Με το γνωστό θράσος, το οποίο τον διακρίνει, ο Νίκος Φίλης προσπάθησε για πολλοστή φορά να θολώσει τα νερά σε σχέση με την στάση που θα κρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές. Μην έχοντας το παραμικρό ίχνος αυτοκριτικής και ευθιξίας δήλωσε ότι «δεν είναι το πρόγραμμά μας το μνημόνιο, το μνημόνιο είναι μια εξαναγκαστική πορεία που θα αλλάξει», ενώ χαρακτήρισε ως «επιστημονική φαντασία και μάλιστα τρόμου» τα περί συνεργασίας με τη ΝΔ.
Βεβαίως, από τον εκπρόσωπο ενός κόμματος, το οποίο πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια και στην συνέχεια έφερε ένα ακόμη (το τρίτο) Μνημόνιο, πολύ χειρότερο από τα δύο προηγούμενα, δεν είναι δυνατόν να περιμένει ο οποιοσδήποτε να παραδεχθεί, σε προεκλογική μάλιστα περίοδο, ότι υπάρχει περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας με τη ΝΔ.
Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει σε μετεκλογική συνεργασία καταρχάς με τους ΑΝΕΛ και στην συνέχεια με Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ. Με δεδομένο όμως ότι οι ΑΝΕΛ, όπως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να μπουν στην επόμενη Βουλή, και με το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται στο όριο της εισόδου, ο Τσίπρας μπορεί να υπολογίζει μόνο στο Ποτάμι. Μόνο του, όμως, το μόρφωμα του Θεοδωράκη δεν αρκεί για να συμπληρωθούν οι τουλάχιστον 151 βουλευτές που απαιτούνται. Επομένως, ή θα ελπίζουν ότι η επιτομή της πολιτικής φαιδρότητας που ακούει στο όνομα Λεβέντης θα μπει στην Βουλή, για να συμμετέχει κι αυτός σε μια νέα συγκυβέρνηση, ή ειδάλλως θα αναγκαστούν σε μια κοινή σύμπραξη «μεγάλου συνασπισμού» μαζί με τη ΝΔ.
Ο πονοκέφαλος, βεβαίως, σ’ αυτήν την περίπτωση θα είναι ότι αυτομάτως θα τεθεί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση. Όπως και να έχει, οι δανειστές, οι οποίοι έδωσαν το «πράσινο φως» για την διενέργεια των εκλογών, θα είναι επίσης εκείνοι που θα δώσουν και τις «κατάλληλες οδηγίες» σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα του μνημονιακού στρατοπέδου για το πώς θα κινηθούν μετά τις εκλογές.
Γιώργος Μάστορας
