Οι διευκολύνσεις που προσέφερε μια τουάλετα του Μεσαίωνα ίσως να μην ήταν τόσο πρωτόγονες, όσο τουλάχιστον πιστεύαμε έως σήμερα. Τη θέση αυτή επιχειρεί να αποδείξει έκθεση, που παρουσιάζεται αυτό τον καιρό στο Παρίσι, με κεντρικό έκθεμα την παλαιότερη σωζώμενη τουαλέτα της γαλλικής πρωτεύουσας, την οποία χρησιμοποιούσε ο βασιλιάς Ιωάννης ο Ατρόμητος.
Ο Ιωάννης ο Ατρόμητος (1409 – 1413) είχε μία τουαλέτα, η οποία του προσέφερε όλες τις ευκολύνσεις της εποχής.
Εγκατεστημένη στην κορυφή του πύργου που φέρει το όνομα του βασιλιά, στο Δεύτερο Διαμέρισμα της γαλλικής πρωτεύουσας, η τουαλέτα του Ιωάννη του Ατρόμητου είχε μαλακό κάθισμα, ήταν θερμαινόμενη και είχε ένα σύστημα αλλαγής του αέρα για να καταπολεμώνται οι άσχημες οσμές.
Ακόμη, υπήρχε ένας άξονας 25 μέτρων, ο οποίος κατέληγε σε έναν πέτρινο λάκο, με άλλα λόγια στην αποχέτευση της εποχής. Ο λάκος άφηνε τα υγρά να φύγουν, αλλά συγκρατούσε τα στερεά, τα οποία τελικά απομάκρυνε αυτός που ήταν επιφορτισμένος με το καθήκον, ο κύριος Φιφί, όπως ήταν το παρατσούκλι του.
«Είναι ένα έργο τέχνης. Βέβαια, οι δρόμοι ήταν μέσα στη βρώμα, αλλά τα σπίτια των ευγενών ήταν πεντακάθαρα» εξηγεί στο BBC η Ντανιέλ Αλεξάντρ Μπιντόν, ειδική σε θέματα υγιεινής στο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού.
Ο επισκέπτης της έκθεσης «Υγιεινή στον Μεσαίωνα», όπως είναι ο τίτλος της, θα μάθει και πολλές άλλες λεπτομέρειες για το πώς οι πρόγονοί μας καθάριζαν το σώμα τους. Για παράδειγμα υπήρχαν δύο είδη σαπουνιού, το άσπρο και το μαύρο, ενώ για το πλύσιμο των δοντιών χρησιμοποιούσαν κοράλι και κόκκαλα σουπιάς.
Αντί για σαμπουάν χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα από τη στάχτη της φτέρης, κληματόβεργες και το ασπράδι του αβγού, ενώ μετά τις Σταυροφορίες ξεκίνησε και η μόδα της αποτρίχωσης.
Πώς την πετύχαιναν; Με ένα μείγμα άσβηστου ασβέστη, λιωμένο φασόλι, ούρα και αρσενικό. Οι σημερινοί γιατροί, πάντως, δεν το συνιστούν.
Γεγονός είναι, όμως, ότι στα επόμενα χρόνια οι συνθήκες υγιεινής χειροτέρεψαν δραματικά, κυρίως λόγω μιας αντίληψης που επικράτησε, ότι δηλαδή το ανθρώπινο σώμα δεν έπρεπε να εκτίθεται πολύ στο νερό και στον αέρα, για να προστατεύεται από τα στοιχεία αυτά.
