Πολλά είναι τα ονόματα που έχει «φωτογραφίσει» ο Ψυχάρης και το υπαλληλικό του προσωπικό, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, τα οποία (όπως υποστηρίζει) αναφέρθηκαν από τον Τσίπρα στις μεταξύ τους συζητήσεις. Ο Πρετεντέρης (ως ανεπιθύμητος από τον ΣΥΡΙΖΑ), ο Μουλόπουλος (ως προτεινόμενο πρώην μέλος του ΔΟΛ, το οποίο θα αναλάμβανε διευθυντής στα «ΝΕΑ»), η Ακριβοπούλου ( ως η δημοσιογράφος με την… βραχνή φωνή, η οποία θα δούλευε στο Mega για να μεταδίδει σε καθημερινή βάση τις κομματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και κεφαλαιοκράτες, με τους οποίους θεωρεί ότι συναντήθηκε ο Τσίπρας (εδώ «φωτογραφίζονται οι Αλαφούζος, Γιαννακόπουλος, Γ. Αγγελοπούλου, Μ. Λάτση). Φυσικά, για όλα αυτά δεν παρουσιάζεται (ακόμη) καμία απόδειξη. Ακόμη κι αν υπάρχουν φωτογραφίες ή ηχητικά ντοκουμέντα, αυτά θα βγουν σε άλλη χρονική στιγμή, αν το όλο πράγμα δεν οδηγηθεί σε «έντιμο συμβιβασμό», μια εξέλιξη η οποία ως γνωστόν είναι πολύ αγαπητή στους συριζαίους…
Η απλή σκέψη, όμως που γίνεται από αρκετούς έχει ως εξής: Αφού ο ίδιος ο Τσίπρας παραδέχθηκε ότι είχε μυστικές συναντήσεις με τον Ψυχάρη (ακόμα και παρουσία της… γάτας Ιμαλαΐων), αφού το Μαξίμου υποστήριζε ότι ο Ψυχάρης του ζητούσε να του ρυθμίσει τα χρέη και να τον βοηθήσει να πάρει μόνος του το Mega, δεν είναι λογικό και αναμενόμενο να ζητούσε και ο Τσίπρας κάποιες «εξυπηρετήσεις» από τον Ψυχάρη; Όπως και να έχει, ο μόνος χαμένος από την όλη υπόθεση σίγουρα δεν είναι ο Ψυχάρης, ο οποίος δεν είχε ποτέ την στάμπα του «αδιάφθορου». Αντιθέτως, ο Τσίπρας είναι αυτός ο οποίος είχε κάνει σημαία το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ και των ανθρώπων που τον αποτελούν. Και είναι ακριβώς αυτό το (ανύπαρκτο) «ηθικό πλεονέκτημα», το οποίο τώρα κυλιέται στο βόρβορο των γαργαλιστικών λεπτομερειών για «πούρα αβάνας», «κόκκινο κρασί Chateau Mouton Rothclind του 2004» και άλλα παρόμοια τραγελαφικά που χαρακτηρίζουν την αριστερά του χαβαριού, των πούρων και της σαμπάνιας.
Εκτός από τις επίσημες αντιδράσεις της κυβερνητικού αντιπροσώπου, είχαμε και τις «φιλότιμες» προσπάθειες φιλοκυβερνητικών δημοσιογράφων να πείσουν τον Λαό για την… αθωότητα του ΣΥΡΙΖΑ. (Επ’ ευκαιρία: Οι προσπάθειες υπεράσπισης της κυβέρνησης στο θέμα των συναντήσεων Τσίπρα – Ψυχάρη που έκανε ο Δημήτρης Ψαρράς προκαλούν τον γέλωτα. Ακόμη και ένα δεκάχρονο παιδάκι θα χρησιμοποιούσε καλύτερη επιχειρηματολογία. Αλλά αν αυτός δεν καταλαβαίνει ότι εκθέτει και τον εαυτό του και πολύ περισσότερο τον πολυαγαπημένο του ΣΥΡΙΖΑ, ας το καταλάβουν στην κυβέρνηση πόσο «ρόμπα» γίνονται με επιχειρηματολογία υπεράσπισης από τον Ψαρρά).
Ο Τσίπρας και η παρέα του φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει ότι απ’ αυτή την υπόθεση οι ίδιοι βγαίνουν χαμένοι και ψάχνουν τρόπο να απεμπλακούν και να μην δώσουν συνέχεια. Γενικός στόχος του Τσίπρα είναι η δημιουργία μιας νέας διαπλοκής η οποία θα εξυπηρετεί (και) τα δικά του συντηρητικά σχέδια… Οι ψευτομαγκές και οι «παλικαριές» είναι καλές, ορισμένες φορές, προκειμένου να προβεί κάποιος σε ενέργειες ξεγελάσματος και κατευνασμού της λαϊκής αίσθησης. Τις έκανε και ο Καραμανλής ο νεότερος, τις έκανε ακόμη και ο Τζέφρυ, επομένως ο Τσίπρας δεν πρωτοτυπεί. Όταν όμως ο Τσίπρας έχει φτιάξει με τα χέρια του τον εσπρέσο του «κυρίου Σταύρου», είναι ολοφάνερο ότι έχει ήδη «πουλήσει την ψυχή του στον διάβολο», οπότε το ξεπούλημα δεν του στοιχίζει… ψυχικά.
Άλλωστε, κάποιοι αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες, οι οποίοι εξαπάτησαν με τον πιο αισχρό, άθλιο και ποταπό τρόπο τον Ελληνικό Λαό, δεν έχουν τον παραμικρό ηθικό και πολιτικό ενδοιασμό όταν πρόκειται να εξασφαλίσουν την συνέχιση της εξουσιαστικής καριέρας τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
