Όπως ήταν αναμενόμενο, αρκετοί πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί, μετά την δημοσίευση του άρθρου μου «”Παϊσιολογία” δίχως… τέλος» (Μέρος Α΄), αντέδρασαν σπασμωδικά και ενστικτωδώς, γράφοντας διάφορα αστήριχτα επιχειρήματα και αστείους χαρακτηρισμούς, προκειμένου να αποδείξουν ότι έχω άδικο και ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, όπως τα έγραψα.
Και αυτό ίσως, χωρίς καν να διαβάσουν ολόκληρο ή έστω και ένα μέρος του ανωτέρω άρθρου, το οποίον σημειωτέον ήτο εισαγωγικό και γενικό, ενώ το κυρίως θέμα με τα περισσότερα στοιχεία και τις αποδείξεις θα παρουσιαζόταν στα επόμενα άρθρα.
Για ποιο λόγο άλλωστε, να διαβάσουν και να ασχοληθούν σοβαρά με αυτά τα θέματα;
Μήπως άλλωστε έχουν ασχοληθεί ή έχουν απαντήσει ποτέ με σοβαρότητα, ακόμη και αυτή η πνευματική τους ηγεσία, στα όσα έχω πει και γράψει, όλα αυτά τα χρόνια;
Ή μήπως έχουν αναιρέσει ποτέ με στοιχεία και ντοκουμέντα, τίποτε απόλα αυτά;
Ή μήπως έχουν δεχθεί ποτέ οποιαδήποτε πρόσκλησή μου για δημόσιο διάλογο; ΠΟΤΕ και σε ΤΙΠΟΤΕ!
Οι περισσότεροι μάλιστα εξ αυτών, για όλα αυτά τα θέματα, χωρίς να έχουν ιδιαίτερες γνώσεις -για να μην πούμε ότι, πολλές φορές είναι και τελείως άσχετοι- έχουν σχηματίσει αποκρυσταλλωμένη άποψη και γνώμη, η οποία ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ με τίποτα, έχουν δεν έχουν δίκαιο, τους αποδείξεις ή όχι το λάθος τους!
Βέβαια, όπως ήταν φυσικό, τα περισσότερα επιχειρήματά τους, ήταν έωλα, πρόχειρα, και πολύ απλοϊκά, και είχαν ήδη τεθεί, -αναγκαστικά- από την ταπεινότητά μου, υπό τύπο ερωτημάτων, στο άρθρο αυτό, προκειμένου να απαντήσω τεκμηριωμένα στα επόμενα άρθρα που θα ακολουθήσουν, (Μέρος Β΄ και Γ΄), ακριβώς επειδή γνώριζα, ότι έχουν χρησιμοποιηθεί ικανώς, αλλά και θα χρησιμοποιηθούν, αφού είναι
για ευρεία χρήση και για εσωτερική κατανάλωση.
Μεταξύ αυτών λοιπόν, υπήρξε και το επιχείρημα ότι:
«Από την στιγμή κατά την οποία η εκκλησία μέσω της Ιεράς Συνόδου έλαβε την απόφαση και αγιοποίησε τον γέροντα Παΐσιο, εμείς οι πιστοί, είμεθα υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε αυτή την απόφαση, καθώς και όποια δήποτε άλλη απόφαση λαμβάνει πάντοτε η εκάστοτε Ιερά Σύνοδος».
Επειδή, ως γνωστόν, εδώ και πολλά έτη, έχω αποτειχιστεί από την «ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος», για θέματα Πίστεως και Δικαιοσύνης (δείτε εδώ) και δεν ανήκω πλέον διοικητικά και πνευματικά σ΄ αυτήν (ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗ) και ως εκ τούτου, δεν είμαι υποχρεωμένος να αποδεχθώ αυτή τους την απόφαση, που ούτως ή άλλως δεν επρόκειτο να την αποδεχόμουν, κάτω απ΄ αυτές τις συνθήκες και αυτά τα δεδομένα. Και επειδή η δική μου γνώμη, -για όλους αυτούς- δεν θα ήταν αρκετή, ως υποκειμενική, ας δούμε τι αναφέρει για το θέμα αυτό, (του αλαθήτου των Ιερών Συνόδων) ένας γνωστός κληρικός, ο πατήρ Νεκτάριος Μουλατσιώτης, που ανήκει στην «ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος», προκειμένου να δούμε αντικειμενικά την ορθότητά ή μη της θέσεως αυτής.
Ας δούμε λοιπόν, το παλαιότερο αυτό άρθρο του πατρός Νεκταρίου και ο κάθε εχέφρων και καλοπροαίρετος πιστός, ας βγάλει τα συμπεράσματά του
Του Αρχιμανδρίτου Νεκταρίου Μουλατσιώτη
«Μην ασχολείστε, λέγουν κάποιοι πνευματικοί, με τα “Σημεία των Καιρών” και τον Αντίχριστο, δεν είναι δική σας δουλειά…»
Δεν είναι δική μας δουλειά; Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται να επανέλθουμε στο θέμα, διότι αποδείξαμε περίτρανα, ότι τόσον ο Κύριός μας, όσο και οι άγιοι Απόστολοι, αλλά και πλήθος αγίων Πατέρων, μας συνιστούν να μελετούμε τα “Σημεία των Καιρών”, διότι όσοι δεν τα μελετούν, αυτοί και θα πλανηθούν.
Οι πιστοί εξανίστανται, όταν ακούν τους πνευματικούς να συνιστούν τα ακριβώς αντίθετα από όσα η ορθόδοξος πίστη μας επιτάσσει. Δι᾽ αυτό και ρωτούν:
«Και ποιόν πρέπει να περιμένουμε, πατέρες, να μας μιλήσει, αν όχι οι άγιοί μας οι οποίοι μας κατατοπίζουν πλήρως;»
Οι δε πνευματικοί απαντούν:
«Περιμένουμε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας μας».
«Βεβαίως, λέγουν οι πιστοί, και αναμένουμε τη φωνή της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας μας. Αλλά τα γεγονότα τρέχουν και αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου δεν βλέπουμε. Επικρατεί σιωπή και δεν γνωρίζουμε γιατί, ενώ ο κόσμος αναζητά απεγνωσμένα κατευθυντήριες γραμμές».
Ουδείς εκ των ορθοδόξων χριστιανών, ούτε κι εμείς, αμφισβητούμε ή δεν σεβόμεθα και τιμούμε την αγία και Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας μας. Βεβαίως και τιμούμε τους Αρχιερείς μας και τα διοικητικά όργανα της Εκκλησίας μας και υπακούουμε στις εντολές τους. Αλλά, υπάρχει ένα μεγάλο θεολογικό, «ΑΛΛΑ».
Όλες οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου είναι πάντοτε αλάθητες; Δεν υπάρχει περίπτωση η Σύνοδος να πλανηθεί; Τι διδάσκει η ιστορία της Εκκλησίας μας;
Αυτό θα το εξετάσουμε εδώ πολύ σύντομα με μερικά παραδείγματα. Για να δούμε λοιπόν μερικά παλαιά και νεώτερα παραδείγματα που δείχνουν ότι οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου δεν υπήρξαν όλες, πάντοτε αλάθητες και σωστές.
Ποιός καταδίκασε τον μεγάλο Άγιο του προηγούμενου αιώνα, Μητροπολίτη Πενταπόλεως Νεκτάριο τον θαυματουργό; Ποιός; Πείτε το! Ποιός;
Η Εκκλησία καταδίκασε τον Άγιο Νεκτάριο! Και τον έδιωξε μάλιστα από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Τελικά είχε δίκαιο η διοίκηση της Εκκλησίας που εδίωξε τον Άγιο Νεκτάριο η ήταν μια λανθασμένη της απόφαση; Εκ των υστέρων, η ιστορία απέδειξε ότι η Σύνοδος είχε πάρει λάθος απόφαση και μάλιστα εναντίον ενός Αγίου.
Σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Σας ερωτώ, αδελφοί μου. Τι γιορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας; Την αναστήλωση των αγίων εικόνων. Παναγία Θεοτόκε Παρθένε! Δηλαδή που είχανε πάει οι εικόνες και τους κάναμε αναστήλωση; Μα είχανε φύγει από εδώ, από το ιερό Τέμπλο οι εικόνες; Είχανε φύγει από την εκκλησία μας οι εικόνες; Και που είχανε πάει, ώστε τους κάνανε αναστήλωση, δηλαδή τις τοποθετήσανε πάλι στη θέση τους; Τις πετούσαν και τις έκαιγαν! Ποιοί τα έκαναν όλα αυτά και με τίνος εντολή; Φυσικά με εντολή του Πατριάρχη, των Αρχιερέων, της Ιεράς Συνόδου. Ναι, ναι καλά ακούσατε. Κάποιοι πατριάρχες και αρχιερείς για να μην χάσουν τις θέσεις τους, όταν ανελάμβαναν την εξουσία Εικονομάχοι Αυτοκράτορες, δεν τους χαλούσαν τις επιθυμίες τους και εργάζονταν, δυστυχώς, οι Πατριάρχες αυτοί, οι Αρχιερείς και οι Ιερά Σύνοδος, σύμφωνα με τα κελεύσματα των αιρετικών Αυτοκρατόρων! Έτσι η Ιερά Σύνοδος έδινε εντολή να πεταχτούν οι εικόνες από τους Ιερούς Ναούς και από τα σπίτια των πιστών και να καούν η να καταστραφούν. Τότε πολλοί ευσεβείς Αρχιερείς αντιδρούσαν στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου, ομοίως και ιερείς, οι οποίοι δεν κατέστρεφαν τις εικόνες. Αλλά δυστυχώς αδελφοί μου κάποιοι πειθαρχούσαν, λέγοντας μάλιστα στους αντιδρώντας πιστούς ότι «Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε ανυπακοή στην Ιερά Σύνοδο. Εμείς θα κάνουμε ο,τι λέει η Εκκλησία». Έτσι έκαιγαν η πετούσαν τις εικόνες. Τότε ξεκίνησε ένας μεγάλος πόλεμος μεταξύ του Πατριάρχη, των Αρχιερέων και των ιερέων εκείνων που συμφωνούσαν με την εξουσία, ενάντια εκείνων των Αρχιερέων και ιερέων που δεν πειθαρχούσαν στις αποφάσεις της Εκκλησίας.
Τελικά η ιστορία απέδειξε ότι την περίοδο της Εικονομαχίας όσοι πιστοί υπήκουσαν στον Πατριάρχη, στους Αρχιερείς και στους ιερείς, καταδικάστηκαν ως πλανεμένοι και αιρετικοί. Εκείνοι τότε που δεν υπήκουσαν και αγωνίστησαν κατά της αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, σώζoντας τις εικόνες, ανακηρύχθησαν άγιοι και ομολογητές της πίστεώς μας.
Το συμπέρασμα για εμάς είναι ότι τότε ο Πατριάρχης και η Ιερά Σύνοδος είχαν πάρει πλανεμένες και λανθασμένες αποφάσεις, άρα δεν είναι κάθε απόφαση της Ιεράς Συνόδου υποχρεωτικά αλάνθαστη. Διότι η Ιερά Σύνοδος είναι ένα διοικητικό όργανο της Εκκλησίας που αποτελείται μεν από Αρχιερείς, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι και οι Αρχιερείς είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη και σφάλματα, όπως όλοι μας. Χρειάζεται λοιπόν πολλή διάκριση, όταν πρόκειται ιδιαίτερα για σοβαρά θέματα πίστεως, διότι αφορά την σωτηρία της ψυχής μας και εάν οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου δεν είναι σύμφωνες με όσα λέγουν οι Άγιοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, τότε εμείς για να μην πλανηθούμε, κάνουμε υπακοή στα όσα κελεύουν οι Άγιοι και όχι το διοικητικό όργανο της Εκκλησίας. Έτσι έκαναν πάντοτε οι Άγιοι, οι Όσιοι και οι μάρτυρες της πίστεώς μας. Είχαν την λεγόμενη διακριτική υπακοή.
Ας αναφερθούμε σ᾽ ένα τρίτο παράδειγμα τώρα. Στον μεγάλο Άγιο της Εκκλησίας μας, Μάξιμο τον Ομολογητή. Σίγουρα όλοι θα τον γνωρίζετε. Ας δούμε μέσα από το Συναξάρι της Ορθοδόξου Εκκλησίας λίγα γεγονότα από την ζωή του.
Την εποχή που έζησε ο Άγιος, μας αναφέρει ο Συναξαριστής, υπήρχε ένα μεγάλο θεολογικό ζήτημα με τους Μονοφυσίτες και τους Μονοθελητές. Οι Μονοφυσίτες δίδασκαν ότι ο Χριστός έχει μόνο μία φύση την θεϊκή. Η ανθρώπινη φύση Του απορροφήθηκε, λέγουν, από την θεϊκή. Με λίγα λόγια διδάσκουν ότι ο Χριστός δεν ήταν Θεός και Άνθρωπος. Επίσης οι Μονοθελητές δίδασκαν ότι ο Χριστός έχει μόνον μία θέληση, την θεϊκή και όχι την ανθρώπινη.
Τις αιρέσεις αυτές τις πολέμησε ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής.
Ενώ ο Άγιος Μάξιμος πολέμησε και ομολόγησε με την ζωή του την ορθότητα των όσων δίδασκε, δυστυχώς ο τότε Πατριάρχης και η Ιερά Σύνοδος υποστήριζαν τους Μονοφυσίτες και Μονοθελητές.
Ο Πατριάρχης και η Ιερά Σύνοδος έδωσαν εντολή στον Άγιο Μάξιμο να σταματήσει να διδάσκει. Ο Άγιος δεν υπήκουσε και τότε ο Πατριάρχης με την Ιερά Σύνοδο πήραν απόφαση και έδωσαν εντολή να κοπεί η γλώσσα του Αγίου για να μην μπορεί να ομιλεί. Ο Άγιος όμως, μας ενημερώνει το Συναξάρι, ότι ναι μεν δεν μπορούσε να ομιλήσει για να διδάξει τον λαό, αλλά βρήκε έναν άλλο τρόπο. Δίδασκε με το χέρι του, δείχνοντας στο λαό κατ᾽ αρχάς τα δύο δάχτυλα της παλάμης του και μετά το ένα δάχτυλο, θέλοντας να τους δείξει ότι ένας είναι ο Χριστός, αλλά έχει δύο θελήσεις και δύο φύσεις.
Τότε, όταν πληροφορήθηκε η Ιερά Σύνοδος το νέο τρόπο που δίδασκε ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, σε νέα συνεδρία που έκανε, υπό την ηγεσία του Πατριάρχη, απεφάσισε να του κόψουν τα χέρια.
Σας ερωτώ, αδελφοί μου, είναι σωστές και ορθές αυτές οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου;
Η ιστορία δικαίωσε τον Άγιο Μάξιμο και τον ονόμασε όχι μόνον άγιο, αλλά και ομολογητή. Τον δε Πατριάρχη και την Ιερά Σύνοδο κατεδίκασε ως αιρετικούς.
Βλέπετε λοιπόν ότι η εκκλησιαστική ιστορία μας αποδεικνύει ότι όλες οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου δεν είναι ορθές και θεόπνευστες;
Μήπως το ίδιο δεν συνέβει με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον οποίον η Ιερά Σύνοδος τον καταδίκασε, τον καθήρεσε και τον έστειλε εξορία με την συνδρομή του κράτους; Πάλι λάθος είχε κάνει η Ιερά Σύνοδος τότε και εδίωκε έναν άγιο και μάλιστα τον Χρυσόστομο.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το αλάνθαστον το έχει μόνον σύσσωμη η Εκκλησία.
Δι᾽ αυτό αν και συνεκλήθησαν πολλές Οικουμενικές Σύνοδοι, αρκετές εξ αυτών θεωρήθηκαν από σύσσωμη την Εκκλησία, δηλαδή τον κλήρο και τον λαό, λανθασμένες. Δι᾽ αυτό η Εκκλησία σύσσωμη κατέληξε ότι εξ όλων των Οικουμενικών Συνόδων που συνεκλήθησαν την εποχή εκείνη, μόνον οι επτά θεωρούνται θεόπνευστες. Άρα η ιστορία μας διδάσκει ότι ούτε όλες οι Οικουμενικές Σύνοδοι που συνεκλήθησαν έχουν το αλάθητο. Το αλάθητο το έχει σύσσωμη η Εκκλησία (κλήρος και λαός), την οποία το Πνεύμα το Άγιον καθοδηγεί εις πάσαν αλήθειαν.
Συμπερασματικά λοιπόν καταλήγουμε, αδελφοί μου, ότι όσα λέγουν κάποιοι κληρικοί περί τυφλής και αδιακρίτου υπακοής στην Ιερά Σύνοδο ελλοχεύει τον κίνδυνο της πλάνης και της απώλειας της ψυχής μας, εάν η απόφαση της Ιεράς Συνόδου αποδειχθεί τελικά λανθασμένη.
Εμείς, θέλουμε να πιστεύουμε, ότι όπως και παλαιότερα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας, επί μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, καταδίκασε απερίφραστα τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες και το 666, έτσι και σήμερα η Ιερά Σύνοδος, τονίζω, πιστεύουμε και ελπίζουμε, ότι θα λαλήσει τον λόγον της Αληθείας.
