταλαβαίνεις αυτά. Ας σκεφτεί ο αναγνώστης απλά πράγματα και θα αρχίσει να μπαίνει στο νόημα. Για παράδειγμα, πότε αρχίσαμε να ανησυχούμε για τα γεωργικά προϊόντα που βάζουμε στο τραπέζι μας; Πότε άρχισαν τα γεωργικά φάρμακα να γίνονται αίτια αρρωστιών και θανάτων και άρα αίτια κοινωνικής ανησυχίας; …Όταν το κράτος έπαψε να ελέγχει τη γεωργική παραγωγή με τους δικούς του γεωπόνους …Όταν έπαψε να “παράγει” επιστημονικό δυναμικό με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας …Όταν έπαψε να στηρίζει έναν σχεδιασμό, που το υποχρέωνε να “παράγει” επιστήμονες με βάση τις ανάγκες του.
Όταν, για λόγους πολιτικής, φτιάχνεις γεωπονικές σχολές όπου βρίσκεις να υπάρχει διαθέσιμο “υπόστεγο” και “παράγεις” γεωπόνους με τον “τόνο”, θέμα χρόνου είναι το πρόβλημα. Γιατί; …Γιατί θα αναγκαστείς – για να δώσεις στον γεωπόνο, που έφτιαξες, τη δυνατότητα να επιβιώσει – να τον κάνεις εμποράκο της συμφοράς. Μη μπορώντας να τους προσλάβεις όλους σε μια έμμισθη κρατική θέση, θα τους δώσεις άδειες να πουλάνε φυτοφάρμακα για να επιβιώσουν. Όταν το μεροκάματο του “επιστήμονα” εξαρτάται από το πόσα ζιζανιοκτόνα Roundup της Monsanto θα πουλήσει την ημέρα, ευνόητο είναι ότι θα προσπαθεί να πείσει τους αγράμματους αγρότες να ραντίζουν μέρα-νύχτα και όχι όταν απλά υπάρχει πραγματική ανάγκη, όπως θα έκανε ένας έμμισθος κρατικός υπάλληλος. Όταν αυτό το Roundup “κατηγορείται” για την πρόκληση καρκίνου, γενετικών ανωμαλιών και της νόσου του Πάρκινσον, ευνόητο είναι ότι, πριν αυτό φτάσει στο “πιάτο” μας, εξαιτίας του φτωχού γεωπόνου, υπεύθυνοι είναι αυτοί, οι οποίοι “παρήγαγαν” γεωπόνους που εξαρτιόνταν από τις πωλήσεις του. Όταν η πάμπλουτη Μονσάντο γνωρίζει τις αγωνίες επιβίωσης των απείρων Ελλήνων γεωπόνων, ευνόητο είναι ότι θα τους “πλησιάσει” και με δώρα και προμήθειες θα τους βάλει να “φορτώνουν” τους αγρότες με φυτοφάρμακα. Όταν σε μια μικρή Ελλάδα “παράγεις” γεωπόνους, οι οποίοι αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της Ευρασίας, ευνόητο είναι ότι γνωρίζεις την επικινδυνότητα της κατάστασης.
Τα ίδια γίνονται σε όλους τους τομείς όπου η επιστημονική υπηρεσία γίνεται “προϊόν” για να καλύψει ανάγκες της κοινωνίας, η οποία σταδιακά μετατρέπεται παράνομα σε “αγορά”. Όλοι οι Έλληνες έχουν άποψη περί της “πολυφαρμακίας” που χαρακτηρίζει τον ελληνικό λαό. Πολλοί συνδέουν τη σημερινή προβληματική κατάσταση της υγείας, που χαρακτηρίζει τον ελληνικό λαό, ως αποτέλεσμα της “πολυφαρμακίας”. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Οι απλοί Έλληνες πολίτες; Τι κάνουν; Μπαίνουν στα φαρμακεία και ψάχνουν νέα φάρμακα να τα καταπιούν; …Όχι βέβαια. Τα φάρμακα κάποιοι τους τα “φορτώνουν”. Τα νέα φάρμακα των μεγάλων πολυεθνικών κάποιοι τα “ανακαλύπτουν” πριν απ’ αυτούς γι’ αυτούς.
Όταν “παράγεις” φαρμακοποιούς με τον “τόνο”, οι οποίοι δεν μπορούν να απορροφηθούν από τη φαρμακοβιομηχανία και τους κάνεις απλούς μαγαζάτορες, δεν θα έχεις αυτό το πρόβλημα; Όταν ταυτόχρονα “παράγεις” γιατρούς με τον “τόνο”, οι οποίοι δεν μπορούν να απορροφηθούν από τα Νοσοκομεία και πρέπει να ζήσουν με ένα ακουστικό στον λαιμό, δεν θα αναζητήσουν το μεροκάματο από κοινού με τον “φαρμακομαγαζάτορα” συνέταιρο; Αν ο πολίτης εξεταζόταν από τους έμμισθους γιατρούς των νοσοκομείων και των ασφαλιστικών ταμείων, δεν θα τον “φόρτωναν” φάρμακα, για να ζήσουν από την “προμήθεια” …Να πάρει ο γιατρός το “κατιτίς” του από τη φαρμακευτική εταιρεία που τον “παρακολουθεί” στις συνταγογραφήσεις του και να κονομήσει και ο φαρμακοποιός από την πώληση των σκευασμάτων εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Με αυτόν τον τρόπο προκλήθηκε βλάβη στην υγεία του ελληνικού πληθυσμού και απειλείται ταυτόχρονα και η επιβίωση των ασφαλιστικών ταμείων, εφόσον όλο το κόστος της δυσλειτουργίας του κλάδου της υγείας πέφτει πάνω σ’ αυτά.
Τα ίδια γίνονται σε όλους τους τομείς. Με έναν ανάλογο τρόπο καταστράφηκαν οι ελληνικές πόλεις, εφόσον οι μηχανικοί, οι οποίοι “παράγονταν” κάθε έτος, δεν είχαν σχέση με τις πραγματικές ανάγκες τής κοινωνίας. Όταν αυτοί οι “επιστήμονες”, για λόγους επιβίωσης, μπαίνουν σε πλειοδοτικό διαγωνισμό μεταξύ τους, ευνόητα είναι τα τραγικά αποτελέσματα. Όταν με τον ίδιο Οικοδομικό Κώδικα ένας ευσυνείδητος μηχανικός φτιάχνει ένα απλό τριώροφο και ένας αδίστακτος συνάδελφος του ένα οκταώροφο “μεταμφιεσμένο” σε τριώροφο με έξτρα σοφίτα και τέσσερα “υπόγεια”, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Οι αδίστακτοι θα δημιουργήσουν διαφθορά στους συναδέλφους τους στην πολεοδομία και θα ξεκινήσει το χάος. 
Με ανάλογο τρόπο καταστράφηκε και η δημόσια παιδεία. “Παράγεις” καθηγητές, τους οποίους δεν μπορείς να τους βολέψεις. Αυτό δημιουργεί συνθήκες ανάπτυξης παραπαιδείας. Οι “μέσα” καθηγητές τα “βρίσκουν” με τους “έξω” και διδάσκουν με τέτοιον τρόπο τα παιδιά, που να τους κάνουν καλούς “πελάτες” των φροντιστηρίων και όχι καλούς μαθητές. Επωφελούνται και οι ίδιοι από τα φροντιστήρια και μαζί τους ζει ένας ολόκληρος κόσμος διδασκόντων, που δεν είναι διορισμένοι. Αν μετατρέψεις τη δημόσια εκπαίδευση σε “αγορά”, τελειώνει και ο ρόλος της. Η δημόσια εκπαίδευση δεν εκπληρώνει την αποστολή της και γίνεται μια “πλατφόρμα”, η οποία απλά κουβαλάει “πελάτες” σε μια συντεχνία επαγγελματιών. 
Το ακόμα χειρότερο είναι όταν παραδίδεις και τον τραπεζικό τομέα στους ιδιώτες αστούς. Τι “εμπορεύεται” η τράπεζα; Πώς θα πάρει μπόνους ο αστός υπάλληλός της; Χρήματα δεν “εμπορεύεται” η τράπεζα; Όσο περισσότερα χρήματα δανείσει ο υπάλληλός της, τόσο πιο πολύ μπόνους δεν θα πάρει; Άρα; …Άρα θα αρχίσει ο υπάλληλος να λέει ψέματα, για να ξεγελάσει τους αφελείς …Όλους τους αφελείς, εφόσον όλοι αποτελούν στόχους του. Θα προσπαθήσει να ξεγελάσει τον βιομήχανο, για να του δώσει ένα μεγάλο δάνειο, ώστε να κάνει μια “επένδυση” ακόμα κι αν αυτή δεν του είναι απαραίτητη. Θα προσπαθήσει να ξεγελάσει τον αγρότη, για να πάρει ένα θηριώδες τρακτέρ, το οποίο δεν το έχει ανάγκη. Θα προσπαθήσει να ξεγελάσει τον εργάτη, για να δώσει “αύξηση” στον εαυτό του, στέλνοντάς τον διακοπές. Λύσεις για όλα τα προβλήματα. Λύσεις, τις οποίες τις προσφέρουν οι αστοί σε όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια μπορεί μια ολόκληρη κοινωνία να βυθιστεί στα χρέη, επειδή κάποιοι την έπεισαν ότι το “αφεντικό” τρελάθηκε και μοιράζει τζάμπα χρήμα. Όλα αυτά, για κάποιον που έχει γνώσεις, είναι προβλέψιμες καταστάσεις. Δεν χρειάζεται να τις δει να συμβαίνουν, για να καταλάβει τι θα συμβεί. Δεν χρειάζεται να πηδήξει κάποιος από τον δέκατο όροφο, για να δει ότι σκοτώνεσαι μετά από μια τέτοια πράξη. Αυτοί, λοιπόν, οι οποίοι σχεδίασαν ένα “πληθωριστικό” σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης, γνώριζαν τι ακριβώς θα ακολουθήσει. Επειδή ακριβώς γνώριζαν, θεωρούμε προφανές ότι τους συνέφερε η σημερινή αθλιότητα, που ακολούθησε του “λάθους” τους. Γνώριζαν εξ’ αρχής ότι οι συνάδερφοι θα συνθέσουν “συμμορίες” συντεχνιακές και όλοι μαζί, λόγω κοινού αντικειμένου, θα συνθέσουν ταξική “συμμορία” …Αυτό ακριβώς, το οποίο βιώνουμε σήμερα με τον πιο ολέθριο τρόπο. Η συμμορία των αστών προδίδει την πατρίδα και μπορεί να το κάνει, γιατί “καπελώνει” και τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις.
Αυτό το “καπέλωμα” είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει η αστική τάξη. Αν δηλαδή κάποιος νομίζει ότι το να μετατρέψουν οι αστοί “επιστήμονες” τις ανάγκες τής κοινωνίας σε “αγορά” είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην κοινωνία, κάνει λάθος. Το απολύτως χειρότερο είναι να μετατρέψουν οι “επιστήμονες” τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις σε “υποχείριά” τους. Και πάλι ας σκεφτεί ο αναγνώστης με τον πιο απλό τρόπο. Πότε για παράδειγμα άρχισε να προδίδεται το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα; Πότε “αλώθηκε” η εργατική τάξη; …Όταν “πλημμύρισαν” την ΓΣΕΕ των εργατών Πρωτόπαπες, Πολυζωγόπουλοι και Παναγόπουλοι …Όταν στη θέση των συνδικαλιστών τής εργατικής τάξης δεν έμπαιναν εργάτες, αλλά κομματικοκινούμενοι αστοί …Όταν τους εργάτες άρχισαν να τους αντιπροσωπεύουν οικονομολόγοι, δικηγόροι και κοινωνιολόγοι. Πότε άρχισε να προδίδεται ο αγροτικός κόσμος; …Όταν στους γεωργικούς συνεταιρισμούς, τους οποίους ίδρυσαν οραματιστές γαιοκτήμονες, άρχισαν να “τρυπώνουν” και πάλι αστοί …Όταν τα συμφέροντα των γεωργών ανέλαβαν να τα υπερασπίζονται άνθρωποι, οι οποίοι δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τη φραουλιά από τη βελανιδιά …Όταν αυτοί οι αστοί μετέτρεψαν την ευρωπαϊκή “βοήθεια” σε διαφθορά. Η διαφθορά των ευρωπαϊκών “πακέτων”, που οδήγησε στη “σήψη” και τελικά στη διάλυση των αγροτικών συνεταιρισμών, ήταν στο σύνολο της δρομολογημένη από τους “αστούς”, οι οποίοι διαχειρίζονταν μέσω των κομματικών μηχανισμών τους αγροτικούς συνεταιρισμούς …Έκλεβαν για το κόμμα, την κοινωνική τους τάξη και τους εαυτούς τους και στο τέλος δεν έμεινε τίποτε…
…Ή σχεδόν τίποτε. Γιατί; …Γιατί στο τέλος θα αναγκάζονταν να φάνε τις “σάρκες” τους …Θα “πριόνιζαν” και το “κλαδί” πάνω στο οποίο κάθονταν …Στο τέλος θα στρέφονταν εναντίον και του ίδιου του κράτους …Εναντίον τού μηχανισμού εκείνου, τον οποίο τον αντιλαμβάνονταν ως “φωλιά” τους …Εναντίον τού μηχανισμού εκείνου, τον οποίο τον αντιλαμβάνονταν σαν συλλογικό ταξικό τους κεφάλαιο …Εναντίον τού μηχανισμού εκείνου, που τους έδινε τον εύκολο μισθό και που πάντα θα υπήρχε ως “κεφάλαιο”, για να “κληροδοτήσουν” και μια θέση στα παιδιά τους. Θέμα χρόνου ήταν κάποιοι “υπάλληλοι” να δουν τους εαυτούς τους ως “επιχειρηματίες” και τη διαφθορά ως “δίκαιη” αντιπαροχή. Θέμα χρόνου ήταν να γίνουν κολλητοί με τους “Χριστοφοράκους” και να διαλύσουν τα πάντα …Να υπερχρεώσουν το κράτος και να το φέρουν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Όλα αυτά ήταν γνωστά για όσους είχαν γνώσεις της κοινωνικής λειτουργίας. Όταν ο καθένας από εμάς με λίγη σκέψη τα ανακαλύπτει, γιατί να μην είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι το σύστημα και η εξουσία τα γνώριζε εξ’ αρχής; Γιατί να μην τα γνώριζε εξ’ αρχής ένας παράγοντας όπως ο Κίσινγκερ; Είναι δυνατόν ο Κίσινγκερ να γνώριζε τα λάθος και εμείς με λίγα λεπτά σκέψης να καταλάβαμε τα σωστά; …Όχι βέβαια. Γνώριζε πάντα το σύστημα ότι η ανεξέλεγκτη αστικοποίηση μιας κοινωνίας μπορεί να την καταστρέψει.
Δεν μπορεί να λειτουργήσει μια κοινωνία με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την συνύπαρξη όλων των παραγωγικών τάξεων, που της δίνουν δύναμη και υγεία. Μπορεί να επιβιώσει, για παράδειγμα, μια πόλη, όπου όλοι είναι γιατροί και περιμένουν “πελάτες”; Ποιος θα χτίσει τα σπίτια για να κατοικήσουν; Ποιος θα παράγει λαχανικά για να τραφούν; Ποιος θα βγάλει τα ζώα για βοσκή, προκειμένου να υπάρχει κρέας; Ποιος θα καθαρίσει τους δρόμους από τα σκουπίδια; Μια κοινωνία έχει ανάγκη όλες τις κοινωνικές τάξεις, για να επιβιώσει.
Δεν είναι “δικαίωμα” του καθενός από εμάς να γίνει γιατρός ή μηχανικός. “Δικαίωμα” της κοινωνίας είναι να έχει γιατρούς και “υποχρέωσή” της είναι να αναζητά τους καλύτερους, που μπορούν να γίνουν τέτοιοι. Δεν υπάρχει “δικαίωμα” στην ανώτατη εκπαίδευση …Δικαίωμα υπάρχει στη μόρφωση. Η ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι μόρφωση …Είναι επαγγελματική κατάρτιση. Η “υπερπαραγωγή” των Πανεπιστημίων δεν “υπερπαράγει” μορφωμένους, γιατί τότε δεν θα είχαμε πρόβλημα. Η “υπερπαραγωγή” των Πανεπιστημίων “υπερπαράγει” επαγγελματίες, οι οποίοι, αν δεν μπορεί να τους απορροφήσει η κοινωνία, είναι βέβαιον ότι θα στραφούν εναντίον της, προκειμένου να επιβιώσουν.
…Απλά πράγματα. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι “πρωταθλητισμός” τού πνεύματος, που αφορά τους λίγους και έχει συμφέρον η κοινωνία αυτοί να είναι όσοι χρειάζεται η ίδια για τη λειτουργία της …και αυτοί να είναι οι καλύτεροι. Μέσα στα πλαίσια αυτού του “πρωταθλητισμού” δικαίωμα σ’ αυτήν έχουν οι καλύτεροι …άσχετα αν προέρχονται από αστικές ή γεωργικές ή εργατικές οικογένειες …Μόνον όμως οι καλύτεροι και όχι ΟΛΟΙ. Σε αντίθεση με ανώτατη εκπαίδευση, η μόρφωση έχει τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Η μόρφωση είναι “αθλητισμός” τού πνεύματος, που αφορά τους πάντες και έχει συμφέρον η κοινωνία να είναι ΟΛΟΙ μορφωμένοι. Όμως, δεν μορφώνεται ο άνθρωπος στα Πανεπιστήμια …Είναι αργά για να τον μορφώσεις στα Πανεπιστήμια. Ο άνθρωπος μορφώνεται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αν περιμένεις να μορφωθεί ο άνθρωπος όταν μαθαίνει να κάνει τομές σε πτώματα ή να κάνει αντισεισμικούς ελέγχους, την “πάτησες”.
Η κοινωνία είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Χρήσιμα είναι τα “λευκά αιμοσφαίρια” και δείκτης υγείας όταν βρίσκονται σε φυσιολογικά επίπεδα. Όταν αρχίζουν και υπερπαράγονται, δεν αυξάνεται η “άμυνα” του οργανισμού, αλλά καταρρέει. Αυτό, το οποίο υπάρχει ως “καλό” για τον οργανισμό, γίνεται “καρκίνος” που τον σκοτώνει. Αυτό γίνεται και με τα Πανεπιστήμια. Τα Πανεπιστήμια είναι ο “μυελός των οστών” της κοινωνίας. Είναι ένας “μηχανισμός”, ο οποίος παράγει τα “λευκά αιμοσφαίρια” της γνώσης, που έχει ανάγκη η κοινωνία, για να αμύνεται από τους κινδύνους που την απειλούν και να προοδεύει. Όταν αυτά πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, ο οργανισμός απειλείται με θάνατο.
Ο “θάνατος” αυτός για ένα σύστημα δεν είναι και τόσο εύκολος, γιατί τα συστήματα – όπως και οι οργανισμοί – έχουν κάποιες φυσικές άμυνες. Απαιτούνται πολλά “λάθη” ταυτόχρονα στον “σωστό” χρόνο και αυτό δεν είναι και τόσο πιθανό να συμβεί, χωρίς να πάμε σε σχέδια “συνωμοσίας”. Σε κανονικές συνθήκες, δηλαδή, δύσκολα γίνεται λάθος στον σχεδιασμό. Δεν μπορείς να κάνεις λάθος, γιατί “βλέπεις” πού θα πάει η κατάσταση …Βλέπει η εξουσία, αλλά βλέπει και ο λαός. Ακόμα κι αυτά, που, ως φαινόμενα, τα “παράγει” η εξουσία, τα εξουδετερώνει η δυναμική τής κοινωνίας και απαλλάσσεται από αυτά. Ακόμα δηλαδή κι αν μία γενιά στο σύνολό της σπουδάσει ιατρική, η δυναμική της κοινωνίας και της οικονομίας κάποιους απ’ αυτούς θα τους κάνει αγρότες και κάποιους άλλους σκουπιδιάρηδες. Δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν μπορεί να επιβιώσει αλλιώς η κοινωνία.
Όταν όμως ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το κυβερνάνε προδότες και πράκτορες ξένων υπηρεσιών, αυτά, τα οποία για όλους φαίνονται να είναι “λάθος”, γι’ αυτούς είναι τα “σωστά”. Στη σημερινή δηλαδή οικονομική, αλλά και κοινωνική αθλιότητα, δεν φτάσαμε κατά τύχη. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, έγιναν πράματα και θάματα. Ποιος δεν θυμάται την “Αλλαγή” του Παπανδρέου της CIA; Τότε, που ήθελε να δίνει χρήματα σε αγρότες, για να κάθονται στα καφενεία. Τότε, που ήθελε να δίνει μισθούς σε εργάτες που δεν εργάζονταν. Τότε, που ήθελε να βάλει τους πάντες στα Πανεπιστήμια. Όλα αυτά ήταν εγκλήματα και ήταν βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή θα τα πληρώναμε. Στην αρχή “τρώγαμε” τα “πακέτα” της Ευρώπης και μετά αρχίσαμε τα “δανεικά”. Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία …Δεν υπάρχει τίποτε τυχαίο στην εξουσία. Εκ των υστέρων μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Ανδρέας εκτελούσε ένα συγκεκριμένο σχέδιο …Ένα σχέδιο, το οποίο στο τέλος θα οδηγούσε στην άλωση της χώρας …Ένα σχέδιο, το οποίο θα κατέληγε στη σημερινή εποχή …Ένα σχέδιο, το οποίο θα βασιζόταν στο χρέος. Παρέλαβε μια χώρα με μικρό εξωτερικό χρέος και ο γιος του παρέδωσε στους τοκογλύφους την ίδια τη χώρα. Για να το κάνει όμως αυτό, έπρεπε να βρει κοινωνικούς συμμάχους. Γι’ αυτόν τον λόγο απευθύνθηκε στα χαμηλά ένστικτα της κοινωνίας και την κατέστρεψε. Τότε ήταν που εμφανίστηκαν σαν “δικαιώματα” αυτά, τα οποία ποτέ δεν ήταν τέτοια …”Δικαίωμα” στις επιδοτήσεις και άρα στο καθισιό, φώναζαν οι αγρότες …”Δικαίωμα” στα κέρδη και άρα και στο καθισιό, φώναζαν οι εργάτες …”Δικαίωμα” στην επιστήμη φώναζαν αυτοί, οι οποίοι δεν δικαιούνταν να σπουδάσουν με βαθμούς “πόλων”.
…“Δικαίωμα” στην τεμπελιά φώναζαν αυτοί, οι οποίοι δεν σέβονταν το ψωμί που έτρωγαν και ήθελαν να τεμπελιάζουν …”Δικαίωμα” στην αργομισθία φώναζαν αυτοί, οι οποίοι έβαζαν μέσον για να εργαστούν για το δημόσιο …”Δικαίωμα” στην εξουσία φώναζαν αυτοί, οι οποίοι ήθελαν να την κατακτήσουν μέσω των κομμάτων, για να πλουτίσουν. Με τους χειρότερους ανθρώπους της κοινωνίας χτίστηκε η κοινωνία των “δικαιούχων”. Με δανεικά “συμπλήρωνε” ο Ανδρέας τα “δικαιώματα” και τα αυξημένα εισοδήματα. Αλλά, όταν υπάρχουν κακές προθέσεις από ξένα κέντρα εξουσίας, τα οποία θέλουν την “άλωση” μιας κοινωνίας, όλα είναι εύκολα. Κανένας δεν έλεγχε τον Ανδρέα. Οι ξένοι τού επέτρεπαν να λέει ό,τι απαγορευόταν δια ροπάλου στους ανταγωνιστές του …Του επέτρεπαν, υπό συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού να εμφανίζεται σαν “ήρωας” στους “ιθαγενείς” …”Ήρωας” του “αντιμπεριαλισμού” της “αντίστασης” αυτός, ο οποίος εκτελούσε κατά “γράμμα” τα σχέδιά τους. Όμως, ακόμα κι αυτά δεν είναι τα χειρότερα. Υπάρχουν και χειρότερα; …Βεβαίως υπάρχουν και χειρότερα …Τα χείριστα. Ποια είναι αυτά; …Να μετατρέψεις μια ολόκληρη κοινωνία σε μια ομοιογενή ταξική “σούπα” …Να μετατρέψεις ένα υγιές “κορμί” σε μια ομοιογενή “κρεατομάζα” …Μια “κρεατομάζα”, η οποία μπορεί να μοιάζει με την αστική τάξη, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει και να επιβιώσει ως τέτοια. Όπως ένας οργανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει αν μια “αρρώστια” τον μετατρέψει ολόκληρο σε ένα “συκώτι”, έτσι συμβαίνει και με την κοινωνία, όταν χάσει τα υγιή χαρακτηριστικά της …Σε μια κοινωνία όμοια με την σημερινή.
Και αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, απαιτεί προδοσία. Κάποιος το έκανε. Κάποιος, τον οποίο πρέπει να τον αναζητήσουμε στα γνωστά κέντρα και παράκεντρα της εξουσίας …Όποιος “κατεύθυνε” τον Ανδρέα, ο ίδιος κατεύθυνε και τον γιο του.
Ανώτατη Εκπαίδευση.
Μπορεί ένας λάθος σχεδιασμός της
να οδηγήσει σε εθνική καταστροφή;
Για να καταλάβει κάποιος την παγίδα στην οποία έχει οδηγηθεί ο ελληνικός λαός, θα πρέπει να έχει μερικές βασικές γνώσεις περί της λειτουργίας του συστήματος εκπαίδευσης και της σχέσης του με τη γενικότερη κοινωνική λειτουργία …Να καταλάβει από πού προέρχεται η δική μας η αγωνία για την επιβίωση αυτής της κοινωνίας. Μόνον όταν γνωρίζει κάποιος τα “σωστά”, μπορεί να καταλάβει τα “λάθος”. Μόνον όταν γνωρίζει κάποιος τα “πιθανά” και τα “τυχαία”, μπορεί να τα διακρίνει από τα “απίθανα” και τα “εσκεμμένα” …Μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει εσκεμμένο “χτύπημα”, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον “θάνατο” και άρα μιλάμε για “έγκλημα”. Θα πούμε λοιπόν μερικά βασικά πράγματα.
Η αστική τάξη “γεννιέται” από την Ανώτερη και Ανώτατη Εκπαίδευση. Υποχρεωτικά, εφόσον εκεί λαμβάνει το “κεφάλαιο” που την χαρακτηρίζει ως τάξη και της δίνει τον κοινωνικό της ρόλο. Γι’ αυτόν τον λόγο πάντα πρέπει να ξεχωρίσουμε την έννοια της “μόρφωσης” από αυτήν της “Ανώτατης Εκπαίδευσης”. Μορφωμένη μπορεί να είναι ολόκληρη η κοινωνία, αλλά αυτή η μόρφωση δεν την αστικοποιεί. Μορφωμένη μπορεί να είναι και η αγροτική ή η εργατική τάξη, αλλά αυτό δεν την ταυτίζει με την αστική τάξη. Η εκπαίδευση και το “αντικείμενο” εργασίας είναι αυτό, το οποίο δημιουργεί την αστική τάξη. Αυτό το “αντικείμενο”, εφόσον μιλάμε για “κεφάλαιο”, πρέπει να είναι σημαντικό και τέτοιου είδους “κεφάλαιο” μπορεί να δίνει μόνον η Ανώτατη Εκπαίδευση.
Όταν λοιπόν θέλουμε να προστατεύσουμε μια κοινωνία από την ανεξέλεγκτη αστικοποίησή της, ελέγχουμε το σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης, το οποίο λειτουργεί ως “μήτρα” της επικίνδυνης κοινωνικής τάξης. Το ιδανικό, όταν σχεδιάζει κάποιος ένα σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης, είναι να προσαρμόσει το μέγεθός του στις ανάγκες της κοινωνίας, τις οποίες καλείται να καλύψει. Η πρώτη άμυνα για την “υγεία” μιας εθνικής κοινωνίας είναι ο έλεγχος του πληθυσμού των “επιστημόνων” της. Το κάθε κράτος, όταν σχεδιάζει το σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης, πρέπει να το σχεδιάζει με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας …Με βάση την ανάγκη για την κάλυψη των αναγκών της και πάντα διασφαλίζοντας την αξιοκρατία.
Ο στόχος είναι απλός και απόλυτα κατανοητός απ’ όλους: Προσπαθείς να αποφύγεις όλα εκείνα τα φαινόμενα, τα οποία απειλούν την κοινωνία …Όλα εκείνα τα φαινόμενα, τα οποία μπορούν να την κάνουν θύμα του εκβιασμού των επιστημόνων της …Όλα εκείνα τα φαινόμενα, τα οποία θα μπορούσαν να την φέρουν σε σύγκρουση μ’ αυτούς. Αυτό το καταφέρνεις με τον έλεγχο του “πληθυσμού” τους και με απόλυτα αυστηρές και αδιάβλητες εξετάσεις, οι οποίες από τη μία εξασφαλίζουν την καλύτερη “ποιότητα” ανθρώπινου δυναμικού και από την άλλη “καθησυχάζουν” την κοινωνία, εφόσον δεν βλέπει φαινόμενα “αδικίας”.
Όταν τα έχεις αυτά εξασφαλισμένα, μπορείς να χρηματοδοτήσεις πλήρως τις σπουδές των επιτυχόντων και να δημιουργήσεις ένα άριστο δυναμικό εργαζομένων στον επιστημονικό χώρο. Με πληρωμένες τις σπουδές τους – και χωρίς αγωνία για την αποκατάστασή τους – δεν αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν “επενδυτές” της επιστημονικής γνώσης. Γιατί το κάνεις αυτό; …Για να έχεις ευσυνείδητους εργαζόμενους, οι οποίοι είναι ικανοποιημένοι από τον μισθό τους. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχεις πρόβλημα, γιατί στην πραγματικότητα θα έχεις δημιουργήσει ερεθισμένους “επενδυτές”. Οι “επενδυτές” είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία, γιατί αναζητούν κέρδη και όχι μισθούς. Οι “επενδυτές”, αναζητώντας τα μέγιστα κέρδη, μπορούν ακόμα και να εκβιάσουν την κοινωνία. Γι’ αυτόν τον λόγο χρηματοδοτείς απόλυτα την Ανώτατη Εκπαίδευση, για να “παράγεις” επιστήμονες εργαζόμενους και όχι επιστήμονες κεφαλαιοκράτες.
Από τη στιγμή που έχεις ένα σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης με κεντρικές εξετάσεις “ανοικτές” για όλους, θα πρέπει οι αντίστοιχες θέσεις εργασίας, οι οποίες προκύπτουν από την εξειδίκευσή τους, να παρέχονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σ’ αυτούς. Από τη στιγμή που δημιουργείς ένα σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης με βάση τις ανάγκες του κράτους και της κοινωνίας, είναι απαραίτητο να το “στεγανοποιήσεις”. Όπως δεν μπορείς να φτιάξεις ένα υδραυλικό σύστημα αν δεν διοχετεύεις το νερό αποκλειστικά μέσα στο δίκτυο, έτσι δεν μπορείς να κάνεις ένα ασφαλές κοινωνικό σύστημα χωρίς “στεγανοποίηση” της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Δεν πρέπει δηλαδή να επιτρέπεις στον οποιονδήποτε να “παρακάμπτει” το σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης και μέσω αυτής της “παράκαμψης” να φτάνει στο σημείο να διεκδικεί την παραμικρή δημόσια θέση με ξένο πτυχίο. Ακόμα και ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να αποκτήσει την “κουλτούρα” να μην αναγνωρίζει τίποτε εκτός της εγχώριας “παραγωγής”. Όποιος θέλει να “αγοράζει” πτυχίο με τους δικούς του όρους, να το χρησιμοποιεί στις χώρες όπου μπορεί να το κάνει …Σε περίπτωση που επιστρέφει στην πατρίδα του, να έχει απλά μια επιπλέον κορνίζα σπίτι του.
Με τον έλεγχο του “πληθυσμού” των επιστημόνων επιτυγχάνεις το ζητούμενο, το οποίο είναι η μη ενεργοποίηση των ανθρώπινων ενστίκτων τους. Με την επαγγελματική αποκατάσταση που τους εξασφαλίζεις, αποφεύγεις να τους ενεργοποιείς τα ένστικτα επιβίωσης. Δεν τους βάζεις να ζουν την αγωνία τής επιβίωσης. Ο λόγος γι’ αυτό είναι πολύ απλός. Τα ένστικτα και οι αγωνίες είναι αυτά, τα οποία γεννούν τα “φακελάκια” και τη διαφθορά. Τα ένστικτα και οι αγωνίες είναι αυτά, τα οποία γεννούν τον εκβιασμό της κοινωνίας από τους επιστήμονες. Τα ένστικτα και οι αγωνίες των “επενδυτών” είναι αυτά, τα οποία μετατρέπουν τις ανάγκες της κοινωνίας σε “αγορά” και αυτό πρέπει να απαγορεύεται, γιατί είναι επικίνδυνο για την κοινωνία. Αυτή είναι η πρώτη “ζώνη” άμυνας …Το “σωστό”, το οποίο συνήθως δεν κάνουν ποτέ οι πολιτικοί για λόγους πολιτικού “κόστους” …Για να μην δυσαρεστήσουν τους “πελάτες” τους.
Ακόμα όμως κι αν αυτό το “σωστό” δεν γίνει, δεν υπάρχει κίνδυνος για την κοινωνία. Ακόμα και αν αυτήν η άμυνα παραβιαστεί, υπάρχει και δεύτερη “ζώνη” άμυνας. Ακόμα κι αν έχει συμβεί μια λάθος εκτίμηση του αναγκαίου επιστημονικού δυναμικού, δεν σημαίνει αυτόματα απειλή. Το σύνηθες είναι η “αυτοθεραπεία” της κοινωνίας. “Απορροφά” το πρόβλημα, χωρίς να φτάσει στο σημείο να το αντιμετωπίσει ως “αρρώστια”. Το “απορροφά”, όπως ένας υγιής οργανισμός “απορροφά” ένα μολυσμένο “απόστημα”. Οι υπεράριθμοι θα αναγκαστούν απλά να αλλάξουν “αντικείμενο” απασχόλησης. Ακόμα κι αν επιχειρήσουν να μετατρέψουν τις ανάγκες της κοινωνίας σε “αγορά” αυτό δεν μπορεί να έχει μεγάλο “βάθος”, γιατί – χωρίς “άνωθεν” επέμβαση – η δυναμική τής κοινωνίας το εξουδετερώνει εύκολα. Η κοινωνία έχει άμυνες …Έχει ένστικτα και δίνει μάχες για την επιβίωσή της. Οι επιστήμονες δεν εκβιάζουν τις αγελάδες και τα μοσχάρια …Εκβιάζουν τους συνανθρώπους τους …Εκβιάζουν συνανθρώπους τους, οι οποίοι ανήκουν σε οργανωμένες κοινωνικές τάξεις. Είναι εργάτες, αγρότες κλπ.. Αυτοί δεν είναι “άοπλοι”. Οι αστοί μπορεί να είναι πιο εκπαιδευμένοι, αλλά οι άλλοι είναι πολυπληθέστεροι. Οι αστοί μπορεί να είναι πιο πονηροί, αλλά οι άλλοι είναι πιο ισχυροί. Η δυναμική τής κοινωνίας, η οποία προέρχεται από την “τριβή” των κοινωνικών τάξεων, όλα αυτά τα προβλήματα τα εξαλείφει μόνη της.
Τους “υπεράριθμους” επιστήμονες, οι οποίοι δεν μπορούν να επιβιώσουν ως τέτοιοι, δεν τους βάζει στο “ψυγείο” …Δεν τους “περιφέρει” σαν πρόβλημα, που το “σέρνει” στο διηνεκές. Η ανάγκη της καθημερινής επιβίωσης θα τους αναγκάσει να εισαχθούν σε κάποια άλλη κοινωνική τάξη. Ο οικονομολόγος, ο οποίος δεν μπορεί να επιβιώσει ως τέτοιος, θα γυρίσει στα χωράφια του αγρότη πατέρα του. Ο μηχανικός, ο οποίος δεν μπορεί να επιβιώσει ως τέτοιος, θα πιάσει δουλειά στο ίδιο εργοστάσιο με τον πατέρα του. Αυτό σημαίνει ότι το “λάθος” δεν οδηγεί στον “θάνατο”.
Αυτό το “λάθος” στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να οδηγήσει στην κοινωνική “αρρώστια”, αλλά όχι στον “θάνατο”. Ακόμα όμως κι αυτό να συμβεί, δεν μπορεί να γίνει τυχαία. Πρέπει η εξουσία να το επιδιώξει και να το επιβάλει. Πρέπει η εξουσία να “διατηρεί” με όλα τα μέσα το αστικό “απόστημα” και να του επιτρέπει όχι απλά να επιβιώνει, αλλά και να “μολύνει” τα υπόλοιπα υγιή μέρη τού “οργανισμού”. Αυτή η “μόλυνση” προκαλεί τη δυσλειτουργία της. Σε μια τέτοια περίπτωση το σύνηθες είναι να μην λειτουργούν για παράδειγμα τα “κύτταρά” της ως υγιή …Να μην λειτουργεί η εργατική τάξη φυσιολογικά και το ίδιο να συμβαίνει και με την αγροτική τάξη.
Όμως, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να υπάρξει επέμβαση της εξουσίας. Άρα, πρέπει να υπάρχει μια εγκληματική κυβερνητική επιλογή, η οποία να είναι “ορατή”. Υπάρχει δηλαδή ΕΓΚΛΗΜΑ και τα εγκλήματα δεν περνούν ποτέ απαρατήρητα. Κάποιοι ισχυροί παράγοντες πρέπει να βοηθήσουν τους αστούς, ώστε να “καπελώσουν” τους υπόλοιπους κοινωνικούς εταίρους. Τότε έχουμε ΕΓΚΛΗΜΑ …Υπάρχει έγκλημα, όταν κάποιοι βοηθήσουν τους αστούς να “καπελώσουν” τις κοινωνικές τάξεις …Υπάρχει έγκλημα, όταν κάποιοι βάλουν επικεφαλής των εργατών κάποιους πονηρούς αστούς, οι οποίοι θα λειτουργούν ύπουλα εις βάρος της κοινωνικής τάξης που αντιπροσωπεύουν …Υπάρχει έγκλημα, όταν κάποιοι βάλουν επικεφαλής των αγροτών κάποιους πονηρούς αστούς, οι οποίοι θα κάνουν το ίδιο. Αυτό το έγκλημα οδηγεί σε “αρρώστια” την κοινωνία.
Όμως, ακόμα και αυτή η “αρρώστια” δεν είναι “θανατηφόρα”. Οι συνέπειές της δεν είναι μη αναστρέψιμες. Αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούν οι κοινωνικές τάξεις την προδοσία των αστών που τους αντιπροσωπεύουν και θα τους αποβάλουν από το “δυναμικό” τους. Θα τους αποβάλουν ακόμα κι αν χρειαστεί να τους σπάσουν στο ξύλο, σαν τον Πολυζωγόπουλο. Εργάτες θα αντικαταστήσουν τους διεφθαρμένους αστούς συνδικαλιστές και θα επαναφέρουν την εργατική τάξη και άρα και τα συμφέροντά της “απέναντι” στην αστική τάξη. Γαιοκτήμονες θα αντικαταστήσουν τους διεφθαρμένους αστούς των γεωργικών συνεταιρισμών και θα επαναφέρουν την αγροτική τάξη και άρα και τα συμφέροντά της “απέναντι” στην αστική τάξη. Ακόμα δηλαδή κι αν “καπελωθούν” οι κοινωνικές τάξεις από τους αστούς, υπάρχει ακόμα ελπίδα να σωθεί η κοινωνία, κάνοντας ένα “βήμα” πίσω. Πότε υπάρχει ΕΓΚΛΗΜΑ; Το απόλυτο ΕΓΚΛΗΜΑ, που οδηγεί στον “θάνατο”; …Όταν η κοινωνία φτάσει στο απώτατο όριό της. …Όταν κάποιοι ωθήσουν την κοινωνία “εμπρός” προς την “άβυσσο” και όχι “πίσω” σε πιο σταθερό “έδαφος” …Όταν κάποιοι αστοί, φοβούμενοι την αντίδραση των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων και, προκειμένου να μην χάσουν οι ίδιοι τα προνόμια και τις εξουσίες τους, επιχειρήσουν να προκαλέσουν τον “καρκίνο” στην κοινωνίας …Όταν επιχειρήσουν – για να “επιβιώσουν” οι ίδιοι ως εξουσιαστές – όχι απλά να ελέγξουν τις κοινωνικές τάξεις, αλλά, όταν επιχειρήσουν να αλλοιώσουν τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά τους …Όταν επιχειρήσουν, όχι απλά να εξουσιάσουν τις κοινωνικές τάξεις, αλλά όταν επιχειρήσουν να τις παραμορφώσουν …Όταν επιχειρήσουν την αστικοποίηση του συνόλου των κοινωνικών τάξεων …Όταν θα τους στερήσουν τη δυνατότητα αναπαραγωγής τους …Όταν θα επιχειρήσουν μαζικά να μετατρέψουν τους γόνους των κοινωνικών τάξεων σε άνεργους αστούς.
Γιατί μπορεί να το κάνουν αυτό; …Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορέσουν να επιβιώσουν ως παράγοντες της εξουσίας. Όχι μόνον δεν θα γλιτώσουν την μήνη των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων εναντίον τους, αλλά θα τις “καπελώσουν” ολοκληρωτικά. Ως ηγέτες των αστών, θα γίνουν ηγέτες όλης της κοινωνίας …Όλης της αστικοποιημένης κοινωνίας. Αυτοί, οι οποίοι θα θίγονται, δεν θα μπορούν να αντιδράσουν, γιατί τα παιδιά τους θα έχουν αποκτήσει την “παθογένεια” των θυτών τους. Πώς θα αντιδράσει ο εργατικός ή ο γεωργικός κόσμος, όταν τα παιδιά τους θα γίνουν όμοιοι με τους αστούς που τους πρόδωσαν; Αυτό είναι το τρίτο στάδιο και αυτό είναι που οδηγεί στον “θάνατο” την κοινωνία. Τότε η κατάσταση γίνεται μη αναστρέψιμη …Τότε πραγματικά πλησιάζει το τέλος.
Γνωρίζοντας κάποιος την εξέλιξη αυτής της “θανατηφόρου” κοινωνικής νόσου, μπορεί να καταλάβει ότι τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Όλα τα προβλήματα ξεκινούν από την λανθασμένη αντίληψη πάνω στο θέμα της μόρφωσης και της εκπαίδευσης. Κάποιοι εξυπηρετούν σχεδιασμούς που στοχεύουν κατ’ ευθείαν στην υγεία τής κοινωνίας. Ηθελημένα την αρρώστησαν με τις βλακώδεις σπουδές πάνω σε αντικείμενα, τα οποία δεν αποτελούν καν επιστήμες. Κάποιοι εφεύραν τις κοινωνιολογίες, τα οικονομικά ή τις ψυχολογίες, για να παράγουν με τον τόνο “επιστήμονες” ακόμα και ανάμεσα στους πιο βλάκες …”Επιστήμες”, οι οποίες λειτούργησαν ως τεράστιες “μηχανές” αστικοποίησης των πληθυσμών …”Μηχανές”, οι οποίες δούλευαν χωρίς έξοδα και με ελάχιστες απαιτήσεις και “παρήγαγαν” εκατομμύρια άχρηστων επιστημόνων …”Μηχανές”, οι οποίες παρήγαγαν απαιτητικούς, τεμπέληδες, χωρίς αντικείμενο και πρακτικά άχρηστους πολίτες.
Από τον μαρξισμό του Εβραίου Μαρξ μέχρι την ψυχολογία του Εβραίου Φρόιντ όλα ήταν δημιουργήματα των σιωνιστών …Δημιουργήματα της πλάκας, τα οποία κατόρθωσαν και τα εμφάνισαν σαν μοντέρνες επιστήμες …Επιστήμες της πλάκας για επιστήμονες της πλάκας με προσόντα της πλάκας …”Επιστήμονες”, οι οποίοι πηγαίνουν για σπουδές μόνο και μόνο για την καλή ζωή και τη “γιούφα” …”Επιστήμονες”, τους οποίους σήμερα τους βλέπουμε να “πρωτοπορούν” μόνον στην ακολασία, εφόσον είναι γεμάτο το ίντερνετ από την παραγωγή Κολεγιακού πορνό …”Επιστήμονες”, οι οποίοι κάποτε μάθαιναν το σεξ πάνω σε κορμιά σιωνιστριών που παρίσταναν τις κομμουνίστριες και σήμερα εμφανίζονται ως διεθνίστριες νεοταξίτισσες. Αυτό δεν ήταν τυχαίο …Το περιγράφει το Πρωτόκολλο 1:
“…Οι Χριστιανικοί λαοί αποκτηνώθηκαν από τα ισχυρά ποτά, η νεολαία τους αποβλακώθηκε από τις κλασσικές σπουδές και από την πρόωρη ακολασία, στην οποία την έχουν σπρώξει οι πράκτορές μας – οικοδιδάσκαλοι, υπηρέτες, γυναίκες παιδαγωγοί στα σπίτια των πλουσίων – οι υπάλληλοί μας αλλού, οι γυναίκες μας στους τόπους διασκεδάσεως των Χριστιανών. Στον αριθμό των τελευταίων αυτών πρέπει να προσθέσουμε και τις ονομαζόμενες “γυναίκες του κόσμου” που μιμούνται με τη θέλησή τους τις ακολασίες τους και τις ηδυπάθειές τους.”
Έχοντας κάποιος τη γνώση της κατάστασης, μπορεί να καταλάβει και όλα τα δευτερεύοντα που την αφορούν. Μπορεί να καταλάβει, για παράδειγμα, ότι μια κοινωνία δεν μπορεί να πάει απ’ ευθείας στο τρίτο και “θανατηφόρο” στάδιο. Θα πρέπει η “αρρώστια” να κάνει τον φυσιολογικό της “κύκλο”, για να φτάσει στο σημείο αυτό. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ο “ιός” που θα την μολύνει. Θα πρέπει στη συνέχεια να “νοσήσει” η κοινωνία και στο τέλος να “επιδεινωθεί” η κατάσταση σε βαθμό μη αναστρέψιμο. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι θα την προδώσουν, για να την φτάσουν στο “τέλος”, θα πρέπει να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο στην “αρρώστια”, ώστε να “ωριμάσει”. Σε διαφορετική περίπτωση θα γίνουν αντιληπτές οι κινήσεις των προδοτών και θα εξουδετερωθούν. Θα πρέπει πρώτα να “αρρωστήσει” η κοινωνία και, αφού θα γίνει μια λάθος “θεραπεία”, να πάει στον “θάνατο”.
Η ελληνική κοινωνία, δηλαδή, δεν έφτασε στο σημερινό “τελικό στάδιο” μέσα σε λίγα χρόνια. Απαιτήθηκαν πάνω από πενήντα χρόνια, για να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε ολόκληρη την κοινωνική της βάση σε μια αστική “αφασία”. Απαιτήθηκε τεράστια συνομωσία από κορυφαίους εξουσιαστές, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Πρωθυπουργοί και Υπουργοί Παιδείας έπρεπε να δράσουν όχι μόνον αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά και στο κατάλληλο τάιμινγκ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να έγινε μόνον από έναν ή δύο ανθρώπους αυτό το τεράστιο κοινωνικό και εθνικό έγκλημα.
Όσο κακοσχεδιασμένο κι αν είναι ένα σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης, δεν φτάνει αυτό από μόνο του, για να “σκοτώσει” την κοινωνία. Πρέπει να ωριμάσει πολύ η κατάσταση, ώστε οι συνέπειές του να οδηγήσουν σε ζυμώσεις, οι οποίες θα οδηγήσουν σε νέες εγκληματικές αποφάσεις που θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Δεν μπορεί δηλαδή μια εξουσία να πάρει ΟΛΟΥΣ τους μαθητές από όλες τις κοινωνικές τάξεις και να τους κάνει ΟΛΟΥΣ επιστήμονες που περιμένουν διορισμό. Σταδιακά μπορούν να γίνουν αυτά και αυτό σημαίνει ότι αναζητούμε τους εγκληματίες μέσα σε αρκετό “βάθος” χρόνου.
Η γενιά του Πολυτεχνείου.
Πολλοί – ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο γράφων – θεωρούν τη γενιά του Πολυτεχνείου ως την πιο άχρηστη και προδοτική γενιά Ελλήνων όλων των εποχών. Αυτό, όσο κι αν φαινομενικά φαίνεται ρατσιστικό, δεν είναι. Δεν είναι, γιατί μπορεί να “μετρηθεί” με αντικειμενικά κριτήρια. Δεν είναι θέμα γονιδίων. Είναι θέμα επαγγελματικής “εξειδίκευσης” και επαγγελματικών ιδιαιτεροτήτων. Μιλώντας βέβαια για “γενιά”, δεν μιλάμε για ολόκληρο τον πληθυσμό των συνομήλικων πολιτών αυτής της γενιάς …Μιλάμε για τους ταγούς της, που δίνουν το “χρώμα” στη γενιά …Μιλάμε γι’ αυτούς, οι οποίοι την “χρωματίζουν” με τις συμπεριφορές τους και της δίνουν τον λειτουργικό της “προσανατολισμό”. Συγκεκριμένοι άνθρωποι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά έπιασαν όλα τα ταξικά “πόστα” της και της έδωσαν μια ομοιογενή συμπεριφορά. Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η γενιά που απέκτησε τα χαρακτηριστικά της στην εποχή που “μεσουρανούσε” ο Κίσινγκερ στην παγκόσμια πολιτική σκηνή …Η γενιά που “δοξάστηκε” από την πτώση της Χούντας, την οποία ο Κίσιγκερ και οι όμοιοί του “έστησαν” και την οποία οι ίδιοι πάλι την “έριξαν”, “πιστώνοντας” ηρωισμούς σε χαφιέδες τους και βέβαια σε ομοεθνείς τους …Σε ανθρώπους σαν την Δαμανάκη, για παράδειγμα. Αυτή ήταν η πρώτη γενιά που “αρρώστησε” με βάση αυτά τα οποία είπαμε πιο πάνω …Η πρώτη γενιά, που, εξαιτίας της εξουσίας, κόλλησε τον “ιό” …Η γενιά, που, εξαιτίας τής προδοσίας κάποιων άλλων εξουσιαστών, έλαβε τα χαρακτηριστικά που “αρρωσταίνουν” συνολικά την κοινωνία …Η γενιά, η οποία άρχισε να επηρεάζει την αγροτική και εργατική τάξη και όταν έφτασε η “αρρώστιά” της στα όρια, όχι μόνον δεν επιχείρησε να “αυτοθεραπευτεί”, αλλά την επιβάρυνε, προκειμένου να επωφεληθεί …Η γενιά, που ούτε κοντά στο “τέλος” δεν έδειξε να “συγκινείται” από την κατάσταση. Ρίσκαρε τον “θάνατο” της κοινωνίας, προκειμένου να επιβιώσουν οι “ιοί” της.
Η ηγετική της ομάδα, δηλαδή, όχι μόνον δεν αναγνώρισε όλα τα λάθη τής Μεταπολίτευσης στα οποία η ίδια υπέπεσε, αλλά αντίθετα ρίσκαρε να “σπρώξει” την κοινωνία στο χάος του Μνημονίου, προκειμένου να σώσει τα δικά της πλούτη και τις δικές της συντάξεις εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας …Εις βάρος της πατρίδας γενικά. Πώς είχε πει ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την νομική “θωράκιση” των διεφθαρμένων της γενιάς του; …”Δεν θα μπορούσε να λείψει από τη μάχη της γενιάς του” …Τη μάχη της γενιάς του εναντίον όχι κάποιων ξένων “εισβολέων”, αλλά τη μάχη του συμφέροντος εναντίον όλων των υπολοίπων γενιών. Αυτός είναι ο λόγος που αυτή η γενιά δεν άφησε ούτε μία αθλιότητα στην οποία να μην έχει πρωταγωνιστήσει …Η γενιά, η οποία παρέλαβε το κράτος στην καλύτερή του κατάσταση από την απελευθέρωση κι εντεύθεν και παραδίδει στην επόμενη γενιά στην κυριολεξία μια “αποικία” των Γερμανών. Η γενιά αυτή, όταν ανέλαβε δράση το ελληνικό κράτος, είχε ελάχιστο χρέος και ο ελληνικός λαός τη μέγιστη δυνατή συλλογική περιουσία. Ο λαός είχε όραμα ανάπτυξης, ήταν εργατικός και τίμιος και έβλεπε μπροστά του την αύξηση της αξίας της ιδιωτικής του περιουσίας, εφόσον η Ελλάδα στην κυριολεξία “κάλπαζε” προς τον μέλλον.
Όμως, αρκούσε η διαχείριση της γενιάς των παρασίτων, για να φτάσουμε στην τραγωδία. Μέσα σε λιγότερο από τριάντα χρόνια διέλυσαν ένα κράτος και μια κοινωνία. Μέσα σε λιγότερο από τριάντα χρόνια – για να πλουτίσουν οι Δαμανάκισες, οι Μπίστηδες, οι Ανδρουλάκηδες και οι Αλαβάνοι – ξεπουλήθηκαν τα πάντα. Δανείζονταν, για να παίρνουν προμήθειες τόσο από τα δάνεια όσο και από τις παραγγελίες του κράτους. Ανακάλυψαν την ιδιωτική οικονομία τού κρατικού τομέα. Έβαλαν τον Βενιζέλο να μετατρέψει τα κακουργήματα σε πλημμελήματα, για να εξασφαλίσουν τις συνεργασίες των κρατικών υπαλλήλων και διέλυσαν τα πάντα. Δεν φοβούνταν να λεηλατούν το κράτος, γιατί απλούστατα ο ίδιος ο Βενιζέλος τούς εξασφάλισε την ατιμωρησία (μέσω) του νόμου περί Ευθύνης Υπουργών. Όλα πήγαιναν βάση σχεδίου. Η “αγαπημένη” γενιά των σιωνιστών εκτελούσε τις εντολές τους. Ανέλαβε την εξουσία και δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν “κυρίαρχο” λαό. Αφού, μέσω κάποιας κρατικής θέσης εξασφάλισε την άκοπη επιβίωσή της, στο τέλος αποφάσισε να βγάλει κέρδος διαφθοράς από τη θέση αυτήν. Έτσι κι αλλιώς έβλεπε τον χρόνο να πλησιάζει προς την σύνταξη και δεν την “χαλούσε” να βγάλει επιπλέον κέρδη …Έκανε ό,τι ακριβώς περιέγραφε το Εικοστό Πρώτο Πρωτόκολλο: Επωφεληθήκαμε τη διαφθορά των διοικητών και την αμέλεια των κυβερνητών, για να εισπράξουμε ποσά διπλάσια, τριπλάσια και ακόμη μεγαλύτερα, δανείζοντας στις κυβερνήσεις των Χριστιανών χρήμα, που δεν ήταν καθόλου αναγκαίο στο Κράτος.
Έτσι φτάσαμε στο Μνημόνιο. Έτσι έβαλαν οι Εβραίοι τοκογλύφοι τον ομοεθνή τους Γιωργάκη να τους παραδώσει το κράτος λόγω των χρεών του …Των χρεών, που τα αφεντικά του δημιούργησαν …Των χρεών εκείνων, που “μαγείρευαν” οι σιωνιστές τής Goldman Sachs με τους “ήρωες” του Πολυτεχνείου. Τα αποτελέσματα είναι αυτά τα οποία βλέπουμε: Το δημόσιο χρέος έγινε μη διαχειρίσιμο. Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται από το ΤΑΙΠΕΔ. Η ιδιωτική παραγωγή έχει καταστραφεί. Η ιδιωτική περιουσία είναι υποθηκευμένη σε τράπεζες, οι οποίες παριστάνουν τις ελληνικές, αλλά ανήκουν σε ξένους. Τα ελληνικά Πανεπιστήμια υποτάσσονται στα ξένα Κολέγια. Τέλος, το χειρότερο είναι ότι ο ελληνικός λαός έχει χάσει τα χαρακτηριστικά του.
Ο ελληνικός πληθυσμός έχει γίνει μια αστική “κρεατομάζα” χωρίς κανένα υγιές χαρακτηριστικό. Όλοι παριστάνουν τους μορφωμένους με τα πτυχία που περιμένουν διορισμό. Όλοι αστοί, και, λόγω του ασήμαντου κεφαλαίου τους, μικροαστοί στην κυριολεξία. Ακόμα και για το “ρέψιμο” δίνουν πτυχία και κάποιοι από τους “άξιους” κατόχους τους νιώθουν αδικημένοι που δεν έχουν διοριστεί ακόμα. Στα χωριά, όπου άλλοτε άκμαζε ο αγροτικός πληθυσμός, έχουν παραμείνει μόνον γέροντες και κάτι λίγοι λαθρομετανάστες. Στα εργοστάσια, όπου άλλοτε άκμαζε ο εργατικός πληθυσμός, έχουν μείνει χορταριασμένα ερείπια με κάποιους ελάχιστους εργάτες, οι οποίοι μαζεύουν τα τελευταία ένσημα για σύνταξη.
Αυτή είναι η κοινωνική κατάσταση σε γενικές γραμμές. Κατά τα άλλα όλοι περιμένουν τους “επενδυτές” και βέβαια τα “κύματα” των τουριστών. Όλα σε “κύματα” …”Κύματα” επενδύσεων, τουριστών, αποκρατικοποιήσεων κλπ.. “Κύματα” ψεμάτων, σε έναν πληθυσμό, ο οποίος έχει μάθει πλέον να δέχεται εύκολα τα ψέματα. Αυτή η κατάσταση οφείλεται σε επιλογές τής γενιάς του Πολυτεχνείου. Ο λαός στο σύνολό του έχει γίνει δειλός, τεμπέλης, φυγόπονος και μοιρολάτρης. Όλοι κάτι φοβούνται …Οι γέροι να μην χάσουν τις συντάξεις, οι μεσήλικες να μην χάσουν το εφάπαξ και οι νέοι να μην χάσουν διορισμό. Ο φόβος, όμως, μπορεί να καταστρέψει έναν λαό και ο ελληνικός λαός αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ψάχνουν ακόμα και σήμερα κάποιοι φουκαράδες πολίτες ψηφοφόροι να δουν τις ιδεολογικές ταυτότητες αυτών που μας κυβερνούν, για να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, προκειμένου να ψηφίσουν. Δεν μπορούν όμως να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν σε μια κυβέρνηση της “Δεξιάς” του Σαμαρά τα καίρια πόστα της πολιτικής και της “κονόμας” τα έχουν οι “σοσιαλιστές” Βενιζέλος, Λοβέρδος ή Χρυσοχοΐδης. 
Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς ήταν συμμαθητές, συμφοιτητές και συγκάτοικοι ο “συντηρητικός” Σαμαράς με τον γιο του “θρύλου” της σοσιαλιστικής “αλλαγής”. Δεν μπορεί να καταλάβει πώς οι ακροδεξιοί “Βορίδηδες” συνεργάζονται με τους σταλινικούς “Λοβέρδους”. Αυτό, το οποίο δεν μπορούν να καταλάβουν, είναι ότι όλοι αυτοί λειτουργούν ως ταξική συμμορία.
Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς ήταν συμμαθητές, συμφοιτητές και συγκάτοικοι ο “συντηρητικός” Σαμαράς με τον γιο του “θρύλου” της σοσιαλιστικής “αλλαγής”. Δεν μπορεί να καταλάβει πώς οι ακροδεξιοί “Βορίδηδες” συνεργάζονται με τους σταλινικούς “Λοβέρδους”. Αυτό, το οποίο δεν μπορούν να καταλάβουν, είναι ότι όλοι αυτοί λειτουργούν ως ταξική συμμορία. Δεν υπάρχει γι’ αυτούς “ιδεολογία”. Γι’ αυτούς υπάρχει “ιδιότητα” μέσα στην κοινωνία …”Ιδιότητα” που τους χαρακτηρίζει και η οποία συνδέεται με το κεφάλαιο που έχουν στη διάθεσή τους για να ζήσουν. Αυτοί όλοι είναι αστοί. Επιθυμία τους είναι να ζήσουν πλούσια με “κεφάλαιο” το πτυχίο τους. Σε όλα τα άλλα είναι ίδιοι μεταξύ τους.
Είναι σαν τους “ποδοσφαιριστές”, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να παίζουν “μπάλα” και δεν τους ενδιαφέρει αν θα τους πάρει ο “Ολυμπιακός” ή ο “Παναθηναϊκός”. Τους ενδιαφέρει μια καλή “μεταγραφή”, ώστε να μεγιστοποιήσουν την απόδοση αυτού που ξέρουν να κάνουν και είναι για όλους κοινό. Από εκεί και πέρα αν για τον κόσμο υπάρχει η ανάγκη της “παράστασης” της αγάπης για τον “σύλλογο”, αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να το κάνουν. Δεν έχουν πρόβλημα να φιλάνε ή να προσκυνάνε τα “σύμβολα” της ομάδας τους. Έτσι κι αλλιώς ειλικρινά το κάνουν, εφόσον αυτή είναι που τους ταΐζει.
Όμως, ο οπαδισμός είναι για την “πλέμπα” και όχι για τους “παίκτες”. Οι “παίκτες” είναι αδίστακτοι, συμφεροντολόγοι και καιροσκόποι. Τα στελέχη τής γενιάς του Πολυτεχνείου τους ενδιαφέρει μια καλή “μεταγραφή”, είτε στη ΝΔ είτε στο ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν οι περισσότεροι “παράγονται” στα “φυτώρια” του ΚΚΕ. Σαν τον Τατούλη, ο οποίος ξεκίνησε από “σταλινικός”, έκανε καριέρα καί στη “Δεξιά” καί στον “σοσιαλισμό” και τελικά κατέληξε υπάλληλος του Μπόμπολα. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της γενιάς του Πολυτεχνείου …Είναι “παίκτες”, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει τις δύο μεγάλες “ομάδες” της Μεταπολίτευσης και “δουλεύουν” τον κόσμο, παίζοντας με τα ένστικτά του. Προκαλούν εκ του πονηρού φαινόμενα πολωτικά, τα οποία οδηγούν στον φανατισμό, ενώ αυτοί απέχουν από τα πάθη αυτά.
Το μόνο πάθος τους είναι η προσωπική τους επιβίωση και δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό σε ό,τι απόφαση κι αν πάρουν. Όπως λένε και οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μεταγγράφονται στους “αιώνιους” αντιπάλους, υπάρχει επαγγελματισμός. Όπως κάποιοι είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, έτσι κάποιοι άλλοι είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Το “παιχνίδι” τούς αρέσει, εφόσον αυτό τους δίνει χρήμα. Αυτό ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της γενιάς του Πολυτεχνείου, το οποίο τη διαφοροποιούσε από τις προηγούμενες, που είχαν ιδεολογικά και ταξικά “κολλήματα”. Όταν το “κεφάλαιο” αυτής της γενιάς είναι το πτυχίο της, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Όταν αυτό το “κεφάλαιο” δεν αποδίδει κέρδος από μόνο του, θα αναζητηθούν “αφεντικά”, τα οποία θα αποκαταστήσουν τις “ζημιές”. Οι ίδιοι δηλαδή άνθρωποι, οι οποίοι σε κάποια εποχή αντιμετώπισαν την κοινωνία σαν “Ελντοράντο” και κονόμησαν ως “κεφαλαιοκράτες” εις βάρος της, είναι αυτοί που τώρα αναζήτησαν “αφεντικά”, για να τους “πουλήσουν” τις υπηρεσίες τους.
Πρωτόκολλο Πέμπτο: “…Θα οικειοποιηθούμε τη φυσιογνωμία όλων των κομμάτων, όλων των τάσεων και θα τις διδάξουμε στους ρήτορές μας, που θα μιλάνε τόσο πολύ, ώστε όλος ο κόσμος θα απαυδήσει ακούγοντάς τους.
Για την εξασφάλιση της κοινής γνώμης στα χέρια μας, πρέπει να την κάνουμε περίπλοκη, εκφράζοντας από διάφορα μέρη και για πολύ χρόνο τόσες αντιφατικές γνώμες, ώστε οι Χριστιανοί θα χαθούν στο τέλος μέσα στο λαβύρινθό τους και θα πιστέψουν τελικά ότι αξίζει πολύ καλύτερα να μην έχει κάποιος καμία γνώμη στην πολιτική. Αυτά είναι ζητήματα που η κοινωνία δεν πρέπει να γνωρίζει. Δεν επιτρέπεται να τα γνωρίζει εκτός από εκείνον, ο οποίος τη διευθύνει. Αυτό είναι το πρώτο μυστικό.”
…Απλά πράγματα. Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν δεδομένο ότι θα καταλήξει ως η απόλυτα χειρότερη γενιά Ελλήνων, γιατί ήταν η πρώτη που εκμεταλλεύτηκε – χωρίς κανέναν έλεγχο και χωρίς κανέναν περιορισμό – ως “ιδιοκτήτρια” – και άρα παράνομα – το ίδιο το κράτος. Είναι η γενιά που, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της, “έδεσε” με δικούς της συνδικαλιστές όλες τις κοινωνικές τάξεις, προκειμένου αυτές να μην αντιδρούν. Είναι η γενιά που, μόλις εξάντλησε αυτήν την “αγορά”, πήγε και “πούλησε” όλα τα “δικαιώματά” της – και άρα επίσης παράνομα – σε “ιδιώτες” αφεντικά …Αρχικά στους ντόπιους διαπλεκόμενους και μετά στους ξένους δανειστές. 
Είναι η γενιά, δηλαδή, η οποία πήρε το κοινό κεφάλαιο και το εκμεταλλεύτηκε σαν ιδιωτικό και η γενιά η οποία σήμερα – και μόνον για το δικό της όφελος – παίρνει αυτό το κοινό κεφάλαιο και το παραδίδει στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα…
Είναι η γενιά, δηλαδή, η οποία πήρε το κοινό κεφάλαιο και το εκμεταλλεύτηκε σαν ιδιωτικό και η γενιά η οποία σήμερα – και μόνον για το δικό της όφελος – παίρνει αυτό το κοινό κεφάλαιο και το παραδίδει στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα… …Η γενιά, που, για να μην βρει αντίσταση, “αρρώστησε” την επόμενη …Η γενιά, που εκ του πονηρού άνοιξε τα Πανεπιστήμια σε ΟΛΟΥΣ μόνο και μόνο για να μην βρίσκει αντίσταση από ΚΑΝΕΝΑΝ. Αυτά ήταν τα “κατορθώματα” της διοίκησης της γενιάς του Πολυτεχνείου. Για να επωφεληθούν οι ίδιοι ως άτομα, κατέστρεψαν – και συνεχίζουν να καταστρέφουν – τα πάντα στο “πέρασμά” τους. Γελάνε, όταν βλέπουν τα παιδιά των εργατών και των αγροτών να μην αντιδρούν σε τίποτε, όταν με δύο και τρία πτυχία της πλάκας δουλεύουν στα ντελιβεράδικα. Τους έδωσαν τα γυαλιστερά “καθρεπτάκια” στα δικά τους Πανεπιστήμια και τώρα τους έχουν εξουδετερώσει. Τους βλέπουν να λιώνουν στη φτώχεια και να μην αντιδρούν. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της αθλιότητας της γενιάς του Πολυτεχνείου …Της γενιάς που “αρρώστησε” η ίδια και απειλεί με “θάνατο” τους επόμενους.
Αυτό, το οποίο πρέπει να δούμε, είναι το γιατί αυτή η γενιά ήταν “ξεχωριστή”. Πώς έγινε “ξεχωριστή”. Τι άλλαξε στην κοινωνία και εμφανίστηκε αυτή η τόσο άπληστη γενιά; Μέχρι την εμφάνισή της η ελληνική κοινωνία δεν κινδύνευε από τους “μορφωμένους”. Οι αστοί δεν μπορούσαν να συνθέσουν ισχυρή ταξική “συμμορία” και να την απειλήσουν. Δεν είχαν τον “πληθυσμό” εκείνον, για να συνθέσουν συμμορία ταξικού τύπου …Συμμορία, η οποία θα στρεφόταν εναντίον τής πανίσχυρης εργατικής ή αγροτικής τάξης τής μεταπολεμικής Ελλάδας. Μέχρι την εμφάνισή της υπήρχε μια ανάλογη με τη σημερινή διαχείριση του επιστημονικού δυναμικού, αλλά οι ανάγκες τής κοινωνίας ήταν αυτές, οι οποίες έδιναν τον πραγματικό προσανατολισμό σε αυτό το δυναμικό.
Υπήρχε, δηλαδή, και πριν απ’ αυτήν τη γενιά η κεφαλαιοποίηση των πτυχίων, αλλά το φαινόμενο δεν ήταν τόσο έντονο, ώστε να γίνει απειλητικό. Οι τεράστιες ανάγκες σε επιστημονικό δυναμικό σε ένα κράτος, το οποίο είχε βγει ισοπεδωμένο από έναν πόλεμο και έναν Εμφύλιο, σε συνδυασμό με την ελάχιστη “παραγωγή” των λιγοστών ελληνικών Πανεπιστημίων, έδινε ασφάλεια στον κοινωνικό σχεδιασμό. Οι αστοί ήταν όχι μόνον συμμαζεμένοι, αλλά και ολιγάριθμοι. Στην πραγματικότητα οι επιστήμονες προ της Μεταπολίτευσης ήταν “εργαζόμενοι” της επιστήμης, εφόσον σχεδόν στο σύνολό τους “απορροφούνταν” από το κράτος και τη βιομηχανία, αφήνοντας ελάχιστους στην “ελεύθερη” αγορά ως ελεύθερους επιχειρηματίες με αντικείμενο την επιστήμη.
Η πρώτη ελληνική γενιά, που την χαρακτήριζε μια “υπερπαραγωγή” επιστημόνων, ήταν αυτή του Πολυτεχνείου …Η γενιά που έβλεπε να “περισσεύουν” τα μέλη της και να μην μπορούν να “απορροφηθούν” από το κράτος ή τη βιομηχανία …Η γενιά που έπρεπε να δημιουργήσει “αγορά” εκεί όπου μέχρι τότε απαγορευόταν να δημιουργηθεί “αγορά”. Ήταν η γενιά που αναγκαστικά θα “ιδιώτευε” σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας. Μια γενιά όμως τυχερή μέσα στην αρνητική κατάσταση, όσο “τυχεροί” είναι αυτοί, οι οποίοι μπαίνουν σε μια φονική τοκογλυφική “πυραμίδα”. Τυχερή, γιατί απλά θα ήταν η πρώτη. Τυχερή, εφόσον στην πραγματικότητα θα έβρισκε “παρθένα” αγορά και άρα και η “παθογένειά” της δεν θα δημιουργούσε κίνδυνο για την ίδια.
Με λίγα λόγια, μέλη της γενιάς του Πολυτεχνείου θα πουλούσαν ως γεωπόνοι φυτοφάρμακα εκτός ελέγχου πολύ πριν αυτή η πράξη εντοπιστεί και κριθεί ως κοινωνικά επικίνδυνη σε βαθμό εγκληματικό. Μέλη της γενιάς του Πολυτεχνείου θα “τσιμπούσαν” ιατρικά φακελάκια “ευγνωμοσύνης” πριν αυτό γίνει ταρίφα και κοινωνική πρόκληση. Μέλη της γενιάς του Πολυτεχνείου θα γέμιζαν την ύπαιθρο με αυθαίρετα και τις πόλεις με παράνομες “σοφίτες”. Μέλη της γενιάς του Πολυτεχνείου θα “έσπαζαν” τα στεγανά της δημόσιας εκπαίδευσης, “πουλώντας” φροντιστήρια.
Αυτό ήταν το “Ελντοράντο” της Μεταπολίτευσης. Όλα τα θα έκανε πρώτη η γενιά του Πολυτεχνείου, αλλά για το “καλό” μας …Επειδή “ανακάλυψε” νέα φυτοφάρμακα πιο αποδοτικά από αυτά που γνώριζαν οι γεωπόνοι του υπουργείου γεωργίας …Επειδή “ανακάλυψε” νέες θεραπείες πιο “προχωρημένες” και ακριβές από αυτές που πρόσφερε το “οπισθοδρομικό” κρατικό σύστημα υγείας …Επειδή “ανακάλυψε” οικοδομικές μεθόδους πιο φτηνές, για να “στήνει” αυθαίρετα μέσα σε μια νύχτα …Επειδή “ανακάλυψε” τρόπους διδασκαλίας πιο “προχωρημένους” για τους μαθητές, οι οποίοι ήθελαν να σπουδάσουν …Επειδή “ανακάλυψε” φάρμακα πολύ μοντέρνα, τα οποία απευθύνονταν πιο πολύ σε υγιείς, οι οποίοι ήθελαν να “προλάβουν” και όχι σε αρρώστους, οι οποίοι ήθελαν να θεραπεύσουν.
Όλα ήταν “πρωτόγνωρα” και όταν ο κόσμος θα άρχιζε να πληρώνει ακριβά τις παρενέργειες των αθλιοτήτων τους, θα ήταν αργά. Θα είχαν μπει στο “παιχνίδι” οι “επόμενοι”, οι οποίοι θα ήταν ακόμα χειρότεροι και ακόμα πιο απελπισμένοι στον αγώνα τους για επιβίωση. Αν αγωνιούσε μία φορά ένας φαρμακοποιός της δεκαετίας του ’90 για την επιβίωση του, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για απλή αγωνία για τους χιλιάδες σημερινούς φαρμακοποιούς, οι οποίοι σπούδαζαν στη δεκαετία του ’90 και τώρα θα αναγκαστούν να βάλουν “λουκέτα” στα φαρμακεία τους και να καταλήξουν πωλητές στα Lidl και στον Μαρινόπουλο.
Το κόλπο των Παπανδρέου.
Τα “γαλβανιζέ” στελέχη του σοσιαλισμού.
“Αν τολμήσουν να πειράξουν τον Γιώργο Παπανδρέου, θα γίνει μακελειό”. Αυτό είχε πει σε κάποια στιγμή ο γνωστός Λοβέρδος. Γιατί όμως τέτοια αγάπη της γενιάς του Πολυτεχνείου για τους Παπανδρέου; Τόση αγάπη από τους “μορφωμένους” για μια οικογένεια, η οποία δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κρίση; Μια οικογένεια, την οποία τη συνέθετε ένας ανώμαλος γέρος, ένας σεξομανής μεθύστακας και ένα κοινό κουτορνίθι; Μια οικογένεια ενός ανώμαλου παιδεραστή με Εβραία σύζυγο, η οποία του γέννησε Εβραίους διαδόχους; Ο απλός κόσμος πάντα υποτιμούσε τους Παπανδρέου σε βαθμό χαρακτηριστικό και για έναν “ανεξήγητο” λόγο οι “μορφωμένοι” ήταν εκείνοι, οι οποίοι πάντα κατόρθωναν και τους “αγιοποιούσαν” …Παπατζή τον έλεγαν τον γέρο. ….Νοσοκόμο τον έλεγαν τον Ανδρέα …Βλάκα ανεβάζουν και βλάκα κατεβάζουν τον Γιωργάκη ακόμα και οι χαμάληδες στα καφενεία. Και όμως ο “συνταγματολόγος” Λοβέρδος μάς απειλεί με “μακελειό” αν τον πειράξουμε αυτόν τον βλάκα. Μας απειλεί για τον βλάκα, που μας έβαλε στο Μνημόνιο; …Κάτι περίεργο συμβαίνει μ’ αυτήν την οικογένεια. Αυτό, το οποίο συμβαίνει με τους Παπανδρέου, είναι το εξής: Αυτοί δημιούργησαν, εξέθρεψαν και παρέδωσαν την κοινωνία “βορά” στο “θηρίο” της γενιάς του Πολυτεχνείου. Αυτοί μεθόδευσαν τη σημερινή αθλιότητα του Μνημονίου και την παράδοση της χώρας στους Εβραίους τοκογλύφους από τη δεκαετία του ’60. Αυτοί στην πραγματικότητα αστικοποίησαν την ελληνική κοινωνία σε βαθμό “αναπηρίας”. Αυτοί δημιούργησαν “επαγγελματίες” οπαδούς επιστήμονες, αφού πρώτα τους έκαναν παρανόμως επαγγελματίες της αγοράς. Αυτοί μετέτρεψαν μια ολόκληρη γενιά σε ένα “θηρίο” αδίστακτο, το οποίο, προκειμένου να επιβιώσει, μπορεί να “σκοτώσει” τους πάντες …Προηγούμενους και επόμενους …Ένα “θηρίο”, το οποίο μπορεί να προδώσει τους πάντες …Είτε κοινωνικούς εταίρους είτε πατρίδα …Ένα “θηρίο”, το οποίο μπορεί να αδικήσει τους πάντες. Όλοι είδαμε αυτό το “θηρίο” να “κουρεύει” χωρίς κανέναν ενδοιασμό τις συντάξεις των προηγούμενων και να ξεπουλά χωρίς κανέναν ενδοιασμό την κληρονομιά των επόμενων γενιών. Τα χαρακτηριστικά αυτής της αδίστακτης και άπληστης γενιάς ήταν το “έργο” των Παπανδρέου.
Οι Παπανδρέου κατέστρεψαν το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία. Αυτοί, ως οικογένεια, έφεραν την κατάσταση στην αθλιότητα που σήμερα γνωρίζουμε. Λειτουργώντας μεταξύ τους συμπληρωματικά και απόλυτα συντονισμένα, έσπασαν διαδοχικά όλες τις “ζώνες” άμυνας, τις οποίες περιγράψαμε πιο πάνω ως απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες για την ασφάλεια της κοινωνίας. Κινούμενοι μονίμως από ξένα συμφέροντα, κατάφεραν στο τέλος και παρέδωσαν τη χώρα στα αφεντικά τους. Στην κυριολεξία εκτέλεσαν επί λέξη έναν σχεδιασμό, όπως είναι εκείνος, ο οποίος περιγράφεται στα γνωστά αρχεία των Σοφών της Σιών. Στην κυριολεξία, ως φανατικοί Εβραίοι, εκτέλεσαν κατά “γράμμα” αυτά, τα οποία οι Σιωνιστές ονειρεύονταν, για να κατακτήσουν τον κόσμο …Οι Σιωνιστές, όπως “τυγχάνει” να είναι οι σημερινοί “δανειστές-τύραννοί” μας …Ο Ρότσιλντ, ο Σόρος, ο Ροκφέλερ, ο Τρισέ, ο Στρος Καν, ο Μπενράνκε κλπ..
Όσο δηλαδή κι αν δεν θέλουμε να εμφανιστούμε ως “συνομωσιολόγοι”, δεν είναι δυνατόν να παραβλέψουμε ότι όλα τα άσχημα της ελληνικής κοινωνίας ξεκίνησαν, αναπτύχθηκαν και ολοκληρώθηκαν από Εβραίους, για να παραδοθεί η χώρα σε Εβραίους μέσα από ένα σχέδιο παγκοσμίως γνωστό ως σιωνιστικό, του οποίου την “πατρότητα” κανένας δεν διεκδικεί. Όλα αυτά γίνονται αντιληπτά μόνον αν γνωρίζει κάποιος πώς λειτουργεί η εκπαίδευση μέσα στην κοινωνία και πώς γίνονται εκμεταλλεύσιμα τα “λάθη” σ’ αυτά που την αφορούν.
Υπάρχει δηλαδή ένα παρασκήνιο πολύ σκοτεινό και εγκληματικό, το οποίο δημιούργησε την “άρρωστη” γενιά τού Πολυτεχνείου. Ένα παρασκήνιο, το οποίο οι πρωταγωνιστές του δεν θέλουν να ερευνάται, γιατί τους αποκαλύπτει. Έχουν γραφεί χιλιάδες πράγματα γι’ αυτήν την γενιά. Γνωρίζει όμως κάποιος ποια είναι η πραγματική της καταγωγή; Ποιο είναι το πραγματικό αίτιο που τη δημιούργησε; Το “Πολυτεχνείο” απλά έδωσε το όνομά του στα “παιδιά” ενός “εκτροχιασμού” του κοινωνικού σχεδιασμού. Η γενιά του Πολυτεχνείου στην πραγματικότητα ήταν η γενιά εκείνη, η οποία πήρε τα χαρακτηριστικά της από τον Γέρο Παπανδρέου. Για κάποιον που έχει γνώσεις θα ταίριαζε περισσότερο να την ονομάζει σαν την γενιά των “παιδιών του γέρου” …Η γενιά εκείνη, πήρε τα χαρακτηριστικά της από τους πρωταγωνιστές του περίφημου 1-1-4 …Το κίνημα του 1-1-4 ήταν η πρώτη φουρνιά “επιστημόνων”, η οποία έμαθε να ζητά και να παίρνει ανταλλάγματα από την εξουσία με βάση τα δικά της ειδικά ταξικά συμφέροντα …Αυτή ήταν ο “σπόρος” της γενιάς του Πολυτεχνείου …Αυτοί ήταν η “εμπροσθοφυλακή” τής γενιάς …Αυτοί ήταν οι πρώτοι, οι οποίοι έμαθαν να κρύβουν τις αρπαγές και τις απαιτήσεις τους πίσω από “μεγαλοστομίες” περί “δημοκρατίας” και “ελευθερίας” …Αυτοί ήταν οι πρώτοι, που την ιδιοτέλειά τους την έκρυβαν πίσω από ψευδοηρωισμούς και κοινωνικές “ευαισθησίες” …Οι πρώτοι, οι οποίοι υπηρέτησαν πιστά την εξουσία, ζητώντας ανταλλάγματα και άλλοθι, για να παριστάνουν τους αναρχικούς …”Ανένδοτοι” της πλάκας …κι αυτοί σαν τον “πατέρα” τους.
Αυτή η γενιά είχε εξ’ αρχής τα χαρακτηριστικά του παρασιτικού “χασαπόσκυλου”, γιατί ο γέρος Παπανδρέου με εύνοιες τής έδωσε αυτά τα χαρακτηριστικά. Αυτός την έφτιαξε και γνώριζε να την “σέρνει” από την “κοιλιά” της. Η γενιά, που για τα συμφέροντά της ανέτρεψε τη λογική του “σφικτού” και ασφαλούς σχεδιασμού του συστήματος ανώτατης εκπαίδευσης και μέσα σε λίγα χρόνια θα έβλεπε τους “επιστήμονές” της να “περισσεύουν”. Άλλωστε και ο αγώνας του 1-1-4 από ένα τέτοιο “περίσσευμα” ξεκίνησε …Για επαγγελματική κατοχύρωση αγωνίζονταν οι κακομοίρηδες, οι οποίοι παρίσταναν τους “ήρωες” της δημοκρατίας. Τι είχε γίνει και ξεσηκώθηκαν τα λιγούρια; Ο κρατικός τότε ΟΤΕ, για λόγους σχεδιασμού, ήθελε να προσλαμβάνει τα ανώτατα στελέχη του μόνον από το Πολυτεχνείο και ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Φυσικομαθηματικής Σχολής, οι οποίοι έβλεπαν να αποκλείονται από τα πόστα και τα βολέματα.
Για το “ψωμάκι”, δηλαδή, γινόταν η φασαρία. Αυτή ήταν η “ταμπακέρα” τού αγώνα τους, ο οποίος μετά “στολίστηκε” με “ελευθερίες”, “δημοκρατίες”, “άσυλα” και άλλα “δημοκρατικά”. Κάποιοι ονειρεύονταν υψηλόμισθα πόστα στις κρατικές επιχειρήσεις και δεν ήθελαν να καταλήξουν καθηγητές των “τρεις κι εξήντα”, όπως προβλεπόταν από τις σπουδές τους. Για το “μεροκάματο” αγωνίζονταν, άσχετα αν ακόμα και το σύμβολό τους το 1-1-4 ήταν το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, που όριζε τον λαό ως τον υπερπάντων προστάτη του Συντάγματος, όπως συμβαίνει και σήμερα με το Σύνταγμα, το οποίο αυτή η γενιά το έχει μετατρέψει σε “πατσαβούρα”.
Αυτούς τους πειναλέους βρήκε ως ακροατήριο ο γέρος Παπανδρέου και πάνω σ’ αυτούς “έχτισε” την οικογενειακή του πολιτική “πελατεία” …Μια “πελατεία”, η οποία όταν πέθανε τον έθαψε με λαμπρότητα, για να δημιουργήσει την δήθεν αντιχουντική την “παράδοσή” της …Μια πελατεία, η οποία είχε μάθει να ζητάει από τους Παπανδρέου και να “μισεί” δήθεν τον Καραμανλή, εφόσον σε αυτό το δίπολο “γεννήθηκε”. Όταν ο Παπανδρέου με ξένα “κόλλυβα” έκανε τον “καλό” και υποσχόταν “λείες” στα λιγούρια, ο Καραμανλής ήταν αυτός που έπαιζε τον ρόλο του “κακού” και έστελνε τις δυνάμεις καταστολής, για να τους πειθαρχήσουν. Ο ένας καπάρωσε τους “επαναστάτες” και ο άλλος τους “νοικοκύρηδες”. Γι’ αυτό τον λόγο τα “ένστικτα” της γενιάς αυτής είναι πάντα “αντιδεξιά” και “αντικαραμανλικά” και “φιλοαριστερά” και “φιλοπαπανδρεϊκά” …”Εκ γενετής”, που λέμε.
Ο γέρος Παπανδρέου, ως Πρωθυπουργός και Υπουργός Παιδείας ταυτόχρονα, με αυτούς “έσπασε” την πρώτη γραμμή άμυνας της κοινωνίας εναντίον της απειλής των επιστημόνων. Μιας απειλής, η οποία προκύπτει από την “υπερπαραγωγή” τους. Στη δεκαετία που ακολούθησε απλά ωρίμαζε η κατάσταση που είχε θεμελιωθεί απ’ αυτόν. Τα υπεράριθμα λιγούρια είχαν “παρκάρει” πλέον στα Πανεπιστήμια και περίμεναν κάποιον άλλον – είχε πεθάνει στο μεταξύ ο γέρος – να τους βολέψει. Τότε εμφανίστηκε εκ νέου στο πολιτικό προσκήνιο ο Παπανδρέου νούμερο δύο …Εμφανίστηκε ο Ανδρέας …Ο Ανδρέας με τον εισαγόμενο “στρατό” επιστημόνων που τον ακολουθούσε.
Ο Ανδρέας “έσπασε” τη δεύτερη γραμμή άμυνας …Κατέστρεψε τη δυναμική των κοινωνικών τάξεων, που επιτρέπουν στους εργάτες και τους αγρότες να κρατούν στα χέρια τους τις τύχες τους και να περιορίζουν με τη δύναμή τους την αστική τάξη. Αν ο πατέρας του πρόσφερε στους αστούς τον ενισχυμένο “πολλαπλασιασμό” τους μέσω της μαζικής εισόδου τους στα Πανεπιστήμια, αυτός τους αποκατέστησε οικονομικά, προσφέροντάς τους ως “λεία” την κοινωνία. Μέσω του άκρατου κομματισμού, παρέδωσε το κράτος και την εξουσία σε μία και μόνον κοινωνική τάξη. Με αυτήν την εξουσία και τις γνώσεις τους οι αστοί ήταν εύκολο να “καπελώσουν” τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις. Μέσω του “κόμματος” – και με τη λογική της σοσιαλιστικής “τζαμαχιρίας” – παραδόθηκαν τα πάντα στους αστούς …Παραδόθηκαν τα πάντα στους “σκληρούς” σοσιαλιστές, οι οποίοι προηγουμένως είχαν “εμβαπτιστεί” μέσα στο σταλινικό “καζάνι” του ΚΚΕ …Μιλάμε για κανονικό κόμμα Μπάαθ …Μιλάμε για “ουάχντα, χουρίγια, ισταρακίγια”, που σημαίνει “ενότητα, ελευθερία, σοσιαλισμός”. Απλά, η ενότητα των κομμάτων Μπάαθ, που αφορούσε τους Άραβες, στην περίπτωση της Ελλάδας θα αφορούσε μόνον τους “σοσιαλιστές”. Αυτούς “ψάρευε” ο Ανδρέας στα Πανεπιστήμια και αυτούς περνούσε δια “πυρός” και σιδήρου, προκειμένου να τους κάνει φανατικούς “μουτζαχεντίν” τού εθνικοσοσιαλισμού, τον οποίο υποτίθεται πρέσβευε.
Κόλπο των Παπανδρέου ήταν τα “γαλβανιζέ” στελέχη του σοσιαλισμού. Κόλπο των Παπανδρέου ήταν η “εμβάπτιση” των σκληροπυρηνικών στελεχών του μέσα στη σταλινική “κολυμπήθρα” του ΚΚΕ. Κόλπο των Παπανδρέου ήταν να “κατασκευάζουν” τους σκληροπυρηνικούς πασόκους μέσα από τα “φυτώρια” του πανεπιστημιακού ΚΚΕ. Το σταλινικό ΚΚΕ δημιουργούσε το σκληρό “σταλινιζέ” επίστρωμα τού στελέχους, που το έκανε αδίστακτο, άπληστο και φασιστικό. Μέσα στο μπααθικό κομματικό DNA του ΠΑΣΟΚ είναι η αγάπη του για τους χωριάτες νεοαστούς των Πανεπιστημίων. Λαλιώτης και Τζουμάκας ήταν στο φυσικό τους περιβάλλον μέσα στο κόμμα. Με αυτό το σταλινικό “μέταλλο” μπορούσαν μετά να παρουσιάζονται σαν “δημοκράτες”, αλλά αυτό δεν άλλαζε ποτέ τα πραγματικά τους χαρακτηριστικά.
Αυτή η συνεργασία δεν ήταν περίεργη …Τα ίδια αφεντικά είχαν όλοι. Ο σιωνιστής Παπανδρέου είχε από την αρχή σχέση με το σιωνιστικό χαφιεδομάγαζο τού Εβραίου Μπεναρόγια. Ο γέρος Παπανδρέου είχε στενή σχέση με τους χαφιέδες του ΚΚΕ από την εποχή που δρομολόγησαν από κοινού τον Εμφύλιο πόλεμο. Συνένοχοι εγκληματίες ήταν, που γνώριζαν να λειτουργούν από κοινού ακόμα και παριστάνοντας μεταξύ τους τούς θανάσιμους εχθρούς. Η σχέση τους είχε ξεκινήσει από τότε που έστησαν το μακελειό στα Δεκεμβριανά μέχρι το “μάντρωμά” τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που είχε φτιάξει ο Παπανδρέου γι’ αυτούς …Το “μάντρωμα”, που τους προστάτευε στην πραγματικότητα από έναν λαό, ο οποίος ήθελε να τους “φάει” ζωντανούς …Το “μάντρωμα”, που τους έδινε τη δυνατότητα να “θυματοποιηθούν” και να παραμείνουν στη χώρα και να μην καταλήξουν σε καμιά παράγκα του “παραπετάσματος”, όπως ο χαφιές Ζαχαριάδης. Ο δωσίλογος βενιζελικός Παπανδρέου αυτήν την “εξυπηρέτηση” την “πούλησε” στο ΚΚΕ και δεν την χάρισε. Γνώριζε καλύτερα από τον καθέναν πώς να εκμεταλλεύεται το ΚΚΕ. “Εγγύηση” ποιότητας και πιστότητας ήταν για τους Παπανδρέου η θητεία των “πασόκων” στην ΚΝΕ. Αυτό δεν σήμαινε ότι όλοι οι πασόκοι έπρεπε να προέρχονται από την “πλέμπα”. Έτερον εκάτερον. Στην ίδια κολυμπήθρα “βαπτίζονται” καί πλούσιοι καί φτωχοί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρότι “γαλαζοαίματος γόνος” και Κολεγιόπαιδας, υπήρξε “τροτσκιστής” πριν αρχίσει να πουλάει τα “πράσινα” άλογα. Μέσα από το ΚΚΕ πέρασε και ο Κολεγιόπαιδας Μπίστης και άλλοι “σοσιαλιστές”.
Όλοι οι Παπανδρέου εξυπηρετήθηκαν από το ΚΚΕ. Ό,τι και να έκαναν, πάντα είχαν εξασφαλισμένη την υποστήριξή του. Έτσι κάπως φτάνουμε και στον τρίτο Παπανδρέου …Τον πιο βλάκα από τους τρεις …Τον – θεωρούμε βέβαιο, λόγω αγνοίας – ως τον πιο αδίστακτο και επικίνδυνο Παπανδρέου από όλους …Έναν πραγματικό μισέλληνα. Αυτός έκανε το βήμα προς τον “γκρεμό”. Ο Γιωργάκης “έσπασε” την τρίτη και πιο καθοριστική γραμμή άμυνας. Αυτός πέρασε τον “Ρουβίκωνα“, τον οποίο ποτέ δεν πρέπει να περνάει η κοινωνία. Παραβίασε την πραγματική κόκκινη γραμμή της κοινωνίας. Αυτός έριξε την κοινωνία στο χάος. Δεν μιλάμε για το Μνημόνιο. Αυτό ήταν κάτι, το οποίο ακολούθησε.
Το μεγαλύτερό του έγκλημα είχε προηγηθεί αρκετά χρόνια πριν. Αυτό το έγκλημα είχε σχέση με την ίδια τη λειτουργία της κοινωνίας. Πριν την παραδώσει στους σιωνιστές τοκογλύφους της FED και τού Εβραίου Τρισέ, είχε φροντίσει να την “αρρωστήσει” σε βαθμό τέτοιο, που να είναι σίγουρος αυτός και τα αφεντικά του ότι δεν θα αντιδράσει όταν θα προδοθεί …Να την “αρρωστήσει” σε βαθμό “θανατηφόρο”. Συμπλήρωσε με τον απόλυτο τρόπο το “μολυσματικό” έργο του πατέρα του και του παππού του. Αυτός ήταν υπουργός Παιδείας τού Σημίτη, όταν έκανε το μέγιστο έγκλημα. Έκανε αυτό, το οποίο είπαμε ότι απαγορεύεται δια ροπάλου …Άνοιξε την Ανώτατη Εκπαίδευση σε όλους, χωρίς κανένα “φίλτρο”. Με το άλλοθι του βλάκα και με ένα απίστευτο θράσος έκανε αυτό, το οποίο ήταν εξ’ αρχής το ζητούμενο για τους συνωμότες, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει απ’ ευθείας πριν απ’ αυτόν ούτε ο γέρος ούτε ο Ανδρέας. Ο ΓΑΠ πήγε να καθιερώσει το “Εθνικό Απολυτήριο”. Πήγε δηλαδή να συνδέσει την υποχρεωτική εκπαίδευση, η οποία αφορά τα παιδιά όλων των κοινωνικών τάξεων, με τη “μήτρα” που “γεννά” αστούς και είναι το Πανεπιστήμιο. Για το “καλό” δήθεν της νεολαίας στο σύνολό της πήγε να μετατρέψει την Ανώτατη Εκπαίδευση σε μια φυσική συνέχεια της Μέσης Εκπαίδευσης …Εισαγωγή στα Πανεπιστήμια χωρίς καν εξετάσεις. Αυτή ήταν η “έμπνευσή” του και – όπως αντιλαμβανόμαστε – ήταν πέρα για πέρα εκ του πονηρού και καταστροφική.
Ήταν μια έμπνευση τόσο “αυθόρμητη”, που “κούμπωνε” απόλυτα με τα εγκλήματα των προηγούμενων Παπανδρέου. Το “Εθνικό Απολυτήριο” δεν θεσμοθετήθηκε ποτέ, αλλά ύπουλα και εκ του πονηρού έγιναν όλα τα άλλα, τα οποία κατέστρεφαν την κοινωνία. Το “μέτρο” δεν πέρασε, για να μην “καρφώνεται” για πάντα ο εμπνευστής του, αλλά, ό,τι “υποστήριζε” αυτό το “μέτρο” – και κατέστρεφε την κοινωνία – έγινε στο ακέραιο. Δεν άφησαν ελεύθερο “υπόστεγο” ή “αχυρώνα” στην επαρχία, που να μην το μετέτρεψαν σε “ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα”, άσχετα αν “πουλούσε” τεχνογνωσία για ψήσιμο μπριζόλας. Εκείνη την εποχή ονόμασαν μέχρι και τα ΤΕΙ “ανώτατες σχολές” και έμπαιναν εκεί άνθρωποι, οι οποίοι δεν δικαιούνταν να τελειώσουν ούτε το Λύκειο. Πτυχιούχοι “ανωτάτων σχολών” έγιναν άνθρωποι, οι οποίοι με το ζόρι γνώριζαν γραφή και ανάγνωση.
Πολλοί απ’ αυτούς, οι οποίοι σήμερα βγαίνουν στην τηλεόραση ως πτυχιούχοι και διαμαρτύρονται που δεν βρίσκουν δουλειά “επιστήμονος” PR, δεν είναι σε θέση ούτε να διαβάσουν τις διευθύνσεις των παραγγελιών στα ντελιβεράδικα όπου δουλεύουν.
Αυτό ήταν το επίτευγμα του ΓΑΠ. Το επίτευγμα του αγράμματου και αστοιχείωτου “κοινωνιολόγου” της πλάκας. Αυτό ήταν το επίτευγμα του αγαπημένου των τοκογλύφων …Του αγαπημένου του Σόρος και κολλητού της μάνας του. Αυτή ήταν η μεγάλη “υποθήκη” του για τη μετέπειτα πρωθυπουργοποίησή του. Πάτησε το “γκάζι” εκεί όπου έπρεπε να πατήσει “φρένο”. Αντί να κλείσει πανεπιστημιακές σχολές, προκειμένου να περιορίσει τη ζημιά των υπεράριθμων επιστημόνων που δημιούργησε ο πατέρας του, έκανε το αντίθετο. Αντί να προστατεύσει την κοινωνία από τις πολλές σχολές που εγκληματικώς υπήρχαν, τις πολλαπλασίασε, για να μετατρέψει την αρχική – έστω και δύσκολα – ιάσιμη “αρρώστια” σε ανίατο “καρκίνο”. Συνέχισε την παράδοση της οικογένειάς του …Την παράδοση να εκμεταλλεύεται τα κατώτερα των ενστίκτων της κοινωνίας. Την παράδοση να κλείνει το “μάτι” σε τεμπέληδες, σε πονηρούς και σε άσχετους. Έκανε κακό στην ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα εισέπραττε και ένα πρόσκαιρο κέρδος από τη συμπάθεια αυτών που ευνοούσε …Αυτών, που σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να πιάσουν την τσάπα ή το κατσαβίδι και εξαιτίας του Γιωργάκη βρήκαν την αναπάντεχη ευκαιρία να “δουλέψουν” για λίγα χρόνια τους γονείς τους και να παραστήσουν τους φοιτητές, ενώ δεν το δικαιούνταν …Το γνωστό κόλπο της οικογένειας του “παπατζή”. Άλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι πάντα οι Παπανδρέου στη συμπάθεια των “δεύτερων” πόνταραν …Οι παντελώς άχρηστοι και οι ανάξιοι πάντα τους λάτρευαν.
Το τέλειο “τάιμινγκ”, που επέλεξε ο ΓΑΠ να “χτυπήσει” την κοινωνία πάνω στις “πληγές” που είχε δημιουργήσει η δική του οικογένεια, είναι η απόλυτη απόδειξη ότι η οικογένεια Παπανδρέου λειτουργούσε εξ’ αρχής με σχέδιο …Ένα σχέδιο, το οποίο δεν θα μπορούσε να το είχε σκεφτεί η ίδια και βέβαια δεν θα τολμούσε να δρομολογήσει από μόνη της. Είναι βέβαιο ότι ελεγχόταν πάντα από ένα συγκεκριμένο ανθελληνικό κέντρο, το οποίο είχε δρομολογήσει αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο και χρησιμοποιούσε τους Παπανδρέου, για να το φέρει εις πέρας …Ένα σχέδιο, το οποίο δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί μόνον από μία γενιά αξιωματούχων …Ένα σχέδιο, το οποίο απαιτούσε “βάθος” χρόνου για την εκτέλεσή του. Απαιτούσε “εμφύτευση”, παρακολούθηση, “ωρίμανση” και τις κατάλληλες κινήσεις μιας ανώτατης πολιτικής ηγεσίας, προκειμένου να ολοκληρωθεί. Αυτό ήταν το έργο τριών γενιών “ηγετών”. Αυτό ήταν το προδοτικό έργο τριών προδοτών. Μεθοδικά και λειτουργώντας ο ένας ως συνέχεια του άλλου, έφτασαν την κατάσταση στα όρια.
Ο γέρος μόλυνε την κοινωνία με τον “ιό” 1-1-4, που οδήγησε στη “γέννηση” της “άρρωστης” γενιάς του Πολυτεχνείου. Ο Ανδρέας στη συνέχεια παρέδωσε ολόκληρη την κοινωνία σ’ αυτήν τη γενιά, εφόσον έδωσε στους αστούς της τη διαχείριση του συνόλου του συνδικαλισμού και άρα τον έλεγχο της συμπεριφοράς των υπόλοιπων κοινωνικών τάξεων. Ο τελευταίος Παπανδρέου, που ήταν ο ΓΑΠ, “αλλοίωσε” τα ίδια τα χαρακτηριστικά όλων των κοινωνικών τάξεων. Παρέλυσε ολόκληρη την κοινωνία, ώστε, όταν οι αστοί της γενιάς του Πολυτεχνείου θα παρέδιδαν την κοινωνία και το κράτος στους τοκογλύφους “κολλητούς” της μητέρας του, αυτή να είναι αδύναμη και να μην μπορεί να αντιδράσει.
Αυτό ήταν το έργο του ΓΑΠ, που ήταν ο χειρότερος όλος. Η “άρρωστη” γενιά τού Πολυτεχνείου θα περνούσε την “αρρώστια” της ατόφια στις επόμενες γενιές, κάνοντας την “κληρονομική” και άρα “θανάσιμη”. Με τον τρόπο αυτόν ολοκλήρωσε “επιτυχώς” αυτό, το οποίο είχε αναλάβει “εργολαβικά” να κάνει η οικογένειά του …Αυτό, το οποίο ονειρευόταν ο Κίσινγκερ, αλλά δεν μας αποκάλυπτε το πώς θα το επιτύγχαναν οι ομοεθνείς του …Ο Γιωργάκης θα περνούσε στον ελληνισμό του μέλλοντος την “αρρώστια” που είχε προκαλέσει ο πατέρας του, με τον “ιό” που είχε εφεύρει ο παππούς του, απειλώντας τον με “θάνατο” …Επιχείρησε το τελειωτικό χτύπημα για μια κοινωνία και ένα έθνος …Προκάλεσε τον “καρκίνο” της …Κατέστρεψε τις κοινωνικές τάξεις …Αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά των γόνων τους. Δημιούργησε τη σημερινή – χωρίς άμυνες και χωρίς δυνάμεις – αταξική κοινωνία …Μια κοινωνία με “αστικά” χαρακτηριστικά και χωρίς αντικείμενο …Μια κοινωνία “πτυχιούχων” χωρίς αντικείμενο και χωρίς προοπτική …Μια κοινωνία, η οποία δεν αντιδρά σε ό,τι κι αν της συμβαίνει.
Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά των εργατών και των αγροτών δεν ανανεώνουν τα “κύτταρα” των κοινωνικών τους τάξεων, παρά μπαίνουν στον “οργανισμό” τής αστικής τάξης. Δεν αντιδρούν με βάση τα ταξικά συμφέροντα της καταγωγής τους, αλλά υποτάσσονται στους Βενιζέλους και τους Σαμαράδες, οι οποίοι τους λένε “παραμύθια”. Το παιδί τού μικροαστού από τα Μελίσσια της Αττικής έχει ακριβώς το ίδιο πτυχίο και νοοτροπία με το παιδί του εργάτη από τη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης και με το παιδί του γεωργού από τον Αμπελώνα Λάρισας.
Αυτή είναι η νέα γενιά που βλέπουμε σήμερα να κοιτάει σαν “χάνος” τις εξελίξεις και να μην αντιδρά σε τίποτε. Περιμένουν κάποιο “θαύμα” …Κάποιο βόλεμα, κάποια θέση, κάποιον διαγωνισμό. Μαζεύουν άχρηστα “χαρτιά”, τα οποία κάποιοι τους έπεισαν ότι είναι πολύτιμα πτυχία, που οδηγούν στον “παράδεισο” του δημοσίου.
Αυτό, το οποίο έκανε ως Υπουργός Παιδείας ο ΓΑΠ, το ολοκλήρωσε ως Πρωθυπουργός, δίνοντας στη Διαμαντοπούλου την εντολή να φτιάξει τον τελευταίο Νόμο-Πλαίσιο. Να τον φτιάξει με τη βοήθεια της Εβραίας “Χριστοφιλοπούλου”. Όπως αντιλαμβανόμαστε, όλα τα εγκλήματα στον τομέα τής Παιδείας φέρουν την υπογραφή των Παπανδρέου. Οι Εβραίοι Παπανδρέου επιχείρησαν και τελικά κατάφεραν να οδηγήσουν την ελληνική κοινωνία στην απόλυτη σήψη και απαξίωση. Κατάφεραν και έκαναν μια κοινωνία σχεδόν “ανάπηρη”, που σχεδόν δεν μπορεί να επιβιώσει μόνη της, εφόσον έχει “ξεχάσει” να εργάζεται σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τις αστικές υπηρεσίες …Μια κοινωνία, η οποία έχει αρχίσει να γίνεται εξαρτώμενη από τους λαθρομετανάστες και την εργασία τους στα χωράφια.
Αυτήν την πατρίδα – η οποία πλέον δεν μπορεί να αντισταθεί – ο ΓΑΠ την πλημμύρισε με λαθρομετανάστες. Γι’ αυτόν τον λόγο ήταν πάντα ο πιο ένθερμος υποστηρικτής τους. Οι λαθρομετανάστες ήταν γι’ αυτόν η ασφάλεια του, αλλά και ο “μοχλός” εκβιασμού τής ελληνικής κοινωνίας. Χάρη σ’ αυτόν τον μοχλό μπόρεσε και πήγε στο επόμενο βήμα, που είναι η παράδοση της χώρας στους τοκογλύφους. Πόσο τυχαία μπορεί να είναι όλα αυτά, που εξυπηρετούν τον ίδιο σχεδιασμό; Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το γεγονός ότι ο ίδιος, που έκανε το “λάθος” που παραλύει την κοινωνία, είναι ο ίδιος που ανοίγει τις “πόρτες” για να μπουν οι ξένοι, οι οποίοι θα εκμεταλλευτούν αυτήν την παράλυση; 
Η Ελλάδα απειλείται σήμερα με την απόλυτη καταστροφή, εξαιτίας αυτών των ανθρώπων …Εξαιτίας αυτής της οικογένειας, που “δουλεύει” την Ελλάδα για πάνω από μισό αιώνα …Εξαιτίας της οικογένειας, που την “βύθισε” στον Εμφύλιο, την έβαλε στη Χούντα και μέσα στα σαράντα χρόνια της Μεταπολίτευσης την εξουθένωσε και την παρέδωσε στους Εβραίους τοκογλύφους. Θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι για τους εαυτούς τους …Οι τέλειοι Εβραίοι. Θα γιορτάζουν τη Χανουκά με μεγάλο ενθουσιασμό, εφόσον μπόρεσαν και σχεδόν ΜΟΝΟΙ τους κατέστρεψαν τη μισητή για τους Εβραίους ελληνική κοινωνία. Η Μινέικο θα είναι υπερήφανη για τους απογόνους της. Θα έχει μια καλή θέση στον “παράδεισο” των Εβραίων “ηρώων” για την προσφορά της στην εβραϊκή ιστορία. Πώς του φαίνεται του αναγνώστη τώρα αν την ξαναδιαβάσει τη φράση που αποδίδεται στον Κίσινγκερ; “…Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα “κουμαντάρονται”. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες. Μπορεί τότε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτιστικά και ιστορικά τους αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν…”.
Εδώ βέβαια αποκαλύπτεται και το παραπλανητικό του πράγματος. Οι Έλληνες τις τελευταίες δεκαετίες νόμιζαν ότι προστατεύουν τον ελληνισμό, επενδύοντας στη “μόρφωση”, την οποία εσφαλμένα ταύτιζαν με την Ανώτατη Εκπαίδευση. Νόμιζαν πως ήταν και πονηροί, που είχαν ανακαλύψει τα κρυφά σχέδια του Κίσινγκερ. Νόμιζαν ότι, στέλνοντας το παιδί τους σε κάποια “ανώτατη” σχολή “ψησίματος σπαλομπριζόλας”, “θωράκιζαν” τη γλώσσα του και τα πολιτιστικά και ιστορικά του αποθέματα. Εν αγνοία τους πλήρωναν με χρήματα, που δεν είχαν και δεν τους περίσσευαν, τους σχεδιασμούς των πονηρών. Πρέπει να γελούσαν πολύ οι σιωνιστές, όταν ο Γιωργάκης από “αγάπη” προς τη μόρφωση των Ελλήνων “άνοιγε” διάπλατα τα “υπόστεγα”, που παρίσταναν τις ανώτατες σχολές.
Μετά απ’ όλα αυτά που περιγράψαμε, ρωτάμε τον αναγνώστη: Είναι δυνατόν ο Κίσινγκερ να πίστευε τέτοιου είδους ανοησίες; Είναι δυνατόν να ήταν τόσο αφελής; Είναι δυνατόν να μην ήξερε τι ακριβώς σχεδιάζουν οι ομοεθνείς και φίλοι τού Παπανδρέου στην Ελλάδα; Είναι δυνατόν ο Ανδρέας να μην είχε την “ευλογία” του για ό,τι έκανε στην Ελλάδα; Είναι δυνατόν να μην ήταν “στημένο” το “Πολυτεχνείο”; Είναι δυνατόν να έλεγχε κανένας τα οικονομικά του κόμματος του Μπεναρόγια, το οποίο λειτουργούσε ως “μήτρα” στελεχών του σιωνισμού; Είναι δυνατόν να έγινε τυχαία Επίτροπος της Ευρώπης η Δαμανάκη; …Η Εβραία, που ακόμα κάποιοι απορούν για το πώς είναι δυνατόν να μας εκβίασε, προκειμένου να μας παγιδεύσει στα δίκτυα των Εβραίων τοκογλύφων;
Βαδίζουμε στα τελευταία “βήματα” του σχεδιασμού. Αυτό, το οποίο ήθελε ο Κίσινγκερ και η συμμορία του, το έχουν σχεδόν καταφέρει …Η Ελλάδα έχει αλωθεί και οι Έλληνες είναι τρομοκρατημένοι στους καναπέδες τους. Έχουν “ξεχάσει” να αγωνίζονται και πολύ περισσότερο να νικούν. Το είπε άλλωστε και ο σιωνιστής Σιμόν Πέρες. Η Ελλάδα θα πρέπει πλέον να υποταχθεί στη θέληση της Νέας Τάξης, αν θέλει να “επιβιώσει” έστω και οριακά. Όποιος δεν υπακούει στην Νέα Τάξη, θα μένει πίσω και θα “πεθαίνει”, εφόσον έτσι αντιλαμβάνονται τις καταστάσεις οι λαοί τής ερήμου, όπως οι Εβραίοι. Τώρα θα επιλυθεί και το “Μακεδονικό” όπως επιθυμεί ο σιωνισμός, μέσω του Εβραίου εκφραστή του Νίμιτς.
Το “όνειρο” των σιωνιστών έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Τα “όνειρα”, τα οποία περιέγραφε το Έκτο Πρωτόκολλο, έχουν αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα: …“…Λίγο αργότερα θα ιδρύσουμε τεράστια μονοπώλια, δεξαμενές των κολοσσιαίων πλούτων, από τα οποία και οι μεγάλες περιουσίες των χριστιανών θα εξαρτώνται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε θα καταβροχθιστούν μέσα σ’ αυτά, όπως η αξιοπιστία των Κρατών την επόμενη μέρα μιας οικονομικής καταστροφής… Κύριοι οικονομολόγοι, που είστε εδώ παρόντες, προσέξτε τη σπουδαιότητα αυτού του συνδυασμού! Η αριστοκρατία των χριστιανών σαν πολιτική δύναμη εξαφανίσθηκε. Δε χρειάζεται να την λάβουμε υπόψη. Αλλά, επειδή είναι ιδιοκτήτρια εδαφικών περιουσιών, και μπορεί ως εκ τούτου να μας βλάψει, λόγω των ανεξάρτητων πόρων της, είναι απόλυτα αναγκαίο να αφαιρέσουμε την κατοχή των γαιών της.
Πρέπει η βιομηχανία να αφαιρεί από την γη τον καρπό της εργασίας, όπως και του κεφαλαίου, και μέσω της κερδοσκοπίας να έρχεται το χρήμα όλου του κόσμου στα χέρια μας. Ριχνόμενοι έτσι όλοι οι χριστιανοί στις τάξεις των απόρων, θα σκύψουν ενώπιόν μας μόνο και μόνο για να έχουν το δικαίωμα της ύπαρξης. Επιπλέον, θα υποσκάπτουμε με επιτήδειο τρόπο και βαθιά τις πηγές της παραγωγής, συνηθίζοντας τους εργάτες στην αναρχία και τα οινοπνευματώδη ποτά και παίρνοντας κάθε μέτρο για ν’ απομακρύνουμε από τη γη τούς διανοούμενους Χριστιανούς.”
“Εύγε” στη “γενιά του Πολυτεχνείου” και στους Παπανδρέου, οι οποίοι βοήθησαν τα μέγιστα να μεταβληθεί η Ελλάδα σε μια “αποικία” της Νέας Τάξης. Σε αυτήν την εβραϊκή απαίτηση “απαντούσε” ο Γιωργάκης όταν έλεγε ότι: “χρειαζόμαστε επειγόντως μια παγκόσμια διακυβέρνηση”. Καθημερινά παραδίδει τα πάντα σ’ αυτούς και δεν αντιδρά κανένας. Παίζουν με τα ιερά και τα όσια των Ελλήνων και δεν αντιδρά κανένας. Μεθοδεύουν οι Εβραίοι, τύπου Νίμιτς, “λύσεις” ακόμα και για το “Μακεδονικό Ζήτημα” και δεν αντιστέκεται κανένας. Όλοι τρομοκρατημένοι στις τρύπες τους περιμένουν κάποιους να τους σώσει …Άλλος περιμένει από το “ξανθό” γένος και άλλος από τον Παΐσιο …Πιο “χαμηλά” δεν πρέπει να έχει “πέσει” ο Ελληνισμός και αυτό το οφείλει καθαρά στους Εβραίους Παπανδρέου.
Όμως, επειδή οι Εβραίοι δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη του και θέλουν να τα ελέγχουν όλα, θέλουν να “καπελώσουν” ακόμα και τα “ίχνη” αντίδρασης που θα βρεθούν μπροστά τους. Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε και γελοιότητες. Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε προσπάθειες “ανακύκλωσης” προσώπων. Προσπαθούν να επαναφέρουν μέχρι και τον “χιλιοχρησιμοποιημένο” Γιωργάκη. Τώρα βάζουν τους κάφρους να φωνάζουν: …”Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά”. Εδώ χάσαμε ολόκληρη την πατρίδα μας και οι άλλοι ακόμα προσπαθούν να “παίξουν” με τα παλιά συνθήματα …Τα συνθήματα εκείνα, τα οποία ήταν “ιδιοκτησίες” των Παπανδρέου και των Εβραίων αφεντικών τους.
Αντιλαμβανόμενοι πλέον την Ελλάδα σαν ιδιοκτησία τους, θέλουν να εξασφαλίσουν την απόλυτη εξουσία και για το απώτερο μέλλον. Από τη στιγμή που δεν θα χρειάζονται πλέον κάποιους “Παπανδρέου” για να αλώσουν το κράτος – εφόσον αυτό ήδη τους ανήκει ολοκληρωτικά – αυτό, το οποίο τους απασχολεί, είναι η διαιώνιση της κατάστασης …Τους απασχολεί η εύκολη και σταθερή διαχείριση τής ιδιοκτησίας τους …Τους απασχολεί η ασφαλής επιλογή των προσώπων, που θα μπουν στις θέσεις εξουσίας. Βασική τους επιδίωξη τώρα είναι να αλλάξουν το πολίτευμα. Αν προσέξει κάποιος, όλοι οι νεοταξίτες – δούλοι των δανειστών – τελευταία έχουν την άποψη ότι το Πολίτευμά μας πρέπει να αλλάξει. Κατά την άποψή τους – και για λόγους “δημοκρατίας” – θα πρέπει να πάμε από την Προεδρευόμενη Δημοκρατία στην Προεδρική Δημοκρατία …Να ψηφίζουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας …Για λόγους δημοκρατίας και νομιμότητας.
Οι φασίστες και οι παράνομοι, δηλαδή, κόπτονται για τη Δημοκρατία και την νομιμότητα. Γιατί αυτό το όψιμο ενδιαφέρον; …Γιατί, με τα μέσα που διαθέτουν σε μια κατακτημένη χώρα, τους συμφέρει πιο πολύ να επιβάλουν ένα πρόσωπο στην πολιτική εξουσία παρά ένα κόμμα …Ένα κόμμα, το οποίο πλέον τούς είναι άχρηστο, εφόσον έχουν κάνει τη δουλειά τους. Έχοντας τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ, θα βάζουν τους πολίτες στη λογική ενός τηλεπαιχνιδιού, όπου απλά θα ψηφίζουν ανάμεσα σε δικούς τους υποψηφίους για το ποιος θα αποχωρήσει και ποιος θα παραμείνει. Θα επιλέγουν μόνοι τους σε μυστικά δώματα τους υποψηφίους και θα κερδίζουν μονά-ζυγά, εφόσον πάντα θα γίνεται Πρόεδρος κάποια δική τους μαριονέτα.
Ποιος το σκέφτηκε αυτό; …Κανένας από αυτούς …Αυτό το λέει το Δέκατο Πρωτόκολλο: “…Στο προσεχές μέλλον θα δημιουργήσουμε την ευθύνη των Προέδρων… Για να πετύχουμε το αποτέλεσμα αυτό, θα συντελέσουμε στην εκλογή προέδρων, οι οποίοι έχουν στο παρελθόν τους κρυμμένη κάποια ηθική πληγή, κάποιον “Παναμά”. Ο φόβος των αποκαλύψεων, η επιθυμία που χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο που ανέβηκε στην εξουσία να διατηρήσει τα προνόμιά του, τις ωφέλειες και τις τιμές, οι οποίες ανήκουν στη θέση του, θα καταστήσουν τους Προέδρους τυφλούς εκτελεστές των διαταγών μας.”
Έχουμε μπει στην τελική ευθεία της απόλυτης υποδούλωσης του ελληνικού κράτους από τους σιωνιστές …Μια υποδούλωση, την οποία την πέτυχαν χάρη στους ΠΡΟΔΟΤΕΣ Παπανδρέου. Η Ιδρυτική Διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος ήταν το “συμβόλαιο θανάτου” εις βάρος των Ελλήνων. Με αυτό ως “διαβατήριο” – και τις “ευχές” της αμερικανικής πρεσβείας – μπόρεσαν και άρπαξαν την εξουσία εις βάρος του λαού. Οι σιωνιστές έγραψαν εκεί μέσα ό,τι ήθελαν να “ακούσουν” όλοι οι λαοί – και όχι μόνον οι Έλληνες – και στη συνέχεια προχώρησαν σε ένα σχέδιο εθνοκάθαρσής τους. Υποσχέθηκαν τα ΠΑΝΤΑ, δεν έκαναν ΤΙΠΟΤΕ και τα πήραν ΟΛΑ. Αυτές είναι μπίζνες των σιωνιστών. Τώρα, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διασφαλίσουν τα κεκτημένα τους. Γι’ αυτόν τον λόγο θα πληρώνουν μόνον όσους έχουν ανάγκη για την ασφάλειά τους …Τους δικαστικούς και τους ένστολους και βέβαια τους “μιντιάρχες”. Μέσα δηλαδή σε μια θεόφτωχη κοινωνία πάντα θα υπάρχουν χρήματα μόνον γι’ αυτούς. Αυτό δεν είναι που βλέπουμε και καθημερινά; Τα ψέματα, τα οποία αποτυπώνονται μέσα στις “διακηρύξεις” και οι μυστικές συμφωνίες, οι οποίες κρύβονται πίσω τους, έχουν αποκαλυφθεί πλέον. Αυτά μας οδήγησαν στη σημερινή φτώχεια και αθλιότητα. Μια φτώχεια, όμως, η οποία δεν μας αφορά όλους εξίσου …Οι δικαστικοί καθημερινά “αυτοδικαιώνονται” με τις αποφάσεις τους …Οι ένστολοι είναι οι μόνοι, οι οποίοι παίρνουν υποσχέσεις μισθολογικών αποκαταστάσεων …Οι μιντιάρχες συνεχίζουν να παίρνουν δάνεια, χωρίς κανένα προαπαιτούμενο.
Αυτό, πριν το δούμε να συμβαίνει – και άρα να το περιγράψουμε – το έλεγε το Έβδομο Πρωτόκολλο: “…Η αύξηση των εξοπλισμών και του προσωπικού της αστυνομίας είναι αναγκαίο συμπλήρωμα του σχεδίου που εκθέσαμε. Πρέπει να μην υπάρχουν πια στα Κράτη, εκτός από μας, παρά μάζες απόρων, κάποιοι εκατομμυριούχοι αφοσιωμένοι σε μας, αστυνομικοί και στρατιώτες.
Σ’ όλη την Ευρώπη, όπως και στις άλλες Ηπείρους, πρέπει να ξεσηκώνουμε την ταραχή, τη διχόνοια και το μίσος. Το όφελος είναι διπλό.
Ο ασφαλέστερος δρόμος της επιτυχίας στην πολιτική είναι η μυστικότητα των ενεργειών της. Ο λόγος του Διπλωμάτη δεν οφείλει να συμφωνεί με τις πράξεις του. Η κοινή γνώμη θα μας βοηθήσει σ’ αυτό, αυτή η κοινή γνώμη, την οποία η “μεγάλη δύναμη”, δηλαδή ο τύπος, έχει ήδη βάλει μυστικά μέσα στα χέρια μας. Πράγματι, εκτός από μερικές εξαιρέσεις, τις οποίες είναι περιττό να λάβουμε υπόψη, ο τύπος είναι εντελώς στην εξουσία μας.”
Δυστυχώς για τον Κίσινγκερ, ο οποίος πρόσφατα έδωσε σε κάποιο χειρουργείο μια μάχη για τη ζωή του, θα είναι ζωντανός όταν θα βλέπει να πέφτει σαν “τραπουλόχαρτο” ο σχεδιασμός τον οποίον υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν θα επιβιώσει και ο θρίαμβός τους εναντίον των μισητών Ελλήνων δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Οι Έλληνες, για λόγους που θα αποκαλυφθούν στο μέλλον, θα βρουν τα αποθέματα δύναμης, πολιτισμού και πίστης και θα επιβιώσουν. Θα αποδείξουν για άλλη μία φορά στην τεράστια ιστορική πορεία τους ότι μπορούν πάντα να νικάνε …Πάλι θα φωνάξουν εναντίον των κατακτητών ΑΕΡΑ. Αυτήν τη φορά όμως θα φωνάξουν: “Αέρα, να φύγει η χολέρα” … Μια “χολέρα”, η οποία πλέον έχει ονοματεπώνυμο.
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ.
Τραϊανού Παναγιώτης
Δημιουργός της θεωρίας του Υδροχόου
