Ταυτόχρονα με την προσπάθεια ενίσχυσης του Άρη με ποδοσφαιριστές έτοιμους να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις της ομάδας, ο Μίχαελ Ένινγκ με τον Άγγελο Χαριστέα προετοιμάζουν το έδαφος για την θωράκιση του πάγκου έχοντας μάθει από το πάθημα της φετινής σεζόν
Βασικό συστατικό για την δημιουργία ενός ανταγωνιστικού συνόλου, είναι η… πολυτέλεια του να διαθέτει ο προπονητής της εκάστοτε ομάδας αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις.
Στον Άρη… έπαθαν και έμαθαν.
Κατά την διάρκεια της σεζόν (που ακόμη) διανύουμε, οι «κίτρινοι» σε πολλές περιπτώσεις ξέμειναν από εναλλακτικές λύσεις.
Για τη θέση νούμερο «ένα»
Κανείς δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι με τον Κουέστα.
Επίσης είναι άγνωστο αν θα επιλέξουν οι υπεύθυνοι του συλλόγου την παραμονή του Έμαν, ενώ θα πρέπει να ανανεωθεί το συμβόλαιο του Τσιλιγγίρη. Μία με δύο κινήσεις περιμένουμε για τον τερματοφύλακα, ανάλογα με το τι θα γίνει με τους δύο πρώτους.
Αντίθετα ο νεαρός έλληνας αναμένεται να ανανεώσει και είναι θέμα χρόνου η ανακοίνωση της συμφωνίας μαζί του.
Η άμυνα
Στο αριστερό άκρο της άμυνας πίσω από τον Κόρχουτ υπήρχε ο Μενέντεθ ο οποίος όμως ούτε προετοιμασία έκανε με την ομάδα, αλλά κι΄ όταν επέστρεψε δεν τον υπολόγιζε ο Γερμανός τεχνικός.
Ο Ισπανός αποχώρησε, όπως αποχώρησε και ο Κωνσταντινίδης που κάλυπτε την δεξιά πτέρυγα.
Για την συγκεκριμένη πλευρά ήρθε ο Σούντγκρεν αλλά όταν διαπιστώθηκε πως τα κενά που άφηνε στα μετόπισθεν (σε συνδυασμό με τις κακές επιθετικές επιλογές στις περισσότερες προσπάθειες του) ήταν πολλά και… μεγάλα, δεν υπήρχε κανείς να τον αντικαταστήσει.
Όλοι θυμόμαστε τον Σάσα να «βαφτίζεται» ακραίος μπακ (δεξιά και αριστερά) ή όταν δεν μπορούσε ο Βραζιλιάνος, βλέπαμε τον Ρόζ να αφήνει το κέντρο της άμυνας για να μετατοπίζεται κυρίως στην δεξιά πτέρυγα.
Μέχρι και ο ξεχασμένος Σόουζα υποχρεώθηκε για λίγο να αγωνιστεί ως δεξί μπακ και τηρουμένων των αναλογιών, τα πήγε περίφημα.
Με την αποχώρηση του Βέλεθ δημιουργείται θέμα στο κέντρο της άμυνας.
Συνοψίζοντας, τρεις με τέσσερεις κινήσεις περιμένουμε για τις θέσεις της άμυνας, με ένα κεντρικό αμυντικό να προορίζεται για βασικός.
Το θέμα της επιλογής ενός επιπλέον στόπερ, εξαρτάται από το πώς θα πάει η περίπτωση του Ρόζ για τον οποίο η ΠΑΕ ενδέχεται να τον πουλήσει (εφόσον ικανοποιηθεί οικονομικά).
Επίσης, αν ο Σόουζα δεχτεί μείωση στις ετήσιες απολαβές του θα παραμείνει στην ομάδα και σε αυτή την περίπτωση φεύγει ένας «πονοκέφαλος» από τον Ενινγκ..
Ο «πονοκέφαλος» του κέντρου
Σαφώς καλύτερη ήταν η εικόνα στο χώρο του κέντρου, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να δούμε τι θα γίνει με τους Γκάμα, Λάρσον, Ματίγια που μένουν ελεύθεροι.
Σημαντικό κομμάτι στην συμπλήρωση του παζλ για τα χαφ, αποτελεί η αποχώρηση του Ντουάρτε.
Αν υποθέσουμε ότι θα παραμείνουν τελικά οι Σάσα και Φετφατσίδης, το πρόβλημα… απλοποιείται.
Σίγουρα θα υπάρξουν απώλειες σε μια εκ΄ των δύο περιπτώσεων που αφορά τους Τόνσο – Μαρτίνες.
Άρα και εδώ μιλάμε για 4-5 περιπτώσεις απόκτησης νέων παικτών.
Η επίθεση
Η μοναδική επιλογή καθαρόαιμου επιθετικού της τρέχουσας σεζόν, ήταν αυτή του Ιντέγε, ενώ από πίσω του υπήρχε ουσιαστικά μόνο ο Ντουρμισάϊ.
Ο Διαμαντόπουλος όταν επανήλθε από τον τραυματισμό του δεν πήρε χρόνο συμμετοχής. Στο ενδεχόμενο λοιπόν που ανανεωθεί το συμβόλαιο του Νιγηριανού, διευκολύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η δουλειά του Ένινγκ.
Σε αντίθετη περίπτωση, ο Γερμανός είναι υποχρεωμένος να «χτίσει» από την αρχή και την γραμμή κρούσης, ψάχνοντας όχι μόνο τον βασικό επιθετικό αλλά και για τον παίκτη που θα μπορεί να τον υπολογίζει ανά πάσα ώρα και στιγμή ανάλογα με τις καταστάσεις.
Στο δια ταύτα…
Αυτό που θέλει ο Ένινγκ, είναι να μην ξαναδεί του χρόνου το ίδιο… έργο, όπου ήταν υποχρεωμένος να κάνει «αλχημείες» για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των αγώνων.
Ζητάει το αυτονόητο ο προπονητής των Θεσσαλονικέων.
Δύο ισάξιους ποδοσφαιριστές για κάθε θέση και θα προσπαθήσει να τηρήσει απαρέγκλιτα αυτό τον κανόνα προκειμένου να κυλήσουν στην ομάδα του όλα πιο ομαλά.
Απλά πράγματα δηλαδή που όμως έλειψαν από το φετινό «κιτρινόμαυρο» οικοδόμημα.
Πηγή nova.gr
