Για να θεωρήσεις κάποιον ως συνεπή και σοβαρό, θα πρέπει οι λόγοι να συμπίπτουν με τις πράξεις του. Είναι από τα βασικά πράγματα που κερδίζουν τον σεβασμό, όταν κάποιος πιστεύει σε αυτό που λέει. Ακόμα και στην άλλη άκρη σε σχέση με το τι πιστεύουμε εμείς, αν δούμε τεκμηρίωση και συνέπεια λόγων τότε εκτός ότι παραδεχόμαστε τον συνομιλητή μας, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υιοθετήσουμε και εμείς κάτι από αυτό που θεωρεί ως σωστό. Θα μπορούσαμε αυτό να το χαρακτηρίσουμε ως δημιουργική διαφωνία.
Υπάρχουν αυτή τη στιγμή κάποιοι λίγοι στην παρούσα κυβέρνηση, που αξίζουν σεβασμό. Απεναντίας ο Τσίπρας, όμως, είναι ένας κοινός πολιτικός απατεώνας και θα αναλύσω γιατί το πιστεύω αυτό. Έκανε εκπτώσεις σε αυτό που θέλει να δείχνει και να παρουσιάζει ως προσωπική ιδεολογία. Καταρχήν, πηγαίνοντας σε μοναστήρια, φιλώντας σταυρό και αφήνοντας περιστέρι ανήμερα των Φώτων, έκανε μια φθηνή προσέγγιση σε αυτούς που μένουν στις εικόνες διαγράφοντας άμεσα το πρόσφατο παρελθόν. Προσπάθησε να γίνει αρεστός προβάλλοντας άλλο προφίλ για κάποιους προεκλογικούς μήνες. Στη συνέχεια, βαδίζοντας σε δύο δόγματα στήριξε όλο τον προεκλογικό του αγώνα. Αφενός ως άλλος ΓΑΠ βασίστηκε στην συνθηματολογία, τις υποσχέσεις, την παροχολογία και εμμέσως είπε στον λαό, πως λεφτά υπάρχουν (εξάλλου υπάρχει βίντεο 17 λεπτών όπου ως αντιπολίτευση έχει δηλώσεις και φράσεις ίδιες με του ΓΑΠ προτού γίνει και αυτός πρωθυπουργός). Αφετέρου καβαλώντας το αντιμνημονιακό άρμα ως άλλος Σαμαράς, δήλωνε πως θα σκίσει μνημόνια, στις 26 με έναν νόμο θα δοθεί τέλος σε αυτά, με άμεση αποκατάσταση αδικιών και φυσικά τον αντισυνταγματικό ΕΝΦΙΑ, να καταργείται. Παράλληλα με όλα αυτά έκανε δηλώσεις για το 4ο Ράιχ, τους τοκογλύφους, τα εθνοκτόνα μνημόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όλο αυτό, όπως όλοι θυμόμαστε κορυφώθηκε τον Ιανουάριο, με τις πομπώδεις ομιλίες του και κατέληξε μέχρι τις 25 Ιανουαρίου.
Από τις 26 του ίδιου μήνα, ξαφνικά το 4o Ράιχ ονομάστηκε ατμομηχανή της Ευρώπης, οι τοκογλύφοι έγιναν εταίροι, τα μνημόνια συμφωνίες και προγράμματα και η Τρόικα θεσμός και η πληρωμή του ΕΝΦΙΑ, πατριωτικό καθήκον… Έτσι εκεί μπήκε στη ζωή μας, ο εγωπαθής Rock Star Βαρουφάκης, για του οποίου τους χειρισμούς, απόλυτη ευθύνη φέρει ο Τσίπρας. Προφανώς και γνώριζε τα πάντα και εφόσον έβλεπε λάθος πορεία θα έπρεπε να τον διώξει νωρίτερα, γιατί 5 μήνες αερολογίας και Μπαρουφολογίας, ήταν αρκετό διάστημα (μη ξεχνάμε πως ο Βαρουφάκης δήλωσε πρόσφατα για την κατάσταση που αντιμετώπισε μετά το δημοψήφισμα καθώς επίσης πως ότι σχεδίαζε το παράλληλο νόμισμα, σε συνεννόηση με τον Τσίπρα).
Ο καιρός περνούσε χάριν μιας καλύτερης συμφωνίας, η δημιουργική ασάφεια έπαιρνε και έδινε, σχέδιο Β δεν υπήρξε ποτέ, όπως είπαν όλοι εκ των υστέρων και αντί να βρει τη δύναμη και την ειλικρίνεια να πει μετά από 2-3 μήνες, φθηνού πολιτικού εμπαιγμού, καθαρά στο λαό (εφόσον ήθελε να δείξει νέο ήθος) κάπου στον Απρίλιο για παράδειγμα, ‘’Ελληνίδες, Έλληνες ότι έταξα, άκυρο…τα πράγματα έχουν έτσι και έτσι και επειδή το βάρος είναι μεγάλο, θα πάμε σε δημοψήφισμα τώρα με αυτά τα ξεκάθαρα ερωτήματα και ότι πείτε θα το εφαρμόσω μετά την 30η Ιουνίου που λήγει το μνημόνιο’’…Τι έκανε όμως; Έσυρε την κατάσταση μακριά, χωρίς σχέδιο και με υποτιθέμενες μάχες, για να φτάσει τέλος Ιουνίου να αναγγείλει δημοψήφισμα, δίνοντας το όπλο στις 30 του μήνα να κλείσουν οι τράπεζες και να διασπείρει η ΕΚΤ και οι μνημονιακοί, τον φόβο στον λαό…Τελευταία ώρα, εντελώς ξαφνικά χωρίς καμία προετοιμασία και χωρίς σχέδιο για να ρωτήσει ΤΙ; Το ΟΧΙ δεν το διευκρίνισε ποτέ χρεώνοντας (άδικα όπως αποδείχτηκε) με 110 εκ τα δημόσια ταμεία. Και όμως υπό αυτές τις συνθήκες, με 62% ο κόσμος είπε ΟΧΙ. Όμως αυτό το ΟΧΙ, τι σήμαινε; Ο καθένας έδινε τη δική του ερμηνεία. Το βέβαιο είναι πως σήμαινε πως ο κόσμος ζητούσε τέλος στα μνημόνια και τη λιτότητα, δίνοντας του την εντολή να ψάξει ως πρωθυπουργός και να βρει λύση και εμείς, ο λαός, ακολουθούμε σε μια συμφωνία η έστω σε μια ρήξη περήφανη.
Την επομένη όμως ημέρα, πήρε τον καφέ του, παρέα με αυτούς που μας έφεραν εδώ και ας ήταν ακόμη νωπό το ΟΧΙ, που του έδινε την παντοδυναμία. Αποτέλεσμα; Τον ταπείνωσαν, τον έβαλαν να υπογράψει τα χειρότερα μέτρα και να φτάσει σε σημείο να τον χλευάζει ο Μειμαράκης και ο κάθε γερμανοκινούμενος Θεοδωράκης όπως η συνταξιούχα τραπεζικός, Φώφη (τώρα καταλαβαίνετε πως νιώθαμε όταν μας λέγατε εθνικούς μειοδότες κτλ) και επί της ουσίας να νομιμοποιεί τις πράξεις του και τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και αυτός να σκύβει μέσα στη βουλή ταπεινωτικά το κεφάλι. Και όμως για ακόμη μια φορά βγήκε να μιλήσει ‘’τη γλώσσα της αλήθειας’’ με θράσος περισσό, επικαλούμενος ότι παλεύει και δίνει μάχες, δείγμα αυτού και ο έρπης που έβγαλε στο κάτω χείλος (αν θυμάμαι ορθώς και ο ΓΑΠ λίγο πριν αποχωρήσει, είχε βγάλει επίσης).
Ως επίλογος όλου αυτού, είναι η απολυταρχική συμπεριφορά και η κομματική πειθαρχεία που προσπαθεί να επιβάλλει πλέον στο αριστερό του μόρφωμα, δηλαδή όταν κατηγορούσε ως αντιπολίτευση, για τις διαγραφές των αντιφρονούντων στα άλλα κόμματα, να θέτει διλήμματα πως όποιος διαφωνεί οφείλει να παραδώσει τη θέση του, η να αποκεφαλίζει όσους είπαν όχι, ψάχνοντας τρόπους να φύγει η Ζωή από την Προεδρία της Βουλής. Μέσα σε όλα αυτά, γίνεται γνωστό πως όλοι τους, υπέγραψαν δήλωση, στην οποία θα παραιτούνται της βουλευτικής έδρας εφόσον εκφράσουν διαφορετική άποψη από την γραμμή που δίνει το κόμμα… Ας καταλάβουν όμως εκεί στην Κουμουνδούρου, πως όσοι τους ψήφισαν, το έπραξαν με άλλη ατζέντα, αντιμνημονιακή και για να κάνουν τα αντίθετα από όσα αποφασίζουν τις τελευταίες ημέρες…
Και κάτι τελευταίο για να κλείσω το παρόν κείμενο, αν γίνουν εκλογές (πράγμα που είναι λίγο δύσκολο γιατί οι ‘εταίροι’ πλέον τους έβαλαν στο δρόμο που ήθελαν) θα έχουν έναν και μόνο σκοπό, ο οποίος θα επισημοποιεί τον αστικό του χαρακτήρα ως κόμμα…Το Σύνταγμα προβλέπει, πως αν γίνουν εκλογές σε διάστημα λιγότερο των 18 μηνών σε σχέση με τις τελευταίες, αυτές γίνονται με λίστα υποψηφίων και όχι με σταυρό, τουτέστιν όσοι είπαν ΌΧΙ, προφανώς θα μπούνε σε μη εκλόγιμες θέσεις κάπου στον πάτο του ψηφοδελτίου η ακόμα να μην συμπεριληφθούν καν, με τους πιο βολικούς και υπάκουους να φιγουράρουν στην κορυφή…Μια κάθαρση εν ολίγοις, από αυτούς που δεν δέχτηκαν το 3ο μνημόνιο… Ποια λοιπόν η ηθική υπόσταση του νυν Πρωθυπουργού;
Δυστυχώς ως πολίτης αυτού το τόπου, δεν βλέπω πλέον κάποια διέξοδο στον μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα. Εμάς μας παραμυθιάζουν… Δε ξέρω πως το καταφέρνουν όμως ο λαός έχει συμβιβαστεί με την ‘ανικανότητα’ του, τη στασιμότητα και την υποταγή… Οπότε οι καθοδηγητές όλων των πλευρών και των αποχρώσεων, κερδίζοντας προσωπικά οφέλη, ξεπουλάνε, αποσυνθέτουν και υποθηκεύουν. Δεν έχει ελπίδα πλέον αυτός ο τόπος. Οι περισσότεροι βολεύονται ακόμα, όπως φαίνεται, και κάνουν τουμπεκί, για να μιλήσουμε την απλή λαϊκή γλώσσα. Όταν οι πολλοί πεινάσουν πολύ τότε θα αλλάξουν τα πράγματα. Βέβαια πιθανόν τότε να είναι και πολύ αργά γιατί οι παράτυποι μετανάστες ή λαθρομετανάστες γεμίζουν κατά χιλιάδες καθημερινά τα Ελληνικά νησιά και με το νομοσχέδιο της Ιθαγένειας που και αυτό έπρεπε να τεθεί σε δημοψήφισμα, σε λίγα χρόνια θα έχουν εισχωρήσει για τα καλά στον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας.
Το μείζον θέμα της Ιθαγένειας και το φαινόμενο καρικατούρα των ΑΝ.ΕΛ, θα το αναλύσω στο προσεχές μέλλον… Μέχρι τότε καλά μπάνια… στον λαό.
