Τελευταία εκτός της μεγάλης τεχνητής οικονομικής κρίσης και όλων των άλλων γνωστών και μεγάλων προβλημάτων, που ταλανίζουν τους πιστούς και όλον τον Ελληνικόν Λαόν, προέκυψε και πάλιν το θέμα της Κάρτας του Πολίτη, για το οποίον ακούστηκαν και εγράφησαν πάρα πολλά από διάφορους κληρικούς και λαϊκούς, που μεταξύ άλλων επισημαίνουν τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η Ελλάδα και η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, απ’ όλα αυτά τα σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα, αλλά και τις μεθοδευμένες επιθέσεις των σκοτεινών δυνάμεων, προκειμένου να φακελλώσουν, να υποδουλώσουν και να σφραγίσουν τους πιστούς με το Χάραγμα του Αντιχρίστου «666».
Όλοι αυτοί δε, περιμένουν ή καλούν και παρακαλούν την «Μητέρα» Εκκλησία τους και τους φύσει και θέσει φρουρούς και Ταγούς Της, τους σημερινούς αρχιερείς και ιερείς, να ενδιαφερθούν, να λάβουν θέση, αλλά και να αντιδράσουν δυναμικά για όλα αυτά, πριν είναι πολύ αργά…
Μα που ζουν όλοι αυτοί;
Δεν βλέπουν τι γίνεται;
Δεν βλέπουν τι συμβαίνει;
Δεν βλέπουν ποιοί μας κυβερνούν και στην Πολιτεία και στην Εκκλησία;
Δεν βλέπουν ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς για τίποτε, γι’ αυτό και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;
Δεν βλέπουν λοιπόν, ότι έχουν διαλυθεί τα πάντα και ότι δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο;
Όλα αυτά που περιμένουν, ζητούν και παρακαλούν όλοι αυτοί, θα μπορούσαν ίσως να συμβούν, εάν ζούσαμε σε διαφορετική εποχή, που δεν είχε γεννηθεί ο Αντίχριστος και εάν πράγματι είχαμε ορθόδοξους, αληθινούς και γενναίους Αρχιερείς.
Γι’ αυτό, δυστυχώς και θα περιμένουν μάταια (όπως και παλαιότερα άλλωστε) όλοι αυτοί, αλλά και όλοι εκείνοι που πιστεύουν και ελπίζουν ότι η Διοικούσα Εκκλησία, με τους εν πολύ αδιάφορους και βολεμένους Αρχιερείς (εκτός ίσως κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων) θα ήθελε ή θα ήτο ικανή ή θα μπορούσε να αντιδράσει ουσιαστικά, σε όλα αυτά τα φοβερά κτυπήματα, που δεχώμαστε τις τελευταίες δεκαετίες, εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ελλάδος μας.
Με συγχωρείτε που θα το πω έτσι απλά, αλλά «καρφάκι δεν τους καίγεται». Δεν τους ενδιαφέρει και δεν νοιάζονται, για τίποτε απολύτως.
Ας περνούν αυτοί καλά, ας κάθονται σταθερά και άνετα στις πολυαγαπημένες τους καρέκλες, που τόσο πολύ κοπίασαν -με κάθε θυσία- για να αποκτήσουν, ας παίρνουν τους παχυλούς μισθούς τους, ας απολαμβάνουν τις τιμές, τις δόξες και τις πρωτοκαθεδρίες τους, ας φοράνε τις χρυσοποίκιλτες στολές και μίτρες τους, ας «αρμέγουν» ποικιλοτρόπως τα «προβατάκια» τους, και όλα τα υπόλοιπα;
Ας διαλυθούν. Ας μη μείνει τίποτε όρθιο. Ας πάνε όλα «εις τα εξ ων συνετέθησαν»…
Και εάν κάποιοι, ίσως πιστεύουν ή νομίζουν ότι έχω άδικο ή είμαι υπερβολικός, ας με διαψεύσουν και ας αναφέρουν έστω και μία, ΜΙΑ περίπτωση, που όχι να έπραξαν, όπως θα έπρεπε το καθήκον τους, αλλά να έκαναν απλά και μόνον κάτι, το παραμικρόν.
Ας μας ειπούν, πότε και που και για ποιό θέμα, σοβαρό ή και δευτερεύον, οι αρχιερείς (κυρίως), μίλησαν ή ύψωσαν το «ανάστημά» τους στους «μεγάλους» και «ισχυρούς» της γης, ή μπήκαν μπροστά και έβαλαν τα στήθια τους, για να προστατεύσουν την Ορθόδοξο Πίστη μας, την Εκκλησία του Χριστού και το ποίμνιόν Της, αλλά και το άδικο και τους αδικουμένους, όπως έκαναν όλοι οι πραγματικοί, αληθινοί και γνήσιοι Αρχιερείς του Κυρίου μας, Χρυσόστομοι, Βασίλειοι, Γρηγόριοι, Αθανάσιοι και τόσοι άλλοι.
Όπως έπραξε άλλωστε, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος από Θεός έγινε άνθρωπος, από Βασιλεύς υπήκοος, και από Κύριος δούλος (θυσιάζοντας μάλιστα ακόμη και αυτήν την ίδια την ζωή του) προκειμένου να κάνει τον άνθρωπον θεόν κατά χάριν, δίδοντας έτσι πρώτος το καλό παράδειγμα σε όλους μας και ιδιαίτερα σ’ όλους εκείνους τους Δεσποτάδες, που ενώ δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο και σημείο με Εκείνον που υποτίθεται ότι πιστεύουν και υπηρετούν, θέλουν να λενε, να ισχυρίζονται και να πιστεύουν ότι είναι Αρχιερείς του Υψίστου και βρίσκονται «εις τόπον και τύπον Αυτού».
Όμως ο ίδιος ο Κύριός μας τους φωνάζει: «Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων». (Ιωα. ι’, 11)
Ας μας πουν λοιπόν, πότε όλοι αυτοί οι σημερινοί Αρχιερείς, θυσίασαν την ζωή τους και την ψυχή τους για τα πρόβατα του Χριστού;
Ή τουλάχιστον ας μας πουν, πότε αγωνίσθησαν, για όλα τα σπουδαία και σημαντικά θέματα της Πίστεως αλλά και της Πατρίδος μας -όπως έκαναν παλαιότερα οι άγιοι και άξιοι προκάτοχοί τους- και εξ αιτίας αυτών των αγώνων τους χλευάσθησαν, ταλαιπωρήθησαν, υβρίσθησαν, εκδιώχθησαν, έχασαν τις θέσεις τους, την εξουσία τους, τον μισθόν τους, ή ό,τι δήποτε άλλο;
Εκτός και εάν πιστεύουν ότι, όλα τα ανωτέρω, δεν ισχύουν γι’ αυτούς, αλλά μόνον για όλους τους άλλους, τους κοινούς θνητούς.
Ο λόγος όμως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι σαφής και δεν δέχεται αμφισβήτηση: «Μνημονεύετε του λόγου ου εγώ είπον υμίν. ουκ έστι δούλος μείζων του κυρίου αυτού. ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν». (Ιωάννου ιε΄, 20)
Αυτοί όμως, απ’ ότι φαίνεται, δεν υπολογίζουν τίποτε απ’ όλα αυτά. Εκμεταλλεύονται την θέση τους και το ότι ίστανται «εις τύπον και τόπον Χριστού» και αντί να συμπεριφέρονται όπως αρμόζει στο ύψος μιας τόσο σπουδαίας αποστολής και διάκρισης και ενός τόσο ασύλλυπτα σπουδαίου αξιώματος, αυτοί πράττουν το ακριβώς αντίθετο.
Άσχετα αν ο Χριστός μας λέγει, «ει τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος». (Μάρκου θ΄, 35)
Έτσι, διαστρεβλώνουν και παρερμηνεύουν κατά το δοκούν πολλά από τα «προνόμια» που τους παρέχει η θέση και το αξίωμά τους, και νομίζουν ότι μπορούν να λένε και να πράττουν ό,τι θέλουν.
Ότι μπορούν δηλαδή να «λύνουν» και να «δένουν» όποιον θέλουν.
Να χειροτονούν και να καθαιρούν όποιον τους αρέσει.
Να εξουσιάζουν και να καταδυναστεύουν όσους επιθυμούν.
Να προδίδουν ευκαίρως ακαίρως, την Ορθόδοξο Πίστη και Παράδοση μας!
Να καταργούν και να καταπατούν ιερούς κανόνες, και όποτε τους συμφέρει να τους επικαλούνται και όποτε δεν τους συμφέρει να μην τους δίνουν καμμία σημασία.
Και με μία λέξη να συμπεριφέρονται όπως θέλουν και να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς μάλιστα ποτέ να δίνουν λόγο ή να απολογούνται σε κανέναν, ούτε στην Εκκλησία ούτε και στην Πολιτεία.
Ο νοών νοείτω…
Έχουν φθάσει δε σε τέτοιο φοβερό σημείο πνευματικής καταπτώσεως, πωρώσεως και διαστροφής, που νομίζουν βέβαια ότι, αφ’ ενός μεν είναι πανίσχυροι και μικροί θεοί επί γης, αφ’ ετέρου δε ότι, θα διαφεύγουν και θα την γλυτώνουν πάντα, επειδή έχουν γνωριμίες και ύποπτες διασυνδέσεις με όλους τους μεγάλους και ισχυρούς της γης.
Τι κουφότητα και ελαφρότητα!
Τι αξιολύπητοι άνθρωποι!!
Φαίνεται ότι πράγματι «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»…
Ξεχνούν προφανώς ότι, ακόμη και εάν την γλυτώσουν σ’ αυτή την ζωή, δεν πρόκειται να την γλυτώσουν σε καμμία περίπτωση στην άλλη, εάν βέβαια πιστεύουν ακόμη σ’ αυτήν, που πολύ αμφιβάλλω…
Έτσι λοιπόν φαίνεται ότι, δια όλους αυτούς τους Αρχιερείς, το «εις τύπον και τόπον Χριστού» δεν έχει καμμία σχέση και εφαρμογή, σ’ αυτούς με όσα αφορούν τα δυσάρεστα και θλιβερά γεγονότα, που πρόκειται πάντοτε κατά το Κυριακόν λόγιον, να συνοδεύουν τον κάθε αληθινό πιστόν και που πρώτος υπέστη ο ίδιος ο Κύριός μας, τον οποίον και υποτίθεται ότι «εκπροσωπούν».
Τις θλίψεις δηλαδή, τις δοκιμασίες, τις στερήσεις, τους διωγμούς, τα βασανιστήρια, ακόμη και αυτόν τούτον τον θάνατον!
Αδιαφορούν δια το ότι, ο ίδιος ο Χριστός όταν ήλθε επί της γης, όχι μόνον ήτο απλός, ταπεινός, πάμπτωχος, και δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνη», (Ματθ. η’, 20.) αλλά και ότι, με όλες τις ταπεινώσεις που δέχθηκε και τον Σταυρικό Του θάνατο, δίνει πρώτος το παράδειγμα και υποδεικνύει σε όσους θέλουν εκούσια να Τον ακολουθήσουν, να οδεύουν την ίδια με Αυτόν «στενή και τεθλιμμένη οδό».
Παρ’ όλα αυτά όμως, δυστυχώς οι σημερινοί Αρχιερείς, συνεχίζουν να πιστεύουν και να ισχυρίζονται ότι ίστανται «εις τύπον και τόπον Χριστού», κάτι σαν το «vicarius deus» δηλαδή, χωρίς όμως κανείς απ’ αυτούς να εφαρμόζει στην πράξη όλα τα ανωτέρω και να οδεύει την ίδια τεθλιμμένη και μαρτυρική οδό των Αγίων και του Κυρίου μας, για να αποδείξουν ότι πράγματι είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού» και ως εκ τούτου, γνήσιοι και αληθινοί διάδοχοι του Χριστού και των Αγίων μας Αποστόλων.
Θέλουν να Τον «εκπροσωπούν», μόνον σε ο,τι τους συμφέρει και εξυπηρετεί, και όχι σε όλα όσα λέγει και προστάζει ο ίδιος ο Χριστός μας!
Αλλοίμονόν μας. Που φτάσανε!!!
Ας μας πει, λοιπόν κάποιος, πότε και που και σε τι ενδιαφέρθησαν ουσιαστικά και ειλικρινά τα τελευταία χρόνια, οι κατά τα άλλα «πληθωρικοί» Αρχιερείς μας;
Ψάξτε όσο θέλετε. Δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ τέτοια περίπτωση!
Γνωρίζω πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα και ξέρω καλά και τι λέω και τι γράφω.
Και βέβαια δεν αναφέρομαι σε εκείνες τις περιπτώσεις (λίγες, ακόμη και αυτές) που ενεργούσαν «για τα μάτια του κόσμου», επειδή πιέζονταν και δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.
Ούτε φυσικά για τις περιπτώσεις εκείνες που ενεργούσαν μεν, αλλά ήταν εκ του ασφαλούς.
Τι κρίμα, αγαπητοί μου αδελφοί!!!
Ποιός θα το περίμενε αυτό, από τους φύσει και θέσει φρουρούς και ταγούς της Πίστεώς μας;
Που, αν και χειροτονήθησαν Ποιμένες, για να προστατεύουν τα λογικά πρόβατα και την Μάνδρα του Χριστού, αυτοί όχι μόνον δεν την προστατεύουν, αλλά την καταστρέφουν οι ίδιοι και κατασπαράζουν τα πρόβατα Του;
Ενώ χειροτονήθησαν για να είναι Επί-σκοποι, αυτοί έγιναν Επί-σκοτοι;
Ενώ θα έπρεπε να ήταν φως και να λάμπουν παντού, αυτοί έχουν γίνει σβησμένες λαμπάδες, για να μην πω σκότος ψηλαφητόν;
Ενώ θα έπρεπε πρώτοι αυτοί ως «Ποιμένες» να βλέπουν και να αντιλαμβάνονται τις παγίδες, τους κινδύνους, και τους εχθρούς, αυτοί όχι μόνον δεν τα αντιλαμβάνονται -ούτε και κατόπιν εορτής ή όταν τους το φωνάζουν τα «πρόβατα» τους- αλλά ταυτόχρονα πολεμούν και διώκουν και όσους τα αντιλαμβάνονται και διαμαρτύρονται.
Ενώ θα έπρεπε να οδηγούν ψυχές κοντά στον Χριστόν, αυτοί τους οδηγούν κοντά στον Αντίχριστον;
Ενώ θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση, αυτοί είναι παράδειγμα προς αποφυγήν;
Ενώ.. Ενώ… Ενώ…
Τι άλλο όμως θα μπορούσε να περιμένει κανείς, από τοιούτους αρχιερείς;
Μήπως Αρχιερείς δεν ήταν και εκείνοι που πρώτοι παρέδωσαν και σταύρωσαν τον ίδιον τον Χριστόν; Γιατί άραγε να διαφέρουν και οι σημερινοί Αρχιερείς;
Τι να πω αδελφοί μου…
Λες και πάντοτε, σε κάθε εποχή υπήρχε, θέλετε να πω ένα εκμαγείον, μία μήτρα, μία σχολή, που έβγαζε «καρμπόν», ολόϊδιους, πανομοιότυπους, όλους τους Αρχιερείς! (εκτός ελαχίστων, φυσικά εξαιρέσεων)
Τι άλλο να πω! Δεν ξέρω….
Μήπως άραγε, δεν θα τους ταίριαζαν απόλυτα τα φοβερά «ΟΥΑΙ» του Κυρίου μας;
«Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· υμείς γαρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν.
Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών.
Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί,… μωροί και τυφλοί!..
Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα δε έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι. οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες!
Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας. Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου και της παροψίδος, ίνα γένηται και το εκτός αυτών καθαρόν.
Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας. ούτω και υμείς έξωθεν μεν φαίνεσθε τοις ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί εστέ υποκρίσεως και ανομίας.
Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και κοσμείτε τα μνημεία των δικαίων, και λέγετε· ει ήμεν εν ταις ημέραις των πατέρων ημών, ουκ αν ήμεν κοινωνοί αυτών εν τω αίματι των προφητών. ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς ότι υιοί εστέ των φονευσάντων τους προφήτας. και υμείς πληρώσατε το μέτρον των πατέρων υμών. όφεις, γεννήματα εχιδνών! πως φύγητε από της κρίσεως της γεέννης;». (Ματθ. ΚΓ΄, 14-33)
Ούτε λοιπόν αυτοί (οι σημερινοί Αρχιερείς) τηρούν τις εντολές και τον Νόμον του Θεού και θέλουν να σωθούν, ούτε όμως και αφήνουν άλλους να βρουν την αλήθεια και να σωθούν, αφού ως «σπουδαίοι» «μορφωμένοι» και «φωτισμένοι» Αρχιερείς, γνωρίζουν τα «πάντα», ομιλούν πάντοτε εξουσιαστικώς προς όλους και αποφαίνονται εκ καθέδρας στο ποίμνιό τους, μη αφήνοντας το παραμικρό περιθώριον όχι μόνον να τους αμφισβητήσει κανείς, αλλά ούτε καν να αρθρώσει λέξη.
Πόσο δίκαιο είχε ο Άγιος Ισίδωρος όταν από τον 5ο κιόλας αιώνα έγραφε για τους Αρχιερείς:
«Το πάλαι υπέρ των προβάτων απέθνησκον οι Ποιμένες, νυν δε μάλλον αυτοί αναιρούσι τα πρόβατα· τότε νηστείαις το σώμα εσωφρόνιζον, νυν δε τρυφαίς παρασκευάζουσι σκιρτάν. Τοτε τα εαυτών τοις δεομένοις διένειμον, νυν δε τα των πενήτων σφετερίζονται· τότε την αρετήν ήσκουν, νυν δε τούς την αρετήν ασκούντας εξοστρακίζουσι. Τότε οι φιλάρετοι προς την ιερωσύνην υπήγοντο, νυν δε οι φιλάργυροι· τότε οι το πράγμα φεύγοντες δια το μέγεθος της αρχής, νυν δε οι το πράγμα επιτρέχοντες μεθ’ ηδονής. Τοτε οι ακτημοσύνη εναβρυνόμενοι, νυν δε οι πλεονεξία εκουσίως χρηματιζόμενοι. Τότε οι προ οφθαλμού έχοντες το θείον δικαστήριον, νυν δε οι μηδέ εις έννοιαν τούτο λαμβάνοντες. Τοτε οι τύπτεσθαι νυν δε οι τύπτειν έτοιμοι. Και τότε μεν την αγνείαν εξεθείαζον, νυν δε, αλλ’ ουδέν βούλομαι δυσχερές ειπείν…».
(Αγ. Ισιδώρου Πηλουσιώτου PG 78, 905)
Δηλαδή με απλά λόγια:
«Τα παλαιά χρόνια οι πραγματικοί ποιμένες, οι εκκλησιαστικοί ταγοί δηλαδή, απέθνησκον γιά τα πρόβατά τους, γιά τα πνευματικά τους παιδιά. Tώρα όμως, αυτοί οι ίδιοι, (οι ποιμένες δηλαδή) εκμεταλλεύονται το ποίμνιό τους και σκοτώνουν τα πρόβατα τους (τα πνευματικά τους παιδιά δηλαδή) προς ίδιον όφελος.
Tότε, τα χρόνια εκείνα, οι ποιμένες εδουλαγωγούσαν και επαίδευον το σώμα τους, με πολλές νηστείες. Τώρα όμως, δυστυχώς, προσπαθούν να διασκεδάσουν και να περάσουν όσο γίνεται καλύτερα μέσα στην τρυφή και στην ευμάρεια.
Tότε, παλαιότερα, βοηθούσαν τους φτωχούς και διένειμαν πολλά πράγματα και πολλά άλλα αντικείμενα και χρήματα στους φτωχούς. Τώρα όμως, εκμεταλεύονται και καταχρώνται τα χρήματα και την περιουσία των φτωχών.
Tότε, παλαιότερα, έκαναν εξάσκηση στις αρετές. Τώρα όμως, αυτούς οι οποίοι εξασκούνται στην αρετή και ζουν όσο γίνεται πιό ορθά και πιστά και προσπαθούν να τηρήσουν την πίστη τους και τις παραδόσεις τους, τούς κυνηγούν και τους διώκουν.
Τότε, παλαιότερα, ανέρχοντο εις την ιεροσύνη οι φιλάρετοι, οι φίλοι δηλαδή της αρετής. Τώρα όμως, οι φιλάργυροι, αυτοί που αγαπούν τα χρήματα.
Τότε, αυτοί οι οποίοι άκουγαν ότι κάποιοι ήθελαν να τους κάνουν ιερείς ή αρχιερείς έφευγαν, διότι θεωρούσαν μεγάλο και υψηλό λειτούργημα την ιεροσύνη και αυτή την αρχή της ιεροσύνης. Τώρα όμως, οι περισσότεροι, τρέχουν μετά ηδονής για να γίνουν ιερείς και αρχιερείς.
Tότε, αυτοί οι οποίοι ήταν ακτήμονες. Τώρα, αυτοί οι οποίοι εξασκούνται στην πλεονεξία και χρηματίζονται, για πολλούς και διαφόρους λόγους.
Τότε, αυτοί που είχαν πάντοτε μπροστά στα μάτια τους το θείον δικαστήριον. Τώρα, αυτοί που ούτε καν στο μυαλό τους σκέφτονται την ώρα της Κρίσεως και της Δευτέρας Παρουσίας.
Τότε, αυτοί που εδέχοντο να τους κτυπάνε στο σώμα τους. Τώρα, αυτοί που είναι πάντα έτοιμοι να κτυπάνε τους άλλους.
Τότε, αυτοί που εγκωμίαζαν την αγνείαν, την παρθενία και την εγκράτεια. Τώρα, αυτοί που… αλλά καλύτερα να σταματήσω, γιατί δεν θέλω να πω κάτι άσχημο ή κάτι που δεν πρέπει…»!!!
Να λοιπόν, γιατί το Πνεύμα το Άγιον όταν αναφερόταν στους διαφόρους ποιμένες έλεγε με πικρία και καυστικότητα:
«Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου την επιθυμητήν…» (Ιερεμίας ιβ’, 10) και,
«Ω ποιμένες Ισραήλ, μη βόσκουσι ποιμένες εαυτούς; ου τα πρόβατα βόσκουσιν οι ποιμένες; ιδού το γάλα κατέσθετε και τα έρια περιβάλλεσθε και το παχύ σφάζετε και τα πρόβατά μου ου βόσκετε. το ησθενηκός ουκ ενισχύσατε και το κακώς έχον ουκ εσωματοποιήσατε και το συντετριμμένον ου κατεδήσατε και το πλανώμενον ουκ επεστρέψατε και το απολωλός ουκ εζητήσατε και το ισχυρόν κατηργάσασθε μόχθω. και διεσπάρη τα πρόβατά μου δια το μη είναι ποιμένας και εγενήθη εις κατάβρωμα πάσι τοις θηρίοις του αγρού… δια τούτο, τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ επί τους ποιμένας και εκζητήσω τα πρόβατά μου εκ των χειρών αυτών…». (Ιεζεκιήλ κεφ. λδ’, 2-10).
Το κακόν, ΔΥΣΤΥΧΩΣ είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει, ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι τυχαία και συμπτωματικά, αλλά ότι όλα εντάσσονται μέσα εις τα «Σημεία των Καιρών» που μας έχει προφητεύσει η Εκκλησία και οι Άγιοι μας και μας είχαν προειδοποιήσει ότι θα έλθουν και θα γίνουν στην εποχήν μας.
Μήπως άραγε, δεν μας είχαν πει ότι «οι κληρικοί των εσχάτων χρόνων θα είναι οι χειρότεροι και ασεβέστεροι πάντων»; (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Ότι δεν θα εισέρχονται από την θύραν, αλλά αλλαχόθεν;
Ότι θα εξαγοράζουν την ιερωσύνη και την αρχιερωσύνη τους;
Ότι θα είναι φιλάργυροι, φιλήδονοι, αμελείς και αδιάφοροι;
Ότι θα είναι λύκοι βαρείς και θα κατασπαράσσουν οι ίδιοι τα λογικά πρόβατα του Χριστού μας;
Ότι θα αποκοιμίζουν τους πιστούς, για τον Αντίχριστον και την Σφραγίδα του με το «666», παραδίδοντας του μάλιστα οι ίδιοι στα χέρια του, όλους εκείνους που τυφλά και χωρίς διάκριση θα τους ακολουθούν;
Μήπως άραγε δεν μας είχαν πει, ότι όταν θα έλθουν τα έσχατα χρόνια ο Αντίχριστος και όλα τα όργανά του, (άρα και οι σημερινοί αρχιερείς και ιερείς στην πλειοψηφία τους) θα διώξουν την Εκκλησία και τους πιστούς Της;
Ότι θα αλλοιώσουν καιρούς και νόμους, παραδόσεις ήθη και έθιμα και με μια λέξη τα πάντα;
Τι άραγε δεν μας είπε ο Κύριός μας και οι Άγιοι μας; (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Άγιος Νείλος ο Αγιορείτης και Μυροβλήτης, Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας και άλλοι πολλοί).
Και γιατί άραγε δεν τα βλέπουν και δεν τα αντιλαμβάνονται σήμερα οι περισσότεροι;
«Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι;» (Ματθ. ις’, 3).
Μήπως γιατί είμαστε στην εποχή της μεγάλης «Αποστασίας» που προφητεύει ο Απόστολος Παύλος; (Β΄Θεσ. β΄, 3) και αυτό γι’ αυτό οι περισσότεροι δυστυχώς, σύμφωνα με τον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου μας δεν πρόκειται να καταλάβουν και να αντιληφθούν ότι είμαστε στο ΤΕΛΟΣ; «ώσπερ γαρ αι ημέραι Νώε, ούτως έσται και η Δευτέρα Παρουσία…» (Ματθ. κδ’,37)
Όπως ακριβώς τότε επί της εποχής του Νώε κανείς δεν πίστευε όσα έλεγε ο Νώε, ούτε και ότι σε λίγο θα ερχόταν η καταστροφή τους, το τέλος τους, έτσι ακριβώς, λέγει ο Χριστός μας, θα γίνει και λίγο πριν έλθει η Δεύτερη Παρουσία Του.
Οι άνθρωποι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν θα βλέπουν και δεν θα αντιλαμβάνονται ΤΙΠΟΤΑ. Θα είναι τυφλοί στα μάτια, στα αυτιά, στο νου και σε όλα γενικά. «Τυφλοί τα τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματ΄ ει» που λέγει και ο αρχαίος τραγικός ποιητής μας, Σοφοκλής. («Τυφλὸς τὰ τ’ ὦτα τὸν τε νοῦν τὰ τ’ ὄμματ’ εἶ» – Οἰδίπους Τύραννος 371)
Προσοχή μεγάλη λοιπόν, γιατί ο Κύριός μας, μας προειδοποίησε για όλα αυτά, «ιδού προείρηκα υμίν» (Ματθ. κδ’,25) και δεν θα έχουμε καμμία δικαιολογία, αλλά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Και βέβαια, μη με ρωτήσετε, εάν προσωπικά φοβάμαι, μήπως με διώξουν, με κυνηγήσουν με αφορίσουν και άλλα παρόμοια, ή εάν θα πρέπει να ακολουθούμε και να υπακούωμε σε τοιούτους κληρικούς (αρχιερείς και ιερείς) και διάφορα άλλα τέτοια, γιατί θεωρώ περιττή την απάντηση…
Άλλωστε η ταπεινότης μου από το 2010 ακόμη τους έχει ήδη και τυπικά αποκηρύξει, ως ΠΡΟΔΟΤΑΣ και ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ με πολυσέλιδη επιστολή μου, που έχει τίτλο:
«ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ – ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ -ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΒΑΡΒΑΡΗ».
Άραγε, έστω και τώρα, εν έτει 2015, στο παρά πέντε, (τρία χρόνια περίπου πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας και το Τέλος του κόσμου) θα βρεθεί ΕΣΤΩ και ΕΝΑΣ Ορθόδοξος και Αληθινός ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού για να ορθώσει το ανάστημά του, να μπει μπροστά και να καθοδηγήσει το ποίμνιο και το λαό, ή θα ισχύσει το ψαλμικό του Προφητάνακτος «πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν… ουκ έστιν έως ΕΝΟΣ…»; ( Ψαλμ. νβ΄,4)
Ίδομεν…
