Ο σχεδιασμός των ηλιθίων προδοτών.
…Πριν την απόλυτη ΠΡΟΔΟΣΙΑ η παράσταση της απόλυτης ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ.
Οι δωσίλογοι ταγματασφαλίτες προκάλεσαν έναν “στημένο” Εμφύλιο, για να “ξεπλυθούν”, και …τον έχασαν.
Να δούμε τώρα πώς θα “πλασάρουν” την προδοσία τους.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται …1944 …2014
Το 1944 ο κόσμος στην Ελλάδα ήταν εξουθενωμένος από τη σκληρή γερμανική πολιτική, η οποία κατέστρεφε την κοινωνία και λεηλατούσε το κράτος. Οι Γερμανοί μαζί με τους δωσίλογους συνεργάτες τους – οι οποίοι είχαν στην κυριολεξία θησαυρίσει – είχαν διαλύσει την ελληνική οικονομία …Είχαν εξουθενώσει τους ιδιώτες επιχειρηματίες, τους αγρότες και τους κοινούς εργαζόμενους.  Τα ΜΜΕ των κατοχικών δυνάμεων – το Ελεύθερο Βήμα, τα Αθηναϊκά ΝΕΑ κλπ. – όλο αυτό το διάστημα στήριζαν αυτούς τους δωσίλογους. Μέχρι που έφτασε η κατάσταση στο όριο. Καθημερινά ο λαός έβγαινε στους δρόμους, για να διαδηλώσει την “αγανάκτησή” του για την προδοσία, αλλά και την εξαθλίωσή στην οποία τον είχαν βυθίσει οι δωσίλογοι. Αυτοί οι δωσίλογοι δεν ήταν άγνωστοι …Ήταν οι Καραμανλήδες, οι Πάγκαλοι, οι Μητσοτάκηδες, οι Λαμπράκηδες, οι Σημίτηδες, οι Ράλληδες, οι Χριστοφοράκοι, οι Πικραμμένοι, Βαρβιτσιώτηδες κλπ. Ο κόσμος στην κυριολεξία έψαχνε την ευκαιρία να τους τιμωρήσει μέχρι θανάτου. Κυρίως, όμως, μισούσε ένα πρόσωπο …Μισούσε τον πιο καραγκιόζη απ’ όλους …Τον Παπανδρέου …Τον Γεώργιο Παπανδρέου  …Αυτόν, ο οποίος στην πραγματικότητα πάτησε τη “σκανδάλη”, η οποία θα έφερνε τον κόσμο αυτόν στον διχασμό και τον αλληλοσπαραγμό. Αυτός ο διχασμός δεν ήταν ούτε αποτέλεσμα συμπτώσεων ούτε αποτέλεσμα τυχαίων συγκυριών …Ήταν μελετημένος από την αρχή μέχρι το τέλος …Ήταν ένας κατά παραγγελία των Αμερικανών διχασμός …Ήταν και η μόνη “σωτηρία” για όλους τους δωσίλογους. Μόνον ένας τέτοιος “διχασμός” θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν “κολυμπήθρα” τού Σιλωάμ για όλους αυτούς. Για όσο διάστημα ο λαός ήταν ενωμένος και σταθερά εναντίον των δωσίλογων, όλοι αυτοί κινδύνευαν. Κινδύνευαν καθημερινά σε μια Αθήνα, η οποία μύριζε “μπαρούτι”, εφόσον πλήθος μυστικών πρακτόρων και έμπειρων προβοκατόρων είχε συρρεύσει σε αυτήν, προκειμένου να μην αντιδράσει ο λαός με τρόπο ανεπιθύμητο για τα ξένα αφεντικά. Οποιαδήποτε κινητοποίηση του λαού απέναντι στους δωσίλογους σήμανε συναγερμό για μυστικές υπηρεσίες και πράκτορες. Ευνόητο είναι ότι ο δωσίλογοι κυκλοφορούσαν μέσα στην Αθήνα μόνον μέσα σε θωρακισμένα αυτοκίνητα και ένα πλήθος σωματοφυλάκων. Όπως αντιλαμβανόμαστε, αν αφήνονταν τα πράγματα στην τύχη τους, αργά ή γρήγορα όλοι αυτοί θα κατέληγαν στα χέρια τού οργισμένου λαού. Μόνον ένας τεχνητός διχασμός θα έδινε σε όλους αυτούς τη δυνατότητα να “κρυφτούν” πίσω από μεγάλες κοινωνικές μερίδες. Μόνον ένας τεχνητός διχασμός θα τους έδινε μια “πλατφόρμα”, για να επανεμφανιστούν σαν ηγέτες έστω και μιας μικρής μερίδας τού ελληνικού λαού. Με έναν διχασμό θα μπορούσαν όλοι αυτοί να βγάλουν τη “μάσκα” τού γερμανόδουλου δωσίλογου και να εμφανιστούν σαν “φιλοευρωπαίοι” και “Δημοκράτες”. Αρκεί να βρισκόταν το κατάλληλο σενάριο, για να δώσει έναν “νόμιμο” ρόλο σε όλους αυτούς τους προδότες. Αυτό και έγινε. Παρακράτος και ξένοι ιμπεριαλιστές βρήκαν το ιδανικό σενάριο. Τους εξυπηρέτησε και το γεγονός ότι η κοινωνική αντίδραση και οι συνεχείς λαϊκές κινητοποιήσεις έφεραν στην “επιφάνεια” πολλούς έμπειρους σταλινικούς στην αντίδραση. Ήταν η πρώτη φορά που ο λαός έβλεπε με συμπάθεια και άκουγε με προσοχή σταλινικούς, τους οποίους μέχρι εκείνη την ώρα απλά τους σιχαινόταν. Αυτό το αντιλήφθηκαν γρήγορα οι συνωμότες και ήταν θέμα χρόνου να το εκμεταλλευτούν. Αυτοί οι σκληροί σταλινικοί θα έδιναν στους δωσίλογους τον νέο τους ρόλο. Όλοι οι δωσίλογοι θα συνέθεταν το “δημοκρατικό τόξο” …Τη “δύναμη” εκείνη, η οποία θα αποτελούσε την “εγγύηση” ότι η χώρα δεν θα ξέφευγε από την πορεία της προς “τριτοκοσμικές” και “σταλινικές” επιλογές και ότι θα παρέμενε σταθερά στην τροχιά τής “ανάπτυξης”. Οι ίδιοι άνθρωποι, δηλαδή, οι οποίοι για λόγους συμφέροντος πρόδωσαν τον λαό, θα εμφανίζονταν ως δια μαγείας σαν οι υπερασπιστές τού λαού και της Δημοκρατίας. Εύκολο ήταν να μπερδέψουν τον κόσμο και κυρίως τους λεγόμενους “νοικοκυραίους” τού κόσμου …Τους πιο ισχυρούς απ’ αυτούς που τους μισούσαν …Εκείνους, που τα προηγούμενα χρόνια τους είχαν λεηλατήσει και τους είχαν εξουθενώσει. Με τους σταλινικούς ως φόβητρο αυτοί όλοι θα τους υποστήριζαν. Γιατί; …Γιατί, και από τη λεηλασία τού πλούτου, το ακόμα χειρότερο είναι η αφαίρεση του ιδίου τού κεφαλαίου. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι είχαν λεηλατηθεί από τους δωσίλογους, θα τους υποστήριζαν, για να μην τους πάρουν τις περιουσίες οι σταλινικοί. Εφόσον αυτή η κοινωνική συμμαχία ήταν το ζητούμενο για τους δωσίλογους, έπρεπε να δρομολογήσουν ένα “σενάριο”, το οποίο θα τους το εξασφάλιζε …Ένα “σενάριο”, το οποίο πραγματικά θα αποδείκνυε ότι οι σταλινικοί ήθελαν να τους πάρουν τις περιουσίες και να τους στείλουν εργάτες στα κολχόζ. Για να γίνει λοιπόν ένα τέτοιο “σενάριο” πιστευτό, έπρεπε να “κατασκευαστούν” τα δεδομένα του …Έπρεπε το ίδιο το σύστημα να κατευθύνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια προς ένα κόμμα ορατά “διαφορετικό” από τους κυρίαρχους του συστήματος …Ορατά διαφορετικής “ιδεολογίας” από αυτήν που επικράτησε στην Ευρώπη των μεταπολεμικών θριαμβευτών. Αυτό τους βόλευε για την προπαγάνδα τους. Με τον τρόπο αυτόν θα έπαιρναν την ευκαιρία να εμφανίσουν την Ελλάδα σαν “εχθρική” προς την Ευρώπη – και άρα δικαίως “τιμωρημένη” – και τον λαό σαν εμφανώς “αντιευρωπαϊκό” και κρυπτοκομμουνιστικό …”Πρώτη φορά Αριστερά“, σύμφωνα με την προπαγάνδα. Το “στήσιμο” ήταν εύκολο, εφόσον υπήρχε μια Μόσχα έτοιμη να πριμοδοτήσει αυτήν την “πρώτη φορά “Αριστερά”” …Υπήρχε ένας “ύποπτος” ηγέτης-φόβητρο της Δύσης, ο οποίος σύμφωνα με το “σενάριο” καιροφυλακτούσε για να εκμεταλλευτεί αδυναμίες των αντιπάλων του. Ένας ηγέτης, τον οποίο τα ΜΜΕ τής Δύσης είχαν φροντίσει να δαιμονοποιήσουν στο έπακρο.  …Υπήρχε μια Ρωσία, την οποία φοβούνταν και μισούσαν πολλοί Ευρωπαίοι και η οποία εμφανιζόταν πρόθυμη να μπει στα “εσωτερικά” τού Δυτικού Κόσμου …Τι έλλειπε, για να στοχοποιηθεί η Ελλάδα; …Ένα πρόσωπο, το οποίο θα συνέδεε τον ρώσικο “δαίμονα” με τη “δαιμονισμένη” Ελλάδα …Ένα πρόσωπο “στιγματισμένο” πολιτικά και ιδεολογικά, ώστε να είναι προφανής η σύνδεση αυτή. Να είναι επίσης προφανής η απειλή “στιγματισμού” ολόκληρου του λαού. Να είναι επίσης προφανής η “ηρωική” αντίσταση των δυτικόφιλων “δημοκρατών”, οι οποίοι κατά σύμπτωση ήταν οι παλιοί δωσίλογοι.  Τότε οι “κατασκευαστές” αυτής της επιλογής εμφάνισαν έναν χαφιέ δικής τους “κατασκευής” …Έναν 42χρονο σταλινικό, “φτιαγμένο” εξ’ ολοκλήρου στα υπόγεια της κρατικής Ασφάλειας …Ένας σταλινικός ο οποίος θα αναλάμβανε να εκφράσει τη βίαιη αντίδραση του λαού απέναντι στους δωσίλογους. Αυτός ήταν εκείνος, ο οποίος θα πυροδοτούσε έναν Εμφύλιο-“δημοψήφισμα”, τον οποίο είχε δοκιμάσει σε πειραματικό στάδιο ο Γεώργιος Παπανδρέου. Γιατί ο Παπανδρέου δεν ήταν αυτός, ο οποίος θα “πυροδοτούσε” τον Εμφύλιο; …Γιατί απλούστατα δεν ήταν σταλινικός. Γιατί ήταν απαραίτητο να είναι αυτός ο οποίος θα τον “πυροδοτούσε” σταλινικός; …Για να “βάψει” όλους τους υποστηρικτές του με την ανεξίτηλη σταλινική “χρωστική” του. Κυρίως, όμως, για να “βαπτιστούν” σαν δημοκράτες αυτοί, οι οποίοι ήταν εκείνη τη στιγμή “στιγματισμένοι” ως δωσίλογοι και προδότες. …Αυτό ήταν όλο το κόλπο τού Εμφυλίου: …εξαιτίας τής “ιδιομορφίας” τού ηγέτη τής αντίδρασης, να εμφανιστούν οι δωσίλογοι σαν δημοκράτες, ώστε η επίθεση του “εκκωφαντικά” σταλινικού εναντίον τους να εμφανίζεται σαν “επίθεση” κατά της Δημοκρατίας …Για να μπουν οι προδότες επικεφαλής των Δημοκρατών και να πάρουν τα όπλα για την υπεράσπισή της …Για να μπορούν εκείνοι οι φασίστες να απειλούν και να χτυπούν όποιον τους θύμιζε τις βρωμιές τους ως “κρυπτοκομμουνιστή”. Ένας σταλινικός Ζαχαριάδης αρκούσε, για να “βάψει” με το χρώμα του το σύνολο του λαού, το οποίο αντιδρούσε στους δωσίλογους. Το αποτέλεσμα εκείνου του σχεδιασμού τούς δικαίωσε πλήρως …Τους εξασφάλιζε το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Η Ελλάδα “μάτωσε” στην κυριολεξία εξαιτίας εκείνων των προβοκατόρων και κανένας δεν τη λυπήθηκε. Η Ευρώπη δεν την βοήθησε, γιατί είχε πειστεί ότι πράγματι το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων ήταν κρυπτοκομμουνιστές …Αχάριστοι, οι οποίοι δεν εκτίμησαν και τη βοήθεια των συμμάχων στον αγώνα της. Με το “πάθημά” της η απείθαρχη Ελλάδα θα αιμορραγούσε μέχρι θανάτου. Το “πάθημά” της θα ήταν “διδακτικό” για όλους όσους θα ήθελαν να αμφισβητήσουν την αμερικανική πολιτική, η οποία τους προστάτευε από τους υποτιθέμενους εχθρούς τους. Το 1945 ο “κύβος” του Εμφυλίου είχε “ριφθεί” και ο Ζαχαριάδης θα κυριαρχούσε στις εξελίξεις …Στις εξελίξεις εκείνες, που στόχο είχαν να φέρουν εις πέρας τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Αυτόν τον 42χρονο πολιτικό, αφού οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους τον “γυάλισαν” και τον “στόλισαν”, τον έστειλαν στην Ελλάδα να εκφράσει αυθαίρετα τη λαϊκή αντίδραση …Τον έστειλαν να “καπελώσει” τους δημοκράτες και πατριώτες, οι οποίοι απλά ήθελαν να τιμωρήσουν τους δωσίλογους για τους απλούς λόγους που περιλαμβάνει η προδοσία και η λεηλασία. Τον πλαισίωσαν με γνωστούς χαφιέδες τής Ασφάλειας και των ξένων μυστικών υπηρεσιών, όπως τον Γλέζο, τον Κόκκαλη και άλλους σκληρούς σταλινικούς.   Το κύριο καθήκον αυτού του σταλινικού ήταν η δρομολόγηση του Εμφυλίου-“δημοψηφίσματος”. Ξαφνικά όλα τα εγκλήματα των δωσίλογων “ξεχάστηκαν” και τα πάντα μπήκαν στη “σφαίρα” των ιδεολογικών συγκρούσεων. Ως δια μαγείας “χάθηκαν” οι προδότες από το “κάδρο”. Στο “κάδρο” εμφανίστηκαν οι νέοι “μονομάχοι”, οι οποίοι ήταν όλοι οι χαφιέδες τού συστήματος …Επίσημοι και ανεπίσημοι …Φανεροί και κρυφοί …Δωσίλογοι και σταλινικοί. Οι δωσίλογοι, που, “αναβαπτισμένοι” από τον Εμφύλιο, εμφανίστηκαν σαν υπερασπιστές τής Δημοκρατίας και του “ανήκομεν” εις την Δύσην και οι σταλινικοί σαν σφετεριστές τής χώρας και εκφραστές του “ανήκομεν” εις την Μόσχαν. Σε μια Ελλάδα, όπου το σύνολο του λαού μισούσε τους γνωστούς δωσίλογους, ξαφνικά ο κόσμος διχάστηκε …Διχάστηκε σε βαθμό πολωτικό. Ο διχασμός μπήκε μέσα στα “σπίτια” των πολιτών. Γιατί; …Γιατί οι Έλληνες καλούνταν να “επιλέξουν” ανάμεσα σε “επιλογές”, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν τους είχαν τεθεί. Οι Έλληνες μισούνταν μεταξύ τους, γιατί νόμιζαν ότι κάποιοι απ’ αυτούς ήθελαν να βγάλουν την Ελλάδα από την Ευρώπη και το “μπλοκ” της. Νόμιζαν ότι έμπαιναν σε έναν πραγματικό εμφύλιο, ενώ αυτός ήταν απλά μια “παράσταση”. Δεν γνώριζαν ότι ο Εμφύλιος ήταν ένα “στημένο” παιχνίδι. Δεν γνώριζαν ότι με την μεταξύ τους σύγκρουση δεν έδιναν “απάντηση” σε κανένα “ερώτημα” περί του τι μέλλει γενέσθαι, γιατί απλούστατα δεν τους τέθηκε ποτέ τέτοιο ερώτημα. Νόμιζαν ότι τους είχε τεθεί, ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν ίσχυε. Στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός ήταν μάρτυρας μιας “παράστασης”, την οποία έδινε το κράτος μαζί με το παρακράτος. Παρακολουθούσε έναν Εμφύλιο-“δημοψήφισμα”, όπου έπρεπε να επιλέξει τον ορθό “δρόμο”, ο οποίος βέβαια ήταν προαποφασισμένος. Παγιδεύτηκαν εύκολα από τα “φόβητρα”, γιατί δεν γνώριζαν πως όλα αυτά ήταν τεχνητά. Οι Έλληνες – όπως και οι ευρωπαϊκοί λαοί – δεν γνώριζαν ότι ο Στάλιν δεν επιθυμούσε την Ελλάδα στο “άρμα” του, γιατί απλούστατα είχε συμφωνήσει με τα αφεντικά να μην την διεκδικήσει ποτέ. Απλά έπαιζε μια τρομοκρατική “παράσταση” εις βάρος των Ευρωπαίων, όταν παρίστανε τον διεκδικητικό …Έπαιζε μια “παράσταση” όταν έκανε επίδειξη στρατιωτικής δύναμης …Έπαιζε μια “παράσταση”, όταν εμφανιζόταν μπλεγμένος σε “παιχνίδια” κατασκόπων. Τα ανάλογα αφορούν και τους Έλληνες σταλινικούς “επαναστάτες”. Στημένοι ήταν όλοι τους. Ο Ζαχαριάδης “έπαιζε” για το “παιχνίδι” και όχι για τη νίκη …Δεν ήθελε τη νίκη στον Εμφύλιο-“δημοψήφισμα”, γιατί αυτή η νίκη ήταν ανεπιθύμητη για τα αφεντικά του και καταστροφική για τον ίδιο. Τι να την έκανε τη νίκη, όταν δεν προβλεπόταν να “νικήσει” η άποψή του ως κυβερνητική πρόταση. Αυτός έλεγε “παραμύθια” αντίστασης στον λαό, απλά για το “κοινό” τής “παράστασης” …Μέχρι εκεί. Με αυτά τα “παραμύθια” θα τρόμαζε τους Ευρωπαίους και θα έσωζε τους δωσίλογους στην Ελλάδα.. Αυτά ήταν τα μοναδικά ζητούμενα γι’ αυτόν. Αυτό ήταν το μοναδικό ζητούμενο του Εμφυλίου και όχι ο προφανής του στόχος, ο οποίος όχι απλά δεν εξυπηρετούσε τα αφεντικά, αλλά αντίθετα τα απειλούσε. Μετά από αυτόν τον επιτυχώς “αποτυχημένο” Εμφύλιο η Ελλάδα θα έπαιρνε τη μορφή που επιθυμούσαν οι Αμερικανοί. Οι δωσίλογοι εξαιτίας τού Ζαχαριάδη, θα έβγαιναν επιτέλους από τις “τρύπες” τους – όπου είχαν καταφύγει για να ξεφύγουν από την οργή των θυμάτων τους – και εξαιτίας του Εμφυλίου θα ανακατεύονταν με τον λαό, για να “σώσουν” τη “Δημοκρατία” …Να διατηρήσουν την Ελλάδα εντός της “ζώνης” τού καπιταλισμού …Εντός της Ευρώπης τής Δημοκρατίας. Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, Παπανδρέου, Βαρβιτσιώτηδες, Πάγκαλοι, κλπ. θα έβγαιναν “νικητές” να πανηγυρίσουν με τον λαό τη νίκη του …Τη νίκη τής δημοκρατίας απέναντι στον σταλινισμό …Τη νίκη τής δημοκρατίας απέναντι στα σταλινικά “τσογλάνια”, όπως θα έλεγε και ο δωσίλογος Πάγκαλος. Όλα αυτά χάρη στον Ζαχαριάδη. Μετά, ως “ηττημένος”, θα αποσυρόταν κάπου ησύχως, για να “φάει” τα αποκτήματά του. Τα αφεντικά θα τους προστάτευαν όλους. Οι Αμερικανοί κυρίαρχοι των πάντων. Το απόλυτο ρεκόρ. Με μερικούς αλήτες – μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού – θα κατακτούσαν την Ευρώπη. Χρηματοδοτώντας μερικούς φασίστες και χαφιέδες, για να πάρουν τις εξουσίες στις χώρες τους, θα “άλωναν” την Ευρώπη με τρόπο τόσο απόλυτο, που θα έκανε τους “χιλιετείς” πολέμους να μοιάζουν με πολέμου κρετίνων. …Όλα δικά τους με έναν Χίτλερ, με έναν Στάλιν, έναν Παπανδρέου και έναν Ζαχαριάδη …Με μια Γερμανία-χαφιέ, μια Ρωσία-τρομοκράτη και μια Ελλάδα-σφάγιο κατάφεραν αυτό, το οποίο δεν κατάφεραν μεγάλοι στρατηλάτες. Με την υπηρεσία χαφιέδων, πρακτόρων, τενεκέδων και πορνών κατέκτησαν την Ευρώπη. Όλα αυτά, όμως, με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ο Εμφύλιος θα χαθεί και ο Ζαχαριάδης θα “αποσυρθεί” με τον οποιονδήποτε τρόπο. | Το 2014 ο κόσμος στην Ελλάδα ήταν εξουθενωμένος από τη σκληρή γερμανική πολιτική, η οποία κατέστρεφε την κοινωνία και λεηλατούσε το κράτος. Οι Γερμανοί μαζί με τους δωσίλογους συνεργάτες τους – οι οποίοι είχαν στην κυριολεξία θησαυρίσει – είχαν διαλύσει την ελληνική οικονομία …Είχαν εξουθενώσει τους ιδιώτες επιχειρηματίες, τους αγρότες και τους κοινούς εργαζόμενους Τα ΜΜΕ των κατοχικών δυνάμεων – το Βήμα, τα ΝΕΑ κλπ. – όλο αυτό το διάστημα στήριζαν αυτούς τους δωσίλογους. Μέχρι που έφτασε η κατάσταση στο όριο. Καθημερινά ο λαός έβγαινε στους δρόμους, για να διαδηλώσει την “αγανάκτησή” του για την προδοσία, αλλά και την εξαθλίωσή στην οποία τον είχαν βυθίσει οι δωσίλογοι. Αυτοί οι δωσίλογοι δεν ήταν άγνωστοι …Ήταν οι Καραμανλήδες, οι Πάγκαλοι, οι Μητσοτάκηδες, οι Λαμπράκηδες, οι Σημίτηδες, οι Ράλληδες, οι Χριστοφοράκοι, οι Πικραμμένοι, Βαρβιτσιώτηδες κλπ. Ο κόσμος στην κυριολεξία έψαχνε την ευκαιρία να τους τιμωρήσει μέχρι θανάτου. Κυρίως, όμως, μισούσε ένα πρόσωπο …Μισούσε τον πιο καραγκιόζη απ’ όλους …Τον Παπανδρέου …Τον Γεώργιο Παπανδρέου …Αυτόν, ο οποίος στην πραγματικότητα πάτησε τη “σκανδάλη”, η οποία θα έφερνε τον κόσμο αυτόν στον διχασμό και τον αλληλοσπαραγμό. Αυτός ο διχασμός δεν ήταν ούτε αποτέλεσμα συμπτώσεων ούτε αποτέλεσμα τυχαίων συγκυριών …Ήταν μελετημένος από την αρχή μέχρι το τέλος …Ήταν ένας κατά παραγγελία των Αμερικανών διχασμός …Ήταν η μόνη “σωτηρία” για όλους τους δωσίλογους. Μόνον ένας τέτοιος “διχασμός” θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν “κολυμπήθρα” τού Σιλωάμ για όλους αυτούς. Για όσο διάστημα ο λαός ήταν ενωμένος και σταθερά εναντίον των δωσίλογων, όλοι αυτοί κινδύνευαν. Κινδύνευαν καθημερινά σε μια Αθήνα, η οποία μύριζε “μπαρούτι”, εφόσον πλήθος μυστικών πρακτόρων και έμπειρων προβοκατόρων είχε συρρεύσει σε αυτήν, προκειμένου να μην αντιδράσει ο λαός με τρόπο ανεπιθύμητο για τα ξένα αφεντικά. Οποιαδήποτε κινητοποίηση του λαού απέναντι στους δωσίλογους σήμανε συναγερμό για μυστικές υπηρεσίες και πράκτορες. Ευνόητο είναι ότι ο δωσίλογοι κυκλοφορούσαν μέσα στην Αθήνα μόνον μέσα σε θωρακισμένα αυτοκίνητα και ένα πλήθος σωματοφυλάκων. Όπως αντιλαμβανόμαστε, αν αφήνονταν τα πράγματα στην τύχη τους, αργά ή γρήγορα όλοι αυτοί θα κατέληγαν στα χέρια τού οργισμένου λαού. Μόνον ένας τεχνητός διχασμός θα έδινε σε όλους αυτούς τη δυνατότητα να “κρυφτούν” πίσω από μεγάλες κοινωνικές μερίδες. Μόνον ένας τεχνητός διχασμός θα τους έδινε μια “πλατφόρμα”, για να επανεμφανιστούν σαν ηγέτες έστω και μιας μικρής μερίδας τού ελληνικού λαού. Με έναν διχασμό θα μπορούσαν όλοι αυτοί να βγάλουν τη “μάσκα” τού γερμανόδουλου δωσίλογου και να εμφανιστούν σαν “φιλοευρωπαίοι” και “Δημοκράτες”. Αρκεί να βρισκόταν το κατάλληλο σενάριο, για να δώσει έναν “νόμιμο” ρόλο σε όλους αυτούς τους προδότες. Αυτό και έγινε. Παρακράτος και ξένοι ιμπεριαλιστές βρήκαν το ιδανικό σενάριο. Τους εξυπηρέτησε και το γεγονός ότι η κοινωνική αντίδραση και οι συνεχείς λαϊκές κινητοποιήσεις έφεραν στην “επιφάνεια” πολλούς έμπειρους σταλινικούς στην αντίδραση. Ήταν η πρώτη φορά που ο λαός έβλεπε με συμπάθεια και άκουγε με προσοχή σταλινικούς, τους οποίους μέχρι εκείνη την ώρα απλά τους σιχαινόταν. Αυτό το αντιλήφθηκαν γρήγορα οι συνωμότες και ήταν θέμα χρόνου να το εκμεταλλευτούν. Αυτοί οι σκληροί σταλινικοί θα έδιναν στους δωσίλογους τον νέο τους ρόλο. Όλοι οι δωσίλογοι θα συνέθεταν το “δημοκρατικό τόξο” …Τη “δύναμη” εκείνη, η οποία θα αποτελούσε την “εγγύηση” ότι η χώρα δεν θα ξέφευγε από την πορεία της προς “τριτοκοσμικές” και “σταλινικές” επιλογές και ότι θα παρέμενε σταθερά στην τροχιά τής “ανάπτυξης”. Οι ίδιοι άνθρωποι, δηλαδή, οι οποίοι για λόγους συμφέροντος πρόδωσαν τον λαό, θα εμφανίζονταν ως δια μαγείας σαν οι υπερασπιστές τού λαού και της Δημοκρατίας. Εύκολο ήταν να μπερδέψουν τον κόσμο και κυρίως τους λεγόμενους “νοικοκυραίους” τού κόσμου …Τους πιο ισχυρούς απ’ αυτούς που τους μισούσαν …Εκείνους, που τα προηγούμενα χρόνια τους είχαν λεηλατήσει και τους είχαν εξουθενώσει. Με τους σταλινικούς ως φόβητρο αυτοί όλοι θα τους υποστήριζαν. Γιατί; …Γιατί, και από τη λεηλασία τού πλούτου, το ακόμα χειρότερο είναι η αφαίρεση του ιδίου τού κεφαλαίου. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι είχαν λεηλατηθεί από τους δωσίλογους, θα τους υποστήριζαν, για να μην τους πάρουν τις περιουσίες οι σταλινικοί. Εφόσον αυτή η κοινωνική συμμαχία ήταν το ζητούμενο για τους δωσίλογους, έπρεπε να δρομολογήσουν ένα “σενάριο”, το οποίο θα τους το εξασφάλιζε …Ένα “σενάριο”, το οποίο πραγματικά θα αποδείκνυε ότι οι σταλινικοί ήθελαν να τους πάρουν τις περιουσίες και να τους στείλουν εργάτες στα κολχόζ. Για να γίνει λοιπόν ένα τέτοιο “σενάριο” πιστευτό, έπρεπε να “κατασκευαστούν” τα δεδομένα του. Έπρεπε το ίδιο το σύστημα να κατευθύνει την λαϊκή δυσαρέσκεια προς ένα κόμμα ορατά “διαφορετικό” από τους κυρίαρχους του συστήματος. Ορατά διαφορετικής “ιδεολογίας” από αυτήν που επικράτησαν στην Ευρώπη των μεταπολεμικών θριαμβευτών. Αυτό τους βόλευε για την προπαγάνδα τους. Με τον τρόπο αυτόν θα έπαιρναν την ευκαιρία να εμφανίσουν την Ελλάδα σαν “εχθρική” προς την Ευρώπη – και άρα δικαίως “τιμωρημένη” – και τον λαό σαν εμφανώς “αντιευρωπαϊκό” και κρυπτοκομμουνιστικό …”Πρώτη φορά Αριστερά“, σύμφωνα με την προπαγάνδα. Το “στήσιμο” ήταν εύκολο, εφόσον υπήρχε μια Μόσχα έτοιμη να πριμοδοτήσει αυτήν την “πρώτη φορά “Αριστερά”” …Υπήρχε ένας “ύποπτος” ηγέτης-φόβητρο της Δύσης, ο οποίος σύμφωνα με το “σενάριο” καιροφυλακτούσε για να εκμεταλλευτεί αδυναμίες των αντιπάλων του. Ένας ηγέτης, τον οποίο τα ΜΜΕ τής Δύσης είχαν φροντίσει να δαιμονοποιήσουν στο έπακρο. …Υπήρχε μια Ρωσία, την οποία φοβούνταν και μισούσαν πολλοί Ευρωπαίοι και η οποία εμφανιζόταν πρόθυμη να μπει στα “εσωτερικά” τού Δυτικού Κόσμου …Τι έλλειπε, για να στοχοποιηθεί η Ελλάδα; …Ένα πρόσωπο, το οποίο θα συνέδεε τον ρώσικο “δαίμονα” με τη “δαιμονισμένη” Ελλάδα …Ένα πρόσωπο “στιγματισμένο” πολιτικά και ιδεολογικά, ώστε να είναι προφανής η σύνδεση αυτή. Να είναι επίσης προφανής η απειλή “στιγματισμού” ολόκληρου του λαού. Να είναι επίσης προφανής η “ηρωική” αντίσταση των δυτικόφιλων “δημοκρατών”, οι οποίοι κατά σύμπτωση ήταν οι παλιοί δωσίλογοι. Τότε οι “κατασκευαστές” αυτής της επιλογής εμφάνισαν έναν χαφιέ δικής τους “κατασκευής” …Έναν 42χρονο σταλινικό, “φτιαγμένο” εξ’ ολοκλήρου στα υπόγεια της κρατικής Ασφάλειας …Ένας σταλινικός ο οποίος θα αναλάμβανε να εκφράσει τη βίαιη αντίδραση του λαού απέναντι στους δωσίλογους. Αυτός ήταν εκείνος, ο οποίος θα πυροδοτούσε ένα Δημοψήφισμα-“εμφύλιο”, τον οποίο είχε δοκιμάσει σε πειραματικό στάδιο ο Γιώργος Παπανδρέου. Γιατί ο Παπανδρέου δεν ήταν αυτός, ο οποίος θα “πυροδοτούσε” τον “εμφύλιο”; …Γιατί απλούστατα δεν ήταν σταλινικός. Γιατί ήταν απαραίτητο να είναι αυτός ο οποίος θα το πυροδοτούσε σταλινικός; …Για να “βάψει” όλους τους υποστηρικτές του με την ανεξίτηλη σταλινική “χρωστική” του. Κυρίως, όμως, για να “βαπτιστούν” σαν δημοκράτες αυτοί, οι οποίοι ήταν εκείνη τη στιγμή “στιγματισμένοι” ως δωσίλογοι και προδότες. …Αυτό ήταν όλο το κόλπο τού “εμφυλίου”: …εξαιτίας τής “ιδιομορφίας” τού ηγέτη τής αντίδρασης, να εμφανιστούν οι δωσίλογοι σαν δημοκράτες, ώστε η επίθεση του “εκκωφαντικά” σταλινικού εναντίον τους να εμφανίζεται σαν “επίθεση” κατά της Δημοκρατίας …Για να μπουν οι προδότες επικεφαλής των Δημοκρατών και να πάρουν τα όπλα για την υπεράσπισή της …Για να μπορούν εκείνοι οι φασίστες να απειλούν και να χτυπούν όποιον τους θύμιζε τις βρωμιές τους ως “κρυπτοκομμουνιστή”. Ένας σταλινικός Τσίπρας αρκούσε, για να “βάψει” με το χρώμα του το σύνολο του λαού, το οποίο αντιδρούσε στους δωσίλογους. Το αποτέλεσμα εκείνου του σχεδιασμού τούς δικαίωσε πλήρως …Τους εξασφάλιζε το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Η Ελλάδα “μάτωσε” στην κυριολεξία εξαιτίας εκείνων των προβοκατόρων και κανένας δεν τη λυπήθηκε. Η Ευρώπη δεν την βοήθησε, γιατί είχε πειστεί ότι πράγματι το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων ήταν κρυπτοκομμουνιστές …Αχάριστοι, οι οποίοι δεν εκτίμησαν και τη βοήθεια των συμμάχων στον αγώνα της. Με το “πάθημά” της η απείθαρχη Ελλάδα θα αιμορραγούσε μέχρι θανάτου. Το “πάθημά” της θα ήταν “διδακτικό” για όλους όσους θα ήθελαν να αμφισβητήσουν την αμερικανική πολιτική, η οποία τους προστάτευε από τους υποτιθέμενους εχθρούς τους. Το 2015 ο “κύβος” του “εμφυλίου” είχε “ριφθεί” και ο Τσίπρας θα κυριαρχούσε στις εξελίξεις …Στις εξελίξεις εκείνες, που στόχο είχαν να φέρουν εις πέρας τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Αυτόν τον 42χρονο πολιτικό, αφού οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους τον “γυάλισαν” και τον “στόλισαν”, τον έστειλαν στην Ελλάδα να εκφράσει αυθαίρετα τη λαϊκή αντίδραση …Τον έστειλαν να “καπελώσει” τους δημοκράτες και πατριώτες, οι οποίοι απλά ήθελαν να τιμωρήσουν τους δωσίλογους για τους απλούς λόγους που περιλαμβάνει η προδοσία και η λεηλασία. Τον πλαισίωσαν με γνωστούς χαφιέδες τής Ασφάλειας και των ξένων μυστικών υπηρεσιών, όπως τον Γλέζο, τον Κόκκαλη και άλλους σκληρούς σταλινικούς. Το κύριο καθήκον αυτού του σταλινικού ήταν η δρομολόγηση του Δημοψηφίσματος-“εμφυλίου”. Ξαφνικά όλα τα εγκλήματα των δωσίλογων “ξεχάστηκαν” και τα πάντα μπήκαν στη “σφαίρα” των ιδεολογικών συγκρούσεων. Ως δια μαγείας “χάθηκαν” οι προδότες από το “κάδρο”. Στο “κάδρο” εμφανίστηκαν οι νέοι “μονομάχοι”, οι οποίοι ήταν όλοι οι χαφιέδες τού συστήματος …Επίσημοι και ανεπίσημοι …Φανεροί και κρυφοί …Δωσίλογοι και σταλινικοί. Οι δωσίλογοι, που, “αναβαπτισμένοι” από τον Εμφύλιο, εμφανίστηκαν σαν υπερασπιστές τής Δημοκρατίας και του “ανήκομεν” εις την Δύσην και οι σταλινικοί σαν σφετεριστές τής χώρας και εκφραστές του “ανήκομεν” εις την Μόσχαν. Σε μια Ελλάδα, όπου το σύνολο του λαού μισούσε τους γνωστούς δωσίλογους, ξαφνικά ο κόσμος διχάστηκε …Διχάστηκε σε βαθμό πολωτικό. Ο διχασμός μπήκε μέσα στα “σπίτια” των πολιτών. Γιατί; …Γιατί οι Έλληνες καλούνταν να “επιλέξουν” ανάμεσα σε “επιλογές”, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν τους είχαν τεθεί. Οι Έλληνες μισούνταν μεταξύ τους, γιατί νόμιζαν ότι κάποιοι απ’ αυτούς ήθελαν να βγάλουν την Ελλάδα από την Ευρώπη και το “μπλοκ” της. Νόμιζαν ότι έμπαιναν σε έναν πραγματικό εμφύλιο, ενώ αυτός ήταν απλά μια “παράσταση”. Δεν γνώριζαν ότι ο “εμφύλιος” ήταν ένα “στημένο” παιχνίδι. Δεν γνώριζαν ότι με την μεταξύ τους σύγκρουση δεν έδιναν “απάντηση” σε κανένα “ερώτημα” περί του τι μέλλει γενέσθαι, γιατί απλούστατα δεν τους τέθηκε ποτέ τέτοιο ερώτημα. Νόμιζαν ότι τους είχε τεθεί, ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν ίσχυε. Στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός ήταν μάρτυρας μιας “παράστασης”, την οποία έδινε το κράτος μαζί με το παρακράτος. Παρακολουθούσε έναν Δημοψήφισμα-“εμφύλιο”, όπου έπρεπε να επιλέξει τον ορθό “δρόμο”, ο οποίος βέβαια ήταν προαποφασισμένος. Παγιδεύτηκαν εύκολα από τα “φόβητρα”, γιατί δεν γνώριζαν πως όλα αυτά ήταν τεχνητά. Οι Έλληνες – όπως και οι ευρωπαϊκοί λαοί – δεν γνώριζαν ότι Πούτιν δεν επιθυμούσε την Ελλάδα στο “άρμα” του, γιατί απλούστατα είχε συμφωνήσει με τα αφεντικά να μην την διεκδικήσει ποτέ. Απλά έπαιζε μια τρομοκρατική “παράσταση” εις βάρος των Ευρωπαίων, όταν παρίστανε τον διεκδικητικό …Έπαιζε μια “παράσταση” όταν έκανε επίδειξη στρατιωτικής δύναμης …Έπαιζε μια “παράσταση”, όταν εμφανιζόταν μπλεγμένος σε “παιχνίδια” κατασκόπων. Τα ανάλογα αφορούν και τους Έλληνες σταλινικούς “επαναστάτες”. Στημένοι ήταν όλοι τους. Ο Τσίπρας “έπαιζε” για το “παιχνίδι” και όχι για τη νίκη …Δεν ήθελε τη νίκη στο Δημοψήφισμα-“εμφύλιο”, γιατί αυτή η νίκη ήταν ανεπιθύμητη για τα αφεντικά του και καταστροφική για τον ίδιο. Τι να την έκανε τη νίκη, όταν δεν προβλεπόταν να “νικήσει” η άποψή του ως κυβερνητική πρόταση. Αυτός έλεγε “παραμύθια” αντίστασης στον λαό, απλά για το “κοινό” τής “παράστασης” …Μέχρι εκεί. Με αυτά τα “παραμύθια” θα τρόμαζε τους Ευρωπαίους και θα έσωζε τους δωσίλογους στην Ελλάδα.. Αυτά ήταν τα μοναδικά ζητούμενα γι’ αυτόν. Αυτό ήταν το μοναδικό ζητούμενο του virtual “εμφυλίου” και όχι ο προφανής του στόχος, ο οποίος όχι απλά δεν εξυπηρετούσε τα αφεντικά, αλλά αντίθετα τα απειλούσε. Μετά από αυτόν τον επιτυχώς “αποτυχημένο” “εμφύλιο” η Ελλάδα θα έπαιρνε τη μορφή που επιθυμούσαν οι Αμερικανοί. Οι δωσίλογοι εξαιτίας τού Τσίπρα, θα έβγαιναν επιτέλους από τις “τρύπες” τους – όπου είχαν καταφύγει για να ξεφύγουν από την οργή των θυμάτων τους – και εξαιτίας του “εμφυλίου“ θα ανακατεύονταν με τον λαό, για να “σώσουν” τη “Δημοκρατία” …Να διατηρήσουν την Ελλάδα εντός της “Ευρωζώνης” τού καπιταλισμού …Εντός της Ευρώπης τής Δημοκρατίας. Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, Παπανδρέου, Βαρβιτσιώτηδες, Πάγκαλοι, κλπ. θα έβγαιναν “νικητές” να πανηγυρίσουν με τον λαό τη νίκη του …Τη νίκη τής δημοκρατίας απέναντι στον σταλινισμό …Τη νίκη τής δημοκρατίας απέναντι στα σταλινικά “τσογλάνια”, όπως θα έλεγε και ο δωσίλογος Πάγκαλος. Όλα αυτά χάρη στον Τσίπρα. Μετά, ως “ηττημένος”, θα αποσυρόταν κάπου ησύχως, για να “φάει” τα αποκτήματά του. Τα αφεντικά θα τους προστάτευαν όλους. Οι Αμερικανοί κυρίαρχοι των πάντων. Το απόλυτο ρεκόρ. Με μερικούς αλήτες – μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού – θα κατακτούσαν την Ευρώπη. Χρηματοδοτώντας μερικούς φασίστες και χαφιέδες, για να πάρουν τις εξουσίες στις χώρες τους, θα “άλωναν” την Ευρώπη με τρόπο τόσο απόλυτο, που θα έκανε τους “χιλιετείς” πολέμους να μοιάζουν με πολέμου κρετίνων. …Όλα δικά τους με μια Μέρκελ, με έναν Πούτιν, έναν Παπανδρέου και έναν Τσίπρα …Με μια Γερμανία-χαφιέ, μια Ρωσία-τρομοκράτη και μια Ελλάδα-σφάγιο κατάφεραν αυτό, το οποίο δεν κατάφεραν μεγάλοι στρατηλάτες. Με την υπηρεσία χαφιέδων, πρακτόρων, τενεκέδων και πορνών κατέκτησαν την Ευρώπη. Όλα αυτά, όμως, με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ο “εμφύλιος” θα χαθεί και ο Τσίπρας θα “αποσυρθεί” με τον οποιονδήποτε τρόπο. Χάθηκε ο “εμφύλιος” του 2015; …Εδώ είναι η απορία και το μέγα ερώτημα. |
Το πετυχημένο “παιχνίδι”
και η αποτυχημένη επανάληψή του.
Μέσα από αυτές τις παράλληλες ιστορίες μπορεί εύκολα ο αναγνώστης να καταλάβει το “σενάριο” της ιστορίας …Το επαναλαμβανόμενο “μοτίβο” αυτής της ιστορίας. Καί στις δύο αυτές όμοιες – αλλά διαφορετικές – περιπτώσεις οι ισχυροί αυτού του Πλανήτη σχεδίασαν και μοίρασαν τον κόσμο με βάση τα συμφέροντά τους και χρησιμοποίησαν την Ελλάδα ως το μέσον, για να υλοποιήσουν αυτόν τον σχεδιασμό. “Στήνουν” ένα παιχνίδι ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού – το οποίο ήταν και είναι μια “παράσταση” μεταξύ συνεταίρων “νταβατζήδων” – και βάζουν ένα θύμα στη μέση να το “ρημάξουν” στο “ξύλο”, προκειμένου να τρομάξουν όλους τους άλλους.
Με τον Εμφύλιο οι “νταβατζήδες” χτύπησαν με πολύ σκληρό τρόπο την Ελλάδα και ανάγκασαν όλα τα υπόλοιπα κράτη να “ακολουθήσουν” τα “αφεντικά”, που τους “κλήρωσαν” στη Γιάλτα. Με το Δημοψήφισμα σήμερα οι ίδιοι “νταβατζήδες” θέλησαν να οδηγήσουν με πολύ σκληρό τρόπο την Ελλάδα σε ομολογία απόλυτης υποταγής, ώστε ν’ αναγκάσουν όλα τα υπόλοιπα κράτη να “ακολουθήσουν” τα ίδια “αφεντικά”, που τους “κλήρωσαν” στη Wall Street. Επειδή η Ελλάδα – για να φάει “ξύλο” – έπρεπε καί στις δύο περιπτώσεις να προδοθεί εκ των έσω, απλά έκαναν μια επιλογή των προσώπων που θα την πρόδιδαν …Καί στις δύο περιπτώσεις οι συνεργάτες τους ήταν οι ίδιοι …
…Στην κυριολεξία ίδιοι εφόσον, οι σημερινοί δωσίλογοι είναι τα παιδιά των παλιών δωσίλογων που σώθηκαν. Οι σημερινοί σταλινικοί, οι οποίοι παριστάνουν τους “επαναστάτες”, είναι τα παιδιά των παλιών “επαναστατών. Οι νέοι προδότες θα ήταν οι παλιοί …Ακόμα και το σενάριο του τρόμου δεν άλλαξε ούτε μία “λέξη”. Το μόνο που αλλάζει είναι κάποιες επαναλαμβανόμενες “σταθερές”, οι οποίες στην ακριβή επανάληψη του σχεδιασμού δεν είναι τόσο αξιόπιστες όσο θα το απαιτούσαν οι καταστάσεις και βέβαια η επικινδυνότητα του σχεδίου …”Σταθερές”, οι οποίες, αν δεν μπορέσουν να “στηρίξουν” τον σχεδιασμό, μπορούν να τον καταστρέψουν ολοσχερώς.
Στο ίδιο “σενάριο”, για παράδειγμα, το “φόβητρο” δεν είναι εξίσου αποτελεσματικό καί στις δύο περιπτώσεις …Η ίδια αναξιοπιστία χαρακτηρίζει και τις όποιες “εγγυήσεις” έδιναν τα “αφεντικά” στους δούλους τους για την επόμενη ημέρα τού κάθε “εμφυλίου”. Γιατί αυτά όλα είναι σημαντικά και άρα όταν δεν είναι αξιόπιστα απειλούνται τα πάντα; …Γιατί αποτελούν βασικούς “πυλώνες” τού σχεδιασμού. Από τη δική τους σταθερότητα εξαρτάται η επιτυχής ολοκλήρωση του σχεδιασμού αυτού. Από αυτούς εξαρτάται η βασική προϋπόθεση της επιτυχίας των σχεδιασμών των Αμερικανών, που είναι η τελική “ήττα” των “Επαναστατών”. Αν ο “Ζαχαριάδης” τού “σεναρίου” δεν ηττηθεί, ώστε να αποκατασταθεί η εξουσία στη σταθερή της βάση, υπάρχει κενό.
Δεν αρκεί δηλαδή μόνον να επανέλθουν οι δωσίλογοι στην εξουσία. Πρέπει και ο έλεγχος των “απέναντι” να ξαναπάει στους επαγγελματίες “διαμαρτυρόμενους” και άρα στους ηττημένους. Πρέπει οι ηττημένοι σταλινικοί να ξαναμπούν στις τάξεις τού λαού, ώστε με τον χαφιεδισμό τους να τον ελέγχουν για λογαριασμό των αφεντικών. Αν δωσίλογοι και σταλινικοί εγκλωβιστούν από την ίδια μεριά τής εξουσίας, υπάρχει πρόβλημα, γιατί ο λαός στην πραγματικότητα είναι ανεξέλεγκτος. Το Δημοψήφισμα-“εμφύλιος”, δηλαδή, πρέπει σε κάθε περίπτωση να εκφράζει “ήττα” αυτού που το δρομολόγησε και ταυτόχρονα να αποτελεί “ομολογία” υποταγής τού λαού. Αν κάτι απ’ αυτά δεν υπάρχει, το πρόβλημα είναι μεγάλο και η “έκρηξη” πολύ πιθανή.
Η “νίκη” τού Τσίπρα δηλαδή στο πρόσφατο Δημοψήφισμα αποτελεί τραγική εξέλιξη τόσο για τον ίδιο όσο και για τα αφεντικά του. Τι οδήγησε σε αυτήν την αναπάντεχη και απολύτως ανεπιθύμητη γι’ αυτόν νίκη; …Αυτό, το οποίο είπαμε πιο πάνω …Τα αναξιόπιστα δεδομένα, πάνω στα οποία βασίστηκαν, για να μεθοδεύσουν την “επανάστασή” τους.
Το “φόβητρο” της αυθεντικής πρώτης εκτέλεσης
Σωστό.
Ο Στάλιν τότε ή ο Κιμ Γιονγκ Ουν σήμερα, ανήκουν σε μια κατηγορία ηγετών, οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν ως φόβητρα. Μπορούν να εμφανιστούν ως ανεξέλεγκτοι δικτάτορες σε έναν κόσμο δικό τους, ο οποίος είναι απρόσιτος στους υπόλοιπους ανθρώπους …Δικτάτορες, που για τους εαυτούς τους και για τις εξουσίες τους δεν αναγνωρίζουν κανέναν περιορισμό εξαιτίας ατομικών ή κοινωνικών δικαιωμάτων …Τύραννοι, που – για το κράτος τους και τις εγκληματικές πολιτικές του – δεν αναγνωρίζουν κανένα διεθνές όργανο και τα πάντα τα διευθετούν μέσα στα πλαίσια των πολιτικών “ισορροπιών” και βέβαια πάντα με μοναδικό κριτήριο τη δύναμη. Σε τέτοιου είδους “ηγέτες” μπορούσαν οι “σχεδιαστές” αυτού του κόσμου να αποδώσουν ό,τι χαρακτηριστικό επιθυμούσαν και αυτό ήταν που έκανε τέτοιους ανθρώπους χρήσιμους στους σχεδιασμούς τους.
Το να παρουσιάζεις έναν τέτοιον “ηγέτη” σαν έναν άνθρωπο των απειλών, των μηχανορραφιών, των κατασκοπιών, των δολοφονιών, των στρατιωτικών επεμβάσεων κλπ., είναι εύκολο και χρήσιμο, γιατί ο κόσμος μισεί εύκολα τέτοιους τυράννους. Το να καλλιεργείς μύθους μαζικών εγκλημάτων απέναντι σε πρόσωπα ή μειονότητες, είναι επίσης εύκολο και χρήσιμο, γιατί ο κόσμος τρομοκρατείται εύκολα από τέτοια καθεστώτα. Το να τους εμφανίζεις σαν εχθρούς τού περιγύρου τους είναι επίσης εύκολα κατανοητό και αναγκάζει αυτόν τον περίγυρο να “συνασπίζεται”, προκειμένου να είναι έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει μια τέτοια απειλή, η οποία δεν γνωρίζει πότε θα εκδηλωθεί. Ο Στάλιν, δηλαδή, σαν “ηγέτης” – και η Σοβιετική Ένωση ως κρατική “οντότητα” – , ήταν ιδανικός συνδυασμός, για να τρομοκρατηθεί η Ευρώπη και να συσπειρωθεί γύρω από τον “νταβατζή” της, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι ΗΠΑ.
Η Ευρώπη, δηλαδή, εύκολα θα θύμωνε με την Ελλάδα, η οποία με τον Ζαχαριάδη επικεφαλής “επαναστατούσε”, για να ακολουθήσει το “κτήνος” …Εύκολα θα εξοργίζονταν με το κράτος και τον λαό, που θα έσπαζε το ενιαίο ευρωπαϊκό μέτωπο με τον πιο επικίνδυνο τρόπο. Ως εκ τούτου εύκολα θα ανεχόταν την παραδειγματική τιμωρία της σε περίπτωση που κάποιοι την εμφάνιζαν σαν την “κερκόπορτα”, για να “μπει” μέσα στην Ευρώπη ένα τέτοιο “κτήνος”. Ο Στάλιν, δηλαδή, και η Σοβιετική Ένωση έκαναν ανεκτή τη “θυσία” τής Ελλάδας, προκειμένου να παραδειγματιστούν όλοι οι υπόλοιποι. Γι’ αυτόν τον λόγο άφησαν οι ευρωπαϊκοί λαοί ένα τέτοιο τεράστιο έγκλημα να εκδηλωθεί την επομένη τού πολέμου, χωρίς να αντιδράσουν. Άφησαν τους Έλληνες να “ματώσουν”, γιατί πίστευαν ότι το δικαιούνταν.
Το “φόβητρο” της επαναληπτικής εκτέλεσης.
Λάθος.
Όμως, στην επανάληψή του αυτός ο έξυπνος σχεδιασμός δεν μπορεί να λειτουργήσει το ίδιο τέλεια. Ο Πούτιν δεν μπορεί να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο …Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας Στάλιν ή ένας Κιμ Γιονγκ Ουν …Είναι ένας δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης, ο οποίος ηγείται ενός ανοικτού δημοκρατικού συστήματος …Η οικονομία του είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτήν της Δύσης …Η κοινωνία του έχει πρόσβαση στη Δύση και το αντίθετο …Το κράτος του συμμετέχει σε πλήθος διεθνών οργανισμών και έχει συνάψει πλήθος διεθνών συμφωνιών ζωτικών για τα συμφέροντά του …Είναι υποχρεωμένη η Ρωσία ως κράτος – και ο ίδιος ως ηγέτης – να συμπεριφέρεται με βάση τους νόμους και τους κανόνες τής διεθνούς κοινότητας. Αυτό από μόνο του μπορεί να “καθησυχάζει” τους λαούς, εφόσον η ανάπτυξη κοινών συμφερόντων και σχέσεων αλληλεξάρτησης “απαλείφει” τις όποιες απειλές ή τα όποια “σκοτεινά” σενάρια.
Ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποτελεί ένα “εξωκοσμικό” φόβητρο για κανέναν στην Ευρώπη. Δεν μπορεί ο ίδιος άνθρωπος το πρωί να εμφανίζεται σαν ένας δικτάτορας που απειλεί με στρατιωτική κατοχή ολόκληρη την Ευρώπη, το μεσημέρι να εμφανίζεται σαν ο καλύτερος πελάτης των ευρωπαϊκών εργοστασίων και το βράδυ σαν ο μεγαλύτερος προμηθευτής ενέργειας και πρώτων υλών της Ευρώπης. Δεν μπορεί τον ίδιο άνθρωπο, δηλαδή, το πρωί να τον φοβάσαι, το μεσημέρι να τον λατρεύεις και το βράδυ να τον παρακαλάς. Δεν μπορεί ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος εμφανίζεται στην Bild σαν μέγιστη απειλή για τη Γερμανία, να εμφανίζεται στο Focus σαν ο συνεργάτης τού Σρέντερ με τον οποίο συνδιαμορφώνουν τη γερμανορωσική ενεργειακή πολιτική …Δεν μπορεί να είναι κάποιος εχθρός αλά καρτ …Εχθρός της παλιάς εποχής και ταυτόχρονα επιχειρηματικός εταίρος τής νέας εποχής. Ο Πούτιν είναι ένας συμβατικός ηγέτης μιας συμβατικής χώρας, που σαν “έξτραδάκι” αναλαμβάνει – χωρίς μεγάλη επιτυχία – τον ιδιόμορφο ρόλο τού “φόβητρου”. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο “τρόμος” τής Ουάσιγκτον για μια πιθανή συμμαχία Ελλάδας–Ρωσίας είναι για γέλια. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα δημοσιεύματα περί της μεθόδευσης – από την πλευρά των ΗΠΑ – “πραξικοπήματος” στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον γελοία. Το ίδιο κωμική είναι και η “αποκάλυψη” ότι η Νούλαντ, η οποία πρόσφατα επισκέφτηκε την Ελλάδα, είναι “ειδική” στα πραξικοπήματα …Απλά μας διαφεύγει αν το συγκεκριμένο “τσόκαρο” τα καταφέρνει εξίσου καλά και στο μανικιούρ-πεντικιούρ.
Το “καρότο” της ανάπτυξης στα χέρια των δωσίλογων
στην αυθεντική πρώτη εκτέλεση.
Σωστό.
Το παιχνίδι στην πρώτη εκτέλεσή του ήταν τέλειο σε όλα του τα επίπεδα. Ο ελληνικός Εμφύλιος έδωσε στους Αμερικανούς τη δυνατότητα να σώσουν στην Ελλάδα όλους τους δωσίλογους των ΝΑΖΙ. Γιατί; …Για να τους χρησιμοποιήσουν στην επόμενη εποχή …Γιατί επέμεναν στα ίδια αυτά πρόσωπα; Γιατί ήταν οι πιο βολικοί και εύκολοι στην υποταγή τους. Γιατί μπορούσαν να τους έχουν στο “χέρι” και να τους εκβιάζουν, χωρίς να τους έχουν κοστίσει τίποτε. Ολόκληρη τη “χαφιεδοπαραγωγή” των ΝΑΖΙ μπορούσαν να την κληρονομήσουν ατόφια και η Ελλάδα να μπει στην αμερικανόφιλη μεταπολεμική Τάξη Πραγμάτων εξουσιαζόμενη κατ’ αποκλειστικότητα από εκβιαζόμενα δουλικά των Αμερικανών.
Οι πολύτιμοι για τους Αμερικανούς δωσίλογοι όχι μόνον μπορούσαν να “σωθούν” εύκολα με έναν εμφύλιο, αλλά μπορούσαν να πάρουν και μεγάλες “πιστώσεις” σε προσωπικό επίπεδο. Μπορούσαν να πάρουν το “καρότο” τού σχεδιασμού και να παρασύρουν τους Έλληνες, ώστε να εμφανιστούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα σαν “σωτήρες” τής χώρας …Σαν φορείς ανάπτυξης. Πώς γινόταν αυτό; …Μετά τον πόλεμο ήταν θέμα χρόνου η ανάπτυξη της Ευρώπης …Της ισοπεδωμένης Ευρώπης. Ακόμα και να ήθελες να μην αναπτυχθείς, θα αναπτυσσόσουν, γιατί αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα των αφεντικών …Των αφεντικών, τα οποία μοίραζαν χρήματα σαν “βοήθεια” και δάνεια, για να ξαναχτιστεί η Ευρώπη …Των αφεντικών, τα οποία είχαν λόγο να πιέζουν τα κράτη να παίρνουν τα χρήματα για ν’ αναπτυχθούν.
Ήταν δηλαδή γνωστό εκ των προτέρων ότι η Ελλάδα, ως μέλος τής Δύσης, θα έπρεπε ν’ “αναπτυχθεί”, γιατί αυτό βόλευε τα αφεντικά της, τα οποία ήθελαν – μέσω δανείων – να την “δέσουν” στα συμφέροντά τους. Από τη στιγμή που η Δύση θα έδινε τα κονδύλια για την ανάπτυξη της Ελλάδας, πώς θα ήταν δυνατόν να μην πιστώσει με αυτά τα δικά της άτομα, προκειμένου αυτά να μονοπωλήσουν την εξουσία και να εγκλωβίσουν την Ελλάδα στον δικό της ιμπεριαλισμό. Άρα; …Άρα, πολύ πριν τον Εμφύλιο κάποιοι γνώριζαν την πορεία που θα ακολουθούσε μετά απ’ αυτόν …Είχαν δηλαδή γνώση περί της αναπόφευκτης ανάπτυξης και αυτήν την ανάπτυξη την “πίστωσαν” σ’ αυτούς που τους βόλευαν και άρα στους δικούς τους ανθρώπους.
Οι δωσίλογοι με τον τρόπο αυτόν μετά τον Εμφύλιο όχι μόνον θα “σώζονταν”, αλλά πολλοί απ’ αυτούς θα μπορούσαν να εμφανιστούν ακόμα και σαν “Εθνάρχες” …Ακόμα και σαν “Γέροι τής Δημοκρατίας”. Τα “σκουπίδια” δηλαδή της Κατοχής, Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Λαμπράκηδες και Μητσοτάκηδες, θα “πιστώνονταν” την αναγκαστική “ανάπτυξη” της χώρας. Την παγκόσμια αλλαγή, η οποία αναγκαστικά δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την Ελλάδα, θα την παρουσίαζαν αυτοί σαν προσωπικό τους επίτευγμα …Δείγμα “ικανότητας” και “φιλοπατρίας”. Με τον τρόπο αυτόν οι “βόθροι” τής Κατοχής έγιναν τα “τζάκια” τής μεταπολεμικής εποχής.
Το “καρότο” τής ανάπτυξης στα χέρια των δωσίλογων
στην επαναληπτική εκτέλεση.
Λάθος.
Σήμερα αυτό δεν ισχύει. Μετά τον “εμφύλιο” δεν ακολουθεί κάποια σίγουρη αναπτυξιακή πορεία …Τα Μνημόνια απλά συνεχίζονται και όχι μόνον δεν “υπόσχονται” κάποιες μελλοντικές αναπτύξεις, αλλά αντίθετα “απειλούν” με απόλυτες καταστροφές. Οι δωσίλογοι, ακόμα κι αν “ξεπλυθούν” από τα προηγούμενα εγκλήματά τους, όχι μόνον δεν πιστώνονται με σίγουρες μελλοντικές “αναπτύξεις”, αλλά είναι σίγουρο ότι θα χρεωθούν με ακόμα χειρότερες καταστροφές …Από ένα Μνημόνιο βγαίνουμε και σε άλλο – ακόμα χειρότερο – μπαίνουμε. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένα θετικό σημάδι στον ορίζοντα. Ακόμα και η ίδια η Ευρώπη ακολουθεί σε αυτού του είδους την καταστροφική πολιτική.
Όχι μόνον δεν μπορεί η Ελλάδα να ελπίζει σε μια ευρωπαϊκή ανάπτυξη, αλλά αντίθετα και η κατάσταση της Ευρώπης θα χειροτερέψει. Οι καταστάσεις, δηλαδή, ενώ μοιάζουν με αυτές του παρελθόντος, σε καμία περίπτωση δεν είναι ίδιες …Καθόλου ίδιες …Επικίνδυνα καθόλου ίδιες, εφόσον αυτό το “παιχνίδι” σήμερα δεν μπορεί να “ξεπλύνει” αμαρτίες. Δεν είναι δυνατόν να ξεπλυθούν από τις “αμαρτίες” τους αυτοί, οι οποίοι μας οδήγησαν στο Μνημόνιο, γιατί απλούστατα δεν ακολουθεί “σωτηρία”. Δεν μπορούν να πιστωθούν οι δωσίλογοι του παρελθόντος μια μελλοντική ανάπτυξη …Ξεπλένεσαι από τις “ακαθαρσίες” τού παλιού Μνημονίου και “λερώνεσαι” από τις “ακαθαρσίες” τού νέου Μνημονίου.
Ακόμα δηλαδή κι αν ο κόσμος με ένα “ΝΑΙ” σε πρώτη φάση τους συγχωρούσε, μέσα σε λίγες ημέρες θα ήταν και πάλι αγανακτισμένος με τους ίδιους, γιατί θα αντιδρούσε στο νέο Μνημόνιο, το οποίο οι ίδιοι υποχρεωτικά θα ξανάφερναν.
Όταν η βλακεία γίνεται ηλιθιότητα.
Ο αναγνώστης, βλέποντας αυτά τα οποία περιγράφουμε, εύκολα καταλαβαίνει πως ήταν βλακώδες να επαναλάβουν έναν σχεδιασμό, όταν ήταν φανερό πως ήταν εις γνώση τους ότι δεν πληρούνται κάποιες πολύ βασικές συνθήκες για τη δρομολόγησή του. Είναι σαν να ξέρεις ένα κόλπο να τρομάζεις κάποιους, κάνοντας το “φάντασμα” μέσα στο σκοτάδι και να προσπαθείς να το επαναλάβεις, ενώ αντιλαμβάνεσαι ότι σε πρώτη φάση δεν μπορείς να επιβάλεις το σκοτάδι. Είναι δυνατόν να το επαναλάβεις, ενώ βλέπεις ότι υπάρχει μια τόσο καθοριστική διαφορά; Είναι δυνατόν να παίξεις θρίλερ σε θέατρο σκιών μέρα μεσημέρι, επειδή έχεις ένα σεντόνι και μερικές φιγούρες “φαντασμάτων”; …Όχι απλά δεν θα τρομάξεις κανέναν, αλλά πιθανότατα να γίνεις και ο κλόουν τής υπόθεσης.
Κάτι τέτοιο έγινε και με το σημερινό Δημοψήφισμα-“εμφύλιο”. Ενώ έβλεπαν ότι το διεθνές περιβάλλον δεν θα τους επέτρεπε να “στριμώξουν” τον ελληνικό λαό και να τον αναγκάσουν να δώσει την απάντηση που τους βολεύει, συνέχισαν την παράσταση. Ενώ έβλεπαν πως δεν μπορούσαν να ταυτίσουν το “ΟΧΙ” με μια κρυπτοκομμουνιστική και εμφανώς φιλορωσική πολιτική τού σταλινικού Τσίπρα, ώστε να εμφανίζεται το “ΝΑΙ” υπέρ Ευρώπης και Δημοκρατίας των “δημοκρατών” δωσίλογων και άρα να αποκτά πλεονέκτημα, επέμεναν να εκτελέσουν το Δημοψήφισμα. Φόβητρο δεν υπήρχε να “μαντρώνει” τους Έλληνες και άρα, αφού δεν υπήρχε “δράκος” στο “παραμύθι” τους, ήταν πολύ πιθανό να αποτύχουν. Αυτό το λάθος, βέβαια, δεν ήταν του Τσίπρα …Είναι πολύ μικρός ο Τσίπρας να πάρει τέτοιες αποφάσεις, οι οποίες οδηγούν σε τέτοια επικίνδυνα για ολόκληρο το σύστημα λάθη. Αυτά είναι λάθη των αφεντικών του. Όπως κάποτε για τον ελληνικό Εμφύλιο αποφάσισαν οι Αμερικανοί, χρησιμοποιώντας τον Στάλιν και τον Τσόρτσιλ, έτσι και γι’ αυτόν τον virtual “εμφύλιο” του Δημοψηφίσματος αποφάσισαν οι ίδιοι Αμερικανοί, χρησιμοποιώντας την Μέρκελ, τον Κάμερον και βέβαια και τον Πούτιν.
Όταν λοιπόν κληθήκαμε να καταθέσουμε την άποψή μας για το Δημοψήφισμα, όλα αυτά τα αντιληφθήκαμε ως σαφή δεδομένα, τα οποία θεωρούσαμε απολύτως σίγουρο πως αυτοί, οι οποίοι έπαιρναν τις αποφάσεις, τα είχαν λάβει υπ’ όψιν τους. Ήμασταν απολύτως σίγουροι πως αυτές οι διαφορές που περιγράφουμε είχαν εκτιμηθεί και ότι τουλάχιστον σε ένα βασικό επίπεδο οι διοργανωτές τού Δημοψηφίσματος είχαν “μετρήσει” κάποιες αντιδράσεις του λαού. Έστω και παίρνοντας ένα επικίνδυνο ρίσκο, είχαν μια κατά προσέγγιση βεβαιότητα ότι μπορούν να εξασφαλίσουν το επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα.
Αυτά λέει η λογική και αυτήν πρέπει να τη σέβεσαι όταν μελετάς τις ενέργειες τόσο ισχυρών παραγόντων τής εξουσίας. Ως εκ τούτου εμείς ήμασταν σίγουροι ότι εύκολα ή δύσκολα θα κατόρθωναν να πάρουν το αποτέλεσμα που τους βολεύει. Εύκολα η δύσκολα θα κατόρθωναν να “νικήσουν” στον δικό τους “εμφύλιο” με τους δικούς τους “παίκτες. Ήμασταν σχεδόν απολύτως σίγουροι για το αποτέλεσμα, εφόσον είχαν στη διάθεσή τους όλα τα “μέσα”, τα οποία μπορεί να διαθέσει μια εξουσία, προκειμένου να τρομοκρατήσει και να εκμαιεύσει το “ΝΑΙ” από τον λαό. Καταλαβαίναμε βέβαια ότι επρόκειτο περί μιας βλακώδους επανάληψης μιας επιτυχημένης “παράστασης”, αλλά δεν ξέραμε ότι είχαμε να κάνουμε με ηλίθιους.
Τους θεωρούσαμε βλάκες, αλλά κάναμε λάθος. Τους θεωρούσαμε τέτοιους, γιατί βλέπαμε ότι έπαιζαν το “καλό” τους το “χαρτί” σε ένα λάθος “ποντάρισμα”, το οποίο – ακόμα και να έπιανε – δεν θα έφερνε τα επιθυμητά για το “μέγεθος” και την “ποιότητά” του κέρδη …Πού να ξέρουμε ότι αυτοί – επιπλέον – είναι τόσο ηλίθιοι, που με αυτό το καλό “χαρτί” δεν θα κέρδιζαν ούτε καν αυτήν την ασήμαντη παρτίδα; Έχασαν το ίδιο το “χαρτί” σε μια εκ των δεδομένων ασήμαντη παρτίδα και μάλιστα παίζοντας για ένα ασήμαντο κέρδος …ΗΛΙΘΙΟΙ ΜΕ ΠΕ ΡΙ ΚΕ ΦΑ ΛΑΙ Α.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ταχθήκαμε υπέρ τής ΑΠΟΧΗΣ …Αυτό, το οποίο γράψαμε στην αρχή τού κειμένου …Η δρομολόγηση του Δημοψηφίσματος με θέμα το Μνημόνιο ήταν η “πυροδότηση” ενός νέου “εμφυλίου” …Ενός “εμφυλίου”, ο οποίος θα έσωζε τους δωσίλογους και θα “φόρτωνε” όλες τις ευθύνες και βέβαια και τα κόστη τής προδοσίας στον λαό …Ενός “εμφυλίου”, τον οποίο θα ξεκινούσαν οι σταλινικοί, γιατί αυτό επέβαλαν τα αφεντικά τους. Από τη στιγμή που θεωρήσαμε αυτό το Δημοψήφισμα ΠΡΟΔΟΣΙΑ τού λαού και “πλυντήριο” δωσιλογισμού, υποδείξαμε ως την μόνη λογική άμυνα την ΑΠΟΧΗ. Ούτε που φανταζόμασταν ότι είχαμε να κάνουμε με ηλίθιους, οι οποίοι θα ενεργοποιούσαν μια κατάσταση και στο τέλος θα έτρεχαν απεγνωσμένα να την ελέγξουν χωρίς επιτυχία.
Τραγικό…
Έχασαν έναν “στημένο” από τους ίδιους “εμφύλιο”
Αν αναζητήσει κάποιος τις ιδιαιτερότητες αυτού του Δημοψηφίσματος, εύκολα καταλήγει σε κάποια πολύ ύποπτα συμπεράσματα. Το ερώτημά του κατ’ αρχήν είναι πολύ πονηρό …Εξόχως πονηρό, γιατί αυτό, το οποίο αναζητείται είναι το αντίθετο από το σχεδόν προφανές, το οποίο εμφανίζεται ως απάντηση. Το Δημοψήφισμα και το ερώτημά του είναι “κατασκευασμένο” από μυστικές υπηρεσίες, για να βοηθήσει την εξουσία να περάσει τον “μουντζούρη” των Μνημονίων στον λαό και να απαλλάξει από τις ευθύνες τους τούς εγκληματίες. Πώς λειτουργεί; …Κάνεις μια εύκολη ΕΡΩΤΗΣΗ με προφανή ΑΠΑΝΤΗΣΗ κι αναζητάς τη δύσκολη εκείνη απάντηση, η οποία σου λύνει τα χέρια και “φορτώνει” τις δικές σου ευθύνες στον ερωτώμενο …Κάνεις την πιο εύκολη ερώτηση κι αναζητάς την απάντηση εκείνη, η οποία εκ πρώτης όψεως φαίνεται παράλογη. Πώς γίνεται αυτό; …”Μετακινείς” απλά τη συζήτηση από την συγκεκριμένη ερώτηση σε ένα άλλο θέμα – το οποίο όμως δεν το θέτεις στην ερώτηση, για να μην απειλήσεις το “ευνόητό” της και άρα τα όσα συνεπάγονται από την μη φυσιολογική της απάντηση – .
Αυτά, τα οποία περιγράφουμε, μπορεί να φαίνονται λίγο περίπλοκα, αλλά στην ουσία δεν είναι …Είναι απλά νομικίστικα κόλπα, τα οποία χρησιμοποιούνται από δικηγόρους και πλούσιους πελάτες εις βάρος των θυμάτων τους …Συνήθως σε περιπτώσεις κακοποιημένων γυναικών …Συνήθως, για να τρομοκρατήσουν ένα αδύναμο θύμα και να του εκμαιεύσουν μια απάντηση, η οποία τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; …Ρωτάς μια κακοποιημένη γυναίκα: …Θέλεις να καταγγείλεις τον βιαστή σου; …Θέλεις αυτός να τιμωρηθεί; Τι θα σου απαντήσει; …Το προφανές …ΝΑΙ. Όμως, επειδή δεν σε βολεύει η απάντηση και ταυτόχρονα θέλεις να της φορτώσεις την ευθύνη ενός παράλογου ΟΧΙ, τι κάνεις; …Θέτεις την ερώτηση και αντί η κουβέντα να γίνεται για το δίκιο τού θύματος, γίνεται για τις συνέπειες αυτής της προφανούς απάντησης…
Με αυτόν τον τρόπο αρχίζεις και “χτίζεις” τον τρόμο για το αδύναμο θύμα …Τι θα γίνει, αν καταγγείλεις τον βιαστή, ο οποίος είναι πλούσιος και διάσημος; …Τι θα πάθει η οικογένειά σου; …Το όνομά της; …Η τιμή της και η υπόληψη της; …Θα μπορέσει άραγε να παντρευτεί η φτωχή αδερφή σου, αν “στιγματιστεί” η οικογένειά σου με έναν βιασμό; …Θα μπορέσει να διοριστεί ο αδερφός σου σε μια δημόσια υπηρεσία μετά από ένα τέτοιο γεγονός με τόση μεγάλη δημοσιότητα; …Τι θα πάθεις αν μέσα στο δικαστήριο πέσουν πάνω σου οι μεγαλοδικηγόροι και σε καταγγέλλουν για ανηθικότητα; …Τι θα πάθεις αν μαζευτούν πληρωμένοι κλακαδόροι και αφελείς θρησκόληπτοι και σε εξευτελίζουν με προπηλακισμούς κάθε φορά που εμφανίζεσαι; Κατάλαβε ο αναγνώστης πώς μια ευνόητη απάντηση δεν δίνεται ποτέ υπό καθεστώς τρόμου;
Την ίδια ακριβώς τεχνική εφάρμοσαν και στον “βιασμένο” από όλες τις πλευρές ελληνικό λαό …Του έθεσαν μια Εύκολη ΕΡΩΤΗΣΗ, ποντάροντας να εκμαιεύσουν με τρομοκρατία την μην προφανή απάντηση. Γιατί; …Για να πάρει ο λαός την ευθύνη των Μνημονίων …Για να παραιτηθεί των δικαιωμάτων του να διεκδικήσει το δίκιο του και βέβαια να τιμωρήσει τους προδότες. Ενώ η απάντηση στην επίσημη ερώτηση του Δημοψηφίσματος ήταν η προφανής, και ήταν το “ΟΧΙ”, αυτοί έκαναν κουβέντα για τις “συνέπειες” αυτού του “ΟΧΙ” …Τι θα πάθουμε αν πούμε “ΟΧΙ”; …Πώς θα μας φερθούνε; …Τι θα σημαίνει αυτό για το μέλλον μας; …Θα μας “πετάξουν” άραγε από τον “πρώτο κόσμο”; …Θα μας πετάξουν από την πρώτη γραμμή των “ευυπόληπτων” κρατών; …Τι θα πάθουμε αν τους προκαλέσουμε;
Αυτό έγινε στην Ελλάδα και ήταν τρομακτικό …Απολύτως τρομακτικό. Τι σημαίνει αυτό; Σε μια ερώτηση εύκολη, η οποία αφορούσε υποτίθεται “προσφορές” Μνημονίων, έβαλαν τον λαό σε μια “πρέσα” απειλών και εκφοβισμού, σαν να αποφάσιζε για την ευρωπαϊκή του προοπτική και το νόμισμα. Τον πίεσαν θανάσιμα, έχοντας ως στόχο να πάρουν το παράλογο και άρα το δύσκολο “ΝΑΙ”, που τους βόλευε. Ο λαός άντεξε – και για τους λόγους που περιγράψαμε – και είπε “ΟΧΙ”. Τώρα αυτό το ανεπιθύμητο “ΟΧΙ”, το οποίο για τον λαό έχει αξία, αυτοί θα προσπαθήσουν να το “ταυτίσουν” με το νέο Μνημόνιο και αυτό είναι δύσκολο …Είναι δύσκολο και γι’ αυτόν τον λόγο τους θεωρούμε ηλίθιους …Οργάνωσαν ένα Δημοψήφισμα, χωρίς να είναι σίγουροι ότι ελέγχουν απόλυτα το θύμα τους …Οργάνωσαν παιχνίδι με “στημένους” παίκτες και το έχασαν με “αυτογκόλ”.
Ένα “ΝΑΙ”, το οποίο βόλευε τους πάντες
…και ποτέ δεν ήρθε.
Το “φαινόμενο”-Τσίπρας, για να γίνει κατανοητό, θα πρέπει να μελετηθεί στην πραγματική του βάση. Είναι σταλινικός σε ένα παγκόσμιο σύστημα, το οποίο εκμεταλλεύεται τον σταλινισμό στο έπακρο. Ο σταλινισμός αποτελεί ίσως το βασικότερο “εργαλείο” τής Αμερικανικής Τάξης Πραγμάτων …Τον χρησιμοποιούν από την εποχή εκείνη, κατά την οποία χρηματοδοτούσαν όχι μόνον τον Στάλιν και τον Λένιν για να κάνουν “επανάσταση”, αλλά και τη Λούξεμπουργκ και τον Μπεναρόγια για να αλώσουν τα κράτη από “μέσα”. Η αμερικανική παντοκρατορία σε αυτόν τον συνδυασμό “επιτυχημένων” και “αποτυχημένων” επαναστατών στηρίχθηκε και επιβλήθηκε στον κόσμο. Για περισσότερο από έναν αιώνα οι Αμερικανοί “κατασκευάζουν” στην κυριολεξία “Τσίπρες”, για να κυβερνάνε τον κόσμο εις βάρος των λαών.
Ο Τσίπρας, με την όλη πορεία του και τη στάση του, απέδειξε ότι ο σταλινισμός είναι η πραγματική “μάστιγα” της σύγχρονης κοινωνίας. Ως πολιτική “παιδεία” δημιουργεί σε αυτόν που θα την υποστεί μια μόνιμη πολιτική “αναπηρία”, την οποία η εξουσία εκμεταλλεύεται εις βάρος των ανθρώπων. Αν υποστείς την εφαρμογή του, μένεις για όλη σου τη ζωή πολιτικά “ανάπηρος”. Οι ιστορικοί τού μέλλοντος θα μελετάνε τους σταλινικούς ως παράπλευρο “φαινόμενο” της εξουσίας. Θα τους συγκαταλέγουν ανάμεσα στους ευνούχους τού Μεσαίωνα ή τους άγαμους ιερείς των ανωτάτων ιερατικών αξιωμάτων. Ακόμα και ο ίδιος φασισμός από τους σταλινικούς άντλησε στελέχη κορυφής …όπως άλλωστε ήταν και ο ίδιος ο “εφευρέτης” τής έννοιας του φασισμού Μουσολίνι.
Τέτοιας υψηλής “ποιότητας” δουλικά δεν υπήρχε μηχανισμός που να τα “παράγει” μέσα στα σύγχρονα αστικά κράτη πέρα από τα κομμουνιστικά κόμματα …Τα χρηματοδοτούμενα από τους Αμερικανούς κομμουνιστικά κόμματα …Κόμματα, τα οποία “παράγουν” επαγγελματίες πολιτικούς και συνωμότες από τα εφηβικά τους χρόνια. Απόλυτα εθισμένους στην εξουσία χωρίς ενδοιασμό για ΤΙΠΟΤΕ και ανά πάσα στιγμή διατεθειμένοι να κάνουν τα ΠΑΝΤΑ. Το σύνολο της γνώσης τού συστήματος πάνω στη δημιουργία και τη διαχείριση δούλων εφαρμόζεται στους σταλινικούς από τα νεανικά τους χρόνια στις οργανωμένες κομματικές νεολαίες. Ένας σταλινικός παραμένει τέτοιος για όλη του τη ζωή. Δεν μπορεί να κάνει την υπέρβαση. Ακόμα και τον καπιταλισμό να υιοθετήσει, θα φέρεται πάντα ως σταλινικός. Όπως ο Σόιμπλε θα παραμείνει ανάπηρος ακόμα κι αν γίνει βουδιστής, έτσι θα παραμείνει “ανάπηρος” και όποιος είναι σταλινικός, όποια κοσμοθεωρία κι αν υιοθετήσει.
Το βλέπουμε στην περίπτωση της Μέρκελ, του Μπαρόζο, του Πούτιν, του Τσίνπινκ, της Ρούσεφ, της Δαμανάκη και τώρα τελευταία μάθαμε και τη Λιθουανή Γκριμπαουσκάιτε. Ακόμα κι όταν φοράνε Prada, “βρομάνε” καμαρίλα. Αυτό το γνωρίζουν οι “πλανητάρχες” Αμερικανοί και γι’ αυτόν τον λόγο τοποθετούν στα κράτη ηγέτες σχεδόν αποκλειστικά από αυτήν την “δεξαμενή” …Ευρωπαϊκή Ένωση, Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Βόρεια Κορέα και γενικά οι περισσότεροι “εχθροί” και “ανταγωνιστές” των ΗΠΑ έχουν κατά “σύμπτωση” βολικές ηγεσίες σταλινικής καταγωγής …Ακόμα και το δήθεν απόλυτο “πρότυπο” της κοινωνικής αντίστασης στην εποχή μας που ήταν ο Μαντέλα, ήταν σταλινικός. Στον καπιταλιστικό κόσμο των τοκογλύφων όλοι οι ηγέτες των μεγάλων αντιπάλων τους είναι σταλινικοί. Δεν είναι περίεργο αυτό;
Ο Τσίπρας είναι κι αυτός άλλη μια αμερικανική επιλογή …Γόνος χουντικής οικογένειας, ο οποίος “γαλβανίστηκε” στο ΚΚΕ τού Μπεναρόγια. Στον κόσμο που ζούμε δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο εκτός από σταλινικός …Γνήσιο “κατασκεύασμα” του σταλινικού πειραματικού “σωλήνα”. Μόνον σταλινικός θα μπορούσε να είναι ένας δεκαεξάχρονος, ο οποίος συμμετέχει σε “παζάρια” υψηλού επιπέδου, προκειμένου να εξασφαλίσει συνέντευξη με την Παναγιωταρέα για κάποια – άγνωστη για τους πολλούς – μελλοντική χρήση. Μόνον σταλινικός θα μπορούσε να είναι ένας σαραντάχρονος, ο οποίος έχει το θράσος – προκειμένου να υπηρετήσει τα προσωπικά του συμφέροντα – να αναλάβει να “δουλέψει” έναν ολόκληρο λαό, οδηγώντας τον σε μια θανάσιμη παγίδα. Μόνον ένας σταλινικός θα μπορούσε να ρισκάρει χωρίς πρόβλημα την επιβίωση του ίδιου του ελληνισμού …Του μισητού, για όλους τους σταλινικούς, ελληνισμού.
Δεν μπορούμε να φανταστούμε έναν κοινό άνθρωπο με συμβατική παιδεία και συμβατική ζωή να αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας μια τέτοια αποστολή …Αποστολή, η οποία να τον εμπλέκει σε τόσο “σκοτεινά” συμφέροντα και τόσο μεγάλες υποχρεώσεις, που, αν κάτι πάει στραβά, να του εξασφαλίζουν ξύλινο “θάλαμο” στο Σουργκούτ τής Σιβηρίας. Οι άνθρωποι είναι πραγματικά “ανάπηροι”. Έχουν εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους σαν αγέλες ζώων, επάνω στις οποίες οι ίδιοι έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου …Αγέλες ζώων, τις οποίες δεν τις πειράζει να πληρώνουν το κόστος των φιλοδοξιών των σταλινικών …Από τον Στάλιν και τον Κιμ Γιονγκ Ουν μέχρι τον Τσίπρα …Όλοι τους είναι ίδιοι, εφόσον όλοι τους έχουν υποστεί την ίδια πνευματική και ψυχική “κακοποίηση”. Μιλάμε για κανονική “κακοποίηση”, που η αποτελεσματικότητά της φαίνεται όταν αναγκάζεις “άντρακλες” να υποτάσσονται στην Νανοπαπαρήγα.
Ο κόσμος από ένστικτο τους αναγνωρίζει και τους φοβάται. Επίσης από ένστικτο καταλαβαίνει τον λόγο που οι καλύτεροι δούλοι των σημερινών τυράννων αυτού του δήθεν καπιταλιστικού κόσμου τής ασυδοσίας και της ανελευθερίας είναι οι σταλινικοί. Λογικό είναι αυτό που συμβαίνει. Όταν έχεις εκπαιδευτεί να υποτάσσεσαι σαν δούλος σε αφεντικά, είναι θέμα χρόνου ν’ αναζητάς τους πλουσιότερους και τους ισχυρότερους. Η “εξέλιξή” σου έχει σχέση με τα αφεντικά σου και όχι με τον εαυτό σου. Όταν το “κεφάλαιό” σου είναι η υπηρεσία σου σε αφεντικά, η μεγιστοποίηση της απόδοσής του δεν συνδέεται τόσο με την ποιότητά του – η οποία παραμένει σχεδόν πάντα η ίδια – , αλλά συνδέεται με την ταυτότητα του αφεντικού. Ο σταλινικός Τσίπρας εδώ και χρόνια – μετά το “σχολείο” στον σταλινισμό – έχει γίνει ένας άνθρωπος των Αμερικανών. Ο φιλοαμερικανισμός του μόνον με αυτόν του “τροτσκιστή” Ανδρέα μπορεί να συγκριθεί. Με την καθοδήγηση διαβόητων και έμπειρων σταλινικών χαφιέδων, όπως ο Γλέζος, ο Λαφαζάνης ή ο Φλαμπουράρης, το έπιασε γρήγορα το “νόημα”. Θα μπορούσε να γίνει “επαναστάτης” σαν τον Ανδρέα …”Έξω από το ΝΑΤΟ” φώναζε ο Ανδρέας με χορηγίες των Αμερικανών …και “Έξω από τα Μνημόνια” φωνάζει σήμερα ο Τσίπρας. Το “πούλησε” έξυπνα το “πρώτη φορά Αριστερά” και το “υποθήκευσε” στους Αμερικανούς. Του έδωσαν και οι Αμερικανοί “δώρο” τους τενεκέδες τους Κάστρο και ξαφνικά ο Alexis έγινε “επαναστάτης”, που για έναν μυστήριο λόγο ό,τι κάνει εξυπηρετεί απόλυτα μόνον τους Αμερικανούς.
Αυτός λοιπόν ο πολιτικός, ως προδότης του ελληνικού λαού και χαφιές των Αμερικανών, συμμετείχε στον ανθελληνικό και αντιευρωπαϊκό σχεδιασμό τους …Στον σχεδιασμό αυτόν, ο οποίος θέλει να οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση στην απειλή τής χρεοκοπίας, προκειμένου οι Αμερικανοί να την “σώσουν” με ένα ΜΝΗΜΟΝΙΟ “μαμούθ” τής τάξης των δεκάδων τρισεκατομμυρίων ευρώ. Κατ’ εντολή των Αμερικανών – και μετά την “παράσταση” που έδωσε με την Λαγκάρντ – ο σταλινικός Τσίπρας έβαλε τον λαό στο δίλημμα αν πρέπει ή δεν πρέπει να πάρει ο ίδιος τον “μουτζούρη”. Προκάλεσε το Δημοψήφισμα με το εύκολο ερώτημα, το οποίο θα “παρήγαγε” την απάντηση-άλλοθι για όλους τους δωσίλογους και το δρομολόγησε. Βολευόταν και ο ίδιος από το “ΝΑΙ”. Γι’ αυτόν τον λόγο αφέθηκε ανεξέλεγκτη η προπαγάνδα των ΜΜΕ να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό.
Γι’ αυτόν τον λόγο είδαμε τα φαινόμενα που είδαμε. Είδαμε όλο το χαφιεδροτσουρλό των ΜΜΕ να “πολεμά” μια Κυβέρνηση στην άποψη εκείνη, την οποία υπερασπιζόταν η ίδια και κανένας να μην αντιδρά. Ποια Κυβέρνηση ποιου κράτους θα ανεχόταν αυτήν την αθλιότητα από τους “μεροκαματιάρηδες” της δημοσιογραφίας; Ο ίδιος ο κόσμος θύμωνε με αυτήν την απροκάλυπτη προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου και η Κυβέρνηση δεν έδινε καμία εντολή σε κανένα κρατικό “όργανο” να συμμορφωθούν οι εγκληματίες με τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Ολόκληρη Κυβέρνηση περίμενε να την λυπηθεί η Χούκλη και η Στάη. Ολόκληρη Κυβέρνηση δεν μπορούσε να στείλει στα Κανάλια έναν Εισαγγελέα υπηρεσίας, όπως κάνει στα γήπεδα στα κρίσιμα παιχνίδια. Γιατί έγινε αυτό; …Γιατί η Κυβέρνηση μόνον θεωρητικά ήταν με το “ΟΧΙ”. Για λόγους σχεδιασμού είχε αναλάβει να το “προτείνει”, αλλά στην πραγματικότητα επένδυε στο “ΝΑΙ” …Το “ΝΑΙ” στην υποταγή τού λαού τούς έσωζε όλους και κυρίως τον Τσίπρα. Γιατί; …Γιατί με το Δημοψήφισμα αυτό θα απαλλασσόταν και ο ίδιος από τις μελλοντικές ευθύνες, οι οποίες θα προκύπταν και για τον ίδιο, εφόσον κι αυτός θα έπρεπε να φορτωθεί Μνημόνιο …Γιατί με τον τρόπο αυτόν τελείωνε το παιχνίδι των αλληλοκατηγοριών των Μνημονίων, το οποίο ενοχλούσε και εξέθετε τους δωσίλογους. Με το Δημοψήφισμα κάθε απειλή γι’ αυτούς θα απαλειφόταν. Με το Δημοψήφισμα θα πετούσε το “μπαλάκι” στον λαό και θα τον έκανε όμοιο με τους δωσίλογους.
Μετά από το “σωτήριο” για τους δωσίλογους Δημοψήφισμα ο Τσίπρας θα έκανε “πέτρα” την καρδιά του και απλά θα σεβόταν την απόφαση του λαού …Θα υποτασσόταν απόλυτα στους δανειστές, γιατί αυτό θα του έδινε ως “εντολή” να κάνει ο υποταγμένος λαός. Θα πήγαινε στις Βρυξέλες και θα υπέγραφε ό,τι του έβαζαν μπροστά του, επειδή αυτό του υπέδειξε ο “υπερήφανος” λαός. Πρόβλημα γι’ αυτόν δεν υπήρχε άλλο. Όποιο Μνημόνιο και να του έβαζαν μπροστά του, θα ήταν θεωρητικά καλύτερο από αυτό το οποίο αποδέχθηκε ο “ώριμος” λαός.
Αυτό άλλωστε ήταν και το νόημα της “θεατρικής” παράστασης με την Λαγκάρντ. Του έβαλαν μπροστά του το χειρότερο Μνημόνιο, για να φαίνονται όλα τα άλλα σαν καλύτερα. Σαν τις φυλακές των αιχμαλώτων στο Βιετνάμ. Τι έκαναν εκεί; …Για να μην διαμαρτύρονται οι κρατούμενοι, που τους έβαζαν πέντε άτομα σε έναν “τηλεφωνικό” θάλαμο, τους έβαζαν δέκα-δέκα. Υπέφεραν τόσο πολύ, που, όταν έβγαζαν τους πέντε, οι υπόλοιποι ανακουφίζονταν λες και τους φιλοξενούσαν σε έπαυλη. Κανένας πλέον δεν διαμαρτυρόταν για τα πέντε άτομα στο κάθε κλουβί. Το ίδιο έκαναν και με την Λαγκάρντ. Συνέταξαν ένα παράλογο Μνημόνιο, για να φαίνονται ακόμα και τα πιο σκληρά Μνημόνια ανεκτά.
Αυτό ήταν το made in USA κόλπο, στο οποίο συμμετείχε ο Τσίπρας. Με το Δημοψήφισμα “έσβηνε” όλες τις ευθύνες των προηγούμενων και βεβαίως τις μελλοντικές δικές του. Ιδανική κατάσταση ήταν γι’ αυτόν το “ΝΑΙ” στο Δημοψήφισμα. Τα πάντα θα “φορτώνονταν” στον λαό. Ο λαός μόνος του θα έπαιρνε τη σκληρή απόφαση της υποταγής και ο ίδιος, εφόσον δεν θα έχανε τη “δεδηλωμένη”, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Τα περί “παραίτησής” του σε περίπτωση “ΝΑΙ” είναι τουλάχιστον αστεία.
Για το “καλό” μας το πιο πιθανόν ήταν να μη παραιτηθεί, αλλά και να το έκανε αυτό, προκειμένου να ανοίξει τον δρόμο για μια “Οικουμενική Κυβέρνηση”, θα κατόρθωνε να “δραπετεύσει” από τον τόπο του εγκλήματος. Σε κάθε περίπτωση το Μνημόνιο θα περνούσε, γιατί ο κόσμος το “ζήτησε”, είτε κυβερνούσε ο ίδιος είτε οι “καθαροί” δωσίλογοι. Ο ηττημένος “Ζαχαριάδης” αυτήν τη φορά θα γλίτωνε και τη Σιβηρία. Ξαφνικά θα ξαναγινόταν αγαπητός στους κύκλους των Βρυξελών …Θα ήταν ο “μικρός”, που, έστω και μέσω της πίεσης του λαού, “ωρίμασε”.
Η “παράσταση” με αυτόν τον τρόπο θα λάμβανε τέλος με τον ιδανικό τρόπο. Θα “σφράγιζε” για πάντα η προδοσία και δεν θα υπήρχε κανένας ένοχος, εφόσον δεν θα υπήρχε έγκλημα. Η Κυβέρνηση θα έφερνε το νέο Μνημόνιο στη Βουλή και μάλιστα μέσα σε εορταστικό και πανηγυρικό “κλίμα”, καθώς η Ελλάδα θα παρέμενε στον “πολιτισμένο” κόσμο και στον “πλούτο” του ευρώ. Θα πανηγύριζαν οι Θεοδωράκηδες, οι Φώφες και οι Μεϊμαράκηδες, που συνετέλεσαν κι αυτοί να διατηρηθεί ο “πολιτισμός” στην Ελλάδα. Θα πανηγύριζαν μαζί του και οι Παπανδρέου, οι Βενιζέλοι και οι Σαμαράδες, εφόσον θα απαλλάσσονταν άπαξ για τις όποιες ποινικές τους ευθύνες για τα Μνημόνια. Τι ποινικές ευθύνες θα μπορούσαν να έχουν για κάτι στο οποίο και ο λαός έδρασε με τον ίδιο τρόπο; Ευτυχείς όλοι. Ο Αλεξάκης θα τους έσωζε όλους και είτε ως Πρωθυπουργός είτε ως “επαναστάτης” θα “καπάρωνε” θέση μελλοντικού εθνικού “κεφαλαίου” για πάρα πολύ καιρό.
Θα έσωζε και ολόκληρο τον “βόθρο” τής Μεταπολίτευσης. Θα έσωζε και τα “τζάκια” της. Αυτό είδαμε. Ήταν σίγουροι για το “ΝΑΙ” και γι’ αυτό είδαμε και θαύματα, τα οποία μόνον στην Καινή Διαθήκη είχαμε συναντήσει …Είδαμε “μουγκούς” να μιλάνε …Είδαμε πεθαμένους να ανασταίνονται από τον τάφο τους …Είδαμε τον “μουγκό” Καραμανλή να φλυαρεί επί όλων των εθνικών και κοινωνικών θεμάτων, προκειμένου να πείσει τον λαό για μια επιλογή, η οποία δεν αφορούσε το ερώτημα …Είδαμε τον “πεθαμένο” Μητσοτάκη να εγκαταλείπει τον “τάφο” τής Αραβαντινού και να πηγαίνει όρθιος στο Σύνταγμα. Αυτή είναι η απόδειξη ότι ολόκληρο το κύκλωμα των δωσίλογων θεωρούσε βέβαιο το “ΝΑΙ”. Οι μεγάλες “οικογένειες” έτρεξαν να πιστωθούν το μερίδιό τους από το “ΝΑΙ” …Να πιστωθούν έναν χυδαίο “θρίαμβο”, για να μπορούν να επιβιώσουν και την επόμενη ημέρα ….Να πιστωθούν τη “σοφία” και την “ωριμότητα” σύγχρονων “Νεστόρων”, που θα τους έδινε τη μακροβιότητα που είχαν ανάγκη …Να εμφανιστούν σαν οι “ογκόλιθοι” της πολιτικής, που, όταν “κινούνται”, ο λαός τους ακούει και βέβαια “υπακούει”. Αν δεν ήταν σίγουροι για το “ΝΑΙ”, δεν θα εκτίθονταν σε αυτόν τον βαθμό, ώστε να χρεωθούν ήττα. Αυτοί ήταν έτοιμοι να “πιστωθούν” θρίαμβο, ώστε να ανακεφαλαιοποιήσουν τα ονόματά τους.
Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, τα πράγματα εξελίχθηκαν άσχημα. Οι ταγματασφαλίτες προκάλεσαν μόνοι τους τον “εμφύλιο”, και τον έχασαν. Ο “Ζαχαριάδης” νίκησε κατά λάθος. Παρ’ όλη τη βοήθεια από τις Βρυξέλες, την ΕΚΤ, τα διεθνή και ντόπια ΜΜΕ και τα γραφεία “στοιχημάτων”, οι δωσίλογοι δεν μπόρεσαν να το κάνουν “ντέρμπι”. Τους “νοικοκυραίους” τους πήραν, αλλά αυτοί προφανώς δεν έφταναν αυτήν τη φορά, για να γείρουν την “πλάστιγγα” υπέρ τους. Ο ελληνικός λαός μπήκε σε μια “πρέσα”, που όμοιά της δεν έχει στηθεί ποτέ και εναντίον κανενός άλλου λαού. Από το πρωί μέχρι το βράδυ “βομβαρδιζόταν” με σενάρια απόλυτης καταστροφής. Με σενάρια ταπείνωσης, εθνικής ντροπής και εθνικών κινδύνων. Έκαναν οργανωμένα εναντίον ενός ολόκληρου λαού αυτό, το οποίο ακόμα και για τους απλούς ανθρώπους απαγορεύεται από τον ΟΗΕ στους βασανιστές …“Εικονικό πνιγμό” υπέστη ο ελληνικός λαός την προηγούμενη εβδομάδα.
Τράπεζες και εργοδότες πίεσαν στα όρια της “ασφυξίας” μια κοινωνία, η οποία δεν είχε πού να στραφεί και πού να ζητήσει μια στήριξη. Οι τράπεζες στρίμωξαν τους συνταξιούχους και οι εργοδότες το εργατικό δυναμικό. Οι τράπεζες έβαλαν “λουκέτο”, για να δημιουργήσουν στην κοινωνία μια ασφυξία, η οποία θα αποτελούσε για τους συνταξιούχους μια “πρόγευση” των 60 ευρώ γι’ αυτό το οποίο θα ακολουθούσε εάν ψήφιζαν “ΟΧΙ”. Τα αντίστοιχα εγκλήματα έγιναν και από την πλευρά των εργοδοτών. Η εργοδοσία έκανε εγκλήματα πρωτοφανή για τα σύγχρονα δεδομένα. Γυρίσαμε “πίσω” στις βαμβακοφυτείες τού Νότου, όπου οι λευκοί κτηματίες είχαν την απαίτηση από τους δούλους τους να πολεμήσουν και στην ανάγκη να θυσιάσουν τις ζωές τους για τα συμφέροντά τους.
Επιχειρήσεις συγκέντρωναν το προσωπικό και το απειλούσαν – χωρίς να σέβονται κανένα πρόσχημα – ότι θα απολύσουν όποιον διαπιστώσουν – άραγε πώς; – ότι θα ψηφίσει “ΟΧΙ”. Άλλες επιχειρήσεις – πιο μεγάλες και πιο οργανωμένες – έβγαζαν το εργατικό τους δυναμικό σε αναγκαστικές άδειες, για να δημιουργήσουν το συναίσθημα του ανέργου στον πολίτη …Για να δημιουργήσουν μια “εικονική απόλυση”, η οποία θα κλόνιζε την ψυχολογία του ανθρώπου που επιβιώνει δύσκολα και με μόνο μέσο την εργασία του.
Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, ο λαός άντεξε …Άντεξε, παρ’ όλη την πίεση των ΝΑΖΙ και των δωσίλογων …Άντεξε, όπως άντεξαν και οι ψυχούλες της Βιάννου, που προτίμησαν να πεθάνουν, παρά να προδώσουν …Άντεξε ο ελληνικός λαός και ψήφισε προς λύπη όλων των συνωμοτών “ΟΧΙ”. Τώρα αυτό το “ΟΧΙ” πρέπει να το διαχειριστούν …και κυρίως η Κυβέρνηση των χαφιέδων που το προκάλεσε. Για να καταλάβει κάποιος πόσο δύσκολο, περίπλοκο και βέβαια επικίνδυνο είναι αυτό, ας σκεφτεί το απευθείας ανάλογό του στην αυθεντική του “παράσταση”. Ας σκεφτεί κάποιος τι θα συνέβαινε, αν ο Ζαχαριάδης κέρδιζε κατά “λάθος” τον ελληνικό Εμφύλιο …Τον Εμφύλιο-στρατιωτική “παράσταση” μεταξύ των οργανωμένων και καλοπληρωμένων χαφιέδων τού ΚΚΕ και του ελληνικού στρατού, που στις “τάξεις” του – και με το αίμα της νεολαίας – “ξέπλενε” δωσίλογους, δειλούς αξιωματικούς, μετανοήσαντες μαυραγορίτες κλπ.. …Απλά πράγματα …Δεν θα ήταν διαχειρίσιμη μια κατάσταση, όπου θα νικούσαν στον Εμφύλιο οι ΚΚΕδες. Ο ελληνικός Εμφύλιος είχε σχεδιαστεί, για να λειτουργήσει αποκλειστικά και μόνο ως “πλυντήριο” προσώπων και όχι για ν’ αλλάξει τον κόσμο γενικά ή την Ελλάδα ειδικότερα. Ο ελληνικός Εμφύλιος έγινε με συγκεκριμένο στόχο και αυτός δεν ήταν η νίκη των κομμουνιστών. Στόχος ήταν η διάσωση των δωσίλογων. Στον ελληνικό Εμφύλιο έδωσαν “παράσταση” οι χαφιέδες τής Ασφάλειας με τους Ασφαλίτες τής Γκεστάπο και μετά θα πήγαιναν στο κοινό “ταμείο” για να πληρωθούν
Ο λαός απλά παρακολουθούσε ένα “παιχνίδι” πολεμικού τύπου …Παρακολουθούσε τη μάχη κάποιων, οι οποίοι υποτίθεται ήθελαν να “χαράξουν” το μέλλον του. Παρακολουθούσε κάτι, το οποίο τον αφορούσε, αλλά στο οποίο δεν συμμετείχε ο ίδιος …Παρακολουθούσε, όπως για παράδειγμα παρακολουθεί τις “μάχες” των διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλες, οι οποίες τον αφορούν, αλλά στις οποίες ο ίδιος δεν συμμετέχει. Ποτέ δεν έγινε πραγματικός Εμφύλιος στην Ελλάδα, γιατί ποτέ δεν διχάστηκε ο λαός ανάμεσα σε δύο ιδεολογικές τάσεις, ώστε να πολεμήσει ο ένας εναντίον τού άλλου. Πώς θα μπορούσε να γίνει Εμφύλιος στην Ελλάδα, όταν στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν κομμουνιστές σ’ αυτήν;…
…Μη ανιχνεύσιμα ποσοστά είχαν οι κομμουνιστές στην Ελλάδα. Όσοι ήταν οι κομμουνιστές στην Ελλάδα, τόσοι είχαν ανέβει στο βουνό για την “παράσταση”. Είχαν ανέβει αναγκαστικά, εφόσον αυτήν την εντολή είχαν λάβει από τη “μητέρα” Μόσχα και αυτό είχαν συμφωνήσει με τους συνέταιρους δωσίλογους. Με τα καμιόνια και χαρτζιλίκι τής Ασφάλειας ανέβαιναν στο βουνό, για να “επαναστατήσουν” ενόπλως …Μετά βίας ξεπερνούσαν τις δέκα χιλιάδες όλοι μαζί.
Γιατί έχουν όλα αυτά σημασία; …Για να καταλάβει ο αναγνώστης ότι, ακόμα και να νικούσαν στο βουνό οι κομμουνιστές, δεν θα μπορούσαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα. Οι νικητές τής “παράστασης” ήταν μισητοί ιδεολογικά από τον λαό και η νίκη τους ανεπιθύμητη από τα αφεντικά τους. Τι θα έκανε λοιπόν ο Ζαχαριάδης αν – ου μη γένοιτο – κέρδιζε κατά λάθος αυτήν την στρατιωτική “παράσταση”; Αφού δεν προβλεπόταν ούτε η Ελλάδα να πάει στο Ανατολικό Μπλοκ και ούτε το ΚΚΕ είχε κοινωνική συμπάθεια για να γίνει Κυβέρνηση …Στη Μόσχα “περίσσευαν και στην Ελλάδα “δεν έφταναν”.
Τι θα έκαναν αν κατά λάθος οι “ναυλωμένοι” χαφιεδοσυμμορίτες νικούσαν τον ελληνικό στρατό; …Καταστροφή των σχεδιασμών θα ήταν αυτή η κατάσταση. Η νίκη τους θα έφερνε σε αδιέξοδο τους ταγματασφαλίτες και το χειρότερο όλων είναι ότι θα αποκάλυπτε το “στημένο” τής υπόθεσης …Θα αποκάλυπτε τον λόγο για τον οποίο έγινε ο Εμφύλιος και βέβαια τα “αφεντικά” τού χαφιέ …Θα αποκάλυπτε τον εγκληματικό ρόλο των Αμερικανών, της Μόσχας και των ντόπιων χαφιέδων τους. Θα αποκάλυπτε ότι οι ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί τού ελληνισμού τον τελευταίο αιώνα. Ακόμα και οι Γερμανοί, όταν εγκληματούσαν εις βάρος των Ελλήνων, αμερικανικές εντολές εκτελούσαν. Σε περίπτωση νίκης των κομμουνιστών στον Εμφύλιο η κοινωνική τους “γύμνια” θα αποκάλυπτε την ταυτότητα αυτών που τους “ναύλωσαν” και αυτό θα ήταν τραγικό για το σύστημα …Θα αποκαλυπτόταν ότι ο Στάλιν μόνον υπό τις αμερικανικές εντολές και εξαιτίας των αμερικανικών συμφερόντων υποστήριζε τον Εμφύλιο …Θα αποκαλυπτόταν ότι οι ίδιοι ήταν αυτοί, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τόσο τους “αντάρτες” όσο και τους “στρατιώτες”, για να πολεμούν στον Γράμμο και το Βίτσι.
Αυτό, το οποίο όμως δεν έγινε τότε στο “βουνό” τότε, έγινε σήμερα… Οι σταλινικοί κέρδισαν σήμερα έναν “εμφύλιο” εξίσου στημένο, τον οποίο πήραν εντολή να προκαλέσουν, αλλά δεν ήθελαν με τίποτε να κερδίσουν. Ο Τσίπρας “θριάμβευσε” τη στιγμή που είχε φροντίσει να δημιουργήσει όλες εκείνες τις συνθήκες, οι οποίες θα οδηγούσαν το “στρατόπεδό” του σε ήττα …Δεν τα κατάφερε όμως. Αυτό το απολύτως απρόβλεπτο και παράδοξο αποτέλεσμα ήρθε, γιατί απλούστατα στις virtual “μάχες” τής εποχής τού ίντερνετ και της εύκολης πρόσβασης στην πληροφορία όλα τα αποτελέσματα είναι δυνατά.
Ο Τσίπρας εξαιτίας όλων αυτών των ιδιομορφιών τής σύγχρονης εποχής κέρδισε μια “νίκη”, την οποία δεν την επιθυμούσε ο ίδιος και βέβαια και τα αφεντικά του. Ο Τσίπρας, ο οποίος κατόπιν εντολών δρομολόγησε μια διαδικασία, η οποία στόχο είχε να οδηγήσει τον λαό στην υποταγή και τον φόβο, “κατόρθωσε” αυτόν τον λαό να τον “ξυπνήσει” και να τον οδηγήσει στην ανυπακοή και το θάρρος …Απλά πράγματα …Ποια είναι η απόδειξη γι’ αυτό; …Ο ίδιος αποκάλυψε ότι πριν ενημερωθεί ο λαός τα περί Δημοψηφίσματος, είχε ενημερωθεί η Μέρκελ και ο Ομπάμα …Από κοινού το είχαν σχεδιάσει. Όταν ανακοινώθηκε στον λαό το εύκολο “δίλημμα” του πραγματικού ερωτήματος από τον Τσίπρα, ανακοινώθηκε στον ίδιο λαό από την Μέρκελ και το δύσκολο “δίλημμα” του ερωτήματος που “υπονοούταν”. Ο Τσίπρας, δηλαδή, ανακοίνωνε αυτό το οποίο “παρήγαγε” το προφανές αλλά ανεπιθύμητο “ΟΧΙ” και η Μέρκελ ανακοίνωσε αυτό, το οποίο “παρήγαγε” το πραγματικό ζητούμενο …και ήταν το “ΝΑΙ”…
…”Μαζί” συνεννοήθηκαν και διαφορετικά πράγματα ανακοίνωσαν; Άρα; Άρα, έπαιξαν το γνωστό παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου …Το παιχνίδι των “στημένων” δικηγόρων υπεράσπισης των φτωχών θυμάτων και των δικηγόρων των πλούσιων βιαστών. Ο σταλινικός Τσίπρας, δηλαδή, ήταν αυτός, ο οποίος θα έθετε στο θύμα τής “κακοποίησης” το απλό ερώτημα με την προφανή απάντηση – που ήταν “ΟΧΙ” στη συγκάλυψη του εγκλήματος – . Η Μέρκελ, όμως, από την άλλη, ήταν η δικηγόρος τού πλούσιου “βιαστή”, που θα “ερμήνευε” όχι το προφανές, αλλά τις συνέπειες του προφανούς …Αυτήν, η οποία έθετε υπογείως το “ύπουλο” ερώτημα με τη δύσκολη απάντηση …Το ερώτημα εκείνο, το οποίο θα παρήγαγε την υποταγή τού θύματος …Το ερώτημα εκείνο, το οποίο θα τρόμαζε το θύμα και θα το έκανε να αποσύρει το όποιο αίτημά του για απόδοση δικαιοσύνης.
Ο ελληνικός λαός, προδομένος από την ηγεσία του και απέναντι σε πάμπλουτους “βιαστές”, βρέθηκε σ’ αυτήν τη θέση. Παρ’ όλη τη δυσκολία, βρήκε το κουράγιο και απάντησε στο πραγματικό ερώτημα και δεν θα δεχθεί να μετατρέψουν την απάντησή σου στην προφανή τής βλακείας. Το “ΟΧΙ” τού λαού, το οποίο βγήκε μέσα από μια “κόλαση” πιέσεων και εκβιασμών, δεν θα δεχθεί ο λαός να γίνει το “όχι” τού καημένου λογιστή, ο οποίος είδε δύο νούμερα και αφού τα σύγκρινε επέλεξε αυτό που τον ψιλοσυμφέρει …Το “ΟΧΙ” τού λαού ήταν απέναντι στον εκβιασμό τής Μέρκελ …Το “ΟΧΙ” τού λαού ήταν απέναντι στον “δικηγόρο” των βιαστών …Ήταν “ΟΧΙ” απέναντι στο άδικο και άρα ήταν απόφαση σύγκρουσης και ρήξης …Ένα “ΟΧΙ”, το οποίο εκφράζει μια απειλή, και το οποίο μπορεί να φτάνει ακόμα και σε εσκεμμένη έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ευρώπη…
…Αυτοί το έθεσαν έτσι, και ο λαός έτσι τους απάντησε.
Το τέλος της Μεταπολίτευσης ήταν αυτό το Δημοψήφισμα.
…Με Δημοψήφισμα “γεννήθηκε” η Μεταπολίτευση και με Δημοψήφισμα θα “πεθάνει”. Αν το δημοψήφισμα για το Πολίτευμα ήταν αυτό, το οποίο αποτέλεσε την αρχή τής Μεταπολίτευσης, τότε το Δημοψήφισμα για το Μνημόνιο θα είναι το τέλος της. Ό,τι κατόρθωσαν μέχρι τώρα και έλεγχαν οι χαφιεδοηγεσίες των κομμάτων, το έχασαν μέσα σε μία εβδομάδα …Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος. Είχαν που είχαν αδυναμία να “μαντρωθεί” ο λαός με την μη εξασφάλιση ενός σίγουρου και απειλητικού ρώσικου “δράκου”, ήταν ταυτόχρονα κι απρόβλεπτα ηλίθιοι αυτοί, οι οποίοι έκαναν τη μεθόδευση. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό …Εκτέθηκαν τα “τζάκια” και καταστράφηκαν τα ιδιόκτητα κόμματα του δικομματισμού.
Ήταν δεδομένο ότι θα μιλάμε για μεγάλη καταστροφή σε περίπτωση αποτυχίας. Από τη στιγμή που δεν μπόρεσαν το “ΟΧΙ” να το ταυτίσουν με μια αντιευρωπαϊκή και φιλορωσική επιλογή, ώστε να πριμοδοτήσουν το “ΝΑΙ”, τα πράγματα ήταν δύσκολα. Το “ΟΧΙ” σε αυτήν την περίπτωση θα πήγαινε στα Μνημόνια και στους δανειστές και η ήττα των δωσίλογων θα ήταν εκκωφαντική. Σε αυτήν τη νίκη του λαού, που θεωρητικά ηγείται ο σταλινικός Τσίπρας, τώρα υπάρχει “θρήνος”. Δεν την θέλει τη νίκη ο Τσίπρας, γιατί στην πραγματικότητα καταστρέφει το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο ανήκει ο ίδιος και καταστρέφει και τον ίδιο. Καταστρέφει τον πολιτικό “βιότοπο”, όπου “ευδοκιμούν” ο ίδιος και οι όμοιοί του. Καταστρέφει ολόκληρο το μεταπολιτευτικό σκηνικό, μέσα στο οποίο οι σταλινικοί – μετά από “εντατικά” μαθήματα στον Περισσό και στα Πανεπιστήμια – ελέγχουν τα πάντα και προσαρμόζονται σε όλα τα αφεντικά.
Ο “βόθρος” τής Μεταπολίτευσης ο οποίος “τάιζε” παράσιτα και “βδέλλες” αρχίζει και καταστρέφεται εξαιτίας αυτού του Δημοψηφίσματος …Του Δημοψηφίσματος αυτού, στο οποίο ο λαός έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τη γενιά τού Πολυτεχνείου, η οποία ταυτίστηκε με το “ΝΑΙ”. Με σταλινικούς “πατέρες” τους Τατούληδες, τους Λοβέρδους, τους Τσίμες, τους Ρουσόπουλους, τις Τρέμηδες, τις Δαμανάκισσες, τους Τσουμάκες, τους Λαζαρίδηδες, τους Θέμους, τους Μπίστες, οι οποίοι έπιασαν όλα τα πόστα “αριστερά” και “δεξιά”, οι σταλινικοί είχαν δημιουργήσει μια κατάσταση ανίκητη …Μια κατάσταση, η οποία τους επέτρεπε πάντα να επιβιώνουν και να “επιπλέουν” …Μονά-ζυγά δικά τους.
Αυτόν τον ρόλο έπαιζε το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ λειτουργεί ως ένα μόνιμα ερεθισμένο “απόστημα”, το οποίο παράγει συνέχεια “πύον”, που δηλητηριάζει τον ελληνικό πολιτικό “κορμό”. Είναι ένα κόμμα, το οποίο παράγει σταλινικά στελέχη περισσότερα απ’ ό,τι απαιτούν οι κομματικές του λειτουργίες και τα οποία στελέχη στη συνέχεια τα διοχετεύει σε όλες τις “παρατάξεις” …Ένα πραγματικό “σούπερ μάρκετ” στελεχών, όπου όλοι “ψωνίζουν” απ’ αυτό. Δεν είναι τυχαίο που ο σταλινικός Ρουσόπουλος για τον Καραμανλή ήταν ό,τι ο Λαζαρίδης για τον Σαμαρά …Έμπειροι σταλινικοί συνωμότες και μυστικοσύμβουλοι. Αυτοί και οι όμοιοί τους ελέγχουν πίσω από τις “σκιές” τα πάντα στην Ελλάδα. Χρηματοδοτείται το ΚΚΕ γι’ αυτήν την “παραγωγή”. Ιδρύθηκε από τοκογλύφους, για να παράγει αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι από την ιδεολογία τους είναι ανθέλληνες.
Όλα αυτά απειλούνται από το “ΟΧΙ”. Όλοι αυτοί οι εκπαιδευμένοι σταλινικοί, οι οποίοι αποτελούσαν πολιτικά “δεκανίκια” των ισχυρών – και ισχυροποιούσαν τα “τζάκια” – χάνονται από αυτό το “ΟΧΙ” …Το ίδιο και τα “τζάκια”. Μέσα σε μία ημέρα υπέστησαν φθορά τέτοια, η οποία είναι μη αναστρέψιμη. Τι μπορεί να πει μία ημέρα μετά το Δημοψήφισμα ο Καραμανλής; …Να παραστήσει το εθνικό κεφάλαιο; …Να παραστήσει τον υπερκομματικό ενωτικό παράγοντα, ο οποίος επηρεάζει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας; Πώς; Μετά από χρόνια – και όπως συνήθως, υιοθετώντας την άποψη των ισχυρών – έσπασε τη “σιωπή” του και δεν τον υπολόγισε κανένας. Το ίδιο και με τους Μητσοτάκηδες. Η Ντόρα κάθε δύο μέρες απειλούσε με δραχμές και χρεοκοπίες. Ο Κούλης, νομίζοντας ότι κάνει “επένδυση”, βαρούσε στα κανάλια “κουπί” για το “ΝΑΙ”…
…Κανένας δεν έπεισε κανέναν. Όλοι αυτοί χρεώθηκαν την ήττα τού “ΝΑΙ”. Εκτέθηκαν, γιατί νόμιζαν ότι η νίκη είναι σίγουρη και βγήκαν για θριαμβευτικό περίπατο. Συνέχισαν την παράδοση του τζάμπα μάγκα. Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, ήρθε ανάποδα η κατάσταση. Κανένας απ’ αυτούς, οι οποίοι δήθεν διέθεταν μεγάλο ειδικό “βάρος”, δεν δικαιώθηκε στον αγώνα του …Όλοι έπιασαν “κουβά”, όπως θα έλεγαν οι “τζογαδόροι” …Οι ίδιοι “τζογαδόροι”, οι οποίοι στα μεγάλα γραφεία στοιχημάτων θεωρούσαν το “ΝΑΙ” ως σίγουρο …Και όμως. Αυτοί, οι επώνυμοι υπερασπιστές τού “ΝΑΙ”, πήγαν στα άχρηστα και στα σκουπίδια. Λίγες ώρες μετά το Δημοψήφισμα η ΝΔ βρέθηκε χωρίς ηγεσία και με έναν “μαγαζάτορα”, ο οποίος, παρ’ όλο που είναι χοντρός, δεν έχει πλέον καθόλου “βάρος”. Για το ΠΑΣΟΚ τι να πούμε; …Πιο κάτω δεν έχει …Ο σύλλογος κομμωτριών, εξειδικευμένων στο οικολογικό ντεκαπάζ, έχει πιο καταρτισμένη ηγεσία.
Όλη αυτήν την καταστροφή την έκανε η οργή τού κόσμου, στον οποίο κάποιοι εντελώς εσφαλμένα έδωσαν τη δυνατότητα να την εκφράσει σε ένα ατυχές Δημοψήφισμα. Συμβαίνει πολλές φορές ένας καραγκιόζης να βγάλει σε φασαρία το δικό του μαχαίρι και με αυτό το μαχαίρι να τον κάνουν κομμάτια. Αυτό έπαθαν και οι δωσίλογοι …Έβγαλαν αναίτια και βιαστικά το καλό τους “όπλο”, χωρίς να έχουν υπολογίσει ούτε την οργή ούτε την απελπισία τού αντιπάλου τους …Έβγαλαν βιαστικά την απειλή τού “εμφυλίου”, τη στιγμή που δεν κατάλαβαν ότι η καταστροφή έχει αγγίξει το μεγαλύτερο μέρος του λαού και αυτό τον κάνει ενωμένο και άρα δύσκολο στον χειρισμό του.
Ο Τσίπρας μεταφέρει τώρα ένα “ΟΧΙ”, το οποίο δεν του δίνει άλλοθι να πάρει νέο Μνημόνιο. Ο λαός αρνήθηκε να πάρει τον “μουτζούρη” που ήθελαν να του “φορτώσουν” και αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν από όλους τους παράγοντες – ηλίθιους και μη – , οι οποίοι εμπλέχθηκαν. Βιάστηκαν ήδη κάποια “παπαγαλάκια” τού συστήματος να “μεταφράσουν” τη λαϊκή βούληση. Ο λαός, λέει, δεν έδωσε “εντολή ρήξης” με τους δανειστές. Ποιος το λέει αυτό; …Η Σπυράκη ή μήπως η Φώφη; Όταν με απειλές, εκβιασμούς και τρομοκρατία προσπαθείς να εκμαιεύσεις από τον λαό το “ΝΑΙ” ως “εντολή υποταγής”, πώς είναι δυνατόν το “ΟΧΙ” να μην είναι “εντολή ρήξης”; …Αφού είναι τόσο απλοϊκό το “ΟΧΙ”, τότε γιατί τρομοκρατήθηκαν όλοι στην Ευρώπη; Όμως, το αναπάντεχο “ΟΧΙ” έχει και πλήθος άλλων παρενεργειών, τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν οι “αρχιτέκτονες” του εμφυλιοπολεμικού Δημοψηφίσματος. Δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν και στην Ευρώπη. Περιμένοντας ένα σίγουρο “ΝΑΙ” τής ελληνικής υποταγής, ήθελαν να “διδάξουν” τους λαούς τους για τα επερχόμενα μεγάλα ευρωπαϊκά Μνημόνια. Το “ΟΧΙ” σε αυτήν την περίπτωση είναι καταστροφικό. Σε μια Ευρώπη, την οποία επιθυμούν υποταγμένη, εμφανίζεται από δικό τους λάθος ένας λαός ανυπότακτος. Σε μια Ευρώπη, την οποία προσπαθούν να πείσουν ότι πρέπει να “κουρέψει” το χρέος ενός “υποταγμένου” – στα όρια της ικεσίας – λαού, το “κούρεμα” αυτό εμφανίζεται πλέον σαν “λεία” ανυπότακτου επαναστάτη.
Αυτό, όμως, ξεσηκώνει τους λαούς με άγνωστα αποτελέσματα. Οι Ιταλοί ή οι Ισπανοί ήδη απαίτησαν “κούρεμα” και των δικών τους χρεών. Με μία διαφορά όμως. Αυτοί ακόμα χρωστάνε στους τοκογλύφους και άρα στα αφεντικά των ηλιθίων. Το “παιχνίδι”, το οποίο έκαναν τα δουλικά τους, για να εκμεταλλευτούν το ελληνικό χρέος υπέρ των συμφερόντων τους, θα “γυρίσει” ανάποδα και θα τους κάνει ζημιά. Κάποιοι πολιτικοί, όπως η Λεπέν και ο Γκρίλο, έχουν αρχίσει να “ψήνουν” Δημοψηφίσματα ακόμα και για την παραμονή των χωρών τους στην ναζιστική Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τώρα – εκ των υστέρων και υπό την πίεση του άγχους – προσπαθούν να εμφανίσουν τον “δράκο” του αποτυχημένου “παραμυθιού”. Η αναπάντεχη ελληνική “αντίσταση” τους αιφνιδίασε και προσπαθούν να αποτρέψουν την περίπτωση αυτό να γίνει ένα κύμα θαυμασμού για την Ελλάδα και άρα και συμπάθεια. Και πάλι θα προσπαθήσουν να εμφανίσουν την Ελλάδα σαν απειλή για την Ευρώπη …”Πέμπτη φάλαγγα” για την ευημερία της …”Κερκόπορτα” για τη δημοκρατία της …Δουλικό τής απειλητικής Ρωσίας. Χρησιμοποιούν όλα τα μέσα, προκειμένου να εμφανίσουν το ελληνικό ΟΧΙ σαν φιλορωσικό ή “κρυπτοκομμουνιστικό”. Γι’ αυτόν τον λόγο έβαλαν ξανά τον Πούτιν να πάρει ο ίδιος τηλέφωνο τον “επαναστάτη”. Γι’ αυτόν τον λόγο έβαλαν τους αδερφούς Κάστρο να σπεύσουν να τον συγχαρούν. Γι’ αυτόν τον λόγο κάποιοι πολιτικοί και ΜΜΕ της Ευρώπης άρχισαν να αφήνουν “υπονοούμενα” για την Ελλάδα και τις “φιλίες” της.
Τα πράγματα στο εξής θα γίνουν ακόμα χειρότερα, γιατί τώρα αναγκαστικά – και μέσα στα πλαίσια της αμερικανικής πολιτικής – θα πρέπει ν’ αναζητηθεί το “κούρεμα” του ελληνικού χρέους. Αναγκαστικά, όμως, θα πρέπει ν’ ανοίξει και η κουβέντα για τη βιωσιμότητα αυτού του χρέους. Όμως, αυτό είναι επικίνδυνο και μάλιστα τη στιγμή που η κουβέντα – καθώς αφορά όλους τους Ευρωπαίους – θα πρέπει να γίνει δημοσίως. Γιατί είναι επικίνδυνο; …Γιατί το πρώτο ερώτημα, το οποίο θα προκύψει, μετά την έτοιμη έκθεση του ΔΝΤ πως το χρέος αυτό δεν είναι “Βιώσιμο”, θα είναι το …ΠΟΤΕ το κατάλαβαν.
Αυτό θα είναι μια “πυρηνική βόμβα” στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί; …Γιατί θα αποδειχθεί ότι οι λαοί τής Ένωσης προδόθηκαν από τις ηγεσίες τους. Οι λαοί τής Ευρωπαϊκής Ένωσης προδόθηκαν από τα ευρωπαϊκά όργανα των Βρυξελών. Το ελληνικό χρέος ήταν γνωστό πως δεν ήταν βιώσιμο πολύ πριν αναγκαστούν να το φορτωθούν οι Ευρωπαίοι. Προδότες και εγκληματίες ήταν οι “ηγέτες” τής Ευρώπης, οι οποίοι ανάγκασαν τους Ευρωπαίους να πληρώσουν ένα χρέος, το οποίο δεν μπορεί ποτέ ν’ αποπληρωθεί. Προδότες και εγκληματίες ήταν οι “ηγέτες”, οι οποίοι, αντί να ενθαρρύνουν την Ελλάδα να “κουρέψει” τα χρέη της απέναντι στους τοκογλύφους, έκρυψαν την αλήθεια και “φόρτωσαν” τον λογαριασμό στους λαούς τής Ευρώπης. Κάποιοι ρίσκαραν τις συντάξεις ολόκληρων γενιών, για να κάνουν “μπίζνες” με τα δάνεια των τοκογλύφων στην Ελλάδα.
Αυτοί οι κάποιοι, που είναι οι γνωστοί μας “θεσμοί”, είναι εκείνοι που λεηλάτησαν τους λαούς και θέλουν τα να “φορτώσουν” όλα στην Ελλάδα. Με το Μνημόνιο θέλουν να “λιώσουν” στην κυριολεξία την Ελλάδα, για να πείσουν τους Ευρωπαίους ότι τιμωρούν αυτόν, ο οποίος ρίσκαρε την πρόοδό τους. Οι “καλοί”, δηλαδή, τιμωρούν σκληρά τους “κακούς”, οι οποίοι “έφαγαν” τα χρήματα των Ευρωπαίων. Σε αυτό τους το παιχνίδι τούς βοηθά ο Τσίπρας, εφόσον δεν κάνει αγώνα υπέρ των Ελλήνων. Δεν κάνει αγώνα ν’ αποδείξει ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρώπη είναι θύματα των ίδιων παραγόντων…
…Μας “δούλεψε” κανονικά ο προδότης και η απόδειξη είναι το Μνημόνιο που φέρνει για υπογραφή …Ένα Μνημόνιο, το οποίο για την Ελλάδα σημαίνει ότι η ίδια αποδέχεται όλες τις “κατηγορίες” εναντίον της και άρα και την τιμωρία της. Επιμένει να μας “δουλεύει” και να μας υποτιμά ταυτόχρονα ο σταλινικός. Μας πετάει κάτι από τα γνωστά κομμουνιστικά “τσιτάτα” – ότι θα “πληρώσουν” οι πλούσιοι και οι έχοντες – , νομίζοντας ότι θα “τσιμπήσει” ο κόσμος. Το γεγονός ότι οι πλούσιοι τα έχουν βγάλει εκτός Ελλάδας τα πλούτη τους δεν τον απασχολεί. Το γεγονός ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις στις οποίες αναφέρεται έχουν βάλει “λουκέτο” δεν τον ενδιαφέρει. Ως γνήσιος σταλινικός προσπαθεί να ενεργοποιήσει ένστικτα …”Οι “πλούσιοι” θα πληρώσουν” …Το λέει και νομίζει ότι κανένας δεν βλέπει πως έχει “υπογράψει” τη λεηλασία τού συνόλου τού δημοσίου πλούτου.
Σύντομα θα καταλάβει ο Τσίπρας τι θα πει μίσος. Τώρα, που ισχυροποιήθηκε ο λαός – λόγω της ηλιθιότητας της επιλογής τού Δημοψηφίσματος – θα εμφανιστεί και το αποτέλεσμα της βλακείας της ίδιας επιλογής. Δεν μπορείς να “ξεπλυθείς” από τις “αμαρτίες” των Μνημονίων, όταν συνεχίζεις να μπαίνεις σ’ αυτά, χωρίς να υπάρχει ούτε η θεωρητική πιθανότητα για μελλοντική ανάπτυξη. Τώρα θα αποδειχθεί αυτό, το οποίο από την αρχή τού κειμένου θεωρήσαμε στρατηγικό λάθος …Δεν έπρεπε να επαναλάβουν το κόλπο του Εμφυλίου, γιατί δεν ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσαν να σώσουν το πολιτικό προσωπικό της χώρας….Δεν μπορείς να παίξεις θέατρο “σκιών” σε έναν χώρο όπου υπάρχει φως …Δεν μπορείς να απαλλαγείς από τα εγκλήματά σου, όταν δεν μπορείς να πιστωθείς μια μελλοντική ανάπτυξη …
Σταλινικοί, δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες μετά από το “φιάσκο” τού σημερινού “εμφυλίου” δεν έχουν ούτε την πολυτέλεια να “πουλήσουν” μια ανοικοδόμηση της χώρας. Σε κάποια άλλη εποχή ίσως ο Τσίπρας κατάφερνε να προδώσει τον λαό και να “δραπετεύσει” …Να “ηττούνταν” κι αυτός σαν τον συνάδερφό του Ζαχαριάδη …Να “ηττούνταν”, εισπράττοντας το σωτήριο γι’ αυτόν “ΝΑΙ”, για να δραπετεύσει …Να παραδώσει την Κυβέρνηση στους “ξεπλυμένους” δωσίλογους, έχοντας αυτοί μπροστά τους μια βέβαιη ανάπτυξη …Να αναλάμβανε ένας δοτός Στουρνάρας επικεφαλής μιας “οικουμενικής” Κυβέρνησης του δημοκρατικού “τόξου” και να περίμενε τα σχέδια Μάρσαλ, τα οποία θα “ξέπλεναν” όλα τα εγκλήματα. Θα πήγαιναν οι σταλινικοί στην “άκρη” …και από εδώ πάνε κι οι άλλοι. Οι φασίστες θα φώναζαν για “πραξικοπήματα”. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι πρόδωσαν, θα φώναζαν για προδότες. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι θα μας φόρτωναν το τελευταίο Μνημόνιο, θα παρίσταναν τους αντιμνημονιακούς.
Οι Αμερικανοί σχεδιαστές θα ήταν ευτυχείς. Οι δικοί τους δωσίλογοι θα ήταν οι “καθαροί”, που με την προοπτική τής ανάπτυξης θα μονοπωλούσαν την εξουσία και οι επίσης δικοί τους σταλινικοί θα “καπέλωναν” ολόκληρη τη λαϊκή αντίδραση …Μονά-ζυγά και πάλι δικά τους. Τα “τζάκια” τής Μεταπολίτευσης θα είχαν “σωθεί” όλα και ο Τσίπρας θα παρίστανε τον επόμενο “γέρο” των “ανένδοτων”, τον οποίο δυστυχώς οι “κακοί” δεν τον άφησαν να κυβερνήσει, ενώ ο λαός τον ήθελε. Σε λίγους μήνες, δηλαδή, θα εκτελούσε όλο το “ρεπερτόριο” των Παπανδρέου. Θα έπαιρνε την εξουσία με ψέματα σαν τον Ανδρέα, θα έκανε τα ίδια με τον Γιωργάκη και θα κατέληγε σαν τον “γέρο”, ο οποίος προκάλεσε τον Εμφύλιο και παρίστανε εκ του πονηρού τον τιμητή των πάντων.
Όλα αυτά, όμως, δεν πρόκειται να γίνουν, γιατί ο λαός αντέδρασε σωστά. Τους την έκανε τη ζημιά. Με το “ΟΧΙ” στέρησε τη δυνατότητα από τον Τσίπρα να φύγει με ελαφρά “πηδηματάκια”. Του στέρησε τη δυνατότητα να περάσει στην ιστορία ως ο πιο νεαρός Πρωθυπουργός, που χωρίς καθόλου κόστος πρόδωσε και έφυγε. Πιάστηκε ο ίδιος στην “παγίδα” που έστηνε για τον λαό. Ο λαός έδωσε τη “νίκη” στον “Ζαχαριάδη” και τώρα δεν υπάρχει δίοδος διαφυγής γι’ αυτόν. Θα καθίσει εκεί όπου βρίσκεται και θα στηρίξει το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, το οποίο ήθελε εξ αρχής να μας “φορτώσει”. Καμία “οικουμενική” δεν θα τον απαλλάξει για να του δώσει “άλλοθι” να βγει για “ανένδοτους” στις πλατείες. Θα το πιει το πικρό “ποτήρι” της προδοσίας και θα αποκαλυφθεί. Μαζί του στο “τέλος” θα τον ακολουθήσουν και τα “τζάκια” που “κάηκαν” με το Δημοψήφισμα.
Ο Τσίπρας τώρα θα καταλάβει ότι το μεγάλο μίσος προκύπτει από το μεγάλο “δούλεμα” …και αυτός επιχείρησε να “δουλέψει” τον λαό ακόμα και για εκείνα, τα οποία οι δωσίλογοι – όταν τα έκαναν – τα έκαναν με φόβο και δισταγμό. Υποτίμησε τόσο πολύ τον κόσμο, που ούτε καν τον φόβο απέναντί του δεν θέλησε να του “χαρίσει”. Γι’ αυτόν τον λόγο κάνει πράγματα, τα οποία ούτε ο κρετίνος Παπανδρέου ή ο αδίστακτος Βενιζέλος θα τολμούσε να κάνει …Ο σταλινικός Τσίπρας περνάει πρώτα από την Ελληνική Βουλή το Μνημόνιο πριν το πάει για διαβούλευση και τελική έγκριση από τους “θεσμούς”. Μέχρι τώρα οι ξένοι μας έστελναν Μνημόνια και μας παρακαλούσαν να τα “περάσουμε” από τη Βουλή. Με τον “ήρωα”-Τσίπρα περνάμε τα Μνημόνια από τη Βουλή και τους παρακαλάμε να τα δεχθούν.
Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, όλα είναι στημένα. Δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Σε μια διαπραγμάτευση, όπου μας έχουν “πείσει” ότι τα πάντα μπορούν να ανατραπούν ακόμα και για μία ποσοστιαία μονάδα του ΦΠΑ στον φραπέ, πώς ψηφίζουν στη Βουλή Μνημόνια, χωρίς να είναι σίγουροι ότι οι δανειστές θα τα κάνουν αποδεκτά; Άρα; …Άρα, μας “δουλεύουν” κανονικά. Για να μην δει ο κόσμος τα ευχαριστημένα “μούτρα” των δανειστών με αυτά που θα μας δώσουν, προκειμένου να τα ψηφίσουμε με “φασαρία” στη Βουλή, κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Έδωσαν τις προτάσεις τους στον σταλινικό Τσίπρα, ώστε να τις “ψηφίσει” αυτός σαν ελληνικές θέσεις, οι οποίες θα χρειαστούν ευρωπαϊκή έγκριση …Μόνον οι γύφτοι κάνουν τέτοια κόλπα …”Δοκίμασέ το, και, αν δεν σου αρέσει, μην το πληρώνεις” …Το εννοεί ποτέ αυτό ο γύφτος; …Όχι βέβαια. Το ίδιο δεν το εννοούν και οι “θεσμοί” των γύφτων.
Το θέμα είναι ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Μία “σταγόνα” είναι αρκετή, για να ξεχειλίσει το “ποτήρι”. Η κατάσταση είναι όμοια μ’ αυτήν που ο ΓΑΠ έφερε το πρώτο Μνημόνιο. Με μία διαφορά όμως …Ο κόσμος είναι πολύ πιο φτωχός, πολύ πιο απελπισμένος και πολύ πιο κουρασμένος απ’ ό,τι την πρώτη φορά …Τόσο φτωχός, τόσο απελπισμένος και τόσο κουρασμένος, που νιώθει ότι δεν έχει πλέον να χάσει τίποτε αν αντιδράσει. Αυτό άλλωστε το απέδειξε και με το πρόσφατο Δημοψήφισμα. Αυτό το Δημοψήφισμα – με “κρυφό” ερώτημα το ευρώ – , αν γινόταν πέντε χρόνια νωρίτερα, θα έπαιρνε το “ΝΑΙ” με πάνω από 90%. Όμως, δυστυχώς γι’ αυτόν, τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Όταν ολόκληρο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ διέλυσε στην κυριολεξία, για να εφαρμόσει Μνημόνια αναλογικά πιο μαλακά, τι θα πάθει το “χάρτινο” ΣΥΡΙΖΑ; Όταν η “δεξιά” ΝΔ κατέστρεψε τα “τζάκια” της γι’ αυτό το Μνημόνιο, τι θα πάθει η σταλινική “φουφού” με το όνομα Τσίπρας; Τι θέλουμε να πούμε; …Ότι, ακόμα κι αν όλα δουλέψουν όπως τα έχουν σχεδιάσει οι συνωμότες, τίποτε δεν θα λειτουργήσει. Από τη επόμενη ημέρα, που θα πρέπει να εφαρμοστεί το Μνημόνιο της προδοσίας και του ξεπουλήματος, θα αρχίσουν αντιδράσεις απρόβλεπτες. Αντιδράσεις πρωτοφανείς ενός λαού, ο οποίος είναι πολύ εκνευρισμένος και το έδειξε στο τελευταίο Δημοψήφισμα.
Την επόμενη φορά, δηλαδή, που θα βγουν οι “αγανακτισμένοι” στο Σύνταγμα, θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για το χαφιεδοτσουρλό των ταγματασφαλιτών και των σταλινικών που κυβερνάνε. Δεν υπάρχουν πλέον τα δεδομένα εκείνα, τα οποία επέτρεπαν σε όλους αυτούς να παίζουν τον ρόλο τού καλού και του κακού και να “τρυπώνουν” ανάμεσα στους “αγανακτισμένους”. Τώρα όλοι έχουν μπει στο ίδιο “τσουβάλι” …Τόσο η “τελευταία φορά Δεξιά” όσο και η “πρώτη φορά Αριστερά” στο ίδιο “στρατόπεδο” ανήκουν …Έχουν περάσει “απέναντι”. Τώρα τον σταλινικό Τσίπρα, αν αντιδράσει ο λαός, δεν θα τον σώσουν οι ομοϊδεάτες του από την ΚΝΕ, όπως έκαναν με τον Γιωργάκη.
Η Ελλάδα “απασφάλισε” και τίποτε πλέον δεν θα είναι το ίδιο. Από τη στιγμή που μπήκε στην “Κόλαση” των απειλών και των επιθέσεων και άντεξε, άρχισε πλέον να παίρνει το “κράμα” που την έκανε πάντα φημισμένη. Η Ελλάδα, η οποία μετά από πολλά χρόνια προσβολών και συκοφαντιών ένιωσε ξανά την αγάπη και τον θαυμασμό των ξένων, δεν θα το αφήσει να περάσει έτσι. Η Ελλάδα “μεθά” από τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό πρέπει να το λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του ο σταλινικός Τσίπρας, που, ως τέτοιος, έχει την τάση να μισεί και να απεχθάνεται οτιδήποτε ελληνικό.
Όποιος τολμήσει να της κάνει το ηρωικό “ΟΧΙ” ένα ταπεινό λογιστικό “όχι”, θα κλάψει με μαύρο δάκρυ. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που πέρασε “απέναντι” από τους τοκογλύφους, αγνοώντας τους εκβιασμούς και τις απειλές τους. Αν διαπιστώσει ότι την έχουν προδώσει οι ηγέτες της, απλά θα τους “προσπεράσει” και θα δημιουργήσει νέους από αυτούς οι οποίοι πορεύονται μαζί της. Τίποτε δεν θα είναι πλέον το ίδιο από τη στιγμή που οι σταλινικοί θα επιχειρήσουν να φέρουν και να εφαρμόσουν νέο Μνημόνιο και να επιχειρήσουν να πετάξουν στα “σκουπίδια” το “ΟΧΙ” των Ελλήνων.
Όπως σύντομα θα αντιληφθούν όλοι αυτοί οι σφετεριστές και “μνηστήρες” τού ελληνικού Οίκου, τα πράγματα έχουν αλλάξει τραγικά γι’ αυτούς. Έχουν απομονωθεί από τον κόσμο και οι “πόρτες” έχουν αρχίσει να κλείνουν ερμητικά πίσω τους. To “ΟΧΙ” τού Δημοψηφίσματος ήταν τραγικό γι’ αυτούς, γιατί τους ομαδοποιεί “απέναντι” σε έναν κόσμο, ο οποίος, είτε ξέρει τι συμβαίνει είτε όχι, δεν μπορεί να τους βοηθήσει ακόμα κι αν το θέλει. Ο Τσίπρας είναι ο τελευταίος που σηκώνει το “τόξο” τής επίλυσης των προβλημάτων μας και μετά απ’ αυτόν κανένας δεν ξέρει ποιος έχει σειρά. Εδώ καταλαβαίνει κάποιος και τον λόγο που μιλάμε για καθαρή ηλιθιότητα, η οποία ξεφεύγει από τα πλαίσια τής απλής βλακείας. Οι άνθρωποι, οι οποίοι προκάλεσαν το Δημοψήφισμα, νομίζοντας ότι έχουν την απόλυτη λύση στα χέρια τους, είναι προφανές ότι έχουν “θολωμένο” νου …Είναι προφανές ότι οδηγούνται σε ένα αδιέξοδο, το οποίο μπορεί να είναι θανάσιμο. Εξ ου και ο τίτλος τού κειμένου μας …”Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι“.
Σήμερα – περισσότερο από ποτέ – καταλαβαίνει κάποιος αυτό, το οποίο περιγράφει στους στίχους του ο Σοφοκλής (Αντιγόνη στιχ. 620-623) “…τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ᾽ ἐσθλὸν τῷδ᾽ ἔμμεν’ ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν (…το κακό φαίνεται για καλό σ’ αυτόν του oποίου το μυαλό ο θεός οδηγεί προς την άτη).
Αυτό είναι που βλέπουμε σήμερα και αυτό ταυτίζεται και με την περίφημη ομηρική “προφητεία” τού Θεοκλύμενου:
«Αχ δύστυχοι τι συμφορά σάς καρτερεί. Σκοτάδι
κυκλώνει τα κεφάλια σας, τα πρόσωπα, τα πόδια.
Άναψε ο θρήνος, δάκρυα, να, στα μάγουλά σας τρέχουν
και τα ωραία μεσόστυλα κι οι τοίχοι στάζουν αίμα,
Γεμάτο είναι το πρόσπιτο κι όλη η αυλή από ίσκιους
νεκρών, που μες στ’ ανήλιαγο σκοτάδι όλο και τρέχουν.
Χάθηκε ο ήλιος, πλάκωσε παντού πηχτή θολούρα».
Έτσι είπε κι όλοι απ’ την καρδιά γελάσανε οι μνηστήρες.
(Όμ., Οδ., υ 350-358, Ζ. Σίδερης)
Η Αμερικανική Τάξη Πραγμάτων βαδίζει προς το τέλος της…
…και γι’ αυτόν τον λόγο θα δούμε κι άλλα πολλά λάθη να ακολουθούν.
Το “θολωμένο” τους μυαλό, γεμάτο από την αλαζονεία,
η οποία δεν σταματά ούτε μπροστά στην ύβρη,
έχει αρχίσει να φλερτάρει με την καταστροφή.
Κίνηση πολιτών για την απαλλαγή μας από το χρέος. Το “ΟΧΙ” των Ελλήνων πρέπει να γίνει “ΟΧΙ” των Ευρωπαίων…
…”ΟΧΙ” όλων των ανθρώπων.
Οι Έλληνες πολίτες απέδειξαν σε ολόκληρο τον κόσμο ότι έχουν τη δύναμη να αντισταθούν. Έχοντας απέναντί τους ολόκληρη τη δύναμη του ιμπεριαλισμού τού Πλανήτη, αντιστάθηκαν και είπαν “ΟΧΙ“. Αυτό το “ΟΧΙ” δεν πρέπει να πάει χαμένο. Δεν πρέπει να αφήσουν τους χαφιέδες να το “τακτοποιήσουν” κι αυτό μέσα στα “συρτάρια” τους. Οι Έλληνες πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα ακόμα και τώρα, που είναι φανερό ότι τους έχει προδώσει η ηγεσία τους. Οι Έλληνες δεν είναι αδύναμοι πολίτες μιας τριτοκοσμικής “Μπανανίας”. Οι Έλληνες πολίτες είναι πολίτες τής Ευρώπης και Ευρωπαίοι και οι ίδιοι. Τι σημαίνει αυτό; …Ότι μπορούν συλλογικά να κάνουν αυτό, το οποίο δεν κάνει καμία Κυβέρνηση.
…Πρέπει, ως Ευρωπαίοι, να κινηθούν νομικά εναντίον όλων εκείνων, οι οποίοι “φόρτωσαν” στην Ευρώπη ένα χρέος ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ και θα την “ξαναφορτώσουν” με ένα ακόμα μεγαλύτερο. Όλοι αυτοί οι δικαίως αγανακτισμένοι, που γέμιζαν τις πλατείες, πρέπει την οργή τους να την κάνουν “εργαλείο”. Αντί να γεμίζουν πλατείες, να γεμίζουν λίστες με υπογραφές …Να παραπέμψουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης τους εγκληματίες τής Ευρώπης …Εγκλήματα πολέμου διαπράττουν τα κτήνη των Βρυξελών …Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητάς είναι αυτά, τα οποία κάνουν υπό τις εντολές των τοκογλύφων…
…Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι οι μεθοδεύσεις αυτές, οι οποίες οδηγούν τις εθνικές οικονομίες στην καταστροφή …Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι οι μεθοδεύσεις αυτές, οι οποίες οδηγούν τα κράτη στην υποταγή …Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι οι μεθοδεύσεις αυτές, οι οποίες οδηγούν τις κοινωνίες σε ανθρωπιστικές κρίσεις …Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι οι μεθοδεύσεις αυτές, οι οποίες οδηγούν χιλιάδες συνανθρώπους μας στην επιλογή τής αυτοκτονίας. Όλα αυτά εύκολα αποδεικνύονται, εφόσον συνδέονται με τη σημερινή οικονομική κρίση, η οποία είναι μια κρίση τεχνητή και την οποία την προκάλεσαν οι τοκογλύφοι, για να κατακτήσουν την Ευρώπη και να διαλύσουν τους λαούς της.
Εύκολα όλα αυτά αποδεικνύονται, αν όλοι αυτοί οδήγησαν στη χρεοκοπία την Ελλάδα, για να τη χρησιμοποιήσουν, προκειμένου να χρεοκοπήσουν και την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν αποδειχθεί σε Διεθνές Δικαστήριο ότι το ελληνικό χρέος είναι από χρόνια γνωστό πως ήταν ΠΑΡΑΝΟΜΟ και ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ, εύκολα κάποιοι πρέπει να μπουν στη φυλακή, επειδή ανάγκασαν τους ανύποπτους Ευρωπαίους να αποπληρώσουν το χρέος αυτό με τα χρήματα των συνταξιούχων τους …Ειδικά τώρα, που οι Αμερικανοί αναγκαστικά θα πρέπει να ξεκινήσουν την κουβέντα για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, προκειμένου να το “κουρέψουν”. Τώρα, λοιπόν, που οι ισχυροί θα αναγκαστούν να αποδείξουν μόνοι τους – για τα δικά τους συμφέροντα – ότι το ελληνικό χρέος είναι ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ, είναι η μεγάλη μας ευκαιρία …Ευκαιρία, γιατί το μόνο που πρέπει να αποδείξουμε είναι το …από ΠΟΤΕ αυτό είναι γνωστό. Αν η μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους ήταν γνωστή σ’ αυτούς που ανάγκασαν τους Ευρωπαίους να πληρώσουν αυτό το χρέος πριν αυτό συμβεί, τότε μιλάμε για το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα του αιώνα. Φυλακή πρέπει να πάνε οι Μέρκελ, Σαρκοζί, Σόιμπλε, Μπαρόζο, Στρος Καν, Λαγκάρντ, Τρισέ, Αλμούνια κλπ.. Μαζικές καταγγελίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας πρέπει να τους γίνουν. Να προλάβουν οι λαοί να τους τιμωρήσουν πριν ολοκληρώσουν το έγκλημά τους και “φορτώσουν” τους Ευρωπαίους με ένα χρέος καταστροφικό για την ίδια τους την ύπαρξη.
Πρέπει λοιπόν οι αγανακτισμένοι Έλληνες ν’ αρχίσουν ως Ευρωπαίοι να μαζεύουν υπογραφές, για να δρομολογήσουν τις καταγγελίες τους …Εκατομμύρια υπογραφών. Να φύγουν οι λίστες και να υπογραφούν και από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους …Ιταλοί, Ισπανοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Πορτογάλοι και όλοι οι υπόλοιποι. Πρέπει οι πολίτες να καταλάβουν επιτέλους τη δύναμη που τους δίνει η Δημοκρατία και να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους. Η Δημοκρατία δεν δίνει δύναμη μόνον στα αξιώματα και στους κατόχους τους …Η Δημοκρατία δίνει δύναμη σε όλους τους πολίτες.
Αυτήν τη δύναμη πρέπει να εκμεταλλευτούν οι πολίτες και να “στριμώξουν” τα κτήνη των Βρυξελών …Τα κτήνη, τα οποία παίζουν με τις τύχες ολόκληρων λαών …Τα κτήνη τύπου Λαγκάρντ, που για τον “ανώτερο” εαυτό της απαιτεί μισθό δεκάδων χιλιάδων ευρώ και την ίδια ώρα κρίνει πως οι “κατώτεροι” Έλληνες πρέπει να μάθουν να ζουν με 300 ευρώ, γιατί οι Λετονοί ζουν με ακόμα λιγότερα. Πρέπει να τιμωρηθούν τα κτήνη και αυτή η προσπάθεια πρέπει να ξεκινήσει από την Ελλάδα, η οποία πρώτη φτάνει στο “σφαγείο”. Πρέπει να τιμωρηθούν τα κτήνη, τα οποία αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν “ανώτερους” ανθρώπους με “ανώτερες” ανάγκες, τις οποίες όμως καλύπτουν με τη λεηλασία των πόρων των “κατώτερων”. Πρέπει οι Ευρωπαίοι να βοηθήσουν την Ελλάδα να νικήσει τους τοκογλύφους και οι τοκογλύφοι να επιστρέψουν στους ευρωπαϊκούς λαούς τα χρήματα που πήραν από αυτούς στο όνομα της Ελλάδας.
Ένα “μήνυμα” πρέπει να φύγει προς τους ευρωπαϊκούς λαούς από την Ελλάδα:
Ένα τεράστιο “ΟΧΙ” σε όλες τις μεθοδεύσεις εις βάρος των λαών.
“ΟΧΙ” στο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους.
“ΟΧΙ” στην αποπληρωμή τού χρέους από τους Έλληνες.
“ΟΧΙ” στη ζημιά των ευρωπαϊκών λαών από αυτό το χρέος.
“ΟΧΙ” στην ατιμωρησία των προδοτών και των διεφθαρμένων.
“ΟΧΙ” στη ναζιστική Ευρώπη των Γερμανών.
“ΟΧΙ” στην κηδεμονία των Αμερικανών…
…”ΟΧΙ” σε όλα τα “ΝΑΙ” των δούλων.
…Η ΝΙΚΗ απέναντι στο θηριώδες σύστημα θα είναι μεγαλειώδης
και θα ανήκει στον άνθρωπο.
…Η ΝΙΚΗ των Ελλήνων θα είναι νίκη της ανθρωπότητας στο σύνολό της.
Τραϊανού Παναγιώτης
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Β’
