Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Σε πάνω από 84 δισ ευρώ υπολογίζονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το κράτος! Πρόκειται, κυρίως, για οφειλές, τις οποίες αδυνατούν να πληρώσουν οι οφειλέτες- φορολογούμενοι.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ίδιας της κυβέρνησης διαγράφεται σοβαρό ενδεχόμενο υστέρησης των φορολογικών εσόδων κατά 5 δισ σε σχέση με αυτά που είχαν προϋπολογισθεί για το 2015.
Βεβαίως, αν συμβεί κάτι τέτοιο, η κυβέρνηση οφείλει (βάσει του νέου μνημονίου) να καλύψει αυτή τη διαφορά με νέα εισπρακτικά μέτρα…
Και ενώ είναι γνωστό σε όλους ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών τα πράγματα θα πάνε προς το χειρότερο, η κυβέρνηση προωθεί προς είσπραξη (μέχρι το τέλος του χρόνου) νέο πακέτο φόρων, ύψους άνω των 6 δισ !
Στο πακέτο αυτό περιλαμβάνονται εκτός του ΕΝΦΙΑ, η δόση Νοεμβρίου για το φόρο εισοδήματος 2015, τα τέλη κυκλοφορίας 2016, η προκαταβολή φόρου και η δόση Νοεμβρίου (από τη ρύθμιση των 100 δόσεων) με αυξημένο επιτόκιο…
Δικαιολογημένα αναρωτιέται κανείς, πως είναι δυνατόν να ζητάει η κυβέρνηση από μια κοινωνία, που δηλώνει με κάθε τρόπο, ότι έχει πτωχεύσει, να πληρώσει μέσα σε δύο μήνες 6 δισ ευρώ επιπλέον…
Η απάντηση βρίσκεται στην κινητή και ακίνητη περιουσία των φορολογουμένων. Αυτήν έχουν βάλει στο μάτι οι δανειστές και σ΄ αυτήν στοχεύει το τρίτο μνημόνιο.
Η οικονομική ασφυξία των λαϊκών νοικοκυριών είναι φανερή. Τα στοιχεία της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δόθηκαν πριν από μια εβδομάδα στην επικαιρότητα το λένε ξεκάθαρα: « πάνω από ένας στους τρεις Έλληνες (3,8 εκατ. άνθρωποι) είτε είναι φτωχός, είτε ζει σε κατάσταση ένδειας (στερούμενος βασικά αγαθά), είτε ζει σε οικογένεια της οποίας κανένα μέλος δεν έχει “κανονική” δουλειά». Σχετικά με τους δείκτες εξαθλίωσης του ελληνικού λαού μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Παρ” όλα αυτά, η κυβέρνηση επιμένει να ζητά από μια καθημαγμένη κοινωνία να πληρώσει ακόμα περισσότερα.
Ήδη, όπως προκύπτει από τις αντίστοιχες καταναλωτικές έρευνες, τα λαϊκά νοικοκυριά στη συντριπτική τους πλειοψηφία δίνουν τη μάχη για την επιβίωση τους, χωρίς πολλά απ” αυτά να το καταφέρνουν. Επομένως, διαθέτουν το όποιο εισόδημα τους για την αγορά τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς, φόρους, δάνεια και άλλες υποχρεώσεις. Το ζήτημα τίθεται με πραγματικούς όρους από πολλούς φορολογούμενους: Ή θα φάμε για να ζήσουμε, ή θα πληρώσουμε το κράτος και τις τράπεζες.
Η δραματική αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, αλλά και η αντίστοιχη αύξηση των «κόκκινων δανείων», δείχνουν ακριβώς το σημείο στο οποίο βρίσκεται η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Το μόνο που μένει (αν μένει) είναι η όποια ακίνητη και κινητή περιουσία. Το σπίτι, το μαγαζί, το οικόπεδο, το χωράφι, το αυτοκίνητο, οι όποιες καταθέσεις από τον κόπο μιας ζωής…
Με αυτά λοιπόν πρέπει να τελειώνουμε τώρα!
Σφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό του ήδη πτωχευμένου οφειλέτη, τον οδηγούν στο επόμενο στάδιο. Είτε στη ρευστοποίηση της περιουσίας του, απ΄ αυτόν τον ίδιο για να πληρώσει τους φόρους και τα δάνεια, είτε στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις που σχεδίασαν και ανακοινώνουν.
