Τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου του 1932 το κεντρικό άρθρο του Ριζοσπάστη είχε τίτλο: ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!
Είναι από αυτά τα ντοκουμέντα που προσπαθούν να ξεχάσουν οι μαρξιστές, αφού έχουν καταφέρει να κάνουν κι όλους τους άλλους να τα ξεχάσουν.
Θα μου πεις: και γιατί να μην τα ξεχάσουμε; Τι βοηθάει να ανασκαλεύεις τις ιστορίες του εθνικού διχασμού; Μαζί σου, σύντροφε. Αρκεί αυτές τις ιστορίες να τις ξέρουμε κανονικά, κι όχι μέσω της κομμουνιστικής προπαγάνδας, που ήταν μανούλα στο να τις γράφει ανάποδα. Θα τις ξεχάσουμε λοιπόν όταν τις μάθουμε σωστά. Και όταν αποφασίσουμε, δεξιοί και αριστεροί, ότι οι σφαγές δεν είναι τρόπος επίλυσης πολιτικών διαφορών.
Οι δεξιοί το έχουν αποφασίσει. Νομιμοποιώντας το ΚΚΕ, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, έδωσαν χέρι συμφιλίωσης, που θα μπορούσε να κλείσει το θέμα μόνιμα. Τι έκανε όμως το ΚΚΕ και οι θητεύσαντες στα μαρξιστικά του θρανία; Όχι μόνο δεν έχουν αποκηρύξει την πολιτική της λεπίδας, αλλά όπως έγραφα εδώ, την προβάλλουν ως διαχρονική θέση του κόμματος, ακόμα και σήμερα! Στα ΣΗΜΕΡΙΝΑ κείμενα του ΚΚΕ εδώ, υπάρχει η επίσημη θέση πως σε περίπτωση που η χώρα μας δεχθεί επίθεση, το ΚΚΕ θα ξαναξεκινήσει εμφύλιο, με στόχο την ολοκληρωτική ήττα της ΕΓΧΩΡΙΑΣ αστικής τάξης!
Και πώς να μην το υποστηρίζουν αυτό, αφού ο προφήτης Λένιν έδωσε εντολή: “το εργατικό κίνημα της κάθε χώρας οφείλει να προτάξει την ήττα της δικής του κυβέρνησης, της δικής του πατρίδας στον πόλεμο”!!! (Λένιν, “Φιλοσοφικά Τετράδια”).
Αυτή την ιδεολογία λοιπόν εξέφραζε ο τίτλος του Ριζοσπάστη του 1932. Κι ήταν συνεπής σε μια κομματική εμμονή που ξεκινάει από παλιά. Ας την παρακολουθήσουμε.
Τον Οκτώβριο του 1918 και με συμμετοχή Ελλήνων κομουνιστών, ιδρύθηκε στην Μόσχα η Ομοσπονδία Σοβιετικών Δημοκρατιών της Βαλκανικής με ιδρυτικά μέλη και έλληνες κομμουνιστές. Ο σκοπός της ήταν προφανής: η επέκταση της κομμουνιστικής επανάστασης στα Βαλκάνια και η προσάρτησή τους στην υπό διαμόρφωση, τότε, ΕΣΣΔ. Τον Ιανουάριο του 1920 μετονόμασαν αυτό το φανταστικό κράτος σε ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (ΒΚΟ). Στις πρώτες ενέργειές της, η ΒΚΟ έθεσε θέμα αυτονομίας της Μακεδονίας αναφερόμενη στις τρεις “Μακεδονίες”: του Βαρδάρη, του Πιρίν και του Αιγαίου. Ο Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. Κώστας Γεωργιάδης διαφωνεί. Το πειθήνιο στα κελεύσματα της Μόσχας ΚΚΕ τον καθαιρεί και τον διαγράφει! Δουλεύοντας σταθερά για την απόσχιση της Μακεδονίας, το ΚΚΕ υπερψηφίζει εισήγηση των Βούλγαρων συντρόφων, στο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν) που πραγματοποιήθηκε στην Μόσχα, η οποία έκανε λόγο για αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Θράκης. Στην Ελλάδα, στο Γ’ Συνέδριό του, τον Δεκέμβριο του 1924, επικυρώνει την απόφαση του 7ου συνεδρίου της ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ. (Σεπτέμβιος 1924) για “Ανεξάρτητο κράτος της Μακεδονίας” και για «το δικαίωμα των προλετάριων της Μακεδονίας – Θράκης να αποκτήσουν πλήρη κοινωνική και εθνική ανεξαρτησία». Να μην ξενάμε ότι προϋπόθεση για συμμετοχή κομμουνιστικού κόμματος στην Κομιντέρν ήταν να αποδέχεται ως θέσφατα, χωρίς καμμία απολύτως αντίρρηση τις αποφάσεις της. Όποιος είχε διαφορετική άποψη ήταν “χαφιές του κεφαλαίου” και “προδότης του λαού”. Καθαιρείται ή εκτελείται.
Το επίσημο έντυπο του ΚΚΕ, η «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», γράφει τον Οκτώβριο του 1924: “Το μοίρασμα της Μακεδονίας μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τον πόθο των Μακεδόνων στα διάφορα κομμάτια της διαμελισμένης των πατρίδος προς την συνένωση και την αποκατάσταση μιας Μακεδονίας ενιαίας και ανεξάρτητης. Ο ίδιος πόθος για μια ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη συνενώνει τον θρακικό λαό, που έχει κατατεμαχισθή σε τρία μέρη, από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία.”!
