16 Ιουνίου 1945.Στη χαράδρα του Φάγγου στη Μεσούντα Άρτας πέφτει νεκρός ο Άρης Βελουχιώτης ένα πρόσωπο που αποτελεί μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της νεότερης ιστορίας μας.Για πολλούς αδίστακτος εγκληματίας ,για άλλους τόσους ήρωας.Έχει ορκισμένους εχθρούς,φανατικούς υποστηρικτές. Και είναι βέβαιο ότι αυτό θα προκύψει και από τα μηνύματά σας. Ωστόσο τόσα χρόνια μετά το μυστήριο του θανάτου του Βελουχιώτη παραμένει.Πως πέθανε;
Τον σκότωσαν οι διώκτες του ή αυτοκτόνησε; Και μετά τον μετά θάνατο αποκεφαλισμό του και το κρέμασμά του στους φανοστάτες των Τρικάλων ,τι απέγινε;
Ο κατά κόσμον Θανάσης Κλάρας είχε καταδικάσει τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τασσόταν υπέρ της συνέχισης της ένοπλης δράσης, θεωρώντας υποχωρητική τη στάση των ηγεσιών του EAM και του KKE. Είχε μάλιστα εκπονήσει σχέδιο για την κατάληψη της Αθήνας αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών προτού οι Βρετανοί – και η επίσημη κυβέρνηση – προλάβουν να ελέγξουν την κατάσταση, κάτι ωστόσο που δεν έγινε αποδεκτό.
Η προσπάθεια του ΚΚΕ να του αλλάξει απόψεις δεν είχε αποτέλεσμα και ο Βελουχιώτης εξήγγειλε τη δημιουργία ενός Μετώπου Εθνικής Ανεξαρτησίας (MEA).
Τον Απρίλιο του ’45 η 11η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής θα προχωρήσει στην αποκήρυξη και στη διαγραφή του. H απόφαση θα κρατηθεί κρυφή και μόνο δύο μήνες αργότερα θα δημοσιευθεί στον «Ριζοσπάστη» η τελεσίδικη καταδικαστική κρίση του Πολιτικού Γραφείου την ίδια ημέρα που ο Βελουχιώτης έπεφτε νεκρός περικυκλωμένος από συμμορίτες στη Μεσούντα.
Εκείνο το απόγευα οι διώκτες του τον εντόπισαν.
Ο Βελουχιώτης έδωσε τη διαταγή να τραβήξουν όλοι προς τον Αχελώο, που διασχίζει την περιοχή, ενώ εκείνος έμεινε πίσω και κατόπιν ακούστηκε ένας πυροβολισμός.Αυτή είναι η εκδοχή της αυτοκτονίας στην οποία τον ακολούθησε μόνο ο Τζαβέλας ,το πρωτοπαλίκαρό του το οποίο αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα.
Ωστόσο οι επίσημες αναφορές του Στρατού λένε ότι ο Βελουχιώτης έπεσε νεκρός από τα πυρά των διωκτών του.
Την είδηση του θανάτου θα επιβεβαιώσει και ο «Ριζοσπάστης», μιλώντας όμως για αυτοκτονία. Το δημοσίευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου στη δεύτερη σελίδα έφερε τον τίτλο: «Ο Αρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίστηκε σε συμπλοκή με Αγγλους, Εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες».
H ανταπόκριση από τη Λάρισα σημείωνε ότι «κατά τη διάρκεια της μάχης ο Αρης τραυματίστηκε και για να μη συλληφθεί αιχμάλωτος αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα της οποίας προκάλεσε την έκρηξη». Και κατέληγε: «Με την ίδια χειροβομβίδα σκοτώθηκε και ο Τζαβέλλας. Τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα τα έκοψαν με μαχαίρια και τα μετέφεραν στα Τρίκαλα, όπου τα κρέμασαν στους φανοστάτες της κεντρικής πλατείας».
H μαρτυρία του ΕΔΕΣίτη A. Λύκκα από την Ελάτη Αρτας, όπως την κατέγραψε ο γιατρός X. Γκούβας το 1985, είναι συγκλονιστική: «Ο Βόιδαρος ήταν όλο χαρά και διέταξε τον Δράκο να κόψει το κεφάλι του Αρη με τον σουγιά.
Εκείνος δεν μπορούσε ούτε ανάσα να πάρει. Εβγαλε έναν σουγιά, απ’ αυτούς που διπλώνουν στα δύο, και πήγε κοντά να κόψει το κεφάλι του Αρη. Ελα όμως που ο σουγιάς δεν έκοβε και ταλαιπωρήθηκε ο έρμος. Πρέπει να ‘κανε περισσότερα από δεκαπέντε λεπτά ν’ αποκόψει το κεφάλι. Δυσκολεύθηκε εκεί που είναι τα νεύρα.
Ο Βόιδαρος έπιασε το κεφάλι από τα μαλλιά και το σήκωσε ψηλά να το δουν όλοι όσοι ήταν εκεί τριγύρω. Καθώς έσταζε ακόμα αίματα, το έβαλαν στον τουρβά. Για να μη μυρίσει στη διαδρομή το παραφούσκωσαν με αλάτι».
Το έγγραφο του στρατιωτικού διοικητή Λάρισας συνταγματάρχη Μουκανάκη της 18ης Ιουνίου αναφέρει: «Αι κεφαλαί των Αρη και Τζαβέλλα εξετέθησαν εις κοινήν θέαν εις την πλατείαν της πόλεως Τρικκάλων. Εδόθη διαταγή να ταφώσι μετά την λήψιν των διαφόρων φωτογραφιών κτλ. παρά της σημάνσεως Χωροφυλακής Τρικάλων».
Αλλά δεν τάφηκαν.
Σύμφωνα με τις εκδοχές που υπάρχουν τα κεφάλια των δύο
•μεταφέρθηκαν μέσα σε τσουβάλι από παρακρατικούς και χωροφύλακες στην τότε Διοίκηση Χωροφυλακής, σε ένα υπόγειο, και τοποθετήθηκαν μέσα σε τσίγκινο καζάνι με πάγο και αλάτι ώσπου να τα δει ο ιδρυτής του ΕΔΕΣ Ζέρβας. Μετά τα πέταξαν όπως λένε «στα σκυλιά».
•θάφτηκαν κάπου στα Τρίκαλα
•τοποθετήθηκαν σε δοχείο πετρελαίου που σφραγίστηκε και κατόπιν γεμίστηκε με οινόπνευμα από το στόμιο και μεταφέρθηκαν στην Αθήνα «για να καταλήξουν στο Εγκληματολογικό Μουσείο, δίπλα σε εκείνα των λήσταρχων Γιαγκούλα, Μπαμπάνη, Τζαμήτρα κ.ά.». H φήμη αυτή ωστόσο ουδέποτε επιβεβαιώθηκε.
•H «Ακρόπολις» ωστόσο θα γράψει ότι «αι δύο κεφαλαί ενεταφιάσθησαν ήδη συμφώνως προς εντολήν των Αρχών», κάτι που θεωρείται από πολλούς το πιο πιθανό. Πού όμως; Κανείς δεν έμαθε ποτέ!
Παρά τις προσπάθειες όμως που κατέβαλαν επί σειρά ετών οι ανιψιές του Βελουχιώτη, θυγατέρες του αδελφού του, Μπάμπη Κλάρα, αλλά και συναγωνιστές του, δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν την αλήθεια.
Παρακάτω σας παραθέτουμε ακόμα μία εκδοχή σύμφωνα με μία έρευνα που έκανε ο Γεώργιος Α. Παυλίδης
Κωνσταντίνος Μόκκας – Αθάνατος
Ο Αρχισφαγεύς ερυθρός υποτακτικός Αθανάσιος Κλάρας – η Μιζέριας η Δηλωσίας – έδωσε την τελευταία μάχη εις τα Άγραφα εναντίων του γνησίου αυθεντικού πατριώτου Κωνσταντίνου Μόκκα, συναγωνιστού του Ναπολέοντος Ζέρβα,
Ο εν λόγω περιστασιακός ομοφυλόφιλος δια να γλυτώση από την μάχη, πήρε ως όμηρους ένα ολάκερο χωριό το Λιάσκοβο χρησιμοποιώντας το ως καίρια ασπίδα.Σκοπός του να περάσει την – Επί χιλιετιών Ελληνική – Μακεδονία και εντεύθεν να φύγει εκ των συνόρων .
Η μάχη εδώθη εις την χαράδρα του ποταμού Αχελώου. Οι Κομμουνιστοσυμμορίτες κυριολεκτικώς διελύθησαν. Το ανθρωπόμορφο κτήνος με τον μαυροσκούφη δολοφόνο Υπαρχηγό Τζαβέλα ενεκλείσθησαν εις μία σπηλιά της χαράνδρας Μεσιούντας. Ο Εδεσίτης Μόκκας τον είπε να παραδωθή υποσχόμενος πως δεν επρόκειτω να τον πειράξει και θα τον παραδώσει εις καλά χέρια, καθ ότι επικυρηγμένος.
Τζαβέλας και Βελουχιώτης ουκ παρεδώθησαν. Με μία χειροβομβίδα ετινάχθησαν στον αέρα. Τας κεφαλάς του Άρη και του Τζαβέλα τα έκοψε ο σύντροφος τους ο Δράκος ο οποίος είχε συλληφθεί εκ των ανδρών του Μόκκα.
Το κόψιμο των κεφαλών ήτο μία τιμωρία του Δράκου, καθώς τον ερώτησε ο Εδεσίτης Μόκκας πόσους σκότωσε. Ο Δράκος απήντησε χυδαίως και ευθαρσώς 99 και τον φίλο του Μόκκα Τον Κιτσικώστα. Σύνολο 100 άνδρες. Ο τρόπος με τον οποίο οι ερυθροί Κρεμλινοκίνητοι κομμουνισταί σκότωσαν τον Κιτσικώστα δεν ήτο απλός και γρήγορος. Τον εβασάνισαν μαρτυρικώς ρίχνοντας εις τας ανοιχτάς πληγάς του καυτό λάδι.
Εν συνεχεία ο Κωνσταντίνος Μόκκας πήρε τας κεφαλάς και τα τοποθέτησε δημοσία τη θέα εις τους φανοστάτας των Τρικάλων (όπου εμφαίνεται κατωτέρω στην παρούσα εικόνα).
Ο Κωνσταντίνος Μόκκας έδωσε τέλος εις την επικήρυξη του αθλίου αυτού δολοφόνου.
Ο πρώτος ήτος πατριώτης ους μυελών οστών πολεμίσας από την ημέρα την πρώτη εις το πλευρό του Ζέρβα.Εδολοφονή ανάνδρως από κατσαπλιάδες πλησίον του οίκου του εις το Βραγκιάνα των Αγράφων. Ετών 33 εξεμέτρησε το ζην.
Αποτελεί βιασμός της ιστορίας και μεγίστη ύβρις προς την πορεία της ιστοριογραφίας ο παράμυθος που εκθέτουν συχνάκις οι αγιογράφοι και απολογηταί της αριστεράς του εν λόγω ”αντιστασιακού” λέγοντας πως ο Άρης Βελουχιώτης ”Αυτοκτόνησε με πιστόλι καθήμενος σε μία πέτρα αγναντεύοντας τον ποταμό Αχελώο”
Μήτε ισχύει το επιχείρημα πως ” οι Κομμουνιστές σύντροφοι παρέδωσαν τα κεφάλια τους στον φανοστάτη”
Προσπαθούν με κάθε τρόπο να προσδώσουν έναν ρομαντικό και ηρωικό τέλος στον σφαγέα εθνικοφρόνων Ελλήνων . Ωστόσο, εμείς το άλας της δικαιοσύνης δίνουμε την περγαμηνή ημών εις χείρας της ιστορικής αλήθειας μακριά από τοποθετήσεις κομματικές, ιδιοτέλειες και συναισθηματικές παρορμήσεις
Έρευνα – Επιμέλεια (Γεώργιος Α. Παυλίδης)
Πηγή : Η Επιβουλή της Ελλάδος εις πράξεις τρεις (Κωνσταντίνος Μπαρμπής)
